Åkcp{ig-fcghycß

 
56 
BU HAQDA DAHA Bİ R DASTAN 
Mə ş hur sünni alimi İ bni Əbil Hə did bu xütbə nin ş ə rhində  belə  yazır: 
Hə dis və  tarix yazanlardan bir çoxu nə ql ediblə r ki, İ mam Əli (ə leyhissalam) buyurdu: 
“Allah mə ftunlarla cihadı (fitnə yə  gedə nlə r) müqə rrə r edibdir necə  ki, müş riklə rlə  cihadı mə nə  müqə rrə r etdi.” 
Dedim: “Ya Rə sulullah! Bu fitnə  nə dir ki, onda cihad mə nə  müqə rrə r olub?!” 
Buyurdu:  “Bu  cihad  Allahın  birliyinə   və   mə nim  risalə timə   ş ə hadə t  verə n  cə miyyə tə   aiddir  ki,  hə qiqə tdə   onlar 
sünnə timin ə leyhinə dirlə r.” 
Dedim: “Bir haldaki onlar Allahı birliyinə  və  sə nin risalə tinə  ş ə hadə t verirlə r hansı ə sasla onlarla müharibə  edim?” 
Buyurdu: “Dində  ə mə lə  gə tirdiklə ri bidə tə  görə  ki, onlar nə ticə də  mə nim ə mrimlə  müxalifə t edirlə r.” 
Dedim: “Ya Rə sulullah! Sə n qabaqcadan  mə nə  ş ə hadə t və ”də si vermisə n, Allahdan  istə  ki, onu sə nin hüzurunda ə ncam 
versin (ürə yim istə yir ki, sə nin astananda və  sə nin mə hzə rində  ş ə hadə tə  yetiş ə m) hə m də  onu tə xirə  salmasın.” 
Buyurdu: Bə s o zaman kim nakisinlə rlə  (beyə ti pozan müharibə  qızış dırıcılar) və  qasitinlə r (Müaviyə  və  tə rə fdarları)  və  
mariqinlə rlə  (xə variclə r) vuruş acaq?! Sə nə  ş ə hadə t və ”də si verirə m ki, bu və ”də  tezliklə  sə nə  nə sib olar. İ nş allah. 
“Sə nin baş ından qılınc vurub saqqalını baş ının qanı ilə  rə nglə yə rlə r. O zaman sə brin necə  olacaqdır?!” 
Dedim: “Ya Rə sulullah! Bura sə br yeri deyil, ə ksinə  ş ükr və  hə md yeridir.” 
Buyurdu: “Bə li bu hadisə lə r sə nin üçün qabağ a gə lə cə kdir. Elə  isə  bütün bunlara qarş ı hazır ol.” 
Dedim: “Ya Rə sulullah, az da olmuş  olsa o hadisə lə ri mə nə  bə yan etmə nizi istə rdim.” 
Budurdu: “Mə nim ümmə tim mə ndə n sonra tezliklə  fitnə yə  düş ə rə k Quranı tə rcümə  edib onu öz ürə klə ri istə diyi kimi 
mə nalandırar, ş ə rabı tə biz adına (kiş miş  suyu) halal sayıb, riş və ni hə diyyə , sə lə mi isə  alver adı ilə  rə va bilə rlə r. Quranı 
ə
sl anlayış ından tə hrif edə rlə r.” 
Belə liklə  də  öz yollarını azarlar. 
Belə  bir vaxtda öz evində  ə ylə ş  (onlardan küs) camaat sə nə  tə rə f üz gə tirdiklə ri vaxt (batini mə na) Quranın batini mə nası 
ə
sasında  müxaliflə rlə   çarpış .  Necə   ki,  mə n  tə nzil  ə sasında  (yə ni  Quranın  zahiri  ə sasında)  vuruş dum.  Bunu  da  bil  ki,  sə nin 
zamanının camaatı mə nim zamanımın camaatı ilə  bir olmayacaqdır. 
Dedim: Ey Allahın Rə sulu! Mə n bu adamları (öz müxaliflə rimi) hansı də rə cə yə  mə nsub edim? Mürtə dlə r?! 
Buyurdu: Onları “fitnə ” də rə cə sində  tanıt. Belə  ki, qoy ə dalə t onları tapana kimi sə rgə rdan qalsınlar. 
Dedim: “Ey Allahın Rə sulu! 
Görə sə n ə dalə t onları bizim tə rə fimizdə n tutacaq, yoxsa baş qaları tə rə finə də n?!” 
Buyurdu: Ədalə t onları bizim tə rə fimizdə n öz vasitə mizlə  tutaraq tam qə lə bə  hasil olacaqdır. Mə hz bizim vasitə mizlə  Allah 
ş irkdə n sonra qə lblə ri (tovhid xə ttində ) bir-birinə  qovuş duracaqdır. 

