64
var ki, şair öldürülməyib, sadəcə itkin düşüb. Lorka ilə bir yerdə güllələndiyi iddia edilən
müəllimin nəvəsi 2008-ci ildə ümumi qəbirdəki cəsədlərin ekshumasiyasını tələb edir.
Lorkanın da olduğu güman edilən qəbirin və daha 18 məzarın ekshumasiyası üçün
məhkəmənin əmri verildikdən sonra işə başlanılır. Nəinki açılan qəbirlərdə, hətta rəsmi
versiyaya görə faciənin qeydə alındığı bütün bələdiyyə ərazisində heç bir qalıq aşkar
edilmir. Nisbətən daha mifik görünən bir versiyada yaralı şairin gizlincə Argentinaya
ötürüldüyü, lakin onun öz keçmişini və hətta adını xatırlamadığı təsdiqlənir. 1965-ci ildə
Lorkanın sosialist baxışlarına, masonlara mənsub olmasına və homoseksual
oriyentasiyasına görə onun «etibarsızlığını» təsdiqləyən polis raportu hazırlanması və
frankistlər tərəfindən güllələnməsi xəbəri verilmişdir. Belə bir xəbər 2015-ci ilin 22
aprelində İspaniyada dərc edilmişdir.
Şəkil 41. Federiko Qarsia Lorka (Federico Garcia Lorca; 1898–1936)
1929-cu ildə Dali Pol Elüar (Paul Eluard)
98
və onun arvadı rus emiqrantı Qala ilə
tanış olur.
Qalanın əsl adı Yelena İvanovna Dyakonova olmuşdur. 1894-cü ilin 26
avqustunda Kazan şəhərində dünyaya gəlmişdir. Atası İvan Dyakonov təvazökar bir
məmur olmuş, 1905-ci ildə vəfat etmişdir. Anası Antonina Deulina ikinci dəfə vəkil
Dimitri İliç Qomberqə ərə getmişdir. Qız həmin kişini öz atası adlandırmış və onun adına
uyğun olaraq Yelena İvanovna Dimitriyevna kimi tanınmışdır. 1905-ci ildən sonra ailə
Moskva şəhərinə köçmüşdür. Mötəbər mənbələrdə verilən məlumata görə, Yelenanın ana
xətti üzrə nənəsi Tobolskda yaşamış, onun ailəsi Sibirdə qızıl mədəninə yiyələnmişdir.
Yelena Moskvada Mariya Qustavovna Bryuxonenko adına qadın
gimnaziyasında oxumuşdur. 1912-ci ildə vərəm xəstəliyindən müalicə olunmaq üçün
İsveçrənin Klavadel sanatoriyasına göndərilmişdir. Fransız şairi Pol Elüar (Paul Eluard) da
orada dincəlirdi. Onun atası daşınmaz əmlak ticarətilə məşğul olan varlı bir insan idi.
Sanatoriyada rus qızı 18 yaşlı Yelena və fransız oğlu 17 yaşlı Pol tanış olurlar. Yelena
Dyakonovanın coşğunluğu (ehtiraslılığı), qətiyyətliliyi (əzmkarlığı), kübarlığı (yüksək
mədəniyyətinin olması) gənc Elüarda xoş təəssürat yaradır. Qız adının əvvəlcə Qalina
65
olduğunu deyir, sonra qarşı tərəfin çətinlik çəkməməsi üçün özünü sadəcə Qala adlandırır,
Elüar vurğunu axırıncı hecaya salmaqla ona Gala kimi müraciət edir.
«Qala» sözünü özünə ləqəb götürməyi Yelenaya anası məsləhət görmüşdü. Yeri
gəlmişkən qeyd edək ki, «gala» sözü fransız dilindən tərcümədə «bayram» deməkdir.
Gənc yazıçı, Prezident mükafatçısı və təqaüdçüsü Pərvin Ələmdar qızı Nurəliyeva
99
«Dalinin dəlisi» adlı öz essesində bu baxımdan maraqlı bir paralel aparır: «Qalanın
bioqrafiyasına nəzər saldıqda bu adın ona necə uyğun olması aydın görünür. Doğrudan da,
Yelena Dyankova – Qala çoxlarının həyatına bayram kimi gəlirdi, amma həyat yalnız
bayramdan ibarət olmadığı üçün zamanı çatanda sakitcə gedirdi, buraxırdı, uzaqlaşırdı.
