www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
185
dildən çox uzaq olmamalıdır. Yazı dilinin anlaşılmaz bir halda
olduğunu ədəbi hesab eyləyən dövr çoxdan keçmişdir. İndi bir
əsrdəyik ki, hər bir şey ümumiləşdiyi kimi, ədəbiyyat da
ümumiləşir. Böylə bir əsrdə məhdud şəxslərə məxsus bir dil ilə
yazı yazmaq, əlbəttə, ədəbi hesab olunmaz» [186, 286]. Eyni
zamanda, o qeyd edirdi ki, hər dilin bir milliyyəti olduğu kimi,
bir də beynəlmilliyyəti vardır: «Milliyyət cəhəti hissiyyata,
beynəlmilliyyət cəhəti isə fənniyyata aiddir. Bir millət özünə
məxsus olan hissiyyatını ifadə etmək üçün mütləq öz ana dilində
istədiyi qədər lüğətlər tapa bilər, bu şərtlə ki, bu hisslər milli və
təbii olsun, əcnəbi bir təsirlə peyvənd olunmuş özgə hisslər
olmasın. Halbuki elmi və fənni mənaları ifadə üçün ana dili
lüğətləri kifayət etmir. Çünki elm və fənn bir millətin deyildir,
millətlərindir. Çünki fənniyyat təbii deyil: sünidir ixtiraidir!
Sonradan icad olunan məfhumun bittəb ixtirai bir olmaq da
icabatdandır. Dil milliyyət, din isə beynəlmilliyyət təşkil edir.
Biz türk olmaq hesabilə dilimizin milliyyəti türkcədir. Müsəlman
olduğumuz üçün beynəlmilliyyətimiz İslamdır» [186, 287].
Osmanlı türkcəsi ilə müqayisədə Azərbaycan türkcəsinin
ərəb və fars dillərinin təsirinə az qalması müddəası ilə sonuncunu
müdafiə etməklə yanaşı, Rəsulzadə türk dilinin məhəlli şivələri-
nin inkişafına da meyil göstərmirdi. Məhz bunun nəticəsidir ki,
Rəsulzadənin təşəbbüsü ilə Azərbaycan Cümhuriyyəti dövründə
natamam ali və ali məktəblərdə Türkiyə türkcəsinin
qrammatikası əsasında, ancaq Azərbaycan türkcəsinin də qayda-
qanunları nəzərə alınmaqla ortaq türk dili keçilmişdi [189, 78-
79]. Hətta Müsavat Partiyası ikinci qurultayda (1919) qəbul
edilmiş proqramında da, M.Əmin bəyin təklifi ilə ortaq türk
birliyindən və ortaq türk dilindən çıxış etmişdir: «Oxuma
proqramında İstanbul danışığının orta məktəblərdə keçilməsilə
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
186
186
ali məktəblərdəki dərslərin ortaq ədəbi danışıq saydığı İstanbul
türkcəsilə oxudulmasını istər» [189, 74]. Beləliklə, «milli və
müstəqil Azərbaycan» ideyasının ideoloqları vahid türk dili, türk
tarixi, türk ədəbiyyatı ilə bağlı nəzəri ideyalarını 1918-ci il mayın
28-də qurulan Azərbaycan Cümhuriyyətində reallaşdırmışlar. Bu
baxımdan Rəsulzadənin ortaq türk ədəbi dili ideyasını müdafiə
etməsi şübhəsizdir [51, 36].
M.Ə.Rəsulzadə dillə yanaşı, dini də cəmiyyətin, millətin
əsas sütunları saymışdır. Onun fikrincə, din və dilsiz cəmiyyət
təşəkkül tapa bilməz: «İnsanlar arasında cameiyyət vücuda
gətirən iki mühüm amil vardır. Bunlardan biri din, digəri dildir.
Məlum olduğu üzrə din müxtəlif dillərlə mütəkəllim və
müxtəlif cinsdən olanları birləşdirdiyi halda, dil ancaq bir
növdən və bir cinsdən olan insanları birləşdiriyor» [186, 232].
