Hazırlayan: İhramcızâde İsmail Hakkı
Yüklə 2,82 Kb. Pdf görüntüsü
|
18 Ali Şeriati gerçektir. Ama ağlamak, hem de doğal bir hissin tecellisi. Aşk acısından doğan göz yaşlarında riya aramayın. Şu anda Latin Amerika'da yaşayan ünlü Fransız inkılapçısı yazıyor: "Hiçbir zaman ağlamayan, gözyaşlarını tanımayan insanlar insanlık duygusunu kaybetmiştir". Evet, böyle bir kalp taş, kuru ve vahşi bir varlıktır. Bizim "aşk pirimiz" kendisini azarlayarak der: "Ey canım, biliyor musun ağlamakta nasıl faydalar var? Ey gurur, hatta gökler, çöl canavarları da ağlıyorlar! ". Öyle ki, gözden yaş damladı, sızı koptu, gözyaşları damla damla kalbe aktı, aniden nefes yolunu kapatıyor; hıçkırık kopuyor. Bu, insanın gerçek aşkının beyanıdır! Herhangi bir zorunlu konuya göre "uygulama" üzerine gözyaşları akıtılırsa, öngörülen amaca ulaşılır, ama bu aşk değildir! [Matemlerde] Ma’şukundan uzak düşmüş aşık, yakınını kaybetmiş kimse amaçlı, fayda gözeterek ağlamıyor. Bu gözyaşları imanın latif ayetlerindendir. Ama gün boyu bin bir hokkadan çıkıp, cep soyup, kulak kesip, öğlen nargile çekerek ailesiyle kebap yiyip, akşama yakın kendini camiye gelen "gözyaşları" nı içtenlikle kabul edilemez! Gösteri gibi ağlamak, hüzünlenmek aşık işi değil. Tiyatro yapar gibi hüzünlenmek, genellikle, matemde sona ulaşılınca Fâtıma, Fâtıma’dır/Kadın 19 kahve, kelyanlı içli köfte sipariş verip, büyük bir iyilik yapmış gibi birbirlerine sarılmak değildir. Böylesine siz nasıl bakıyorsunuz? Ben de öyle bakıyorum! Mahbubu tanımayan aşık kendi gözyaşlarıyla ancak gözlerinin tozunu temizleyebilir. Unutmayalım ki, Hz Hüseyin'in aleyhisselâm vakıasına ilk gösterişten ağlayan Ömer bin Sad oldu. [Allah Teâlânın laneti üzerine olsun] * Bu gözyaşlarına töhmet edip suçlayan ise Hz Zeyneb aleyhisselâm idi! Bu da ilginçtir ki, Hz Hüseyin aleyhisselâm ilk üzülme/cefalık/matem meclisi Yezidin sarayında kuruldu. * Ömer bin Sad (Arapça: رمع نب دعس 620 – 686 ), Sahabelerden ve Aşere-i Mübeşşere'den Sa’d bin Ebî Vakkas’ın oğludur. Doğum tarihi hakkında farklı rivayetler vardır. Bir rivayete göre Muhammed bin Abdullah hayatta iken, diğer bir rivayette ise Ömer bin Hattab'ın halifeliği döneminde dünyaya gelmiştir. Babası Sa’d bin Ebî Vakkas ile birlikte Irak’ın fethine katılan İbni Sa’d, Emevîler döneminde Merv ve Rey vâliliklerinde de bulunmuştur. Hüseyin bin Ali aleyhisselâmın, Kerbelâ’da şehit edildiği hâdisede, dönemin Kûfe vâlisi Ubeydullah bin Ziyad’ın gönderdiği orduda komutan olarak yer aldı. Ömer bin Sa’d söz konusu hadisede Hz. Hüseyin aleyhisselâmın arkadaşlarını kuşattı ve Fırat’tan su almalarını engelledi. Hz. Hüseyin Medine’ye dönmek, İslâmî fetihlere katılmak gibi alternatifler ileri sürmüşse de Ömer bin Sa’d, vâli İbni Ziyad’dan aldığı emirler çerçevesinde Yezid’e biat etmedikçe dönüşüne izin verilmeyeceğini söyledi. Sonunda Hüseyin, Ömer bin Sa’d’ın ordusu tarafından hicri 10 Muharrem, 61’de (Miladi 10 Ekim, 680) hunharca şehit edildi. 