99
sək, qeyd edə bilərik ki, bəhs edilən ideoloji cərəyanın əsas prin-
sipləri aşağıdakılardan ibarətdir:
– dövlət və vətəndaşın qarşılıqlı mənəvi məsuliyyəti gücləndi-
rilməlidir;
– fərdin hüquq və azadlıqlarının təmin edilməsinə yönəlik
xüsusi hüquqi, ictimai şərait yaradılmalı və fərdin ictimai həyatda
rolunun artırılmasına qarşı bütün məhdudiyyətlər aradan qaldırıl-
malı və bu istiqamətdə əhəmiyyətli tədbirlər görülməlidir;
– milli maraqların həyata keçirilməsində və milli həmrəyliyin
təmin edilməsində əsas aktor qismində dövlət çıxış etməli və o, cə-
miyyətin birləşdirici, təşkiledici başlanğıcı qismində fəaliyyət gös-
tərməlidir;
– dövlət milli maraqları və dəyərləri nəzərə almaqla hüquqi
müstəvidə davamlı siyasi islahatlar həyata keçirməli və fərdlərin
müstəqil fəaliyyətinə geniş şərait yaratmalıdır;
– dövlət demokratik şəraitdə insan və vətəndaş hüquq və azad-
lıqlarının bərqərar olunmasının başlıca təminatçısı olmalıdır;
– sosial ədalət təmin edilməlidir. Məhz bu zaman əsas prinsip
kimi insanların bərabərliyinin inzibati yollarla təmin edilməsi de-
yil, fərdlərə bərabər imkanların yaradılması götürülməlidir;
– inkişaf kardinal dəyişikliklər və dağıdıcı üsullarla yox, tədri-
ci təkamül vasitəsilə baş tutmalıdır. Məhz bu zaman dövlət öz üzə-
rinə düşən bütün vəzifə və öhdəlikləri yerinə yetirməli, eyni zaman-
da, fərd – dövlət birliyi bu missiyanın həyata keçirilməsində təməl
mexanizm olmalıdır.
Beləliklə, ən müxtəlif nəzəri-konseptual mənbələrdə və tətbiqi
araşdırmalarda belə bir yekun qənaət ifadə edilir ki, universal sə-
ciyyəli, milli dəyərlərin və rasional ənənələrin ehtiva olunduğu və
adekvat surətdə əks edildiyi ideologiya milli gücün keyfiyyət ün-
sürü kimi dəyərləndirilməlidir. Başqa sözlə, bir milləti və ya xalqı
digərindən fərqləndirən, onun mənəvi potensialını ehtiva edən,
həmçinin, milli mövcudluğunun mənəvi əsasını təşkil edən milli
ideologiya ümummilli inkişafı təmin edən keyfiyyət ünsürü kimi
səciyyələndirilir. Çünki özündə ehtiva etdiyi ümumi prinsiplərə və
100
dəyərlərə müvafiq olaraq monist yox, universal səciyyəli milli ide-
ologiya normativ-semantik strukturuna görə fərdi və ictimai şüu-
run struktur elementlərini təkmilləşdirən və onun bütövlüyünü tə-
min edən mənəvi mexanizm qismində çıxış etməklə yanaşı,
ümummilli inkişafın da təkanverici keyfiyyət ünsürü və fundamen-
tal faktoru önəmi daşıyır.
Bu, bir faktdır ki, universal səciyyə daşıyan və özündə mütə-
rəqqi dəyərləri ehtiva edən milli ideologiyalar onun daşıyıcıları və
tərəfdarlarını bir mərkəzdə birləşdirməklə yanaşı, ümummilli həm-
rəyliyi – bütövlüyü təmin edən, ictimai şüuru milli inkişaf mənbə-
yinə çevirən komponent kimi çıxış edir. Bu baxımdan, bir millətin
və ya xalqın mənəvi potensialı əsasında təşəkkül tapmış milli ide-
ologiya qeyri-formal komponent kimi milli dövlətin sistematik inki-
şafını və bütövlüyünü təmin etməklə yanaşı, perspektiv birlik və fə-
aliyyət konturlarını müəyyənləşdirən amil kimi səciyyələndirilir...