---

 
57 
Bə li, mə hz bizim vasitə mizlə  fitnə  və  fə saddan sonra qə lblə r bir-birinə  qovuş acaqdır. 
Dedim:  
“Hə md olsun fə zilə t və  nemə tlə r bağ ış -layan Allaha.” 
Bu dastan bunu bizə  çatdırır ki, bə zə n müsə lmanların hakimi günah və  fitnə karlığ a qə rq olmuş  müsə lmanlarla da vuruş malıdır ki, 
onları müharibə  vasitə silə  haqq yoluna də və t etsin. 
QIRX DOQQUZUNCU HEKAYƏT 
 
HƏZRƏT ƏLİ DƏ ZAHİ DLİ K NÜMUNƏLƏRİ  
İ mam Əli (ə leyhissalam) “Nə hcül-bə lağ ə ”nin 160-cı xütbə sində  hə md və  sə nadan sonra camaatı moizə  və  nə sihə tə  
baş layır. Daha sonra Allaha pə nah apararaq maddiyyatın quluna çevrilə rə k onu hə də f satanlardan bə rk narahat olduğ unu bildirib onları 
tə nqid atə ş inə  tutur, söhbə t ə sasında dörd böyük Peyğ ə mbə rlə rdə n onlar üçün nümunə  gə tirə rə k hə yat və  yaş ayış larını 
bu Peyğ ə mbə rlə r kimi tə nzim etmə lə rini tapş ırır. Hə min 4 böyük Peyğ ə mbə r aş ağ ıdakılardır. 
1-İ slam Peyğ ə mbə ri 2-Hə zrə t Musa 3-Hə zrə t Davud 4-Hə zrə t İ sa (ə leyhimussalam). 
Bununla  belə   adı  qeyd  olunan  Peyğ ə mbə rlə rin  hə r  biri  ilə   ə laqə dar  “Nə hcül-bə lağ ə ”yə   diqqə t  yetirmə klə   onların 
pə rhizkarlığ ı və  yetginliklə ri barə sində  gə lmiş  dastanı ə ziz oxuculara çatdırırıq. 
 
ƏLLİ NCİ  HEKAYƏT 
 
ƏLİ  (ƏLEYHİ SSALAM) PEYĞƏMBƏR SƏLLƏLLAHU ƏLEYHİ  VƏ ALİ Hİ  VƏ SƏLLƏMİ N 
ARDICILI 
Əli (ə leyhissalam) buyurur: Dünyanı hə də f satmağ ın bə yə nilmə zliyi barə də  İ slam Peyğ ə mbə rini özümüzə  örnə k və  
nümunə  saymağ ımız kifayə t edə r. Elə cə  də  150-ci xütbə nin sonunda bu barə də  belə  buyurur: 
“Allahın də rgahında ə n ə ziz bə ndə lə r İ slam Peyğ ə mbə rində n nümunə  götürüb addımını onun lə hirinin yerinə  qoyanlardır.” 
Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə m ac qarınla dünyadan köçə rə k ruh sağ lamlığ ı və  imanla ə bə diyyə tə  sarı 
qanad açdı. Doğ rudan da Allah bizə  nə  böyük nemə t verdi. Və  bizə  inayə t elə di ki, mə hz onun xə tti ilə  hə rə kə t edə k. And 
olsun Allaha ə ynimdə ki köynə yimi o qə də r yamamış am ki, artıq yamayandan utanıram. Bir ş ə xs etirazla mə nə  dedi: 

