Inleiding tot de wetenschap Kabbala

De eerste zielen hadden echter nog niet zoveel leed vergaard, dat zij een noodzaak zouden 
gaan voelen om van het eigen egoïsme afstand te nemen. Hun primitieve, dierlijke manier van 
denken vormde bij hen geen noodzaak om tot geestelijke verheffing te willen overgaan en 
duwde hen niet de richting van de Schepper op.  
 
Maar alle afzonderlijke belevenissen, leed en ervaringen van alle neergedaalde zielen worden 
bijeen gebracht in een gemeenschappelijk vat, dat "Adam" heet. Daarom ontstond er na 
tweeduizend jaar van vergaren van gemeenschappelijke ervaringen der mensheid in één 
gemeenschappelijke ziel al de noodzaak van een mechanische nog onbewuste uitvoering van 
Voorschriften. Deze Voorschriften zijn de regels van de geestelijke wereld, die geen enkel 
verband met onze wereld hebben. Juist in die periode werd aan de mensheid de Thora 
gegeven. Maar voorlopig alleen nog maar aan een kleine groep mensen.  
 
In de volgende, de derde en de laatste tweeduizend jaar, komt een bewuste wens voor het 
geestelijke boven borrelen. De noodzaak wordt ingezien om zichzelf te corrigeren - met name 
vanaf de tijd van het verschijnen van de kabbalist AR"I (rabbi Itschak Luria Ashkenazi) en tot 
in de tijd van onze generatie.  
 
De uiteindelijke toestand van het gehele heelal is "De volledige correctie” (Gmar tiekoen). 
Dat is een feit, als het laagste punt der schepping dezelfde toestand zal bereiken als het hoge 
punt. Deze toestand is direct door de Schepper geschapen. We bevinden ons allemaal al in de 
toestand van "Gmar tiekoen". Waarvoor hebben wij dan nog een instructie nodig om deze te 
bereiken? Omdat wij niet in staat zijn onze ware toestand te onderkennen door onze huidige 
egoïstische verlangens. En indien wij ons niet ontwikkelen en onze zintuigen niet corrigeren 
naar de gegeven instructie (de Thora komt van het woord horaa, instructie), dan worden wij 
daartoe opgejaagd, hetgeen in overeenstemming is met de Kabbala. Wij worden daartoe door 
geweld en het lijden gedwongen. De instructie is echter gegeven om de duur van het lijden te 
verkorten daar de snelheid, waarmee deze weg overbrugd wordt, eveneens verhoogd wordt. 
Daardoor worden pijnen zachter en anders van aard: het leed door de haat verandert in leed 
door de liefde.  
 
Waarom heeft de Schepper ons leed nodig? Hij kon immers dit proces van onze geestelijke 
groei pijnloos maken? Ja, dat kon hij zeker doen. Maar Hij wilde, dat wij ons, als we ons op 
een of andere manier genoodzaakt zouden voelen een beroep op Hem te doen, ons ook tot 
Hem zouden wenden. Wij zouden dan met Hem in contact komen en behoefte aan Hem 
hebben, omdat het verband met Hem het ware doel der schepping is en de correctie slechts 
een middel is.  
 
Het ontstaan van een behoefte aan de hulp van de Schepper en in contact met Hem te staan is 
pas mogelijk, wanneer een ware honger naar de absolute geestelijke voldoening in ons tot 
uiting komt. Het besef van het gebrek aan volmaaktheid dient aan het gevoel van 
volmaaktheid vooraf te gaan - alles in de schepping wordt alleen dankzij de tegenovergestelde 
toestand begrepen. Eerst ontstaat er een wens en pas daarna kan men een genieting 
waarnemen in het in vervulling gaan van het gewenste. Onze uiteindelijke volmaakte 
toestand, waarin wij ons allemaal bevinden, kunnen wij niet waarnemen zonder eerst pijn te 
hebben ondervonden vanwege het ontbreken van deze volmaaktheid.  
Onze huidige toestand ervaren wij allemaal als onvolmaakt vanwege het ontbreken van 
geschikte wensen (keliem). Indien wij deze beginnen te corrigeren dan zullen we middels elke 
gecorrigeerde klie een deel van een echt volmaakte toestand gaan waarnemen. En wanneer al 
onze vaten gecorrigeerd zullen zijn, dan zullen wij de volle volmaaktheid voelen. Wij dienen 
 
7

---

in onszelf een mogelijkheid te creëren om alle schakeringen van de volmaaktheid te voelen. 
Dit proces neemt 6000 jaar in beslag - dat zijn de correctietraptredetreden van een klie, zoals 
men zo'n bestaansperiode van de wereld noemt, dus dat men zich in een onvolmaakte vorm 
ondervindt.  
 