20 Ali Şeriati Tarihî kaynaklara göre, Ömer bin Sa’d, feci bir savaş neticesi şehit edilen Hz. Hüseyin aleyhisselâmın başını kestirerek bütün Ehli Beyt ile birlikte Şam’a halife Yezid’e göndermiştir. Âşıkane ağlayan ise halk idi. Bu halkın sözü göz yaşı vardı. Onlar ne âlim ne de filozof idiler. Onları ağlatan iman ve aşkları vardı. Hiçbir mezhebin böyle bir temiz aile örneği olmamıştır. Bu ailede baba-Ali, ana-Fâtıma, oğul-Hasan-Hüseyin, kız-Zeyneb’dir. [aleyhimüsselâm] Bir halk herhangi bir aileye bu kadar aşk, ihlas, iman, fedakarlık izhar etmemiştir. Şu anda Fâtıma aleyhisselâm ocağında yeni bir kültür oluşmuştur. Tarih bu evin faziletleri ile zenginleşmiştir. Bu aşk şimdi de gerçek âşıkları damarlarında cereyan etmektedir. Bu aile kuşak içinde ebedi üzülme/cefalık imtiyazı kazanmış tek ailedir. [Üç günden fazla matem tutulmaz] Ama aşık, gönüllü fedakarların gözlerinden sel gibi akan bu yaşların halen tuzlu yakıcı acısı unutulmuş değildir. Bu ağlamalar, acılar, bu naleler boşa gidiyorsa, kim suçlu? İlim adamları! Halka yön, uyanış vermeye borçlu olan alimler! Yüzyıllar boyunca istidadını felsefe, kelam, tasavvuf, fıkıh, usul, edebiyat, beyan, meani, bedi, sarf-nahve harcayan ilim adamları henüz halka "Amel Risalesi/İlmihal" nden başka bir şey sunmamışlardır. Oysa, halka asıl gerçekleri, olgunluk yolunu, Kerbela felsefesini, Ehlibeyt ideallerini iletebilecek kişiler Fâtıma, Fâtıma’dır/Kadın 21 "müçtehit" sıfatına layık bilinmediklerinden gölgede kalmıştır. Bu nedenle, bu hayati önemli konular, sadece medrese programlarında yer almıştır. Böylece, gençler, genellikle, fıkıh öğrenmek için medreselere gider, bin bir zahmet ile "fakih" olup, halktan kenarda kalırlar. Fakihlik istidadi olmayan bir grup ise sırf çaresizlikten dini propaganda için halka karışır. Üçüncü bir grup da var. Elinden hiçbir iş gelmeyen bu üçüncü grup, az olur hem müctehid, hem de tebliğciden ötededir! Tüm bu parçalanmada halkın ve mezhebin hâli nasıl olmalıdır? Böylece, iman ve aşkı, Kur'an ve Nehcul-belağası, Ali ve Fâtıması, Hüseyin ve Zeynebi, isar ettiği kan deryası olan millet siyah güne kalıyor. İşe bak ki, Janna d’Ark gibi putperest bir kadın Fransız halkının özgürlük simgesine dönüşür ve Fransız halkı bu çılgın kızdan ilham alır; Hüseyin aleyhisselâmdan ağır risalet yükü taşıyan Zeyneb aleyhisselâm gölgede kalıyor ?! Oysa, Kerbela vakaasının devamı, açılışı, suçluların suçlamasıyla Ali kızı Zeyneb aleyhisselâmın nerdedir? Fedakarlık sembolü olan mücahit Zeynep basit bir kadın gibi tanıttırılır ve gerçekler acımasızca susturulur. Ben mezemmet (kınanma) dolu, kindar bir çığlık duyuyorum. Bu feryat halkın imanına, İslam'a, Peygamber ve Ali şialarına mes’ul alimlere yöneliktir. Belki de, bu feryat öyle Ali aleyhisselâmın kendi sesidir! Yüklə 2,82 Kb. Dostları ilə paylaş:
|