Kulliyyat-14. esas doc
Yüklə 2,82 Kb. Pdf görüntüsü
|
128 – Mən istiirəm bu şəərdə bir dəmirçi tapam, bu atımı nallat- dıram. Sorağın yoox? Dedi: – Oğul, şəərdən çıxan guşəyə, o dağın döşündə bir kənt var. Adına Saran deyəllər. Bu Saranın hamı kasıpları, sənətkarları bu şəərdədi. Amma, o dəmirçi, ordadı. Dəmirçinin adı Usta Məmutdu. Şagirdi də öz oğlıdı, adına Həsən deyillər. Çox xoş baxışlıdı, çox xoş yerişlidi. Amma, o dəmirçidi at nallayan. Hala indi bilmirəm, sənin atını nallıya, yox. Əgər, dostum, gecə gördün yol uzaxtı yetə bilməy, qəyit genə sən gəl bura. Dedi: – Gözüm üstə. Ağa, Koroğlu atı sürhasür çatdı dəmirçi qapısına. Gördü bəli dəmirçi tazə kürəni qurup, atdarın nallarını düzüp dükanın çölünə. Koroğlu bir nəzər saldı. Dedi: «Xub, güman elləm o da budu». Atdan əndi [dedi:] – Ay usda. Dedi: – Bəli Dedi: – Xuda sənə bir yar olsun, mənim bu atımı nalla. Dedi: – Xub, atınnan sən gətir bura. Atın tor dəgil? Dedi: – Xeyr usta, bu atım mənim tor dəgil. Dedi: – Tor olsa durmaz, gərək əyaxların bağlıyak biz. Ağa, Koroğlu baxdı-gördü bu nallardan qoyub çölə, amma bu nalların yönü çox uzundi. Dedi: – Ay usta, bu nallar çox böyükdü. Bir nal tap ki, üzə gələ. Hər nalı götdü Koroğli bu cür ovkaladı tökdü yerə. Oğlan dalda dəm basırdı, başı aşağdaydı. Bu cəlalda Koroğli dedi: PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com 129 – Usta, bu nallar hələbidi. Bu nallardan fayda yoxdu. Dedi: – Ha.., oğul o, nalı ki sən istiirsən Səbzivarın puladınnandı. Səbzivarın puladı burada olmaz. Əgər, olsa at əyağında qalmaz. O nallardan bizdə olmaz. Dedi: – Necə olmaz? Mən əgər Səbzivar puladınnan sənə versəm al- laran, nallaran sən? Dedi: – Bəli! Ağa, Koroğlunun belindəki əmüt-şeşpər Səbzivarın pu- ladınnanıdı. Dedi: – Qoy bu şeşpəri kürəyə. Qoy, əriyə nal eylə sən. Ağa, şeşpəri qoydu kürəyə. Basdılar dəmi, əritdilər. Koroğlu dedi: – Nəmənə vardı nal eylə sən. [Dəmirçi] hamısını götdü nal eylədi 41 . Ağa, bu o şeşpərdən yeddi atın nalın saxt elədi. Ağa, atın Koroğlu əyax qıçın saxladı, dəmirçi gəldi nallıya, gördü at mıxdı batır əyağinə dayammur. Də- mirçioğlu kürəni biraxdı, dedi: – Çəkil, ay sən elə. Qoy atı mən saxlayım. Ağa, Dəmirçioğlu atı eyni quzu kimi dörd qıçın da tutub dəs- tələdi, möhkəm bağladı. Atası qəşəng nallayıp durdu əyax üstə. [Koroğlu] dedi: – Muzdiy nəğartə olur səni? Dedi: – Nəmənə versəy əlləriy dala qəytərməm. O, nallardan iki dənə də versən mənə, mənim də bir atım vardı, o nallardan vurum ona. Koroğlu dedi: 41 Aşıq burada şərh verərək deyir: Ağa, hələ orda deyillər, hay basdı nalı atdı əydi çölə, nə bilim, pul verəndə sikkəni sürtdü getdi kisəsi. Ağa, bular əfsanədi. Məyə əldə də dəmir pulun sikkəsi gedər? Onun əli məgər əhəndəvaydı!?( ahənraba (f) - maqnit) Bizim işimiz yoxdu o söhbətdərdən. PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com 130 – Gəl, bu da iki nal səni. Dedi: – Dörd qıçı var. Dedi: – Gəl, iki də səni. Dedi: – Olsun, elə bunu pula biz keçərik. Amma Koroğlu baxdı-gördi bu cavan əcəb yaraşır bunun nov- çalığına. O zaman, xub bərdə satardılar. Dedi: – Ay dəmirçi, olarsa bu cavanı verəy, gələ bizim ellərdə mənim dəlilərimə başçı ola? Dedi: – Bu cavan olmuya mənim çirağım keçər. [Koroğlu söznən dediyinin təsiri olmadığın görüb, saznan dedi:] Sənə deyim, dəmirçi bəg, Qoy gələ bizim ellərə. İşiiydə olma çoxda ləc, Qoy düşə bizim ellərə. Dəmirçi dedi: – Oğlum gedə, kim olar burda mənə dəm basa. Deyər: – Daa bu dükanı bağla. İşdən sənə şey çıxmaz. Özün də gəl sən orda, gəlmişən mənim yanıma. Dedi: – Xeyir. [Koroğlu] dubara görək nə deyir: Qiymətinə pul tökərəm, Yollarına dür tökərəm, Mən özüm buna nökərəm, Qoy gələ bizim ellərə. PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com 131 Dağda gələr kəlik səsi, İncitmərəm heç bir kəsi, Olsun dəlilər sərkərdəsi, Qoy düşə bizim yollara. Dəmirçi dedi: – Xeyir olmyacax. Dəmirçioğlu ximir-ximir baxur Koroğluya. Ürəgində deyər: «Ay ata, qoy mən gedim.» Amma dilə deyə bilmiiri. Adım mənim Koroğlıdı, Başımda bəla lovlıdı, Desilər Dəmirçioğlıdı, Qoy düşə bizim ellərə. Dedi: – Olmaz, olmiyəcəy. Dedi: – Qoymirən? Dedi: – Yox! Dedi: – Bəs, xudahafiz. Amma, gər qismət ola gələ bir görə neçədi. Koroğlu qeydəndə nəxşə çəkdi. Dedi: «Xub, mən buni, gəlip apar- ram». Koroğlu girdi nəxşəsinə. Dedi: «Qeyri mümkündü mən bunu aparmıyam. Amma, verə xoşduxnan, verməyə tuşduxnan». Gəlip [geri döndü, gördü] qəri də indi nəmənə var özünü bəzi- yip-düzüyüp ki, bu (Koroğlu) gələ, bu oğlanı saxlıya. Xiyal eliir ki, Koroğlu cavandı. Amma, baxır qəri olmuya nəvəd, nəvədbeş yaşındadı? Koroğlu çatdı, [dedi:] – Ay qəri nənə. [Qarı dedi:] – Oğlan, bildiiy biz heç vaxt ev sahibinə demərik: «Qəri nənə». Bildiiy, bilmədiy? Amma bu səfər mənə demə: «qəri nənə», degi- nən sən «nazlı xanım», bilmirəy de, «gəlin xanım». PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com Yüklə 2,82 Kb. Dostları ilə paylaş:
|