I c I l d VII-XII əsrlər azərbaycan şERİ

İsa  ü çün n ə   d ü şü n ə r alçaq   olsa  yoldaşı?
Pis  v ə z ird ə n   n ə   q avraya  b ilə r su ltan ın   başı?
B əsd ir,  daha,  k ü frə   son  qoy,  tə z ə d ə n   im ana  gəl, 
T ö v b ə   ey lə  d ed iy in d ən ,  arzulardan  g ö tü r əl.
S ö y lə,  iqrar ed irə m   ki,  böyükdür,  tə k d ir A llah, 
M ə n im   tə r if  e tm ə y im d ə n   q a t-q a t  y ü k sə k d ir A llah.
B u rad ad ır İzzü d d ö v lə,  R um un  b ö y ü k   hakim i,
N ə y ə   lazım   R u m a  g etdim   yoldan  az a n la r kim i.
O ,  İsanın  sağ  əlid ir,  h ə v a rilə r bayrağı,
O ,  M ə ry ə m in   əm in id ir,  n ə saralar dayağı.
S ə n   ey  İsa tə b iə tli,  Q e y sə r  oğlu,  sən   m ə n i  -  
D in lə   bir  az,  an d   v e rirə m   b ir A llaha  m ə n   səni;
A n d   v e rirə m   C ə b ra y ilə ,  ruh  püfiinə,  M ə ry ə m ə , 
H əm   İncilə,  h ə v a riy ə ,  h ə m   İs ə b n i-M ə ry ə m ə .
O   doğruluq  b eşiy in ə,  o  b ak irə  ham ilə,
H əm   o  ə lə ,  o  q o la  ki,  m ayalandı  yel  ilə;
Ç ax m aq   daşı,  Ə qsa  deyri,  B e y tü lm ü q ə d d ə sə   m ə n  -  
A n d   v erirəm   Ş əlix ay a,  Ə n sariy ə,  p ak   ikən.
A n d   v erirəm   z ü n n a r  ilə,  naqus  ilə  q ə n d iiə , 
Y u h ən n ay a,  B əh ey ray a,  Ş əm m asə,  g ə l  rəhm   e lə .
H ə m   A llaha,  h ə m   qurbana,  həm   F itrə  axşam ına, 
H ə m   M ə ry ə m in   orucuna,  h əm   h eykəl  bayram ına;
M ə ry ə m ə   ki,  q o y m am ışd ı  Y u siflə  baş  yastığa,
İsay a  ki,  y e rlə şm ə m iş  b ə tn d ə   uşaqlığa;
O   ağac  ki,  h ə q q in   ruhu  olm uş  onun  m eyvəsi,
S ən   olsan  o  ağ acın   q o l-b u d a ğ ı,  rişəsi.
( J r ^   190  ^-=5D
A nd  v e rirə m   o  q ışa   ki,  b ird ən   dönm üş  b ahara, 
O  q o calm ış  ağ aca  ki,  cav an laşm ış  dübara;
K əlisad a  in lə y ə rə k ,  “m o lo ”  çalan   rah ib ə,
Öz  ə lilə   öz  b o y n u n a  zə n c ir  salan  rah ib ə.
A nd  v e rirə m   o  üç  b ü rcə,  o  u lduza,  o  A ya,
O  tə s lis ə   o  tə rb iə ,  təsd isə ,  səlasay ə.
O  ü ç lü y ə   ki,  u c a d ır  səm an m   ü lk ərin d ən ,
D örd  y an   xaça,  k ü lə k   üçün  d ü z ə lə n   b acaya,  sən
M ən ə  B e y tü lm ü q ə d d ə si  g ö rm ə k  üçün  rü sx ə t  al, 
Bu  x ü su sd a  d ü n y aların   sultanını  başa  sal.
Ki,  ü stü v a  xətti  ilə   m eh v ərin   x ətti  ə g ə r -  
B irlə şsə lə r,  n ə tic ə d ə   bir xaç  ə m ə lə   g ələr.
L ayiqdir  ki,  bu  şerim i  İsa  ö y rən sin   ə zb ər, 
T ə sb c h in d ə   vird  c y ləsin   h ə r beytim i  sə h ə rlə r.
25
Ruhum   bu  can  m ü lk ü n ü   uçub  tərk   ed ən   kim i, 
R ahatlığın  p ərisi  atıb  getdi  q əlb im i.
Bizi  b arışd ıracaq   n ə fə s   idi  arada,
Baş  alıb  o rtalıq d an   b ir anda  çıxdı  o  da.
Q alm ışdı  to k c ə   k ö lg əm ,  o  da  getdi  aradan,
A rtıq  adım ,  n işan ım   silinm işdir  dünyadan.
Evim in  d ö rd   divarı  b aca  kim i  söküldü,
A stanası  d ağ ıld ı,  səq fı  yerə  töküldü.
K önlüm   n ə rd   o y u n u n d a  d ü şm ü şd ü r  şeşxanaya, 
Q anlı  g ö z  y aşım   g ə rə k   on  yed d in i  sanaya.
< J r * ^   191