Rəsulzadə daha sonra yazır: «Din hər nə qədər dildən sonra
gələn bir amil isə də bəzi şərait daxilində ondan müəssir bir
qüvvət şəklini də ala bilir, ümumi bir dil nə qədər dil əhlində
ümumi bəzi xislətlər və ideallar tövlid ediyorsa, ümumi bir
dinə malik olmaq dəxi o dərəcədə böyük bir təsir icra edə
bilər. Müxtəlif din və məzhəblərə malik olan bir dil
sahiblərinin «milliyyət» olaraq vahid mədəni bir kütlə vücuda
gətirmələri müşkül olduğu halda, bir din və bir dilə malik
olanlarca bu müşkülat mütəssəvir deyildir. Dil bir millətin
əsliyyətini mühafizə edə bilər. Fəqət çox kərə də din bir millətin
dilinin baqi qalmasına və bu münasibətilə milliyyət fikri və
amalının inkişafına səbəb oluyor» [186, 480].
Bu baxımdan Rəsulzadənin fikrinə görə, milliyyətin
ikinci əsası dindir: «Dincə – müsəlmanız. Hər bir din öz
mütədəyyinləri (inananları) arasında məxsusi bir təməddün
(yeniləşmə) vücuda gətirmişdir ki, bu mədəniyyət də bir
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
187
beynəlmiləliyyət səbəbi təşkil edir. Müsəlman olduğumuz üçün
biz türklər beynəlmiləliyyəti-islamiyyəyə daxiliz. Bütün İslam
millətlərilə şərikli bir əxlaqa, dini bir tarixə, müştərək bir yazıya,
xülasə ortaq bir mədəniyyətə malikiz… Bu şəriklik islamiyyətə
daxil olan zərərli təsirlərdən bizi mütəzərrir etdiyi kimi, bu yolda
olacaq islahat feyzlərindən də bizi nəsibsiz qoymaz» [186
a
, 172].
M.Əmin millət və dini bir-birindən ayrı mürəkkəb, anlaşılmaz
şəkildə yox, apaydın olaraq tamamlanmasını istəyirdi. O, din ilə
millətin öncə fərqlərini göstərir, daha sonra onların birgə şəkildə
çulğalaşa biləcəyini ortaya qoyurdu. Bunun üçün, öncə
müsəlmanlar milli kimliklərini tanımalıdırlar. Rəsulzadə yazır:
«Din və onun ehkamı mütədəyyinlərincə anlaşılmaz bir hala
gəlirsə, verəcəyi faydanı təmin edə bilməz, ruhsuz olar,
məişətdən uzaqlaşar, öylə də İslam, bir məişət və həyati-dini
olaraq təsis elədiyi halda mütədəyyinləri ilə öz arasına bir
məchuliyyət girdi. Bunun nəticəsində İslam həyatından və
həyati-İslamla yaşamaq gümanında olanlar isə əsil İslamdan
uzaqlaşdılar. Bunun üçün də müxtəlif islam millətlərindən olan
islam mütəfəkkirləri arasında İslam deyə tanınan şeyin möhtaci-
islah olduğunu düşünənlər gündən-günə çoxalıyorlar. Şübhəsiz,
bu yolda bir islah lazımdır. Böylə bir islah vücuda gəlməyincə,
İslam millətləri düçar olduqları ətalətdən müşkül ki çıxsınlar»
[186, 481].
Ən əsası odur ki, hələ milli istiqladan öncə, «Müsavat»ın
1-ci qurultayındakı çıxışında (1917) Rəsulzadə dünyəvi dövlətin
tərəfdarı kimi dini mənəvi məsələ hesab edərək onun siyasətə
qarışmasının əleyhinə çıxış etmişdir. Onun fikrincə, məscidə
daxil olan şəxs siyasəti, partiyanı, ideyanı unutmalı və ancaq
Allaha dua etməlidir. Ümumiyyətlə, ruhanilər siyasətlə məşğul
olmamalı və siyasi mübarizədə məscid bitərəf qalmalıdır. Dinin
Dostları ilə paylaş: |