60
Yan, Tyan və
Şan obrazları
yuxarılardan
y
yəni
dağlardan enən,
Səmanın
timsalı olan,
aşağıları
, yəni düzənlik əhalisini zülmdən,
əsarətdən, aclıqdan xilas edən, aşağılarda nizam yaradan, firavanlığı
və əmin-amanlığı bərpa edən köçəri cəngavər tayfalarını, İn, Di və Sya
obrazları isə aşağıların, Yerin timsalı olan, Səmanın himayəsinə
möhtac olan, zülmə və ədalətsizliyə müqavimət göstərmək qüdrətinə
malik olmayan və buna görə də, zülmə, ədalətsizliyə və əsarətə məruz
qalan, xilaskara və himayəçiyə ehtiyac duyan oturaq, əkinçi kənd
icmalarını ifadə edir.
Köçəri tayfalar özlərinin kənd icmaları ilə birgə həyatını li kimi
qavrayırdılar. Hər bir li özlüyündə Dünya Nizamının Yerdə təcəssümü
olan kiçik bir dövlət idi.
Li - Dünya Nizamının bir ifadəsidir, Dünya ilə Səmavi İradə
(Tyan Sin) arasında müvazinətdir. Cəngavər özündə Səmavi İradənin
təcəssümünü görərək özünü dünyanın mütləq və ilahi ma
hiyyətinin
daşıyıcısı kimi, Dünyanı onun həqiqi mahiyyətinə, mənasına
qaytararaq nizama salmalı olan bir qüvvə kimi qavrayır. Cəngavər
Səmavi İradənin təcəssümçüsü olmaqla Dünyanı onun ruhuna
qaytararaq canlandırmalı və gözəlləşdirməlidir.
Öz ruhundan ayrı düşən, Səmavi İradənin təcəssümçüsünə hələ
ki, çevrilməyən dünyanı tsi anlayışı ifadə edir. Tsi qədim hindlilərin
mayya
termininə bənzəyir, sözün birbaşa mənasında isə
tsi - xaos,
qarışıqlıq deməkdir. Cəngavər xaos girdabında boğulan Dünya ilə üz-
üzədir, Dünyanı, ilk növbədə isə sosial dünyanı, cəmiyyəti nizama
salmalıdır. Dövlət yaratma missiyası onun üzərinə düşür. İdeal dövlət
- Linin, Dünya Nizamının sosial mücəssəməsidir. Əgər ideal dövlət
Dünya Nizamının, əgər belə demək mümkündürsə, nisbətən geniş
miqyasda təcəssüm olunmasıdırsa, ideal ailə linin ən kiçik sosial
məkan çərçivəsində qərarlaşmasıdır. Linin bütün dünya miqyasında
qərarlaşması isə Tay Tszidir. Tay Tszi dilimizə tərcümədə böyük hədd
deməkdir. Tay Tszi hərfi tərcümə baxımından deyil, həqiqi mahiyyəti
baxımından qədim yunan təfəkkürünün kosmos anlayışına bənzəyir.
Tay Tszi də
kosmos kimi dünyanın nizama düşərək gözəlləşdiyi çağdır.
Çin dövlətləri iki başlanğıcın sintezi nəticəsində formalaşırdı.
Hər bir linin yaradılmasında iki mədəniyyət tipi, iki həyat tərzi və iki
düşüncə üslubu iştirak etdiyindən və bu lilərin adlandırılması da ikili
xarakter daşıyırdı, onların adlandırılmasına iki yanaşma üsulu vardı,
bəzən Çin məmləkətləri iki adla adlandırılırdı. İlk böyük Çin
məmləkətinin iki adla, Şan və İn adları ilə Şan-İn adlandırılması etnik
özünüdərkin ikili xarakterindən xəbər verirdi. Şan bu məmləkətin
cəngavər mədəniyyəti nöqteyi-nəzərindən, İn isə icma mədəniyyəti
nöqteyi-nəzərindən səciyyələndirilməsi idi. Daha dəqiq deyilsə, Şan
61
hakimiyyətin,
İn isə xalqın, ölkənin, vətənin və torpağın adı idi.
