66
qocalırdı. Bu zaman bir Qazax atı da gətirilir. Hər iki ayğır atı
madyanların yanına buraxırlar. Düşünülməmiş, məsuliyyətsiz
görülmüş iş öz zərərli nəticəsini verir. Aydındır ki, ayğır atlar
öz madyanlarının yanına digər ayğırı buraxmır, ayğır atlar
bir-birilə döyüşür. Qazax atı cavan, Qara at qoca. Yaylaqda
Qazax atı Qara atı uçurdur. Qara at ölür. Akt tərtib edilərkən
Qara atı yaran baytar bildirir ki, Qara atın ürəyi adi atların
ürəyindən xeyli böyük idi.
Yerfidə atçılıqla məşğul olan şəxslər çox olmuşdur. At ilxısı
qışda Navahıya – qışlağa sürülür, yayda yaylağa gətirilirdi.
Aslan bəy, Balabəy, Gəray bəy, Cəbrayıl Yerfidə atçılıqla məş-
ğul olmuş şəxslər olmuşdur.
Xatırlamalar. Yerfiyə texnika müharibədən sonra gəlib çıxdı.
İlk traktoru Zəbulla adlı bir gənc sürürdü. İlk maşını isə 1951-ci
ildə Kərimov Mirzəli sürmüşdür. Zəbulla atadan yetim idi,
təzəcə nişanlanmışdı. Bir gün traktoru ilə işə gedərkən Halhacı
körpüsündə traktor aşır. Zəbulla traktorun altında qalır. Anası
Laləzarın naləsi bütün kəndi lərzəyə salır. Tək qalan qadın bir-
neçə ildən sonra vəfat edir. Onun evinin nişanəsi kimi qayanın
dibində bir ağac qalmaqdadır, yurdu nişan verir.
Yerfi kəndində ilk şiferlənmiş dam qismən bərpa edilmiş
məscidin damıdır. Bunu Haşımov Əlövsətin köməyi ilə
müharibədən sonrakı illərdə edildiyini söyləyirlər. Daha son
ralar – 1958-ci ildə dərkli Əlixan müəllim kolxoz sədri olarkən
idarə binaları, kənd soveti sədri Mirbaba Əliyevin təşəbbüsü
ilə kənd sovetinin binası da şiferlənmişdir.
Yerfi kəndi 1960 – 1991-ci illərdə
İqtisadiyyat. 1960-cı illərə yaxın Yerfi kəndində vəziyyət
sabitləşməyə başladı. Boş qalmış evlərin bəzisi işıqlandı, təmir
edildi. Neft mədənlərində işləməyə gedən gənclərdən qayıda
nı da oldu. Müharibədən əvvəl 900 nəfər əhalisi olan kəndin
indi 300-dən artıq əhalisi vardı. Bütün evlərin damı torpaq idi.
Hələ də neft lampası işlənirdi, batareya ilə işləyən
radioqəbuledicilər təzə çıxmışdı. Kənddə ilk traktor və maşın
Yerfi kəndindən bir görünüş. 1968-ci il.
68
lar var idi. Çox adamın bağı yox idi. Su çaydan səhənglə,
vedrə ilə daşınırdı. Rayona gediş-gəliş də çətin idi. Poçt at
yükü ilə gətirilirdi. 1957-ci il məlumatına görə kolxoz əra-
zisində 600 hektara yaxın taxıl əkilirdi. Əkin sahələri öküzlə
şumlanır, əllə toxum səpilir, taxıl xırmanda vəllə döyülürdü.
Kolxozun hələ yüzə qədər atı, əlliyə yaxın öküzü vardı. Əllə
biçilib bağlanmış dərzlər öküz kirşəsi ilə xırmana daşınırdı.
Yetişdirilən taxıl yuyulur, qurudulur və dəyirmanda üyüdü
lürdü.
Bütün bu əziyyətlərlə yanaşı insanlarda bir ruh yüksəkliyi
vardı. Müharibə illərinin dəhşətlərini görən insanlar bu
günlərinə şükür edirdilər. 1959-cu ilin iyun ayında kolxozçu
ların ümumi yığıncağında Qonaqkənd rayonunda müfəttiş-
mühasib işləyən Həsənli Həsənbabanın kolxoz sədri seçilməsi
üçün camaat yekdilliklə səs verdi. Sonralar kolxoz təsərrüfatı
sovet təsərrüfatına – sovxoza çevrilsə də, H. Həsənli (1925-
1990) davamlı olaraq 21 il 6 aydan çox – 1980-ci ilin sonunadək
təsərrüfata rəhbərlik etmişdir. (İki çağırış: 1959 və 1964-cü
illərdə rayon sovetinə deputat seçilmişdir.)
