Åkcp{ig-fcghycß

 
42 
OTUZ BEŞ İ NCİ  HEKAYƏT 
 
BƏNİ -ÜMƏYYƏNİ N GƏLƏCƏYİ NDƏN XƏBƏR 
Osman və  Müaviyə nin xilafə tlə ri zamanında İ slam ölkə sinin damarı və  kökü artıq yavaş -yavaş  Bə ni-Ümə yyə  tayfasının çirkin 
ə
linə  düş müş dü. Belə  ki, bu ş ə xslə r İ slamdan öz nə fsani və  ə yyaş lıq hə də flə rini hə yata keçirmə kdə n ötrü bir körpü 
tə ki  istifadə   edirdilə r.  Müaviyə nin  ölümündə n  sonra  Bə ni-Ümə yyə   xilifə lə ri  ardıcıl  olaraq  İ slam  adı  altında  böyük  İ slam 
ölkə lə rinə  hökmranlıq etmiş lə r. Möminlə r ağ ası Hə zrə t Əli (ə leyhissalam) söhbə t ə snasında onlara xitabə n belə  buyrmuş du: 
“Ey  Əmə vilə r  sülalə si,  and  olsun  Allaha  ki,  tezliklə   bu  xilafə t  cilovunu  baş qalarının,  öz  düş mə nlə rinizin  ə lində  
körə cə ksiniz.” 
İ mam  Əli  (ə leyhissalam)-ın  qabaqcadan  xə bə r  verdiyi  kimi  bir  müddə t  ötdükdə n  sonra  tarixdə   Bə ni-Ümə yyə  
xə lifə lə rində n  heç  bir  ad  və   niş an  qalmadı.  Bə ni-Abbas  xə lifə lə rinin  hakimiyyə ti  ilə   Bə ni-Ümə yyə nin  taxt  tacı  çevrildi. 
Mə rvan Hə mmar bə ni Ümə yyə nin son xə lifə si, ayağ ı yanmış  it kimi ş ə hə r və  biyabanlarda də rbə də r olmuş du ki, bir gecə  
Abbasilə rin birinci xə lifə si Sə ffahın mə murları onu bir kə nddə  mühasirə yə  salaraq qarnına bir nizə  batırıb cə hə nnə mə  vasil 
elə dilə r. Qə ribə liklə rdə n biri də  budur: Mə rvanın nökə rlə rində n biri düş mə n yanında onun sirrini faş  etdiyinə  görə  Mə rvan 
oun dilini kə sib piş iyə  atmış dı ki, piş ik də  onu yemiş di. Mə rvanın öz baş ını bə də nində n ayıran zaman onun da dilini kə sib 
kə nara atdılar. Nökə rin dilini yemiş  o piş ik cə ld sıçrayıb onun dilini də  yedi. Südə yf Bə ni-Ümə yyə  ə srində  yorulmaz mübariz və  
böyük ürə k sahibi olan ş airlə rdə n idi ki, də fə lə rlə  onların ə zabına düçar olmuş du. Bir gün o qə nimə t sayıb Bə ni-Ümə yyə nin 
də  hazır olduğ u bir yığ ıncaqda Sə ffahın hüzurunda Bə ni-Ümə yyə nin cinayə tlə rini bir-bir sadalayaraq Kə rbə la macə rası, elə cə  
də  Yezidin cinayə tlə rini bir-bir açıb tökdü. Öz və cdə  gə tirə n və  tükürpə dici ş erlə rini də  elə  hə min mə clisdə  söylə di. Bu 
çıxış  Sə ffahı o qə də r tə hrik etmiş di ki, hə tta Bə ni-Ümə yyə nin yerdə  qalanlarını ona tapş ırdı Sudə yfdə  Muxtar kimi Bə ni 
Ümə yyə də n o qə də r öldürdü ki, onların napak qanından böyük göl ə mə lə  gə ldi Yerdə  qalanını isə  duş  daş ından olan evlə rin 
binası altında yerlə ş dirə rə k çayın suyunu hə min evlə rə  tə rə f axıtdırdı nə ticə də  də  evlə r onların üstünə  uçub mə hv oldular. 
Belə liklə  Bə ni-Ümə yyə  tam zillə t içində  öz dünyə vi cə zalarına çatdılar. Demə k olar ki, bu qə tldə n min nə fə rə  yaxın murdar 
aradan getdi. 
OTUZ ALTINCI HEKAYƏT 
 

