Kirish
Dinamika (yun. dynamis — kuch) — mexanikannng jismlar mexanik harakatini
ularga taʼsir qiladigan kuchlar bilan bogʻlab oʻrganadigan boʻlimi. D.da statikaning
murakkab kuchlar sistemasini sodda holga keltirish qonuniyatlaridan va kinematikadagi
harakatni ifodalash usullaridan keng foydalaniladi. D.ning
bevosita vazifasi berilgan
(qoʻyilgan) kuchlar boʻyicha harakatni aniqlash, agar harakat maʼlum boʻlsa, jismga
qoʻyilgan kuchlarni topishdan iborat. Odatda, D. deganda yoruglik tezligidan ancha
kichik tezlikda harakatlanayotgan har qanday moddiy jismning harakatini oʻrganadigan
anʼanaviy (klassik) D. tushuniladi.
Oʻrganiladigan obʼyektning xossalariga qarab: 1) moddiy nuqta va moddiy nuqtalar
sistemasi D.si; 2) qattiq jism D.si; 3) uzgaruvchan massali jism D.si; 4)
elastik yoki
plastik deformatsiyalanadigan jism D.si; 5) suyuqlik va gaz D.si (mas, gidrodinamika,
aerodinamika, gaz dinamikasi) buladi. D.da avval moddiy nuqtaning harakat qonunlari
aniqlanadi, soʻngra moddiy nuqtalar sistemasi uchun bu qonunlar umumlashtiriladi,
massa jismlarning moddiy ifodasi sifatida qaraladi.
D. asosini Nyutonning mexanika qonunlari tashkil qiladi.
D.da ikkita birliklar sistemasi ishlatiladi: 1) fizik sistema [uzunlik birligi (1 metr),
vaqt birligi (1 sekund), massa birligi (1 kilogramm-massa) olinadi]; 2) texnik sistema
[uzunlik, vaqt birligi va kuch birligi (1 kilogramm-kuch)]. D.da
moddiy nuqtalar va
sistemalarning harakati Nyutonning qonunlari asosida tuzilgan differensial tenglamalar
asosida aniklanadi. D.da moddiy nuqta tebranma harakatini tekshirish uchun differensial
tenglamalardan foydalaniladi va harakat qonunlari keltirib chiqariladi. Bundan tashqari
dinamikada harakatni tekshirish uchun nisbatan soddalashtirilgan uch xil usul ham
keltiriladi. Bular D.ning umumiy teoremalari degan nom bilan kiritilgan.
Amalda D.ning quyidagi umumiy teoremalari juda keng tatbiq qilinadi: 1) sistema
harakat miqdorining oʻzgarishi haqidagi teorema: sistema harakat miqdori differensiali
tashqi kuchlar elementar impulslarining geometrik yigindisiga teng . Bu teorema
suyukliklar
harakatini tekshirishda, zarba nazariyasida, reaktiv harakatlar nazariyasida
keng tatbiq qilinadi; 2) sistema kinetik momentining oʻzgarishi haqidagi teorema:
sistemaning biror O markaziga nisbatan kinetik momentining
vektori uchining tezligi
sistemaga qoʻyilgan tashki kuchlarning shu nuqtaga nisbatan bosh momentiga teng . Bu
teorema giroskoplar nazariyasida, zarba nazariyasida, sayyoralar harakatini tekshirishda,
turbinalar nazariyasida keng tatbiq qilinadi; 3) sistema kinetik energiyasining oʻzgarishi
haqidagi teorema: sistemaning ixtiyoriy siljishidagi kinetik energiyasi oʻzgarishi
ichki
va tashqi kuchlarning shu siljishda bajargan ishlari yigʻindisiga teng . Sistemaga
potensial kuchlar qoʻyilsa, sistema kinetik va potensial energiyalarining yigindisi
oʻzgarmay qoladi. Kinetik energiyaning oʻzgarish tezligi barcha ichki va tashki kuchlar
quvvatlari yigʻindisiga teng . D.da umumlashgan koordinatalar va umumlashgan
kuchlar
tushunchalari kiritilib, kinetik energiyani bu yangi koordinatalarda ifodalash
uchun Lagranj ikkinchi tur tenglamalari keltirib chiqariladi. Harakatni tadqiq qilishning
umumiy usullaridan tashqari D.da bir qator xususiy masalalar: giroskoplar nazariyasi,
mexanik tebranishlar nazariyasi va b. ham oʻrganiladi. D. usullarining ayrim sohalarga
tatbiq qilinishi tufayli osmon mexanikasi,
tashqi ballistika, samolyotlar dinamikasi,
raketalar dinamikasi kabi sohalar paydo boʻldi.