---

D uzlu  su  g ö z lə rim d ə n   axdıqca  h ey  torpağa, 
A y ağ ım ın   altın ı  d ö n d e rm işd ir duzlağa.
F ə lə k   m ə n im   q ə lb im i  n işan a aldı,  atdı,
A tdığı  ox  işlə y ib   sü m ü y ə ,  cana çatdı.
D ü n ə n   g e c ə   ah ım a h ə d ə f  etdim   göyləri,
Q anlı  b u lu d  b ir an d a  çulğaladı  h ə r yeri.
Ü rə y im in  b a şın d a  b ir k ə d ə r tutdu  m əskən, 
D e y ə sə n   g e tm ə y ə c ə k   o  heç  zam an   bu  yerdən.
G əlib   çatdı  d o stu m d an   m ək tu b   g ə tirə n   o  quş, 
O   quş  ki,  s ə h ə r - s ə h ə r  ö z  y u vasından  uçm uş.
L ak in   o  g ö rd ü   ə sla   ay a ğ a   qalxm adım   m ən, 
Q ə z ə b lə   e n d i  y e rə ,  k ə d ə rlə   qalxdı yerdən.
B ir əjd a h a   y atırd ı  ay ağ ım ın   altında,
B una  g ö rə   ay ağ a  d u ra b ilm əd im   onda.
A y ağ ım m   ü s tü n ə   qo y u lm u şd u   d ə m ir  dağ, 
A yağı  d ağ  a ltın d a  o lan   qalx ar n ə  sayaq?
X aq an in in   ayağı  açıq  olsaydı  əlb ət,
Q alxardı  öz  y e rin d ə n   g ö stərərd i  o  hörm ət.
Z ö h h ak   ila n la rilə   sarın m ışd ır ayağım , 
O n u n çü n d ü r  g ö z ü n d ə n   m irvari  yağdırm ağım .
A y ağ ım a  sarılm ış  iki  ə fı  ilandan,
T avadakı  b alıq   tə k   q o v ru lu r qəlb,  y an ır can.
A h  ç ə k ə rk ə n   tə n d ir tə k   alovlanır b əd ən im , 
O d lu   ilan  tə k   çıx ır  alo v   ağzım dan  m ənim .
S ataşd ıq ca  g ö zü m ə  k eşik çisi  m əh b əsin , 
Q ə lb im in   y araları  q ö v r ed ir h ə z in -h ə z in .
192
Bir quduz  it  z in d an d a  keşikçim   olm uş  m ən im , 
A ğlar g ö zü m d ən   şirin   yuxum   q o vulm uş  m ən im .
Sudan  q o rx a r d e y ə rlə r,  quduz  it  qapm ış  insan, 
B u nunçündür ki,  m ə n   d ə   qo rx u ram   gözyaşım dan.
Ü rəyim in  o d u n d an   g ö z  yaşım   o lm u ş  buxar, 
Ç əkdiyim   soyuq  ah d a n   qışa  d ö n ü r  h ə r bahar.
N ar d ə n ə sin ə   b ə n z ə r  tökdüyüm   g ö zy aşın d an  -  
Üzüm  o lu r h ə r g e c ə   şə fə q   kim i  a l-ə lv a n .
Qıçımı  z ə n c ir  k əsib ,  topuğum dan  qan   axır,
Elə  bil,  y ağ ış  seli  iri  novdandan  axır.
B əlkə,  ahım d an   d ə m ir  qızararaq  əriy ir,
O nunçün d ə   sə slə n ib   d əm ir “ ə la m a n ”  deyir?!
Bu  d əm ir  x alx alım ı  açm aq   istəy ən   zam an, 
Zınqırov  kim i  m ə n d ə n   ucaldı  n a lə ,  fəğan.
Z əifləm iş  v ü cu d u m   b ə n z ə r  ip ək  b ir  telə,
Bu  nazik  ip ə k   tel  d ə   q ü ssəd ən   g ə lm iş  dilə.
D ivarlar  sey r e ləd i  m ən im   solğun  rən g im i,
O nların  da  ü zləri  o ld u   zəfəran   kim i.
G öyə  fə v v a rə   v u rd u   ü rəy im d ən   axan  qan,
Ö z  yolunda  p a lç ığ a   b atıb   qaldı  k ə h k əşan .
T ikanlığın  için d ə  çırp ın an   b ü lb ü ləm   m ən,
Üm idim i  k o sm işəm   gülüstanın  g ü lündən.
İnsaf,  m ü rü v v ə t  gü lü   q alm am ışk ən   dünyada, 
Etdiyim  bu  h aray d an ,  bu  n aləd ən   n ə   fayda?..
C'iyərimin  q an ın d an   ciy ərim   doym uş  deyə, 
M ədəm in  m eyli  y o x d u r  nə  suya,  n ə   çö rəy ə.
( J r ^   193

---