rib an çılıq , sə m im iy y ə t, lütf, m ə rh ə m ə t g ö s tə rə r, tö h fə verib h ə d iy y ə -
lər b ağ ışlar, so v q atlarla y o la salar, çü n k i o z ə rg ə rd ir. Y əqin ki, b e lə
işlə rd ə m ə h a rə ti v a r” .
X ü lasə, şə h ə rə çatcaq o n u ax tarm ağ a b aşlad ı. G örüşdükdə z ə rg ə r
səy y ah ı böyük şad lıq la qarşıladı. M eh rib a n h q g ö stə rib x oşgəldin dedi.
B ir saata q ə d ə r b ir-b irilə o y an bu y an d an d an ışd ılar, keçm işləri x a tır-
layıb d ərd ləşd ilər. B u zam an sə y y a h b o y u n b ağ ıd an sö h b ət açdı, satm aq
ü çün zə rg ə rin k ö m ə y in ə eh tiy acı o ld u ğ u n u d em əy i d ə unutm adı. Ç ı-
xarıb boyunbağım z ə rg ə rə g ö stərd i, z ə rg ə r tə s ə lli v erib dedi: - h e ç n a -
rahat olm a, bunu satm aq m ə n im ü çün su iç m ə k kim i şeydir, b ir b alaca
gözlə, bu saat q ayıdaram . Z ə rg ə r b o y u n b ağ m ı g ö rc ə k dərhal tam m ışdı,
çünki bunu əm irin qızı üçün o, özü alm ışdı. S o n ra ü rəy in d ə dedi:
“Ə lim ə yam an g irə v ə düşüb, ə g ə r fürsəti fö v tə v e rsə m , m ən ə ağ ılsız və
axm aq d eyərlər, b ö y ü k b ir d ö v lət, x ə lə t v ə ən a m ı itirm iş o laram ” .
X ə y a n ə t e tm ə k q ə ra rm a g ə lib saray a g e td i v ə ə m irə x ə b ə r v erdi
ki, qızı öldürüb, b o y u n b ağ ım o ğ u rlay an ı tu tm u şam . B ir adam g ö n d ə rib
səyyahı saraya g ə tird ilə r. Y a z ıq səy y ah işin n ə y e rd ə old u ğ u n u başa
diişdükdə üzünü z ə rg ə rə çev irib dedi:
Dostluqla öldürdiin, namord, moni son,
Heç belo etmozdi düşmono düşmən.
Şah ə m r etdi, səy y ah ı ş ə h ə rd ə d o landırıb sonra h ə b s etsinlər, sa b a -
hısı gün isə dara ç ək sin lər. H asarın y an m d an k e ç ə rk ə n ilan onu görüb
tanıdı, sürünüb, y an ın a getdi. M ə sə lə n in n ə y erd ə olduğunu b ild ik d ə
k ə d ə rlə n ib q ə z ə b lə n d i v ə dedi: - S ən ə d em əd im , v ə fa sız adam a y a x -
şılıq e tsən , m ükafatın pislik o lar, xeyir v e rsə n , şə r g ö rərsən ...
Əqrobo bal verson, yedirtson şokor,
Mohsulu yeno do olacaq zohor.
K itn rəzil, alçaq v ə n a n k o r adam dan m ə rd lik um sa, onun n ə sib i bu
olar. M ən səni bu v ə z iy y ə td ə n q urtarm aq ü çü n b ir tə d b ir g ö rm ü şəm ,
gedib ə m irin o ğ lu n u çalm ışam , indi bütün ş ə h ə r onu m ü alicə e d ə b il-
mir. A1 bu otu saxla, ə g ə r sə n i m ə s lə h o tə çağ ırsalar, ə v v ə lc ə öz b aşına
g ə lə n əh v alatı d an ış, sonra b u otu ver y esin . O saat şə fa tapacaqdır.
B əlk ə s ə n bu yol ilə canım ö lü m d ə n xilas ed ə sə n .
S ə y y a h tə şə k k ü r ed ib dedi: - M ə n ö z sirrim i o n a m ə rd ə d e m ə k d ə
böyük x ə ta etm işəm ...
İlan dedi: - İndi p e şm an çılığ ın vaxtı deyil, k e ç ə n ə g üzəşt d ey ərlər.
Sonra, əm irin saray ın d a eşid ilə b ilə c ə k b ir sə slə b ərk d ə n qışqırıb
dedi: “İlan vurm uş şah zad ən in dorm anı h əb s ed ih n iş sə y y a h d a d ır” .
Ö zü yenə gedib y u v asın a girdi, heç k əs onu g örm ədi.
Səyyahı zin dandan çıxarıb əm irin y anm a apardılar. Ə v v ə lc ə başına
g ə lə n əhvalatı d anışıb sonra oğlanı m ü alicə etdi. Ş ah zad ə sağaldı,
onun düz və gü n ah sız o lduğu ə m irə sübut oldu. Ə m ir səy y ah a böyük
x ə lə t və ənam verib onun ə v ə z in ə zərg ə ri d ara çəkdirdi. X ain in axır
qism əti dar ağacıdır. D oğru d ey ib lər ki, b aşq asın a quyu q azan özü
d üşər, yaxşılıq heç v a x t itm əz, pisliyin cəzası y e rd ə qalm az.
A ğıllı adam lar zü lm edib ə z iy y ə t v e rm ə k d ə n qaçıb, yaxşılıq və
xey rx ah lıq g ö stə rm ə k lə h əm bu dünyam n, h ə m d ə o d ü n y an ın n e -
m ə tlərin i ə ld ə etm iş olarlar.
Yaxşılıq elo, yaxşılıq batmaz,
Yaxşılığa homişə əl çatmaz.
