Kulliyyat-14. esas doc
Yüklə 2,82 Kb. Pdf görüntüsü
|
88 Mən də tutdum belə əldən, Getməlik sənnən istərəm. Bulağ üstə yuxlama sən, Göylüm mənim yoxlama sən, Busaları saxalama sən, Şirinnik sənnən istərəm. Koroğlunu al damaxdan, Ağ buxax, qəymax dodaxdan, Al qucağa bir yanaxdan, Aşnalıx sənnən istərəm. Ağa, Koroğlu bunuynan danışıp-dilləşir, Nigar xanım yuxudan durup dedi: – Qoş Koroğlu, hardan gəldin, hara getdiy? Dedi: – Şəəri içində qovğadı, vəlvələdi. Amma, gəzillər, əgər məni tap- salar hər tikəmi boynuya qiydə eləllər. Deyillər: «Koroğlu gəlib bunu götürüp qaçup». Onda da deyillər: «Koroğlunu görməmişik, tanıma- ruk». Amma mən işdərindəydim. Doğru deyillər görməmişdilər, tanımadılar. Deyillər: «Bağban görüp, verip qızı aparıb». Biçarə bağ- banı gətirmişdilər şəərin içinə. Cəfər paşa istintağa çəkmişdi. O ca- vanın rənginnən, boyunnan, ruxunnan gərək mən deyəyn. Mən qal- dım o bağbanın halına. Ala gözdüm, dur gedək. Nigar xanımnan Koroğlu düşüplər yola. Ağa, dərədən, təpədən, coşqun çaylardan keçiplər. Gəldilər ta Laçın şəərinə. Laçın şəə- rində Koroğluynan Nigar xanım gəzirdilər dükanı, bazarı. Ya- raxlanmışdılar, ikiləri də məradınə libasındaydılar. Qoş Koroğlu baxdı bu şəərə, gördü bəli, xiyavanın kinarında bir qoca kişi oturub ağluur. Çox halı məxşuşdu. Dedi: – Qoca əmi, niyən ağluuran? PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com 89 Dedi: – Valla, başım mənim bəlalıdı. Hökm eliyib paşa burda, mənim darı-dünyada, mülki-Süleymanda bir oğlum var, oğlumu əlimnən alır. Deyir: «Dağlara istiirigin ordu qoyak. Koroğlu Çəmlibeldən [gəlib] şəərləri çapırı, yerləri talıırı. Hər yerdə, hər kəs öz şəərində bir didəvan qoya, Koroğlu gələndə gözdiyə şəərə girmiyə. Darı- dünyada bir oğlum var mənim. Oğlum indiyə çöl görmüyüp, nə yerə, nə göyə heş yerə getmiyip. Budi ki, oğlanımı mənim öldürəllər, gözümün fərağında qalar, keçər mənim çırağım. Amma bu yannan Koroğlu dedi: – Qoca, heş ağlama, hər kəsin oğlu ölsün, səniy oğlun ölməz. Gedək, görüm oğluyun adı nədi? Bəli, düştü gəldi, baxdı-gördü qocanın oğlı bir bağın içində bağ suvarır. Girdi bağa dedi: – Qoca, budu oğluuy? Dedi: – Bəli! Dedi: – Oğlan, səniy adıy nədi? Dedi: – Mənim adım Qulubəgi. Dedi: – Xub, əgər bu Koroğlu gələ, tapıla, bu yollarda sən nigahban- nıx verəy, nə nişanıy var? Nə əlamətlərsən, bu yollarda verrəy? Şeşpərbazay? Əmudbazay? Şəmşirbazay? Görüm nəynən sən cəngi-cədəlin çoxdu? Dedi: – Qurban, mən olarnan işim yox. Mənim tirim xəta getməz. [Dedi:] – Nəynən? Dedi: – Tir-kamannan, yay varım, çillə varım. PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com 90 Dedi: – Get tir-kamanıyı gətir gəl, görüm. Gəlib tir-kamanın götürüb, yayın götürüb, çilləsin götürüb [getdi.] Ağa, Koroğlu xəncərin qoydu ikiyüz qədəmlixdə [dedi:] – Sən vurduy, o xəncər getdi, mən billəm, sən rəşid oğlansan. Koroğlu də rədd olanda elə vurdu, heş bilmədi xəncər nə vaxt getdi. Koroğlu xəncəri götdü, dedi: – Oğlan, vur mənim üzüym gedə. Dedi: – Barmağında, ya yerdə? Dedi: – Barakalla, barmağımda məgə üzük gedər? Dedi: – Saxla! Vurdu, barmağınnan da üzük getdi. Dedi: – Bərəkalla! Dedi: – Vur, bu yoldaşımın da barmağında üzük gedə. Nigar xanım qorxdu, dedi: – Yox! Gəldi o dəymədi? Nigar xanım elə əli atın dəhnəsindəydi, oynadırdı birdən gördü ox dəydi üzüyün qaşı getdi Nigar xanımın barmağından. Kaman keşdi atın ovsarında o çərmə. Baxdı, dedi: – Barakalla! Bu cavan çox öyməli cavandı. Yaxçı cavandı, sax- lanmalı cavandı. Koroğlu Nigara dedi: – Bunu biz aparak. Dedi: – Məgə verər qoca? Dedi: – Allam qocadan. PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com 91 Dedi: – Qoca, bunu yolla gələ məim yanımda qala. Nə ğədir də ənam verrəm. Yollama dahı Koroğlu yolu üstünə. Əgə, gedə Koroğlu yolu üstünə bunu öldürəllər. Gözüy fərağından doymay, çırağın keçər, beliy bükülər. Qoy mən bu oğlanı aparım. Qoca dedi: – Xeyir, zəhmət çəkmişəm, oğul böyütmüşəm. Mən neçə verəm bu oğlanı sən aparay. Gözümün qanşarında dolanur. Əgər, Qulu- bəgim mənim bir gün olmuya mənim çırağım keçib. Koroğlunun gözü düşmüşdü dedi: – Billəy qoca, verəyin də aparram, verməsəy də aparram. Nə qədir Koroğlu yalvarur [qoca] qulaq asmır. Götürüp Koroğ- lu bu sözdərinən istiir Qulubəgi ala. Deyər: Canım qoca, gözüm qoca, Qulubəgi mən aparram. Yata bilməm gündüz-gecə, Qulubəgi mən aparram. Qulubəg dəlilər başı, Dərilərə var savaşı, Vurur necə üzük qaşı, Oxlarına mən qutarram. Dedi: – Vermərəm sənə Qulubəgi. Dedi: – Dedim ki, verəy də aparram, verməsəy də. Məkanımız Çəmlibeldi, Ağzımdakı şirin dildi, Gül üstündə bu bulbuldu, Qulubəgi mən aparram. Dedi: – Əbəda bu iş olmuyandı. PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com Yüklə 2,82 Kb. Dostları ilə paylaş:
|