---

 
43 
ƏLİ  (ƏLEYHİ SSALAM)-IN DOLĞUN CAVABI 
Tə lhə , Zübeyr, Sə id İ bni As, Və lid ibni Ötbə , Abdullah və  sair kimi baş  bilicilə r Əli (ə leyhissalam)-ın beytül-malı bə rabə r 
surə tdə  bölə rə k tə bə qə lə r arasında fə rq qoymadığ ına görə  bə rk narahat idilə r. Onların ilk növbə də  böyük ş ur və  mövqe ilə  
beyə t etmə lə rinə  baxmayaraq və ziyyə ti belə  gördükdə  beyə tlə rini sındırıb Əli (ə leyhissalam)-ın vücudundan sui istifadə  etmə k 
qə rarına gə ldilə r. Belə  ki, bunlar Əli (ə leyhissalam)-la müxalifə t (düş mə nçilik) fikrinə  düş ə rə k hə tta silahlı üsyan etmə yi belə  
planlaş dırdılar. Öz yanlış  tə sə vvürlə ri ilə  Əli (ə leyhissalam)-ı zor və  qorxu gücünə  hə və slə rinə  tə slim etmə k istə dilə r.  
Hə zrə tin iş i o yerə  çatdı ki, Əli (ə leyhissalam)-ın ə n yaxın ə shabından olan Əmmar Yasir və  s... kimilə ri Əli (ə leyhissalam)-ın 
hüzuruna gə lib belə  ə rz etdilə r: 
“Mümkün  qə də r  hə lə lik  yumuş aqlıq  göstə rsin,  qə bilə   baş çılarına  müə yyə n  güzə ş tlə r  edilsin  və   onların  iş   baş ında 
olmasına  lə yaqə tlə ri  olmasa  da  bir  müddə t  iş   baş ında  qalmalarına  icazə   verilsin.  Ta  Əli  (ə leyhissalam)  hökumə t  sütunu 
möhkə mlə nib fürsə t ə lə  gə tirdikdə n sonra o zaman onlarla haqq ə sasında rə ftar olunsun. 
Mömininlə r ağ ası Əli (ə leyhissalam) onların cavabında bir söz buyurdu ki, hə qiqi cavab xütbə  kimi “Nə hcül-bə lağ ə ”-də  də rc 
olunubdur: 
Mə nim hakimiyyə tim altında olanlar, zülm etmə yimi mə nə  göstə riş  verirsiniz. Nə  var, nə  var öz ə trafıma yeni kömə kçilə r 
gə tirim deyə ?! And olsun Allaha, nə  qə də r dünya vardır, nə  qə də r ki, bir ulduz baş qa bir ulduzun dalınca hə rə kə t edir bu iş i 
görmə yə cə yə m. Əgə r öz malım olsaydı, onu bə rabə r surə tdə  bölə rdim qalmış  ola bu mala ki, Allah malıdır. 
Belə   bə xş iş   bağ ış layanı  dünyada  qaldırıb  nicat  günündə   aş ağ ı  çə kir,  bə ndə   qarş ısında  onu  hörmə tli  etsə   də   Allaha 
də rgahında xar edir. 
 
OTUZ YEDDİ NCİ  HEKAYƏT 
 
TƏXRİ BATÇI VƏ QANLI Ş ÜAR 
Xə varic Əli (ə leyhissalam) ordusunun və hdə tinə  və  elə cə  də  onun möhkə mlə nmə sinə  böyük zə rbə  vurmuş dular. Belə  
ki, onların bu zə rbə si daxili müharibə nin ə mə lə  gə lmə sinə  bais olmuş dur. 
Nə hayə t Əli (ə leyhissalam) Nə hrə van çölü müharibə sində  onları mə ğ lubiyyə tə  uğ ratdı. Bu yolunu azmış ların gözə l və  
aldadıcı zahirlə ri olduğ undan bu ş üarın maskası altında Əli (ə leyhissalam)-ı və  kömə kçilə rini kə narlaş dıraraq özlə rinin sə hnə yə  
gə lmə sini arzulayırdılar. Hə zrə t Əli (ə leyhissalam) bir gün İ raq müsə lmanlarına söhbə t zamanı buyurdu: 