Qeyd etdiyimiz kimi, milli ideoloji sistem həm də milli inkişa-
fın təminatçısı qismində çıxış edir. Çünki milli ənənələrlə müasir
mənəvi potensialı uzlaşdıran, rasional prinsipləri özündə ehtiva
edən milli ideologiya fərdi və ictimai şüurun bütövlüyünü təmin
etməklə yanaşı, insanların sağlam ideoloji oriyentirlərini müəyyən-
ləşdirən və mənəvi şüurda rasional korreksiyalar edən inkişaf mən-
bəyi kimi səciyyələndirilir. Eyni zamanda, səfərbəredici, inteqrasi-
yaetdirici, maarifləndirici, tərbiyəedici və təbliğati funksiyaları
özündə ehtiva edən ideologiya ümumi ideya-siyasi çağırışlar əsa-
sında ümummilli birliyi, bütövlüyü və həmrəyliyi təmin etməklə
yanaşı, ictimai şüura yeni – mütərəqqi dəyərlərin transformasiya
olunması, ictimai-siyasi şüurun sağlam komponentlər əsasında for-
malaşması və dəyərlər sisteminin zənginləşməsi baxımından xüsu-
si önəm kəsb edir. Bu isə nəticə etibarilə insanların ictimai-siyasi
təfəkkürünü gücləndirməklə ümummilli inkişafın mənəvi substratı-
nı təşkil etmiş olur...
Məhz bu nöqteyi-nəzərdən yanaşdıqda təsbit etmək olur ki,
universal ideoloji formula olmaq etibarilə azərbaycançılıq ideolo-
giyası zamanın tələblərinə müvafiq olaraq dünya azərbaycanlıları-
101
nı birləşdirən milli məfkurə, müstəqil Azərbaycan dövlətinin ideya
əsası kimi çıxış etməkdədir. Bu, eyni zamanda, ölkədəki bütün
dinlərin nümayəndələrinin və etnosların həmrəylik və qarşılıqlı an-
laşma içində yaşayışını təmin edən mənəvi mexanizm önəmi kəsb
edir. Bununla əlaqədar Ulu öndər Heydər Əliyev bildirirdi ki,
azərbaycançılıq öz milli mənsubiyyətini, milli-mənəvi dəyərlə-
rini qoruyub saxlamaq, eyni zamanda, onların ümumbəşəri də-
yərlərlə sintezindən, inteqrasiyasından bəhrələnmək deməkdir.
Bundan başqa, azərbaycançılıq ideologiyası çərçivəsində diq-
qət yetirilən mühüm strateji istiqamətlərdən biri də ana dilimizin
qorunmasıdır. Məlum olduğu kimi, dil təkcə insanlar arasında ün-
siyyət vasitəsi deyil. Hər nə qədər bu fikir yayğın olsa belə, real-
lıqda dilin çoxsaylı funksiyası və cəhətləri vardır. Əlbəttə ki, dilin
başlıca xüsusiyyəti insanlar arasında ünsiyyəti saxlamaqdır. Lakin
dilin ən az bunun qədər əhəmiyyətli olan millətin millət kimi,
xalqın xalq kimi formalaşmasını təmin etmək, insanların fikirlərini
ifadə etməsi ilə təkamülü şərtləndirmək, eyni zamanda, dövlətin
formalaşmasını, cəmiyyətin sosial-siyasi strukturunu, həmçinin,
sosial-siyasi institutların funksionallığını təmin etmək və s. kimi
çoxsaylı funksiyaları vardır. Bu mənada hər bir xalqın dili o xalqı
birləşdirən başlıca faktor, dəyər kimi çıxış etməklə bərabər, eyni
zamanda, xalqın təşkilatlanmasını təmin edərək dövlət qurmasına
qədər gətirib çıxaran, bu sosial-siyasi hadisəni təmin edən başlıca
faktordur. Ona görə də uzun əsrlərdən bəri ayrı-ayrı hegemon
güclər hər hansı bir xalqı məhv etmək, assimilyasiya etmək is-
tədikdə həmin xalqın dilini əlindən almağa cəhd etmişlər. Dilini
itirən xalq artıq xalq deyil. Tarixdə biz çoxsaylı hadisələrin şahidi-
yik ki, məhz xalq dilini itirdikdən sonra sürətlə milli kimliyini də
itirmişdir. Məsələn, latınlar, hetlər, lidiyalılar, britlər, qallar və di-
gər çoxsaylı müxtəlif xalqlar var ki, onlar dilini itirdikdən sonra
xalq kimi də tarixin səhnəsindən silinmişlər.
Bunun ən bariz nümunəsini Herodot “Tarix” əsərində verir.
Əsərdə qeyd edilir ki, Əhəməni hökmdarı Kir Lidiya çarı Krezi
əsir götürdükdən sonra onun həyatını bir şərtlə bağışlayır: Çar