36
NƏHRƏVAN XƏVARİ CLƏRİ İ LƏ Ş İ DDƏTLİ MÜHARİ BƏ
Onlar mane olub düş mə n də yirmanına su tökdülə r. Bu din oğ ruları, ş üarı ilə Əli (ə leyhissalam)-ı müş rik adlandırdılar. İ mam bu
iş in qeyri hə rbi yolla bitib tamam olmasına nə qə də r sə y göstə rdisə də heç bir fayda vermə di. Onlar isə Hə zrə tlə olan
müxalifə tlə rini davam etdirmə kdə idilə r. Belə ki, dörd min nə fə rə yaxın xə varic Abdullah ibni Və hə b ilə beyə t edib Mə dainə
sarı irə lilə yib Əli (ə leyhissalam)-ın qoş un komaniri Abdullah ibni Xə bbabi ş ə hadə tə yetirdilə r və onu ş ə hid etdikdə n sonra
hamilə olan arvadının qarnını yardılar. Belə liklə Əli (ə leyhissalam)-a qarş ı müharibə elan etdilə r.
Bu vaxt Əli (ə leyhissalam)-da öz ordusu ilə Nə hrə van torpağ ına gə lə rə k Xə varic qoş ununun bə rabə rində durdu. Hə zrə tin
nə sihə tlə ri o kor ürə k sahiblə rinə ə sla ə sə r etmə di. Üç də fə Əli (ə leyhissalam)-ın ordusunu nizə yağ ış ına basdılar. Hə r
də fə Hə zrə tin ə shabı Əli (ə leyhissalam)-dan onlara qarş ı döyüş icazə si istə dilə rsə də Hə zrə t bu icazə ni vermə di. Axırda
onlar Əli (ə leyhissalam)-ın yaxın kömə kçilə rində n birini öldürdükdə Hə zrə t Əli (ə leyhissalam) buyurdu:
“Allahu Əkbə r, indi bunlarla müharibə etmə k olar.”
Xə varic biabır surə tdə mə ğ lub oldu. Onlardan yalnız 9 nə fə ri sağ qalaraq qaçdı. Əli (ə leyhissalam)-ın ordusundan 9 nə fə r
ş ə hadə tə yetiş di. Xə varic ə hvalatına “Nə hcül-bə lağ ə ”nin müxtə lif xütbə lə rində o cümlə də n 58, 59, 60 və 122 və s...
xütbə lə rində iş arə olunmuş dur. Bu rabitə də baş vermiş daha iki hadisə də maraqlıdır.
Əli (ə leyhissalam) Xə variclə müharibə yə hazır olduqda ə shabdan o Hə zrə tə belə dedilə r:
Xə varic qoş unu Nə hrə van körpüsündə n keçdi. İ mam isə onların cavabında belə buyurdu:
Onların qə tligahı bu tə rə fdə çay qırağ ındadır. And olsun Allaha ki, Xə varicdə n hə tta on nə fə rdə n belə sağ qalmayacaq
sizdə n isə hə tta on nə fə r də ölmə yə cə k.
Əli (ə leyhissalam) qabacadan xə bə r verdiyi kimi də oldu, 9 nə fə rdə n baş qa Xə varicdə n bir nə fə r də olsun sağ qalmadı və
bu 9 nə fə r də qaçaraq müxtə lif ş ə hə rlə rdə pə rakə ndə düş dülə r. Bu da İ mam Əli (ə leyhissalam)-ın qeybi
xə bə rlə rində ndir ki, hə m ş iə , hə m də sünnü tarixçilə ri bunu öz kitablarında qeyd etmiş lə r. Də fə lə rlə İ mam Əli
(ə leyhissalam)-ı ölüm ilə hə də lə mə klə rinə baxmayaraq o Hə zrə t zə rrə qə də r də olmuş olsa onlardan çə kinmə miş di.
Qə hrə manlar qə hrə manı Əli (ə leyhissalam) bu tə hdidlə rin cavabında buyurmuş du:
“Allah mə nim imanım və din qalxanımı poladdan düzə ldibdir (və hş ə tim yoxdur). Ömrümün son günü çatsa o gündə nə nizə xə ta
edə r, nə də yara sağ alar.”
Bu mə tlə bdə n baş a düş ürük ki, İ mam Əli (ə leyhissalam) özü bilə -bilə bu din oğ ruları və nadan ş ə xslə r olan
Xə variclə rin önündə duraraq onların tə hdidlə rində n heç vaxt qorxmadı.
37
Öz polad iradə si ilə Allaha müxlisanə tə və kkül edə rə k öz yolunu baş a vurdu. Belə liklə , o Hə zrə t öz sadiq adamlarına
ş ə hamə t və dilavə rlik də rsi öyrə dib xə bə rdarlıq etdi ki, hə r vaxt din maskası altında din ə sasına zə rbə vuranları gördsə niz onlara
aman vermə yin.
İ Yİ RMİ DOQQUZUNCU HEKAYƏT
MÜHARİ BƏDƏN QAÇMAQ
Artıq Siffeyn müharibə sinin alovları ş ölə lə nmiş di. Bu müharibə nin baş lan-ğ ıcında ya Lə ylə tül-Hə ririn bə rk soyuq bir
gecə sində Əli (ə leyhissalam) öz kömə kçilə rinə ş ur-ə ngiz bir xütbə buyurdu. Bu xütbə də müharibə qanunları sə fə rbə rlik və
ruhiyyə tapılması üçün lazım olan amillə rdə n söhbə t açıldı:
“Bilin ki, indi cihadda Allah qarş ısında Allah elçisinin ə misi oğ lu ilə birsiniz. Düş mə nə qarş ı durmadan amansız hə mlə lə r edin.
