qalmışdı. “Ulu Tanrı dəfinələri mənə göndərmişdir - deyə o
ürəyində düşündü - əgər bu belədirsə, onda mən nə üçün bunun
yarısını ağıldankəm qocaya verməliyəm? Ağıllısı odur ki, mən
indi onu öldürüm və basdırım, sonra isə bütün bu var-dövlətə tək
sahib olum. Əgər mən bunu etməsəm, bu gicbəsər qoca
ağzıboşluq edib bu lağımın yerini başqalarına bildirəcək”. “Ey
qoca - Dağ Yunus dilləndi - düşünürəm ki, mən səni öldürməli,
bütün var-dövlətə sahib olmalıyam”. “Ey nankor alçaq - qoca
hiddətləndi - məgər sən
mənimlə
müqəddəs
müqavilə
bağlamadınmı, hanı sənin andların və vədlərin? Sən mənə payımı
verməmək və bütün xəzinəni mənimsəmək istəyirsən? Qoy olsun,
mən heç nə istəmirəm. Onda imkan ver mən gəldiyim yolla
qayıdıb evimə gedim: Ey dostum, hesab et ki, heç nə olmamış,
eşşək yıxılmamış və tuluq cırılmamışdır”.
“Sən yanılırsan - Dağ Yunus dedi. Əgər mən səni salamat
buraxsam, onda mən rahat və təhlükəsiz yaşaya bilmərəm. Mən
səni öz rahatlığım naminə öldürməliyəm”. - “Ey Dağ Yunus -
qoca yalvardı - Allahdan qorx və ağır günahı boynuna götürmə,
öz verdiyin sözə etibarlı ol və andları yadına sal. Sən başa düş,
mənim ölümüm sənə müvəffəqiyyət gətirməyəcək - sən Allahın
qəzəbinə düçar olacaqsan”.
Lakin qocanın bu yalvarışlarını Dağ Yunus eşitmədi.
Qılıncını çıxararaq o köməksiz qocanı doğradı və ordaca yerə
basdırdı.
Apara biləcəyi qədər qızıl və qiymətli daş-qaş götürərək
Dağ Yunus qapıları bərk bağladı, yeraltı qazıntıdan çıxdı, lağımı
bayırdan elə düzəltdi ki, o, gözə dəyməsin və şəhərə yollandı.
Bundan sonra o, xəlvətcə bütün dəfinəni şəhərə daşıdı.
Tezliklə o, vətənini tərk edərək Arranın Naxçıvan
vilayətinə köçdü. Orada özünə möhtəşəm eyvanları və qüllələri
• •
olan şah sarayları tikdirdi. Qul və qarabaşlar aldı. Oz var-dövləti
və təm-təmtəraqlı həyat tərzi ilə şöhrətləndi. Belə ki, bütün Arran
ölkəsi yalnız ondan danışırdı. Adamlar hər tərəfdən oraya
axışırdılar və elə hesab edirdilər ki, o, məhşur sülalədəndir və
buraya xeyirxah məqsədlərlə gəlmişdir. Dağ Yunusun şöhrəti
98
bütün Arran ölkəsinə yayılandan sonra, görkəmli dövlət xadimləri
şahın şəxsi qvardiyaçıları onunla tanışlıq yaratdılar. Sonra onunla
• •
dostluq etməyə başladılar. Oz sovqat və bəxşişlərilə Dağ Yunus
bütün məmurları və əyanları ələ alırdı. Onlar bir ağızdan onu şaha
tərifləyirdilər.
Dağ Yunus haqqmda çoxlu məlumatlar aldıqdan və
eşitdikdən sonra Aran şahı onu yanına çağırdı. Dağ Yunus özü ilə
şaha layiq qiymətli ləl-cəvahirat götürərək onun yanma yollandı.
Tezliklə o, şah ilə dil tapdı və onunla dost oldu. Hər gün o, saraya
gəlir şaha çoxlu hədiyələr gətirirdi. Nəhayət, o, şahın ən etibarlı və
yaxın dostu oldu və hətta şahın ev ailəsini də idarə edilməsi ona
keçdi.
Bir neçə müddət beləcə keçdi. Lakin bir dəfə düşmən Rum
hökmdarı Arran ölkəsinə qarşı yürüşə çıxdı. Arran ölkəsini tutmaq
və məhv etmək niyyətilə o, nəhəng bir qoşunla ölkəyə soxuldu.
Arranın hökmdarı özünü itirdi və düşmən təzyiqini necə dəf
etməyi bacarmadı. Hökmdarı narahat və köməksiz görərək qeyri-
adi igidliyə və sonsuz dərəcədə qorxmazlığa sahib olan Dağ
Yunus öz dostundan soruşdu: “Nə olmuşdur? Mən görürəm ki,
mənim hökmdarım nəyə görə isə məyus və rahatsız olmuşdur?”