---

 
58 
“Niyə  bu köhnə  paltarı çıxarmırsan!” Ona dedim: “Mə ndə n uzaqlaş .” 
ƏLLİ  Bİ Rİ NCİ  HEKAYƏT 
 
İ SLAM PEYĞƏMBƏRİ Nİ N ZAHİ DLİ Yİ  
İ slam Peyğ ə mbə ri sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə m öz ehtiyacı qə də r dünyadan artıq bə hrə  almadan özü hamıdan artıq 
qarnı  ac  idi...  Yerin  üstündə   (döş ə ksiz)  oturduqda  qullar  kimi  tə vazökarcasına  ə ylə ş ə rdi,  özü  öz  ə li  ilə   ayaqqabı  və   paltarını 
yamayardı. Peyğ ə mbə r hə miş ə  yə hə rsiz ata minsə  də  bir adamı da öz tə rkinə  mindirirdi. 
Bir gün evin qapısında (arvadlarından birinin hücrə sində ) asılmış  bir pə rdini gördükdə  öz hə yat yoldaş ına buyurdu: 
“Onu mə ndə n uzaqlaş dır, Hə r vaxt gözüm ona sataş dıqda dünyanı öz gözə lliklə ri ilə  mə nim yadıma salır.” 
Bə li, o bütün varlığ ı ilə  dünyanın zə rq və  bə rqində n gözünü çə kmiş  dünyanın yad etmə yi isə  özündə n uzaqlaş dırmış dı. 
Hə zrə t bu dünyanı özünə  karvansara sanırdı. Buna görə  də  ona ürə k bağ lamağ ı özünə  rə va bilmirdi. 
Sizdə n soruş uram: Görə sə n, Allah öz haqq yolu üçün seçdiyi Mühə mmə di ə ziz tuturdu, yoxsa ona ihanə t edirdi? Əgə r bir kə s 
desə : Allah onu tə hqir edibdir. 
And olsun Allaha ki, yaradana böyük yalan nisbə tini veribdir. Yox, ə gə r desə  ki, onu ə ziz tutbdur onda gə rə k bilmə lidir ki, Allah 
ondan baş qasını tə hqir edibdir. Buna görə  də  Peyğ ə mbə ri sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə mi özünüzə  ülgü və  örnə k sanın. 
Yalnız onun xə ttində  hə rə kə t edin, yoxsa sizin yolunuz hə lakə t və  uçurumla nə ticə lə nə cə kdir. 
 
ƏLLİ  İ Kİ NCİ  HEKAYƏT 
 
MUSA (ƏLEYHİ SSALAM)-IN PƏRHİ ZKARLIĞI  
Sonra  Əli  (ə leyhissalam)  bu  xütbə də   (160)  Hə zrə t  Musa  (ə leyhissalam)-ı  xatırlayıb  buyurur:  İ stə yirsə n,  İ slam 
Peyğ ə mbə rində n sonra Allahın elə  dostunu xatırlayam ki, Allah də rgahına sarı hacə t ə lini götürüb belə  dua buyurmuş dur?: 
“İ lahi hə r nə  xeyir və  yaxş ılıq mə nə  nazil etsə n ona ehtiyacım vardır.” (“Qə sə s” surə si, 24) 
And olsun o böyük Allaha ki, Musa (ə leyhissalam) Allahdan yeyə cə yi çörə kdə n baş qa bir ş ey istə mə di. Çünki, o Hə zrə t yerin 
otunu  (ə lə fini)  yeyirdi  belə   ki,  arıqlıqdan  və   ə tinin  azlığ ından  yediyi  otun  göyü  qarnının  nazik  də risinin  arxasından  görünürdü! 
Rə vayə tlə rdə  gə lib ki, bir gün Musa (ə leyhissalam) Allaha belə  ə rz etdi: 
“Mə n acam” Allah buyurdu: “Sə nin aclığ ını bilirə m” Musa ə rz etdi: “Mə ni öz yemə yinlə  (ruzinlə ) qidalandır.” 

---