Åkcp{ig-fcghycß

 
69 
Buyurdu: “Ş eytan və  pis hə və slə r.” 
 
ALTMIŞ  ÜÇÜNCÜ HEKAYƏT 
 
ƏLİ  (ƏLEYHİ SSALAM)-IN UŞ AQLIĞI  
Əli (ə leyhissalam) Qasiə  xütbə sində  (“Nə hcül-bə lağ ə ”nin ə n uzun xütbə si) buyurur: 
“Yeniyetmə lik dövründə  ə rə b  igidlə rini yerə  sə rdim və  iki  qə bilə nin–Rə biy”ə  və  Müzirin uca budaqlarını sındırdım. Siz 
mə nim Peyğ ə mbə rlə  sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə m qohum olduğ umu və  onun mə ktə binə  olan bağ lılığ ımı yaxş ı 
bilirsiniz. 
Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə m mə ni özü tə rbiyə  edib. Uş aq vaxtımda Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi 
və   alihi  və   sə llə m  mə ni  öz  doğ ma  övladı  kimi  ağ uş una  sıxıb,  öz  xüsusi  istirahə t  otağ ında  saxlayırdı.  Ona  elə   yaxın  idim  ki, 
Hə zrə tin gözə l və  xoş  iyini duyub hiss edirdim. O xörə yi çeynə yib ağ zıma qoyurdu. Hə zrə t mə ni heç vaxt yalan danış an görmə di 
elə cə  də  heç vaxt mə ndə n bir sə hv tutmadı. Hə zrə t Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə mi uş aq vaxtı süddə n 
ayırdıqları zaman Allah ə n böyük mə lə yini Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə mi gecə  gündüz böyüklük, doğ ruluq 
və  yaxş ı ə xlaqa sövq etmə kə də n ötrü göndə rdi. Mə n tə zə  doğ ulmuş , hə miş ə  anasının dalınca düş ə n də və  balası kimi 
onun  ardınca  gə zirdim.  Hə zrə t  hə r  gün  ə xlaqdan  mə nə   yeni-yeni  hikmə tlə r  aş kar  edə rə k  onun  xə ttində   irə lilə mə yimi 
tövsiyə  edirdi. 
Hə zrə t Peyğ ə mbə r ilin bir müddə tini Hə ra dağ ında keçirirdi. Mə ndə n baş qa heç kə s onu görmürdü. O günlə r İ slam dini 
naminə  Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə m öz evində  idi. 
Xə dicdə n sonra 3-cü müsə lman mə n idim. Biz İ slamı qə bul etmiş dik. Mə n və hy və  risalə t nurunu görürdüm. Xoş  və  ürə k 
açan Peyğ ə mbə rliyin iyini hiss edirdim. Peyğ ə mbə rə  və hy nazil olan zaman ş eytanın nalə sini eş itdikdə  Hə zrə tdə n soruş dum: 
“Bu kimin ağ lamasıdır?!” 
Buyurdu: Bu ş eytandır, ibadə tinin mükafatından mə yus olub və  elə  ona görə  də  nalə  edir. Bu zaman Hə zrə t belə  buyurdu: 
“Ya Əli! Mə n eş itdiyimi duyur mə n gördüyümü isə  görürsə n. Sə n tə kcə  Peyğ ə mbə r deyilsə n, lakin mə nim və zirimsə n. 
Sə n sə adə t və  xeyr yolundasan.” 
İ ndi isə  Əli (ə leyhissalam)-ın yeniyetmə lik çağ ında Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə mi necə  himayə t 
etmə si barə də  tarixi faktları yığ cam da olmuş  olsa nə zə rinizə  çatdırırıq. Hə zrə t Əli (ə leyhissalam)-ın İ slamı qə bul etdiyi vaxt 
tə qribə n on yaş ı olardı. Əli (ə leyhissalam)-ın lə qə blə rində n biri də  Quzə mdir. 