Çox çəkmədi, 1960-cı ildə kəndə işıq verilməsi üçün motor
gətirildi. Hər gün qaranlıq düşəndən saat 12-yə qədər elektrik
lampaları yanırdı. Daha sonra Mingəçevir SES-dən gələn işıq
seli bizim kəndə də yetişdi. Camaat sevinirdi. Hamı elektrik
dirəklərinin basdırılması üçün köməyə gedirdi. Evlərə elekt
rik xətlərinin çəkilişi bir bayrama dönürdü, montyorlara qo
naqlıq verilirdi. Kəndə radio qovşağı gətirildi. İstər respubli
ka xəbərləri, istərsə də kənd təşkilatının gündəlik göstərişləri
dinlənilirdi. Daha briqadir qapı-qapı gəzmirdi. Əl əməyini
yüngülləşməsi üçün kəndə traktor, kombayn gətirildi. Əkin
və biçənək sahələrində texnikanın işləyə bilməsi üçün yollar
çəkilməli idi. Rayondan buldozer gətirilirdi. Lakin bu baha
başa gəlirdi. Sonralar sovxoz öz hesabına buldozer-traktor al
maqla işini asanlaşdırdı.
Yaxşı yaşamaq üçün yaxşı işləmək, təsərrüfatın gəlirini ar
tırmaq lazım idi. Ona görə də qoyunun, qaramalın sayını ar
tırmaqla yanaşı, məhsuldarlığı artırmağa səy göstərilirdi. Bu
69
nun üçün yem bazası, qoruq sahələri, çoxillik bitki olan xaşa
əkinləri lazım idi.
Rayona gediş-gəliş çətin idi. İndi rayon mərkəzi Quba idi.
Köhnə yol Qonaqkəndə gedirdi. Rayon ləğv edildikdən sonra
çaylar üzərindəki əl ilə salınmış körpülər də dağılmışdı.
Yerfidən Qubaya gedən maşınlar iki dəfə çay keçməli olurdu.
Seldə, buzda maşınlar çayda qalır, yolda olanlar soyuqdan
donur, maşındakı yük isə islanırdı. Bu çətinlikdən çıxmaq la
zım idi. Odur ki, Nohurdüzüdən Çayqovuşanadək təzə yol
çəkilməli idi. Demək olar ki, sovxoz öz qüvvəsi ilə bu işin
öhdəsindən gəldi. Güney yolu maşınları çayda qalmaqdan xi
las etdi. Bu yol təkcə yerfililər üçün deyil, Yerfidən keçib
gedən Söhüb, Rük, Qarxun, Adur kimi digər kəndlər üçün də
xeyirli oldu.
Qışda çətinlik olmasın deyə, Qüləh qoruq edildi. Hektar
larla xaşa əkildi. Qayadalı meşəsi qorundu. Bir çoxları pəyəni,
hətta mal həyətini oturduğu evdən ayırdı. 1970-ci illərdə əhali
ev damlarını şiferləməyə başladı. Camaat Təngəyə, Qubaya,
ya Xaçmaza material üçün getməsin deyə ev tikdirən, şifer
vurduran şəxslərə icazə verilirdi ki, Qayadalıda əmələ gələn
cavan meşədən istifadə eləsin.
Qoruqların olması bir çoxlarının xoşuna gəlmirdi, bəziləri
qoruq edəni də söyürdü. Necə ki, 90-cı illərdə qoruq ləğv
olundu; meşə də qırıldı, Quləh də ayaq altı oldu. Görünür, bu
daha münasibdir. Qayda-qanun yaxşı şey deyilmiş, heyf deyil
özbaşınalıq!
Haşiyə. Kəndlinin məişəti dəyişirdi. Bununla yanaşı, köh-
nəlik hesab olunan , lakin abır-həyanı qorumaq üçün tikilən,
kənddə 3-4 evdə olan salamlıqlar da ləğv olundu. Qədim
evlərdə qapı açılarkən bir dəhliz kimi yer vardı. Dəhlizi evdən
nazik bir divar ayırırdı. Salamlıq qapı açılarkən evin içi, yəni
evdə olan qadın, uşaq görünməsin deyə tikilərdi. Qapının
səsini, gələnin salamını eşidən evdəkilər gələn adam salamlı
ğı dönüncə özünü qaydaya sala bilərdi.
Fermalarda iş əl əməyi ilə görülürdü. Ot, silos daşınır, pe
yin xərəklə çıxarılırdı. Darısqallıq, su qıtlığı vardı. Gəlirlə
Dostları ilə paylaş: |