Hökmdar onun başına gələn bu bəla haqqmda Dağ Yunusa
danışdı. “Allah sənə uzun ömür versin! Bundan ötrü məyus olmaq
və kədərlənməyə dəyməz. Zira əgər sən icazə versən mən sənin
düşməninə elə bir dərs verərəm ki, o heç Rumun özündə belə sakit
yata bilməz”. Bu sözlər Arran hökmdarına çox xoş gəldi və Dağ
Yunusu bunun əvəzində təriflədi və ona icazə verdi. Hökmdar
bütün xəzinəni və qoşunu onun sərəncamına verdi. Dağ Yunus
tezliklə qoşuna baxış keçildi və aşkar etdi ki, onun sərəncamında
yüz min qoşun vardır.
0 ,
onlarm
hamısına
maaş
verdi
və
vuruşmaya
hazırlaşmağa başladı. On iki min yaxşı silahlanmış döyüşçü
seçərək öz komandanlığı altında avanqard dəstə təşkil etdi.
Bundan başqa öz vəsaiti hesabına daha min nəfər gənc silahlı
döyüşçü təşkil etdi. Bütün bu hazırlığı bitirdikdən sonra Dağ
Yunus Arran hökmdarı ilə xudafızləşib yürüşə hazırlaşdı. Tam
99
döyüş qaydası ilə düzülən qoşunların nizami cərgələrini görən
Arran hökmdarı səsləndi və onun qəlbində iimid yarandı. Çünki o,
yeni sərkərdənin igid, mərd və qorxmaz olduğuna inanırdı. Dağ
Yunus hökmdar xəzinəsindən başqa öz xəzinəsindən də min neçə
xalvar qızıl və gümüş götürdü. Hər bir düşərgə zamanı o,
döyüşçüləri bir-bir yanına çağırır onlara qızıldan dağlar vəd edir
və hədiyələr paylayırdı. Bir sözlə o, qoşunun onu sevməsi üçün
hər şeyi edirdi. Döyüşçülər tezliklə həqiqətən ona inanır və
ürəkdən bağlanırdılar. Dağ Yunus qoşunla birlikdə düşmən
düşərgəsinə yaxınlaşanda Rum hökmdarı öz elçisini qarşıya
göndərərək Arran hökmdarından baş vergisi ödəməyi və qeyri-
şərtsiz itaət etməyi tələb etdi. Buna cavab olaraq Dağ Yunus öz
elçisini göndərdi ki, Rum hökmdarına desin: “Baş vergisi və
ibadət əvəzinə özüm gəlmişəm. Əgər sənin cəsarətin çatarsa işə
başlayaq”.
Bu kobud məktubu alaraq Rum hökmdarı bərk qəzəbləndi.
O, qoşuna baxış keçftdi və gördü ki, onun tabeliyində yüz min
qoşun vardır. Dağ Yunus düşmənə birinci hücum etdi. Qoşunlar
bir-birinə qarışdıqdan sonra, bir neçə sutka davam edən qanlı
döyüşlər başlandı. Nəhayət, Dağ Yunus düşməni əldən saldı və
qalib gəldi. Rum hökmdarını əsir tutdu və onu dərhal öldürdü.
Bundan sonra öz yenilməz qoşununu Rum sərhəddinə apardı və
bütün Rum dövlətini fəth etdi.
Rumda möhkəmlənərək Dağ Yunus Arran hökmdarına
məktub göndərib ona vəziyyət haqqında məlumat verdi. Sonra o.
məktubda yazdı: “Ulu Tanrı mənə Rum üzərində qələbə çalmağı
bəxş etdi, bütün Rum dövləti mənə tabe oldu və mənim
idarəçiliyim altına keçdi. Mən Rum hökmdarını məhv etdim, indi
bu sənə dərs olsun. Bu məktubu alan kimi mənə üç ay öncənin baş
vergisini göndər. Bizim sağlığımıza xütbələr oxut, üzərində
mənim şəklim olan sikkələr basdır və mənə sözsüz xidmət etmək
üçün qul kəmərini belinə bağla. Əgər sən bunu etməsən mən
səninlə Rum hökmdarı ilə etdiyim kimi rəftar edəcəyəm”.
Bu sözlərlə Dağ Yunus məktubu qurtardı onu çapara verib
Arran hökmdarına göndərdi. Məktubu oxuyaraq Arran hökmdarı
100
Dostları ilə paylaş: |