Wij bestaan allemaal in een biologisch lichaam, waarin een "biologisch computer" is 
ingebracht. Bij ons is deze meer verstandig dan bij dieren, omdat de "biologische computer" 
zich van een groter egoïsme bedient. Dat is ons verstand. Niet meer dan een mechanische 
calculator, die de beste toestand en de keuze voor een maximaal comfortabele toestand 
berekent. Het heeft helemaal geen verband met het geestelijke. En het geestelijke begint pas 
daar, waar van boven in de mens een "zwart punt in zijn hart" wordt geplaatst, nl. het streven 
naar het geestelijke. Dit dient te worden ontwikkeld tot de toestand van een geestelijke wens - 
"partsoef" genaamd, waarin men vervolgens de geestelijke informatie, geestelijke 
waarneming ontvangt. Indien zo'n punt in een mens ontbreekt, dan, al zou hij een genie zijn - 
blijft hij alleen maar een mens.  
 
Wij hebben er al over gesproken dat de Kabbala zich bezighoudt met de belangrijkste vraag in 
het leven van de mens. Wij bevinden ons in een of andere voor ons onbegrijpelijke wereld, 
die wij met behulp van onze vijf zintuigen onderzoeken. Datgene, wat van buiten naar binnen 
in onze zintuigen komt, wordt in onze hersenen verwerkt. Deze verricht een synthese, dus alle 
afzonderlijke waarnemingen worden tot één geheel verbonden en laten ons alle informatie 
zien in de vorm van een schouwspel van onze wereld. Datgene, wat wij ons als het ons 
omringende voorstellen is niet meer dan een afbeelding van het zuivere licht in onze 
ongecorrigeerde zintuigen.  
 
In werkelijkheid is dat alleen maar een fragment van het algehele heelal. Met andere woorden, 
wat wij waarnemen - dat is een klein deel van het ons omringende. Indien wij over 
andersoortige zintuigen zouden beschikken, dan zouden wij van al het ons omringende ook 
andere fragmenten waarnemen, dus  wij zouden deze wereld anders waarnemen… Het zou 
ons lijken, dat de wereld om ons heen is veranderd. Maar in wezen veranderen wij en onze 
waarnemingen. Maar de wereld zal dezelfde blijven, omdat buiten ons alleen maar het 
eenvoudige hoge licht van de Schepper bestaat.  
 
Wij ervaren, hoe ons lichaam op een inwerking van buitenaf reageert. Alles hangt van de 
gevoeligheid van onze zintuigen af. Waren zij gevoeliger, dan zouden wij het stoten van 
atomen tegen ons lichaam waarnemen. Wij zijn in staat om niet de objecten zelf te verklaren, 
te ervaren, ons te realiseren, maar hun wisselwerking. Niet de kern, maar de uiterlijke vorm 
van de materie. Zo is het ook met alle door ons gemaakte gereedschappen: zij reageren niet op 
de uitwerking zelf, maar op het voortgebrachte resultaat.  
 
Alles wat wij over onze wereld te weten zouden willen komen, opdat wij ons bestaan in deze 
wereld zouden begrijpen, hangt af van de grenzen der kennis, waarbinnen wij ons bevinden en 
onze vragen die eruit voortvloeien. Dus onze natuur, de reeds ingeplante eigenschappen, 
leggen ons onze nieuwsgieringheid op. De Schepper draagt ons als het ware op door ons al 
deze eigenschappen te geven, waarvoor wij ons dienen te interesseren, wat wij dienen te 
onderzoeken, te bevatten en te ontdekken. Per slot van rekening leidt de Schepper ons tot Zijn 
onthulling.  
 
De bevindingen van allerlei wetenschappen over de mens zeggen alleen iets over de mens 
zelf. Alles, wat zich buiten de mens bevindt is ontoegankelijk. Vandaar dat de vraag over de 
 
8

---