79
Dastanların yarandıgı ilk dövrlərdə yaşayan insanlar cəmiyyət
və təbiət hadisələrini ya dərin bir qorxu, ya böyük bir heyranlıqla
seyr edirdilər. Bir çox hadisələrin elmi səbəbinin bilinmədiyi bu
dövrdə hər hadisə çox mühüm, çox maraqlı, insanları düşündürən
əsrarəngiz və hikmətli bir məna ifadə edirdi. Məsələn, göy
guruldamağı – Tanrının qəzəbi, tufanlar – Allahın cəzası sayılırdı.
İnsanlar Tanrı kimi günəşə, oda sitayiş edir və ya bir ağacı və
boz qurdu öz əcdadı sanırdılar. Bu insanlar başçılarını və
qəhrəmanlarını da Tanrılıq dərəcəsinə qədər yüksəldir, onların
Tanrı tərəfindən yardım gördüyünə inanırdılar. Bunlar mühüm
hesab etdikləri hər hadisə və əhvalatı öz təxəyyülləri ilə bəzəyərək,
bir-birlərinə anladır və zamanla dastanlar yaranırdı .
Zaman keçdikcə dastan yaradıcılığı zəngin olan millətlərin
arasında böyük dastan şairləri yetişdi və bunlar millətlərinin
əfsanəvi tarixi ruhda milli dastanlarını yazdılar. Bu işi
Yunanıstanda Homer, İranda Firdovsi görmüşdür. Mərhum
Azərbaycan şairi Səhənd də “Dədə Qorqud” dastanlarını
günümüzün dili və üslubu ilə şer halında tərənnüm etmiş və
“Sazımın sözü” adı ilə iki cilddə nəşr etdirmişdir.
Türk ellərinin dastanları islamdan əvvəl və sonra
yarandığına görə iki hissəyə bölmək olar. Görkəmli azərbaycan
alimi Nizami Cəfərov qədim türk ədəbi yaradıcılığını epos, poetik
və nəsr yaradıcılığına bölür. İlk yazılı abidələr olaraq Göytürk
80
nəsri, Tonikik kitabəsi, Gültiqin kitabəsi, Bilgə Xaqan kitabəsi,
Türk Maniçi nəsri, Xuastuanift, Türk buddist nəsri, Altun Yaruk
yazılarını göstərir. Tədqiqatçı geniş mövzu əhatəsi olan poetik irslə
yanaşı İslama qədər qədim türk dastanlarından aşağıdakıları
göstərir.
1.
Dünyanın yaranması haqqında
2.
Türklərin törəyişi haqqında (Boz qurd dastanı)
3.
Oğuz Kağan dastanı
4.
Siyenpi dastanı
5.
Alp Ər Tonqa dastanı
6.
Şu dastanı
7.
Ərkənəkon dastanı
8.
Koç dastanı
Böyük coğrafi arealda yaşayan türk xalqlarının bu günə
qədər dünya kitabxanalarında qorunub saxlanılmış yazılı və şifahi
elmi - ədəbi irsi müxtəlif alimlərin tədqiqatında öz geniş əksini
tapır. Türk xalqlarının ümumiyyətlə, bu arealda xüsusilə geniş
yayılmış folklor nümunələri olmuşdur ki, böyük tarixi dövrdə bu
etnosun özünü ifadə forması kimi təzahür edir.
Türk xalqlarının qədim dastanlarından biri də “Dədə
Qorqud” dastanıdır.
Rəvayətə görə əfsanəvi Oğuz xanın 6 oğlu olmuş və onlar
Günəş, Ay, Ulduz, Göy, Dağ, Dəniz adlanmışlar. Onların da hər
81
birinin 4 oğlu olmuşdur. Oğuz xanın 24 nəvəsi ilə də Oğuz
tayfalarının sayı müəyyənləşir. (6. 525 səh.)
