almasına ehtiyac yoxdur. 1969-cu il Vyana Konvensiyasına görə
aşağıdakı şəxslər belə xüsusi vəkalətlərdən azaddırlar:
a)
ölkə başçıları;
b)
hökümət başçıları;
c)
xarici işlər nazirləri;
d)
diplomatik nümayəndəliklərin başçıları;
e)
dövlətlərin
beynəlxalq
konfranslarda
və
beynəlxalq
təşkilatlardakı nümayəndələri.
Diplomatik nümayəndəlik başçısı akkreditə olunduğu dövlətlə öz
dövləti arasındakı müqaviləni, beynəlxalq təşkilatda, ya beynəlxalq
konfransda olan nümayəndə isə bu təşkilat və ya konfransda qəbul olunan
müqavilə və sənədləri imzalamaq hüququna malikdir, bu müqavilənin
mətnini qəbul etmək səlahiyyəti vardır. 1986-cı il Vyana
Konvensiyasının 7-ci maddəsi belə nümayəndələr üçün (beynəlxalq
təşkilatdakı nümayəndə üçün) xüsusi vəkalətin olmasını tələb etmir.
Səlahiyyətsiz şəxsin (vəkalətsiz və s.) imzaladıqı müqavilə əyər
onun təmsil etdiyi ölkə tərəfindən qəbul olunmursa həmin sənəd hüquqi
mahiyyət daşımır.
Beynəlxalq müqavilənin mətninin tərtibi və qəbulu aşağıdakı 3
formadan biri vasitəsilə həyata keşirilir:
1.
Danışıqlar;
2.
Beynəlxalq
konfranslar
(Məs.,
Beynəlxalq
Cinayət
Məhkəməsinin Statutu 1998-ci il iyulun 17-ndə Roma Beynəlxalq
diplomatik konfransında qəbul olunmuşdur);
3.
Beynəlxalq təşkilatlar (əksər universal müqavilələr, məs.,
İnsan hüquqları haqqında, 1966 il Beynəlxalq Paktı, işgəncə əleyhinə
1984 il Konvensiyası BMT Baş Assambleyasının qətnamələri vasitəsilə
üzv dövlətlərin nümayəndələri təmfindən səs verildikdən sonra qəbul
olunub). Beynəlxalq konfranslarda son vaxtlar beynəlxalq müqavilələr
konsensusla qəbul olunur.
Müqavilə mətninin audentikliyi (yaxud audentifıkasiyası) -
(yunanca “həqiqilik”, “əslinə uyğunluq”) beynəlxalq müqavilənin son
razılaşdırılmış variantı deməkdir. Mətnin son variantı üç
108
mərhələdən keçir.
a)
paraflama (inisial qoyma) - vəkalətli şəxslər hər səhifədə öz
imzasım qoyur. Bu hələ sənədin qəbulu deyil.
b)
ad referendum (şərti imza atma) - səlahiyyətli orqan
tərəfindən imza. Bu sənədin tam və ya qəti imzalanması esab
olunur.
c)
imzalama - bu son imza - ölkə, hökümət və s. başçısının
imzasından sonra sənəd ratifikasiya olunmalıdır.
Beynəlxalq müqavilələrin yuxarıda göstərilmiş növlərini -
formalarını nəzərdən keçirək.
Bunlardan Bəyanat (Kommünike) xüsusi əhəmiyyət kəsb edir.
Beynəlxalq müqavilə və Kommünike
Kommünike mühüm siyasi və diplomatik əhəmiyyətli beynəlxalq
sənəd formasıdır. Kommünike bəzən beynəlxalq müqavilə forması
sayılmasa da mühüm ikitərəfli və ya çoxtərəfli hüquqi sənəddir.
