İntellektual-Elektron Kitabxananın təqdimatında
Yüklə 2,89 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 269 269 269 dənə ətdisini seçib apardı özüynən. O gedənnən sonra Əbdüləlidən soruşdum ki, o kimdi elə, nə didi. Əbdüləli çiyinnərini çekib, dedi, tanımıram, ancaq tapşırdı ki, qoyunun yiyəsinə diyərsən ki, gürcü balası apardı, imkan olanda pulunu da göndərəcey. Axşam kəntə gələndə qoyunnarın yiyesinə hər şeyi necə olub elə də danışdıq. Kişi lap dilxor oldu, dedi bir dənə qoyun nöş vərmisüz, mənim bütün həyvannarım ona qurbandu. Sonra bildik ki, bu bığlı kişi İstalin imiş. Camaatdan eşitdik ki, bizim kətçimiz Mirzəbala gizdədirmiş onu bağlarda. Möhkəm cur imişlər Mirzəbaleynan. Ancaq on yeddinci ildən sonra araları deydi. Mirzəbala qoşuldu Musavata, hökumət adamı oldu, ancaq İstalin qırmızılarnan bir yerdə qaçdı Urusyetə. Onu da diyim ki padşah olannan sonra nə Mirzəbaleya, nə də o vaxtkı alayı currarına əl vurmamışdı. Hərəsi bir yerə düzəlib işdiyirdilər. Sonra Mirzəbala özü qalmadı burda, sağ- salamət çıxdı getdi Türkiyeyə. Yəqin ki, hindi lap qoca kişi olar, əgər ölmiyibsə... Həm də tek İstalin döyüldi, bizim kəntin yan-dövrəsindeki bağların quyularında o qədər inqilabçılar gizdənib ki< – Qəfildən babamın üzünə təəssüflə dolu qəribə bir kinayəli gülüş yayılır, – o vaxt özdəri gizdənirdilər quyularda, hökumətə gələnnən sonra da axunddarı, mollaları, beyləri, ağaları doldurdular o quyulara. Sən çərxi-fəleyün işinə bax e, hələ bil ki, dünyanı tərsinə çövürdülər, quyulardekilər çıxdı dağ başına, dağ başındekilər də doldular qarannıq quyulara. Nə bilim, vallah, uşaq vaxtı heç yatsam da yuxuma girməzdi ki, Molla Muradəli kimi ağzı dualı, nurani bir kişini, bir dəfə müsəllayə çıxmasıynan www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 270 270 göydən yerə yağış yağdıran bir axundu Gürgan bağlarında diri-diri quyuya atıb üstünü qumnan dolduraceylər, Həci Ataxan kimi sözü daşdan keçən, Sabunçidə iki dənə urus girdəvoyunu tepiyinin altına salıb eşşeycən çırpan hörmətdi bir mülkədarı dəniz qırağında boynuna daş bağlıyıb körpüdən aşağı ataceylər. Eh, bilirsən nə qədər elənçiy kişilərin axırına çıxdılar? Bir döyül, iki döyül. Mirsəftər də, başını yellədir. – Düzdü, ağsaqqal, yaxşı ki, axır vaxtlar zamanə dəyişib. O vaxtın arxivləri açılır, şəxsiyyətə pərəstiş dövrünə aid sənədlər çıxır, məlum olur ki, nə qədər günahsız adam güllələnib, sürgün olunubmüş. Sağ qalanlar geri qayıdır, vəfat edənlərə də ölümündən sonra bəraət verilir. Odey neçə il bundan əvvəl Hüseyn Cavidin də, Mikayıl Müşfiqin də, repressiya olunmuş başqa şairlərin də təzədən kitabları çıxdı. Bəlkə də görmüsüz. Məndə var, axşamlar bekar olanda oxuyuram. – Yaxşı eliyirsən, oxu, həyif ki mənim çox oxumaqnan aram yoxdu, hövsələm çatmır, ancaq oxuyan olanda qulaq asıram. – Babam nərdtaxtanın üstündəki daşları oynadaraq nəsə fikirləşir, – yox, yalan diyərəm, nə Cavid, nə də o birsini görməmişəm. Bəlkə də görmişəm, ancaq fikir vərməmişəm. Ancaq Cəfər yadımdadu, yaxşı yadımdadu. – Cəfər Cabbarlı? – Bir dənə Cəfər olub da, ayrısı yoxdu ki? Həri, o dağlı balasını diyirəm. Bizim bu Qırxpilləkannan bir az yuxarıda, Savetskinin üstünədə Dağlı məhəlləsində www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 271 271 271 olurdu. Hər gün burdan düşüb işə gedirdi. Qabiliyyətdi oğlan idi, böyük-kiçiy biləndi, salam verməmiş yanımızdan keçməzdi. Çox vaxt da əlində tar olardı. – Hə, mən oxumuşam ki, pyeslərinin içindəki mahnıları da özü bəstələyərmiş, çox vaxt elə tamaşa vaxtı da özü ifa edərmiş. Babam laqeydliklə çiyinlərini çəkir. – Onu day bilmirəm, tiyatıra-zada gedən olmamışam, ancaq tarı yadımdadu. Bir gün bizim bu pilləkannardan düşürdi, biz də qonşum Kəblə İmamverdiynən pilləkannarın qırağında bax elə bələnçiy üzbəüz oturub nərd atırdığ. Diyəsən yaman tələsirdi dağlı balası, pilləkannarı beş-beş düşürdü. Elə bizə salam vərib təzə aralanmışdı ki, ayağı daşa ilişdi, büdrədi. Özünü birtəhər saxladı, yıxılmadı, ancaq tarı əlinnən düşüb pilləkana çırpıldı, çanağı ortadan bölündi iki yerə. Dağlı balası tara baxdı, rəngi-rufu getdi. Gördik yaman yer eliyib ona tarın sınmağı, oyunu saxlıyıb gəldig yanına ki, sakitdəşdireg onu. Dedi ki, tarın sınmağı bir şey döyül, ancaq iş ondadu ki, on-on beş dəyqədən sonra tiyatırda tamaşam başdıyacey, çoxlu da hökumət adamı gəlicey, mahnıları da tarda özüm çalmalıyam. Bu zibil də vaxt tapdı sınmağa. İndi beş-on dəqiqənin içində hardan təzə tar tapım. Soruşdum ki, tiyatırda ayrı tar yoxdu ki? Didi tapmaq olar e, ancaq hamı arxayındu ki, mənim özumdə var, özüm gəlib çalaceyəm. Mən dilləndim ki, atalar düz diyib, tələsən təndirə düşər, ancaq sən fikir eləmə. Bir şey fikirləşərik. Çönüb Kəblə İmamverdiyə didim ki, Kəbleyi, o əskər gedən kiçik oğlun o vaxt hərdən Yüklə 2,89 Kb. Dostları ilə paylaş:
|