---

 
44 
“Ey çox olan camaat, birlə ş in ki, Allahın ə li camaatladır və  pə nahə ndə likdə n hə zə r edin.” 
“La hökmə  illa lillah” (hökumə t yalnız Allaha mə xsusdur) ş üarı Xə varic ə lində  bə hanə  olub müsə lmanlara ziyan verdiyi halda 
Hə zrə t Əli (ə leyhissalam) buyurdu: 
“Agah olun! hə r kim bu ş üarı bir də  dilinə  (pozucu və  parçalayıcı) gə tirsə  hə tta ə mmamə nin altında olmuş  olsa belə  onu 
öldürün.” 
Bir gün Xə varicdə n olan Burc ibni Mushir Taiy adlı bir ş air İ mam Əli (ə leyhissalam) eş itsin deyə  uca sə slə  hə min ş üarı tə krar 
etdi: La hökmə  illa lillah (hökumə t Allaha mə xsusdur, sə nə  yox). 
İ mam ona buyurdu: Sus! Üzün qara olsun ey dili sınıq. And olsun Allaha, haqq aş kar oldu, lazım olan vaxtda söz söylə mə din, sə sin 
köksündə  boğ ulmuş , guya acizlik və  zə iflik baş dan-baş a sə nin vücudunu ə hatə  etmiş di. 
İ ndi  isə   budur,  öz  yonulmamış   sə sini  cə sarə tlə   yüksə ldibsə n.  Keçi  buynuzu  kimi  peyda  olub  öz  batil  və   pozucu  sə sini 
hulqumundan qaldırıbsan. 
Bu minvalla Əli (ə leyhissalam) bütün din ş üarı altında çıxış  edib dinlə  müharibə yə  girə nlə rə  aldanmalarını öyrə tdi, bə li, hə r 
vaxt ə n gözə l ş üarımız belə  ə gə r zalım qan içə n və  münafiqlə rin ə lində  ə lə mə  çevrilə rsə  nə inki hə min ş üarın heç bir 
zə rə ri olmayıb, ə ksinə  ş üar deyə nin qanının da qiymə ti yoxdur. Lazım gə ldikdə  ş üarı deyə ni öldürmə k də  olar. Bir halda ki, bu 
ş üar  müsə lmanların  dağ ılaraq  inhirafına  bais  olacaqsa  onda  onun  qarş ısını  almaq  mə slə hə tdir.  “Nə hcül-bə lağ ə ”nin  40-cı 
xütbə sində  qeyd olunduğ u kimi İ mam Əli (ə leyhissalam) buyurmuş du: Bu ş üar haqq sözüdür ki, ondan batil iş lə r üçün istifadə  edilir. 
Biz də  deyirik: Bə li Allahın fə rmanı hakim olmalıdır!!! 
 
 OTUZ SƏKKİ Zİ NCİ  HEKAYƏT 
 
ZƏNCİ  ƏMİ RLƏRİ N Cİ NAYƏTLƏRİ NDƏN XƏBƏRİ  
Tarixin ə n böyük qan içə n fasidlə rində n sayılan Əli İ bni Muhə mmə d Və rzə nini Sahibul zə nc yə ni Zə ncilə rin ə miri adı ilə  
mə ş hur  idi.  O  Rey  mülkünün  Və rzə nin  adlı  kə ndində   dünyaya  gə lmiş ,  255  hicri  qə mə ri  tarixində   Əl-möhtə di  Billahın 
(Abbasilə rin 14-cü xə lifə si) xilafə ti zamanı üsyana qalxmış dı.” 
O yalandan özünün bə ni Haş im və  İ mam Sə ccad (ə leyhissalam)-ın nə və lə rində n olduğ unu aş ağ ıdakı surə tdə  iddia edirdi: 
Əli ibni Muhə mmə d ibni İ sa ibni Zeyd ibni Əli ibni Hüseyn. 
Bu iddia bə ni Haş imin qə bilə sinə  bağ lı olan camaatı öz ə trafına toplamaqdan ötrü idi, lakin cinayə tlə ri onun bə ni Haş imdə n 
olmamasını sübut edir. 

---