76
əyilməyə və alçalmaya məcbur edirdi. Nə Harun ər-Rəşidin özü, nə də
onun oğulları - xəlifə əl-Əmin (809-813) və xəlifə əl-Mömin (813-
833) əslində ruhən müsəlman deyildilər, bunu onların özləri daha
gözəl hiss edirdilər. Buna görə də özlərinə qəlbən yaxın olan, şirin
gələn, doğma olan həyat tərzinin əsaslarını qeyri-müsəlman
mənbələrində axtarırdılar. Belə bir mənbə olaraq ilk növbədə ərəbdilli
mədəniyyəti yaradan bütün xalqların - ərəblərin, türklərin, farsların
islamaqədərki mədəni irsi, həmçinin digər şərq xalqlarının - xüsusən
hindlilərin və çinlilərin mədəniyyəti və Suriya vasitəsi ilə
mənimsənilən qədim yunan mədəniyyəti çıxış edirdi.
IX əsrin əvvəllərində xəlifə əl-Mömünün hakimiyyəti dövründə
Bağdadda qeyri-müsəlman mənbələrinin öyrənilməsi üçün məktəblər
və kitabxanalar yaradıldı, elmi cəmiyyət təsis edildi, tərcümə qrupu
təşkil olundu. Aristotelin, Platonun, Hippokratın, Evklidin, Arximedin
Ptolemeyin əsərləri də ərəb dilinə burada
tərcümə edildi. Bağdad
tədricən dünyanın bir nömrəli elm mərkəzinə, daha doğrusu,
deterministik elmin mərkəzinə çevrilirdi.
Əvvəllər əsasən, müsəlman olmayanlar, yəhudilər və xristianlar
tərəfindən yerinə yetirilən bütün bu işlər ərəb zəminində də öz
bəhrəsini verdi. Əl-Kindi ərəblərin ilk filosofu oldu. O, eyni zamanda,
həndəsə, astronomiya, optika, meteorologiya, təbabət, psixologiya,
musiqi ilə məşğul olmuş, qədim yunan mədəniyyətinin yayılmasında
görkəmli rol oynamışdır.
Əl-Kindinin fəlsəfi əsərləri əsasən Aristotelin şərhi ilə əlaqədar
yazılmış, öz məzmunu etibarı ilə məntiqi və qnoseoloji
problematikaya həsr olunmuşdur. Elmi idrakın üç mərhələsi haqqında
əl-Kindi tərəfindən yaradılmış konsepsiya müsəlman aristotelizmi
üçün böyük əhəmiyyətə malik idi.
Qeyd etmək istərdik ki, elmi idrakın üç mərhələsi haqqında əl-
Kindinin irəli sürdüyü konsepsiya təkcə müsəlman aristotelizmi üçün
deyil, həm də, ümumiyyətlə ümumdünya fəlsəfi proses üçün mühüm
əhəmiyyət kəsb edirdi. XYIII əsr alman filosofu İmmanuil Kantın
insanın idraki qabiliyyətləri ilə bağlı doktrinası IX əsr ərəb filosofu əl-
Kindinin elmi idrakın üç mərhələsi haqqındakı konsepsiyası ilə nə
qədər də uyuşur. Əl-Kindinin bu konsepsiyasında idrakın birinci
mərhələsini məntiq və riyaziyyat, ikinci mərhələsini təbii elmlər,
üçüncüsünü isə metafizika təşkil edir. Xatırladaq ki, İmmanuil Kant
da insanın üç idraki qabiliyyətindən bəhs edir: hissiyyat, dərrakə və
zəka. Kant düşünürdü ki, insan hissiyyat vasitəsi ilə riyaziyyatı,
dərrakə vasitəsi ilə təbiətşünaslığı və zəka vasitəsi ilə isə metafizikanı
yaradır.
77
Qayıdaq ərəb fəlsəfəsinə.
Ən-Nəzzam müsəlman dünyasının
gerçəkliyini, o cümlədən siyasi gerçəkliyini yunan təfəkkürü işığında
mənalandırmağa çalışmış və səbəbdən idi ki, xilafəti onun islami
köklərindən bütövlükdə qoparıb ayırmağa səy etmişdir. Heç də
təsadüfi deyildir ki, Ən-Nəzzam belə hesab edirdi ki,
dövlət işlərində
elə heç bir dini qanun tətbiq olunmamalıdır.
Maraqlı bir cəhət: Ən-Nəzzam bu fikirləri söylədiyi zaman
dövlət xalqın himayəçisi olmaqdan daha çox, onun istismarçısı idi.
Ərəb fəlsəfəsi o zaman yarandı ki, xilafət müsəlman icması olmaqdan
qalaraq bir ərəb imperiyasına çevrilmişdi, Abbasilər nəslinin
genefondunda kifayət qədər fars qarışığı olsa belə.
Bütün bunlarla yanaşı, islam mədəniyyətinin bütün mövcudluq
dövrü ərzində müsəlman əhalinin böyük əksəriyyəti icma mədəniyyəti
prinsiplərini özündə daşımaqla ilkin müsəlmanlığa sadiq olmuşdur.
İcma davranış prinsipləri burada müstəsna əhəmiyyətə malik idi.
Müsəlman əhalinin əksəriyyəti şəhərli fərdiyyətçiliyinə və
praqmatizminə heç cür uyğunlaşa bilmədiklərindən şiələşmirdilər. Bu
insanlar eyni zamanda, köçəri sərtliyinə də heç cür uyğunlaşa
bilmədiklərindən sünniləşmirdilər. Müsəlmanlığın hələ təşəkkülü
prosesində qərarlaşmış düşüncə ənənələri öz mövcudluğunu və
qüdrətini bu insanlar üçün saxlamaqda idi.
İslam fəlsəfəsi, əsasən həmin bu üç düşüncə axınının yataqları
boyunca təkamül etmişdir.
Müsəlman cəngavər ruhunun fəlsəfi özünüdərki IX əsr
ərəfəsində islam dünyasının ziddiyyətli gerçəkliyi ilə bağlı təşəkkül
tapmışdı. İslam dünyası daxilində cücərən və qol-qanad atan şəhərli
praqmatizmi döyüşkən müsəlman ruhunu əlbəttə ki, əzirdi. Cəngavər
təbiətli müsəlman ruhu özünü dərk və ifadə etməli və bununla da, öz
dəyərliliyini və yaşama, mövcud olma hüququnu sübut etməli idi.
Təəssüf ki, başsız oluğuna görə o, bunu praktik olaraq edə bilmirdi.
Çünki xəlifə xilafət adlanan nəhəng sosial orqanizmin, obrazlı deyilsə,
beyni və ürəyi deyildi, bəlkə də qanını soran bir mikrob idi. Cəngavər
müsəlman ruhu öz yaşama haqqını öncə nəzəri olaraq sübut etməli
oldu. Bu vəzifəni ilkin olaraq öncə xatırladılan cəbrilik fəlsəfəsi yerinə
yetirdi. Cəbrilik öz mahiyyəti etibarı ilə cəngavər ruhunun
rasionallaşdırılmasından ibarət olduğundan, bu ruhun başlıca etiqadı
olan Tale kultunun mütləqliyindən çıxış edirdi, Tale kultunun fəlsəfi
əsaslarını yaradırdı.
Tale ideyası cəngavər instinktlərinin universal izahı olaraq
meydana gəlir. Cəngavər, ilk növbədə, ürəyinin haqq səsinə inanan
kəsdir. Cəngavər ürəyin haqq səsində Talenin hökmünü, Səmavi
İradəni görür. Tale Dünya İradəsinin Dünya və İnsan üzərində