Pislik iso görünməz kölgə kimi
İzlor insanı o xobis, yatmaz...
Ö z x id m ətçilərin i se ç m ə k və rə iy y ə tin x asiy y ətin i ö y rə n m ə k , to -
sadüfı ad am lara v ə z ifə v ə m ə n səb v e rm ə m ə k h aqqm dakı rə v a y ə t b u n -
d an ibarətdir...
K İT A B IN SO N U
R acm su sd u ğ u n u g ö rə n b rə h m ə n : dedi: - İm k an d a x ilin d ə m ən
şah ın b ü tü n su a lla rın a ca v a b v erib öz v ə z ifə m i y e rin ə y etird im . İndi
m ə n im b ir x ah işim v a r k i, şah k ə ra m ə t g ö stə rib bu kitab h aq q ın d a
d ə rin d ə n d ü şü n sü n v ə o ra d a k ı h ik m ə tin g ö z ə lliy in ə ö z tə x ə y y ü l və
tə fə k k ü rü ilə b ir d a h a b ə z ə k vu rsu n , çü n k i h ik m ə t v ə n ə sih ə tin faydası
y aln ız o n lard an ç ıx a rıla n n ə tic ə v ə ib rə t d ə rslə rin d ə d ir...
B u kitab h ö k m d a rm ə w ə l k i şahlardan q a t-q a t ü stü n o ld u ğ u n u , əql,
zək a, fə z ilə t v ə h ik m ə td ə o n ları v u ru b k eçd iy in i sübut etd i, şahın
ö m rünü m in illə rlə artırdı. B u kitab şah ın h e lm in in ço x , e lm in in kam il
old u ğ u n u bütün d ü n y a y a g ö stə rd i, o n u n adını ə b ə d ilə şd ird i, d ö v lə tin i
a lə m ə tam tdı. S o n ra b u b ey ti ə la v ə etdi:
H ər sözün əvvəli və bir sonu var,
Sonsuzluq qoy olsun bizdən yadigar...
Ə LA V ƏLƏ R
I
GÖYƏRÇİN, TÜLKÜ, LEYLƏK VƏ YA BAŞQALARINA YOL
GÖSTƏRİB ÖZLƏRİ ÜÇÜN BİR İŞ BACARMAYANLAR
HAQQINDA FƏSİL
Rac B rə h m ə n ə dedi: - M ən bu rəv ay əti eşitd im , indi e lə b ir ə h v a -
lat danış ki, orada b aşq aları üçün plan çəkib, ö zü üçün b ir iş g ö rə b il-
m ə y ə n adam tə sv ir edilsin.
B rəh m ən dedi: - G ö y ərçin , tülkü, Ieylək əh v a la tı buna m isal ola
b ilər.
Rac soruşdu: - O n e c ə olm uşdur?
Rəvayət.
B rəh m ən dedi: - B elə n əq l e d irlə r ki, bir g ö y ə rç in çox
u ca, başı səm alara y ü k sə lə n bir xurm a ağ acın d a bala çıx a rd a n n ış.
A ğ ac o q ə d ə r u ca im iş ki, g ö yərçin y u v a tik ə rk ə n böyük zo h m o t s ə r f
e d ib ə z iy y ə t ç ə k ə rm iş. Y uva hazır olduqdan sonra yum urta q o y u b kürt
o turarm ış. B alalar y u m u rtad an çıxıb y a v a ş-y a v a ş b ö y ü m ə y ə b a şlar-
m ış, uçm aq vaxtı çatan d a b ir tülkü g əlib xurm a ağacının altın d a durar
v ə g öyərçini h o d ə lə y ib deyərm iş: “B alalarını aşağı atm asan, çıxıb h a -
m ım zı y e y ə c ə y ə m ” . Y azıq g ö yərçin qorxub balalarını aşağı atarm ış.
B ir dəfo g ö y o rçin in iki balası yeni b ö y ü m ə y ə başlam ışdı ki, h a ra -
d a n sa bir leylok uçub h ə m in xurm a ağ acm a qondu. G ö y ərçin in k ə -
d o rli, qom li vo d ərin x ə y a la daldığını, çox n a rah at olduğunu g ö rd ü k d ə
soruşdu: - G öyorçin bacı, so n ə nə olub ki, belo qanıqara, ovqatı to lx -
so n ? G öyorçin dcdi:
A y leylok lolə, n ə edim , bu tülkü b ir bola olub
k c çib m onim b o ğazım a, no vaxt bala çıx arıram sa, g əlib m oni h o d o lo -
y ir, xurm a ağ acm ın d ib in d o n ç ığ ır-b a ğ ır salm ağ a başlayır, m on do
q o rx u m d an oziz balalarım ı götürüb onun q ab ağ ın a atıram . L cy lək dcdi:
- B u dəfo tülkü g o lə n d ə o n a de ki, balalarım ı sən o v en n o y o co y o m .
H ünorin var, dırm aş ağ aca, ə g ə r belə b ir c ə sa ro t edib yuxarı dırm aşa
b ilso n vo balalarım ı da y cy o bilsən, özü m o heç b ir şey cdo bilm ozson,
m o n uçub g ed o rəm .
L eylok gö y o rçin üçün b e lə bir plan ço k d ik d o n sonra özü uçub bir
ç a y ın qırağında y e rə qon d u . T ülkü öz adəti ü zrə g ə lib ağacın altında
d a y a n d ı, ə v v o ü ə rd ə o ld u ğ u kim i q ışq ırıb h ə d ə lə m ə y ə b aşlad ı. G ö -
y o rç in lcyləyin ö y rətd iy i k im i cavab verdi.
Dostları ilə paylaş: |