---

 
70 
Bir hə disdə  İ mam Sadiq (ə leyhissalam)-dan bu barə də  belə  soruş dular. Niyə  Əli (ə leyhissalam)-a bu lə qə bi verdilə r? 
Hə zrə t cavabında buyurmuş du: 
“Besə tin  ə vvə lində n  müş riklə r  uş aqlara  Peyğ ə mbə r  sə llə llahu  ə leyhi  və   alihi  və   sə llə mə   daş   atmalarını 
tapş ırmış dılar.” Hə zrə t də  hə r vaxt evdə n çölə  çıxsaydı uş aqlar onu daş a basırdılar. Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi 
və  sə llə mvə ziyyə ti Əli (ə leyhissalam) üçün (o vaxt yeni-yetmə  idi) danış dıqda Hə zrə t Əli (ə leyhissalam) ə rz etdi: Atam, anam 
sə nə  qurban. Hə miş ə  evdə n çıxdıqda mə nə  də  xə bə r ver.  
Bir gün Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə m Əli (ə leyhissalam)-la evdə n bayıra çıxdıqda uş aqlar hə miş ə ki 
adə tlə ri  üzrə   Peyğ ə mbə r  sə llə llahu  ə leyhi  və   alihi  və   sə llə mə   tə rə f  daş   atmağ a  baş ladılar.  Bu  zaman  Əli 
(ə leyhissalam) onlara tə rə f gə lə rə k ə linə  keçə ni döyürdü. Uş aqlar da ağ laya ağ laya atalarının yanına gedib deyirdilə r: “Əli bizi 
döydü, o bizi vurdu.” Mə hz bu hə disdə n sonra o Hə zrə tə  Quzə m (quzğ un ağ ırlığ ı) dedilə r. 
 
ALTMIŞ  ÜÇÜNCÜ HEKAYƏT 
 
MÜŞ Rİ KLƏRİ N TƏRSLİ Yİ  
Besə tin baş lanğ ıcında Qüreyş  baş çılarından və  ş irk qabaqcıllarından bir də stə  adam Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi 
və  sə llə min hüzuruna gə lib dedilə r: 
“Ey  Muhə mmə d!  Sə n  elə   bir  iddia  etmisə n  ki,  atalarından  və   ailə ndə n  heç  biri  belə   bir  iddianı  (Peyğ ə mbə rlik  iddiasını) 
etmə miş dir.”. 
Biz sə ndə n bir möcüzə  görmə k istə yirik. Əgə r yerinə  yetirsə n sə nin haqq Peyğ ə mbə r olub öz iddianda sadiqliyinə  inanacaq, 
ə
ks  halda  isə   cadugə r  və   yalançı  olduğ unu  bilə cə yik-dedilə r:  (köhnə   və   yoğ un  bir  ağ aca  iş arə   edib)  dedilə r:  “Bu  ağ acı 
sə slə , qoy öz kökündə n çıxıb irə li gə lə rə k müqabilində  dursun.” 
Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə m buyurdu: Allah hə r ş eyə  qadirdir. Əgə r Allah sizin bu istə yinizi yerinə  
yetirsə  ona iman gə tirə cə ksiniz? Dedilə r: Bə li 
Buyurdu: Tezliklə  sizin istə diyinizi sizə  göstə rə rə m, amma mə n bilirə m ki, siz sə adə tə  doğ ru qayıtmayacaqsınız. Sizin aranızda 
elə   bir  adam  vardır  ki,  Bə dr  quyusunun  (Bə dr  müharibə sində n  sonra)  içə risinə   atılacaqdır.  Elə cə   də   biri  də   vardır  ki,  hizblə r 
müharibə sini ortaya salacaqdır. Bunu dedikdə n sonra Hə zrə t hə min ağ acı sə slə di. “Ey ağ ac! Əgə r Allah və  cə za gününə  imanın 
varsa, ə gə r mə ni Allahın Peyğ ə mbə ri bilirsə nsə , Allahın izni ilə  kökünlə  birgə  yerdə n çıx və  qarş ımda dur.” 

