olaraq mart 1959-da SSRİ ilə İngiltərə arasındakı həmin məsələlərə dair
Kommunikeni göstərmək olar.
Bəzən, hətta çox vaxt Kommunikelərdə müqavilələrə məxsus
ifadələr də işlədilir: “tərəflər razılığa gələrək”, “belə razılaşırlar ki,”, “hər
iki tərəf konkret vəzifələr kimi öhdələrinə götürürlər ki,” və s.
Hüquqşünaslara görə Kommunikenin mütləq gücü siyasi
xarakterindədir. Tanınmış rus diplomatı və hüquqşünası B. M. Klimenko
bu haqda yazır ki, elə mühüm əhəmiyyətli beynəlxalq sənədlər vardır ki,
formal olaraq beynəlxalq müqavilə sayılmasa da böyük əməli əhəmiyyətə
malikdirlər. Bunlara deklarasiyalar, müştərək Kommunikelər daxildir.
ABŞ-ın senatı Çin hökümətinin Tayvan haqqındakı (aprel 1982)
müştərək
Kommunikenin
şərtlərinin
pozulduğuna
görə
öz
administrasiyası qarşısında 24 avqust 1982-ci ildə məsələ qaldırır və tələb
edir ki, hökümət Çin tərəfindən bu Kommunikenin yerinə yetirilməsini
tələb etməlidir. Əks təqdirdə ABŞ konqresi qarşı tərəfin Tayvan
barəsində Kommunike şərtlərinin Çin tərəfindən pozulduğu haqqında
ciddi münasibətini bəyan edəcəkdir. Buna cavab olaraq Dövlət
departamenti yazır ki, “Bu müştərək Kommunike Çin və ABŞ
hökümətləri arasında paralel və qarşılıqlı əlaqələrə dair bəyanatdır”.
Kommunike icra müqaviləsi deyildir, o, beynəlxalq hüquqi
vəzifələr və öhdəliklər yaratmır.
ABŞ qanunları ilə onun statusu prezidentin siyasətini əks etdirir,
onun yerinə yetirilməsi federal qanunlarla təyin olunur”,
Kommunike iştirakçıların beynəlxalq - hüquqi münasibətlərinə də
təsir göstərir. Bir çox beynəlxalq müqavilələr formalarında preambulada
göstərilir ki, bu müddəalar müştərək Kommunikeyə əsaslanır.
Tərəflərin mövqei izah olunarkən Kommunikelər nəinki
məzmunun dəqiqləşdirilməsində mühüm rol oynayır, hətta rəsmi
izahedici sənəd kimi müqavilələrdə dəyişikliklər də edir. Hətta ABŞ-da
təkcə Kommunikeyə əsasən və senatın razılığı alınmadan siyasi
müqavilələrdə dəyişikliklər edilir. Başqa ölkələrin də siyasi
111
müqavilələr prosesində bu müqavilədən əvvəlki Kommunikelərin
rolunun mühüm olduğu məlumdur.
Kommunike hər hansı müqavilənin yerinə yetirilməsinə aid ola
bilər. Bununla da müqaviləyə xitam verilir.
Kommunike razılaşma sənədi, daha dəqiq - siyasi təəhhüddür. Bu
sənədə beynəlxalq - hüquqi məsələlər də daxil edilə bilər.
Hətta Beynəlxalq Məhkəmə Egey dənizi şelfinə dair qərarında
göstərir ki, Beynəlxalq Məhkəməyə görə müstəqil Kommunikenin
“beynəlxalq müqavilə hesab olunmamasına haqq verən dəlil - sübut
yoxdur”. Deməli, Kommunike beynəlxalq müqavilə hüququ daşıya bilər.
Hətta əyər o, “imzalanmadan, paraflanmadan rəsmi şəkildə tərəilərin
səlahiyyətli nümayəndələri tərəfindən mətbuat konfransında təqdim
olunubsa”. Bu da Kommunike haqqında Beynəlxalq Məhkəmənin
fikridir. Beləliklə Kommunike ilə beynəlxalq müqavilə arasında bir
paralellik yaranır. Bu da Kommunikenin beynəlxalq müqavilə
formasından biri olduğunu sübut edir.
