Åkcp{ig-fcghycß

 
45 
Əlavə   olaraq  müxtə lif  rə vayə tlə rdə   İ mamlar  onun  iddasını  rə dd  ediblə r:  O,  cümlə də n:  İ mam  Hə sə n  Əsgə ri 
(ə leyhissalam) bir söhbə t zamanı buyurmuş du: 
“Sahib Zə nc“ biz Əhli-beytdə n deyil.” 
O  Xə varicdə n  bir  firqə   olan  Əzariqə   ə qidə lə rinə   sadiq  qalaraq  öz  xütbə lə rində   “La  hökmə   illa  lillah”  ş üarını  dilinə  
gə tirə rə k günahları ş irkə  sə bə b bilir, qadın və  uş aqların öldürülmə sinə  icazə  vermiş di. 
Onun  ə n  yaxın  kömə kçilə ri  Zə ngbar  və   Sudandan  olduğ u  üçün  onu  Sahibul  Zə nnc  (Zə ncilə rin  ə miri)  adlandırırdılar.  O, 
Zə ncilə rə ,  elə cə   də   Sudan  qaralarına  ə gə r  ona  kömə k  etsə lə r  hamısını  azad  edə rə k  yaxş ı  hə diyyə   və   mükafat 
verə cə yinə  söz vermiş di nə ticə də  bu tamahla onun ə trafına yığ ış ıb böyük bir qoş un yaratmış dılar. O da bu zə nci qoş ununun 
kömə yi  sayə sində   Bə srə ni  fə th  edə rə k  orada  14  il  4  ay  hökumə tlik  etdiyi  vaxt  zə nci  qoş unu  yenə   də   qarə t  və   iş ğ ala 
mə ş ğ ul  idi.  Belə liklə   Sahibul  zə ng  Vasit,  Əhvaz  və   s...  ş ə hə rlə ri  öz  hökumə ti  sayə sində   birlə ş dirdi.  Tə kcə   Əhvaz 
ş ə hə rinin fə thində  onun ordusunun sayılan tə xminə n 180 min olduğ unu göstə rmiş lə r. 
Sahibul  zə nc  270-ci  hicri  ilində   Abbasi  xə lifə lə rinin  15-ci  xə lifə si  sayılan  Əl-mötə midu  Billahın  xilafə ti  zamanı  qə tlə  
yetirilə rə k baş ını bə də nində n ayırıb Bağ dada göndə rdilə r! 
Tarixdə  onun Bə srə də ki  cinayə tlə ri barə də  belə  yazıblar:  Hicri 251-ci il ş ə vval ayının 17-də  cümə  günü Sahibul  Zə nc 
Bə srə yə  daxil olub ş ə hə r camaatını qə tlə  yetirə rə k. 
Came mə scidi və  onun ə trafındakı evlə ri yandırdı. Elə cə  də  tarixçi Mə s”udinin yazdığ ına görə  o, Bə srə də  800 min nə fə ri 
qə tlə  yetirmiş di. Onun fə sadı hə tta hörmə tli qadınların iki üç dirhə mə  alınıb satılmasına belə  sirayə t etmiş di. Belə  ki, satıcılar 
qadınları hə rraca qoyub fə ryad çə kib deyirdilə r: “Bu arvad filankə sin qızıdır:” Bununla da müş tə rilə ri bu iş ə  cə lb edirdilə r. 
Möminlə r ağ ası Əli (ə leyhissalam) Cə mə l müharibə si vaxtı Bə srə nin böyük ş ə xsiyyə tlə rində n sayılan Əhnə f ibni Qeysi 
çağ ırıb ona belə  buyurdu: 
“Ey Əhnə f! Sanki mə n, bir qoş unun tozsuz sə s-küysüz, Nə mə də n yola düş üb yeri öz addımları altında tapdamasını görürə m. 
Sonra buyurdu: Vay olsun, o abad küçə  və  bə zə nmiş  evlə rə  ki, ölə nlə rə  ağ layıb itginlə ri aramırlar. Mə n dünyanın üzünü 
çevirib, çöhrə sini torpağ a sürtmüş ə m və  düzgün ölçü götürmə klə  ona baxaraq onu öz gözlə rimlə  müş ahidə  edirə m.” 
 