Diplomatik sənəd Kommunikeyə xüsusi əhəmiyyət verir. Onun
məzmunu və formasına ciddi yanaşılır. Məs., 1990-cı ildə 0 zamanki
SSRİ ilə ABŞ arasında imzalanacaq Kommunikenin mətni əvvəl xarici
işlər nazirləri arasında hazırlanır, sonra onu daha təkmilləşdirmək üçün
XIN-ləri onun mətnini lahiyə kimi iki ölkə başçısı - C.Buşa və
M.Qorbaçova təqdim edirlər. Onlar lahiyəni müzakirə edib yenidən
işləmək üçün öz köməkçilərinə verirlər. Beləliklə, şərhçilər güman
edirdilər ki, dünyanın yeni idarəsi və qaydaları haqqında mühüm tarixi
sənəd hazırlanır. Lakin nəticədə hər iki tərəf İraq haqqında mətbuat üçün
bəyanatla çıxış etməklə kifayətləndilər.
Ümumiyyətlə belə hesab edirlər ki, Kommünike ilə mətbuat üçün
bəyanat mahiyyətcə eyni funksiyanı yerinə yetirirlər.
Kommunikenin əsas məqamlarından biri budur ki, orada göstərilir:
tərəflər öz qarşılıqlı münasibətlərini bu bəyanatda öz əksini tapmış
prinsiplər əsasında quracaqlar.
Hər bir ölkə öz aralarında baqlanan Kommunikenin məzmuni və
orada əks olunan məsələlərin əhəmiyyətinə görə həmin sənədə
109
münasibət göstərə bilər.
Məs., Çin hökümətinin Tayvan problemi haqqındakı Kom-
munikesi bu cəhətdən maraqlıdır. 1972-ci ildə ÇXR ilə ABŞ bu məsələyə
dair bir sıra şərtlərin həllini əks etdirən Şanxay Kommunikesini
imzaladılar. Bundan sonra tərəflər həmişə qeyd edirdilər ki, onlar bu
Kommunikenin şərtlərinə əməl edəcəklər. Avqust 1977-də Çin tərəfi elan
edir ki, ABŞ-la münasibətlərimiz daha da yaxşılaşa bilərdi, əyər ABŞ
həmin Şanxay Kommu- nikesinin şərtlərini tamam yerinə yetirsəydi.
ABŞ prezidenti də öz tərəfindən elan edir ki, Amerika siyasəti
əvvəlki kimi öz fəaliyyətində “Şanxay Kommunikesi prinsiplərinin təyin
etdiyi” məsələlərə riayət etməkdə davam edəcəkdir.
Başqa misal. 1996-cı ildə Tayvanın vitse-prezidentinin Kiyevə
səfəri ilə əlaqədar Çin höküməti Ukraynaya bəyan edir ki, bu fakt
Ukrayna ilə Çin arasındakı birgə Kommunikenin şərtləri ilə ziddiyyət
təşkil edir. Ukrayna tərəfi dərhal bəyanat verərək göstərir ki, Ukrayna
tərəfi bir də əvvəl qəbul olunmuş Kommunikenin şərtlərini
pozmayacaqdır.
Bu faktlar onu göstərir ki, dövlətlər öz aralarında mövcud olan
Kommunikelərin şərtlərinə əməl edəcəklərini və onu pozmayacaq larini
qətiyyətlə bildirirlər. Onu da qeyd etmək lazımdır ki, dövlətlərin öz
aralarındakı Kommunike şərtlərini pozmaları hər hansı beynəlxalq
hüquqi təəhhüdləri pozmaqdan asandır. İyun 1981-ci ildə Yaponiya elan
edir ki, bir ay bundan əvvəl Yaponiyanın ABŞ ilə Yaponiyanın müdafiə
məsələlərini gücləndirmək haqqında bağladığı Kommunike Yaponiya
qarşısında heç bir diplomatik təəhhüd qoymur. Yaponiyanın XİN elan
edir ki, bu Kommunikenin imzalanması “düşünülməmiş addım idi” və bu
Kommunike “Çaşqınlıq və xaos yaratmışdır”.
Bəzən Kommunike həmin məzmunda imzalana biləcək müqavilə
ilə eyniyyət təşkil edir və eyni funksiyanı yerinə yetirir. Elə
Kommunikelər olur ki, orada iki ölkə arasında mədəniyyət, təhsil, elm və
texnika və s. sahəsində əməkdaşlığa dair bütün detallar sadalanır, bu da
müqavilə təsiri bağışlayır. Buna misal
110
Dostları ilə paylaş: |