Qaçmaqdan hə ya edib utanın. Çünki bu iş (fə rarilik) gə lə cə k üçün rüsvayçılıq, qiyamə t günündə isə cə hə nnə m oduna sə bə b olar.
(Xütbə nin sonunda bu ayə ni (“Muhə mmə d” surə sinin 35-ci ayə sini) oxudu:
“Bilin ki, siz üstünsünüz və Allah sizinlə dir və ə mə l mükafatınızdan heç bir ş ey ə ksilmə z.” Bu tə rtiblə Əli (ə leyhissalam) öz
ardıcıllarını tarix boyu cinayə tkarlarla müharibə yə də və t etdi. Müharibə də n qaçmağ ı isə insan ə tə yində ki hə ya, ar lə kə si kimi
bildirib axirə tdə isə yanar od sandı.
OTUZUNCU HEKAYƏT
DƏLİ LLƏRİ N RƏDD EDİ LMƏSİ
Allah elçisinin və fatından sonra bir qrup adam bə zilə rinin tə hriki sayə sində Peyğ ə mbə rin yerinə caniş in tə yin etmə kdə n ötrü
Sə qifeyi bə ni Saidə də yığ ış dı. Bu zaman Əli (ə leyhissalam) evdə idi, Sə qifə xə bə rlə rini eş itdikdə yaxın adamlarından
soruş du o Ənsar (Mə dinə müsə lmanları) nə dedilə r? Ərz olundu: Onlar dedilə r: Hə m bizim, hə m də sizin aranızdan (Mühacirlə r)
bir nə fə r ə mir seçilsin. İ mam Əli (ə leyhissalam) buyurdu: Niyə ə nsarın tə klifi müqabilində bu mə tlə bə qarş ı bir tə dbir
38
tömkmə diniz? Mə gə r eş itmə miş dinizmi ki, Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə m onların ehtiramı barə də
buyurub: Ənsarın yaxş ıları ilə yaxş ı rə ftar edin, onların arasındakı pis adamları isə bağ ış layın.
Dedilə r: Biz bu sözlə ə nsarı necə mə hkum edə ydik?! Buyurdu:
“Əgə r hökumə t və ə mirlik Ənsarın arasında olsaydı onların mühacirlə rə tövsiyə və sifariş inin mə nası olmazdı.” Çünki, camaat
arasında bu bir qaydadır ki, keçmiş rə isin sifariş ini tə zə rə isə edə rlə r. Buna görə də Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və alihi
və sə llə m mühacirlə r arasında hakimin olmasını müsə llə m fə rz edibdir. Sonra buyurdu: Qüreyş in fikri bu barə də nə idi? Ərz olundu:
Onlar dedilə r: “Biz risalə t ağ acındanıq.”
Çünki, Qüreyş tayfası və Peğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə m ikisi bir qohum olub ə sillə ri bir nə fə rə Nə zr
ibni Kə nanə qayıdır. Buna görə də də lil gə tirdilə r ki, biz nə sə b və nə sl baxımından Peğ ə mbə rə sə llə llahu ə leyhi və alihi
və sə llə m yaxın olduğ umuz üçün ə mir də bizim aramızdan seçilmə lidir.
Hə zrə t Əli (ə leyhissalam) buyurdu:
“Ağ acı də lil göstə rib meyvə sini korladılar.”
Yə ni ağ acdan hə də f onu meyvə sidir, mühacirlə r və Qüreyş lilə r, ağ acın meyvə si mə n olduğ um halda mə ni unutmuş lar.
Ağ aca tə kyə edib də lil gə tirirlə r.
Meyvə yə nə zə r salmayan bir ş ə xs külli qaydada gə rə k ağ acın özünə də diqqə t yetirmə sin.
Bu tə rtiblə İ mam Əli (ə leyhissalam) hə r iki qrupun də lillə rini (Ənsar və mühacirlə r) rə dd edib üstünlüyünü sübuta yetirdi.
OTUZ Bİ Rİ NCİ HEKAYƏT
MƏRVANIN ƏSİ RLİ Yİ
Mə rvan ibni Hə kə m İ slam tarixi baş lanğ ıcında yaş amış ə n çirkin və alçaq ş ə xsiyyə tlə rdə n idi ki, hə lə böyük islam
Peyğ ə mbə ri sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə m öz vaxtında onu və atasını Mə dinə də n sürgün etmiş di. Mə rvan və atası
Tə rid ibni Tə rid və Münafiq ibni Münafiq və lə ”in ibni Lə ”in ünvanıyla (sürgün olunmuş atanın sürgün olunmuş u və Münafiq oğ lu
Münafiq və Mə l”un oğ lu Mə l”un) deyə yad olunurdular. Osmanın ə misi oğ lu sayılan Mə rvan Osmandan sonra zahirdə Hə zrə t Əli
(ə leyhissalam)-la beyə t etmə sinə baxmayaraq ilk beyə t pozanların baş çıları cə rgə sində dururdu. O Cə mə l müharibə sində
Bə srə yə gə lə rə k düş mə n ordusu sıralarına keçib Əli (ə leyhissalam)-ın qoş ununun ə leyhinə vuruş urdu. Elə hə min
müharibə də Əli (ə leyhissalam) ordusu tə rə fində n ə sir alındıqda İ mam Hə sə n və İ mam Hüseyn (ə leyhissalam) onun azadlığ ı
Dostları ilə paylaş: |