OTUZ DOQQUZUNCU HEKAYƏT 
 

---

 
46 
Çİ NGİ ZÇİ LƏRİ N HÜCUMUNDAN XƏBƏR 
Monqolların cinayə ti, elə cə  də  tatarların monqol adı altında baş  vermiş  də hş ə tli hücumları tarixdə  qan içə n qoş un adı ilə  
mə ş hurdur.  Çingizin  ə sil  adı  Tə muçin  olmuş   özü  isə   Yə sukay  Bahadurun  oğ lu,  monqol  qə bilə sinin  rə isi  idi.  O,  7-ci  ə srin 
ə
vvə llə rində  yaş amamış dı. 
Çingiz 619-cu ildə , Monqolustana qayıdaraq 924-cü ildə  ölmüş dü. 
Monqollar uzaq ş ə rqdə  Çin sə rhə ddinə  yaxın Tə mğ ac dağ larında yaş ayırdılar. Onlarla İ slam ölkə lə ri arasında fasilə  altı 
aydan  artıq  (o  zamanın  miqyasına  görə )  çə kirdi.  Monqolların  ilk  hücumu  Türküstana  oldu.  Xarə zmş ah  Türküstanı  onlara  tabe  etmə yə  
mə cbur oldu Monqollar yavaş -yavaş  bütün Türküstan ə razisini iş ğ al edə rə k hücumlarını Türküstan sə rhə dlə rində n qıraqlara kimi 
geniş lə ndirdilə r. 
Amansız qarə t və  qə tllə rə  baş layan monqollar 616-cı ildə  Xorasan torpağ ına hücum edə rə k qadın və  uş aqlara belə  rə hm 
etmə dilə r.  Elə cə   də   İ ranın  sair  ş ə hə rlə rinə   də   hə mlə   etdilə r.  Onlar  heç  bir  qə tl  və   cinayə t  törə tmə kdə n 
çə kinmirdilə r. 
Hə zrə t Əli (ə leyhissalam) Sahibül Zə ncin Hücumundan xə bə r tutduqda (qabaqkı dastanda quyd olundu) buyurdu: 
“Sanki sifə tlə ri çə kiclə  döyülmüş  insanları görürə m ki, ipə k paltarlar geyib cins atlar üstündə  gə zə rlə r. 
Onları üçün qan tökmə k o qə də r adilə ş miş dir ki, hə tta ölü cə sə dlə rin üstündə n belə  sə rbə st keçirlə r. Onların qaçanları 
ə
sir olanlardan azdır.” 
Ş ə rif Rə zi deyir: İ mam Əli (ə leyhissalam)-ın verdiyi bu qeybi xə bə ri biz öz zamanımızda gözlə rimizlə  müş ahidə  etdik. Bu 
xə bə rlə  onun baş  vermə si arasında tə qribə n 900 il zaman fasilə si mövcuddur. Müsə lmanlar İ slamın ə vvə lində n öz dövrümüzə  
kimi belə  bir hadisə nin baş  verə cə yinin intizarında idilə r. Nə hayə t bu vaqeə  bizim ə srimizdə  baş  verdi. Belə  ki, uzaq Ş ə rqdə n 
monqollar gözə tçilə ri İ raq Ş am torpaqlarına, elə cə  də  Xorasan və  İ ranın sair ş ə hə rlə rinə  hücum edə rə k misli görünmə miş  
və hş iliklə r törə tdilə r. 
Çingizin ə xlaqi xüsusiyyə tlə rində n biri aş ağ ıdakı mövzuda qeyd olunubdur. O ə misi oğ lunu öz ordusuna komandir tə yin edib ona 
var qüvvə si ilə  öz hücumunu davam etdirmə sini ə mr etdi. O da hə yat yoldaş ı ilə  xudaha-fizlə ş sin deyə  arvadının xeymə sinə  getdi. 
Bu xə bə r Çingizə  yetdikdə  o saat öz ə misi oğ lunu komandanlıqdan xaric edib onun yerinə  baş qasını tə yin etdi və  dedi:  
“Bir adam ki, arvad onu ə mə l sür”ə tində n az da olmuş  olsa saxlayacaq komandanlığ a layiq deyil. 
QIRXINCI HEKAYƏT 
 