Yekun aktı beynəlxalq müqavilə kimi
Yekun aktı diplomatik sənəd kimi beynəlxalq müşavirənin
nəticələrini əks etdirir. Çox nadir hallarda yekun aktı müqavilə hesab
olunmur. Belə aktlarda adətən müşavirə iştirakçılarının adları çəkilir
(sadalanır), qəbul olunmuş qətnamələrin adı qeyd olunur və göstərilir ki,
bu qətnamələr yekun aktına əlavə olunur. Əgər qəbul olunmuş
müqavilələrin hər birini ayrı-ayrılıqda imzalamaq lazım gəlirsə Yekun
aktı bir yerdə - bütün əlavələri ilə imzalanır.
Misal kimi beynəlxalq müqavilələrin hüququ haqqında 1969 il
Vyana Konvensiyasının Yekun aktını göstərmək olar. Tarixi sənəd kimi
yekun aktlarına 1814-1815-ci illər Vyana Konqresində Napolion
müharibələrindən sonra Avropa ölkələrinin sərhədlərini müəyyənləşdirən
Yekun baş aktım qeyd etmək olar.
Xüsusilə Avropada Təhlükəsizlik və Əməkdaşlıq Müşavirəsinin
1975-ci il Helsinki Yekun aktı buna klassik misaldır. Bu sənəd müqavilə
deyildi. Lakin bu Yekun aktı beynəlxalq gərginliyin
112
azaldılması şəraitində Avropada beynəlxalq münasibətlər sisteminin
formalaşmasında mühüm rol oynadı.
Yekun aktlarına funksiyaca yaxın olan proqramlar (çox vaxt buna
“uzunmüddətli proqramlar” da deyilir) da vardır ki, bunlar adətən qeyri -
hüquqi aktların adıdır. Bir qayda olaraq bunlar beynəlxalq müqavilələrin
həyata keçirilməsinin vasitəçisi rolunu oynayırlar. Buna misal kimi
1975-də SSRİ ilə Böyük Britaniya arasında iqtisadi və sənaye əməkdaşlığı
haqqında bağlanmış uzunmüddətli proqramı göstərmək olar. Bu
proqramda göstərilirdi ki, “indiki proqram göstərilən Müqavilədəki
prinsiplər və məqsədlərin həyata keçirilməsinə əməli xidmət
göstərəcəkdir”.
Bununla bərabər hüquqi aktlar da “proqram” adını daşıyırlar.
Məsələn, Rusiya ilə Azərbaycan arasında uzunmüddətli proqram buna
misal ola bilər. 2001-də belə bir Proqram iki ölkə arasında ticarət, iqtisadi,
sənaye və elmi-texniki həmkarlığa aid imzalanmışdır. AR ilə İran, lurkiyə,
Ukrayna, Qazaxıstan və s. arasında müxtəlif illərdə bağlanan Protokollar
da elə müqavilə xarakteri daşıyırlar. Bu sənədlərin preambulasında adətən
göstərilir ki, bunlar beynəlxalq müqavilələrin tələbləri əsasında tərtib
olunmuşdur. Belə sənədlər sadə şəkildə tərtib olunur. Belə sənədlərdə
beynəlxalq müqavilələrə xas olan aşağıdakı cümlə tərkibi işlədilmir:
“aşağıdakılar haqqında razılığa gəldilər” və s. Bu sənədin hüquqi
xarakterli olduğu yekun-son hissədə protokolun hansı tarixdən qüvvəyə
minəcəyi və qüvvədə olması müddəti göstərilməsi ilə təyin olunur. Onu da
bilmək lazımdır ki, qeyri- hüquqi müqavilələrdə də bu tələblərə rast
gəlmək olur.
Göstərilən proqramların hüquqi mahiyyət daşıdığı bir də onunla
müəyyənləşir ki, belə proqramlar “Beynəlxalq müqavilələr bülleteni”ndə
çap olunur. Adətən belə bülletenlərdə qüvvəyə minmiş beynəlxalq
müqavilələr nəşr olunur.
Beynəlxalq aktlarda çox vaxt proqramda göstərilən müqavilə və
razılaşmalardan doğan fərqlər qeyd olunur. Məsələn, SSRİ ilə Avstraliya
arasında kənd təsərrüfatı və xammal məhsullarının eksportu haqqında
1990-ci ildə imzalanmış müqavilədə gö.stərilir ki.
113
Dostları ilə paylaş: |