---

 
71 
İ mam Əli (ə leyhissalam) buyurur: “And olsun o Allaha ki, Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə mi haqla mə bus edib, 
ağ ac kökü ilə  birgə  yerdə n çıxıb qabağ a gə lə rə k ş iddə tlə  sə slə nir, uçan quş lar kimi budaqlarını yellə dirdi. O öz budaqlarından 
bə zisini  Peyğ ə mbə r  sə llə llahu  ə leyhi  və   alihi  və   sə llə min  üstünə   saldıqda  mə n  də   Hə zrə tin  sağ   tə rə fində  
durmuş dum.” 
Qüreyş  baş çıları bu və ziyyə ti müş ahidə  etdikdə  tə kə bbür və  qürur üzündə n dedilə r: 
“Ağ aca  ə mr  et  ki,  yarısı  qabağ a  gə lib  baş qa  yarısı  isə   öz  yerində   dursun.”  Peyğ ə mbə r  sə llə llahu  ə leyhi  və   alihi  və  
sə llə m hə min ə mri verdikdə  ağ acın yarısı qə ribə  və ziyyə tdə  uca sə slə  elə  yaxınlaş dı ki, az qaldı Hə zrə tə  yapış sın. 
Ş irk baş çıları yenə  də  tə kə bbür və  qürur üzündə n dedilə r: 
Əmr et ki, ağ acın bu yarısı qovuş sun! Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə m hə min ə mri verdikdə  ağ ac yenə  
də  ə vvə lki və ziyyə tinə  qayıtdı. Əli (ə leyhissalam) buyurdu: “La ilahə  illə llah. Ey Peyğ ə mbə r! Mə n ilk nə fə rə m sə nin 
Peyğ ə mbə rliyinə  iman gə tirirə m. İ lk nə fə rə m ki, bu ağ acın Allah fə rmanı ilə  sə nin nübüvvə t və  də və tini böyük tutmaq 
üçün istə diyini yerinə  yetirmə sini etiraf edirə m.” Amma ş irk və  Qüreyş  baş çıları dedilə r: 
“Muhə mmə d sehrbaz və  yalançıdır. Onun qə ribə  sehri vardır ki, öz sehrində  böyük mə harə t sahibidir.” Və  dedilə r: Görə sə n 
Muhə mmə d sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə min Peyğ ə mbə r olmasını mə nim kimilə rdə n baş qa (mə nə  iş arə ) kim 
tə sdiq edir?! Amma mə n isə  mə zə mmə t edə nlə rin mə zə mmə tində n qorxan deyiə m. Belə  adamların siması sadiqlə rin simasıdır. 
Onların  dediklə ri  yaxş ıların  dediklə ridir.  Gecə ni  sə hə r  edə nlə r  günün  iş ıq  bağ ış layanlarıdırlar.  Quranın  xə ttini  elə cə   də  
Peyğ ə mbə rin sünnə tini ə bə di yaş adanlar onun yolu ilə  gedə nlə rdə n olurlar. Onlar tə kə bbür, qürur, fə sad və  xə yanə tdə n 
uzaq olurlar, qə lblə ri behiş tdə , qə də mlə ri isə  İ lahi və zifə  və  mə s”uliyyə ti yerinə  yetirmə kdə dir. Bu idi tarixin dilavə r, 
mə rd qissə si. Söz və  bə yan ə miri, iman və  sə labə t sahibi Əli (ə leyhissalam)-ın çöhrə si gül kimi tə ravə tli, polad tə ki möhkə m 
və  ə yilmə z ş ə mş ir, ş ə ffaf bulaq kimi qə lə bə yə  malik idi. 
 
 
ALTMIŞ  ALTINCI HEKAYƏT 
 
QƏLBİ  PAK CAVAN 
Əli (ə leyhissalam)-ın dostlarından birinin adı Hə mmam idi ki, Əli (ə leyhissalam)-ın tə miz qə lbli ş iə lə rində n hesab olunurdu. Bir 
gün Hə mmam İ mam Əli (ə leyhissalam)-ın yanına gə lib Hə zrə tə  ə rz etdi: “Mə nim üçün pə rhizkarların sifə tini bə yan et, elə  və sf 
et ki, onların parlaq simalarını öz gözlə rimlə  gördüyümü zə nnə  edim.” 
İ mam onun cavabında sükut etdi. Bir neçə  də iqə də n sonra Hə zrə t onun sualına qısa cavab verib buyurdu: 

---