---

 
47 
ƏLİ  (ƏLEYHİ SSALAM) PEYĞƏMBƏR SƏLLƏLLAHU ƏLEYHİ  VƏ ALİ Hİ  VƏ SƏLLƏMİ N 
XÜSUSİ  Ş AGİ RDİ  
Əli (ə leyhissalam) bundan sonra gə lə cə k tə hlükə li hadisə lə rə  də  iş arə  etdikdə  Hə zrə tə  belə  ə rz oldu. “Ey İ mam, 
qeybdə nmi xə bə r verirsə n?!” 
İ mam gülümsə yib buyurdu: 
“Ey Kə lbi qardaş , bu qeyb elmi deyil, bə lkə  elə  bir ə hatə li elmdir ki, onu sahibində n (Peyğ ə mbə r) öyrə nmiş ə m.” Sonra 
buyurdu: Qeyb elmi, elə cə  də  qiyamə t gününün elmi barə də  “Loğ man” surə sinin 34-cü ayə sində  buyurmuş du: 
 “Ş übhə siz qiyamə t günündə n xə bə r vermə  elmi Allaha aiddir və  o Allahdır ki, yağ ış ı göndə rir, ana bə tnində  olandan agahdır 
və  heç kə s sabah nə  olacağ ını və  hansı torpaqda ölə cə yini bilmir.” 
Bu sözlə  demə k istə yirdi ki, Allahın ə n də qiq iş lə rə  belə  (ayə də  göstə rilə n beş  cür iş lə r) agahlığ ı vardır ki, sizin o 
iş lə rdə n xə bə riniz belə  yoxdur. 
Allah bütün cüz”i xüsusiyyə tlə ri bilir, lakin Allahdan baş qa bu cüz”iyyatı (incə liklə ri) bilə n yoxdur. Sonra buyurdu: 
 “Bundan ə lavə  (beş  növ) elmi Allah öz Peyğ ə mbə rinə  öyrə tmiş dir ki, o da mə ni hə min elmlə rdə n hali edibdir. Mə nim üçün 
dua edibdir ki, Allah onu mə nim qə lbimdə  yerlə ş dirə rə k ə ”za və  ə ndamımı baş dan-baş a onunla bürüsün.” 
 
QIRX Bİ Rİ NCİ  HEKAYƏT 
 
ƏBUZƏRİ N YOLA SALINMASI 
Əbuzə r Qə ffari Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə min xüsusi ə shabı, elə cə  də  İ slamın ə n doğ ru dilavə r 
kiş ilə rində n  biri  idi  (ümmə tlə rində n  idi).  O,  İ slam  qanunlarının  müqə ddə s  hə yata  keçirilmə si  uğ runda  özünə   qarş ı  edilə n 
mə zə mmə t və  danlaqlardan çə kinmə zdi. 
Belə liklə  Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə m onun barə sində  buyurmuş du: 
Bu  vaxtacan,  Əbuzə rdə n  düz  danış an  görmə dim,  Əbuzə r  müqə ddə sliyin  ə n  uca  zirvə sində   durmuş du.  Belə   ki, 
Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə m onun haqqında buyurdu: 
“İ lahi mə ni dörd nə fə rin dostluğ una və  eş qinə  sə slə yib mə nə  xə bə r verdi ki, onlarla dost olum: 

---