K.İnostransev qeyd edir ki, XV əsrin II yarısında Osmanlı
feodalları arasında oğuznamələr çox yayılmışdır və II Bayazidin iki
oğluna Qorqud (1460) və Oğuz xan (1470) adı verməsi bunun
nəticəsidir. (6. 528 səh.)
V.Bortolda görə Dədə Qorqud dastanının dövrü I Bayazidin
hakimiyyətindən (1389 – 1402) sonrakı dövrə aid edilə bilər. II
Murad (1421 – 1451) üçün Əli Yazıçı oğlu tərəfindən yazılmış
Səlcuq tarixi əsərindən də bəzi oxşarlıqlara əsaslanaraq
V.Qordiyevski əsassız nəticələr əldə edir. (6. 527 səh.) XVI əsr türk
tarixçisi Ədirnəli Ruhi, XVII əsr alimi Münədcimbaşı öz tarix
əsərində (1676) Qorqud ata haqqında məlumat verir. (6. 527 səh.)
Türkiyədə Dədə Qorqud dastanının öyrənilməsində
Türkiyyənin görkəmli alimləri Abdulla İnan, Əli Riza Yalman,
Fuad Köprülü, Pertef Naili Baratov böyük əmək sərf etmişlər.
Berlin dövlət kitabxanasında yerləşən Drezden əlyazmasının surəti
əsasında 1916 – cı ildə İstanbulda Kilisli Müəllim Rifət tərəfindən
“Dədə Qorqud” – un tam mətni ərəb əlifbasında çap etdirilmişdir.
1938 – ci ildə Orxan Şaiq Gökyay tərəfindən latın əlifbasında çap
olunur. (6. 521 səh.)
1815-ci ildə Alman şərqşünası Dis “Dədə Qorqud”
dastanının Drezden nüsxəsindən bir boyu ayıraraq onu alman
82
dilində tərcümə ilə birlikdə çap etdirmişdi. Başqa bir alman alimi
Teodar Neldeqe (1833 – 1930) “Dədə Qorqud” – un Drezden
nüsxəsinin tam surətini çıxarmış və onun tam mətnini alman dilinə
tərcümə etməyə səy göstərmişdir. Bu işin son dərəcə çətin
olmasının və o dövrdə türk dilinin öyrənilmə səviyyəsinin aşağı
olması ilə əlaqədar olaraq T. Neldeqe 1892 – ci ildə bitirmədiyi
materialları V.V.Bartolda, 1891 – 1892 – ci illərdə hələ tələbə olan
gənc mütəxəsisə təqdim edir. 1922 – ci ildə dünya ədəbiyyatı
seriyasında çap etdirmək məqsədilə V.V.Bartold “Dədə Qorqud” –
un Drezden əlyazmasının tam mətnini tərcümə edərək çapa təqdim
etdi. Təəssüf ki, nəşriyyatın bağlanması ilə bu kitabın çapı alimin
sağlığında işıq üzü görmədi. SSRİ EA – nın arxivində saxlanılan
alimin əlyazması əsasında 1950 – ci ildə görkəmli Azərbaycan
alimləri H.Araslı və M.Təhmasibin redaktəsi ilə çap edildi. (6. 519
– 520 səh.)
“Dədə Qorqud” dastanının Drezden nüsxəsinin son
səhifələrindən birində “Osman paşa - 993” (1585 – ci il) yazısı
olması kitabın yazıya köçürülməsi tarixini müəyyənləşdirməyə
ehtimallar verir. Vatikan nüsxəsinin 1591 – ci ildə Qahirədə 1615 –
1616 – cı illərdə Qüdsdə olması haqqında əlyazmanın üzərində
qeydlər var. Lakin ən qədim qeyd Sənullahin ölüm ili 956 (1549 -
1550) – ci il qeyd olunur. E.Rossi əlyazmanı XVI əsrin ortalarına,
V.Bortold isə XV əsrin əvvəllərinə aid edir. (6. 519 – 527 səh.)
Dostları ilə paylaş: |