İn
torpağında, İn xalqı üzərində himayəçi olan sülalənin ilk nümayəndəsi
Şandi idi. Hətta
Şandi sözünün özünün də iki tərkib hissəsi vardır:
Şan
- yüksəklik, Di isə
Yer. Şandi Səmanın
Yer üzərində, dağların vadi
üzərində və ən nəhayət, cəngavərin əkinçi üzərində himayəsinin
təcəssümü idi. İn xalqının Səmaya inamı, Səma kultu Şandiyə və onun
nəslinə olan etibar və inam idi. Şandi və onun nəsli
Səmavi İradənin
Yer üzərindəki təcəssümü kimi,
Səmanın
Yerdəki
canişini kimi və ən
nəhayət, Səmanın oğlu kimi qavranılırdı. Şandi və onun nəsli Səmanın
timsalı olaraq Yer üzərində haqqı və ədaləti gerçəkləşdirməli idi.
Şandi nəsli haqqı və ədaləti qoruyub saxlamaq qüdrətini
itirdikcə hakimiyyətini də itirdi. Eyni taleyi sonradan Çjou tayfası da
yaşadı.
Klassik Çin fəlsəfəsi o dövrdə meydana gəldi ki, artıq Çjou da
özünün himayəçilik qüdrətini çoxdan itirmişdi. Bu elə bir dövr idi ki,
Çin xalqı hakimiyyətin özü üzərində artıq himayəsini deyil, zülmünü
hiss edirdi və hakimiyyətin bu zülmündən xilas olmaq istəyirdi.
İlk Çin filosofu hesab edilə bilən Lao-tszı icma mədəniyyətinin
siyasi idealına - kommunizmə meylli idi. O, bizə məlum olan
kommunistlərin ən ilkini idi. Lao-tszı belə hesab edirdi ki, o yerdə ki,
hakimiyyət
böyük müdriklərə mənsubdur, təbəələr onların
mövcudluğunu hiss etmirlər. O yerdə ki, hakimiyyət o qədər də böyük
olmayan müdriklərə mənsubdur, təbəələr onlara bağlı olur və onları
tərifləyir. O yerdə ki, hakimiyyət kiçik müdriklərə mənsubdur,
təbəələr onlardan qorxur. O yerdə ki, hakimiyyət daha kiçiklərə
mənsubdur, təbəələr onlara nifrət edir.
Lao-tszı siyasi aktivliyin əleyhdarı idi. O, belə güman edirdi ki,
hakimiyyət dinc olanda xalq da xoşbəxt olur, hakimiyyət işgüzar
olanda isə, xalq bədbəxt olur. Lao-tszının bu kontekstdə söylədiyi
başqa bir fikir də öz qeyri-adiliyi ilə diqqəti cəlb edir. Nə qədər qəribə
görünsə də, Lao-tszı belə hesab edir ki, qanunlar və qərarlar nə qədər
çox nəşr olunursa, oğru və quldur da bir o qədər çox olur. O, özünün
belə bir fikrində israrlı idi ki, hökmdarlar hadisələrin təbii axarına
müdaxilə etməməli, təbii qanunauyğunluqlara riayət etməlidirlər.
Belə olmadıqda dövlətin içində hərc-mərclik başlayır və
dövlətin içində hərc-mərclik başlayanda isə sədaqətli nökərlər
meydana çıxır.
Cəmiyyətin təbii ahəngi pozulduqca sosial həyat öz zərifliyini
və gözəlliyini itirir. Lao-tszının belə bir məşhur
aforizmi də vardır.
İnsan doğulanda zərif və zəif, öləndən sonra isə bərk və möhkəm olur.
Bərklik və möhkəmlik məhv olmanın, zəiflik və zəriflik isə həyatın
başlanğıcıdır.