Onun qeyri-adi sənət duyumu, çox incə zövqü vardı. Və çox güman ki, o qədər də gözəl
olmayan bu qadında kişiləri cəlb edən məhz zövqü, istedadı, ağlı idi. Amma ən əsası
kişilərin ağlını başından alan onun qadınlığı idi. Qala qadınlığının sadə bir resepti vardı. O
deyirdi: «... heç vaxt mətbəx arvadı olmayacam. Çoxlu kitab oxuyacam, lap çoxlu. Ürəyim
istəyən hər şeyi edəcəm, amma bununla belə özünə çox da əziyyət verməyən zərif qadın
cazibəmi saxlayacam. Məndən həmişə yüngül, dəcəl qızlar kimi xoş qoxular gələcək,
dırnaqlarım manikürlü, əllərim gözəl olacaq».
... Əslində ilk baxışdan nə qədər sadədir, deyilmi?! Və bunları oxuyanda sual
yarana bilər: məgər manikürlü dırnaqlar, səliqəli əllər, gözəl ətir şərtdi? Bəli, şərtdi! Amma
daha vacib olanı ürəkdi, ağıldı, ruhdu, iradədi, zəngin daxili aləmdi... Və məncə, Qalanın
adidən adi görünüşünü sehrli edən də bunların cəmi idi. Bir də yaratmaq qabiliyyəti. Onun
xarakterindəki analıq mayası, valideyn mehri ifrat həddə idi. Sevdiyi kişinin ana kimi
qayğısına qalırdı, qadın kimi sevirdi, amma həm də «yaradırdı» onu. Sənətkar yaradırdı.
Görünür, Yelena bu bacarığını, istedadını – kişi, sənətkar yaratmaq «sənətinin»
incəliklərinə bələd olmasını özü hamıdan qabaq anlamışdı. Ona görə azca sənət qoxusu
duyduğu anda dəyişilirdi, başqalaşırdı, gözəlləşirdi... Qarşı cinsdə də onu yalnız incəsənət
istedadı maraqlandırırdı. Qala sevgini sənətdən kənarda, ayrı təsəvvür etmirdi. Onun adi,
yüngül flirtləri də, ciddi, dərin sevgiləri də sənət «içində», aurasında olmalı idi» [18].
Pol çılğın bir aşiq kimi gözəl sevgi şeirləri yazır. Elüarın məhəbbət poeziyasının
ilk coşğunluğu məhz Yelenadan başlayır, yaradıcılıq ilhamı onun sonrakı əsərlərində uzun
müddət davam edir. Bir müddət onlar bir-birindən ayrı, Pol Parisdə, Yelena Moskvada
yaşadı. Əslində ayrılıq, həsrət, uzaq məsafə yazışma, şeir bəstələmə üçün bir bəhanəyə
çevrilmişdi. Yelena uzaqdan qayğıkeş ana kimi sevdiyi kişini əzizləyir, ona yazırdı:
«Əzizim, ruhum, balacam. Sənə ehtiyacım var, əvəzolunmazım!» [18].
Elüarın ailəsi onun rus qızıyla evlənmək arzusuna qarşı çıxırdı. Amma buna
baxmayaraq onlar ailə qurdular. 1917-ci ildə Yelena Elüarla nikaha daxil oldular. Bir ildən
sonra Qala həmin nikahdan bir qız doğdu, adını Sesil qoydular.
Amma Elüar və Qalanın ailəsi şablonlardan uzaq olmaqla qeyri-adiliyinə görə
seçilirdi, dərhal fərqliliyi nəzərə çarpırdı. Bununla bərabər Pol da ehtiraslı qadının özünü
ifadə etmək, bacarıqlarını sınamaq üçün şair qəlbli bir «obyekt» hesab edilə bilər. Məhz
Pol Elüarın «imzası, möhürü» ilə Yelena Dyankova həmişəlik Qala oldu. Bu qadın əbədi
bir enerjiyə bənzəyirdi, ruh mənbəyi, ilham mühərrriki kimi çıxış edirdi. Sanki sənətin,
şeirin yaranması üçün nədən hansı miqdarda lazım olduğunu zərgər dəqiqliyilə bilirdi.
Çoxlu sevgini, ondan az olmayan ehtirası, bir qədər əzabı iki qram zəhərlə, üç damla
Dostları ilə paylaş: |