63
izafi iqtisadi resurslarından istifadə etmək imkanından məhrum olduqlarına,
habelə cəmiyyətin qütbləşməsi, metropoliyalar tərəfindən onların daxilində
yaradılan və qorunan istismarçılıq ziddiyyətləri üzündən inkişafda geridə
qalırlar. Bu ziddiyyətlərin birləşməsi metropoliyaların inkişafı prosesini
sürətləndirir və asılı ölkələrin "subinkişafına" səbəb olur.
Asılılığın yaradılması sxemi mahiyyət etibarilə xətti asılılıq modeli
üzərində qurulmuşdu və ölkələr arasında mütləq asılılığa gətirib çıxarırdı. O,
inkişaf etməkdə olan ölkələrin bəzisində baş verən məhdud artımın və
inkişafın izah edilmənin nəzəriyyə bazasını qapayırdı. Təkrar istehsal
haqqında konsepsiya, yaxud asılılığın dəyişməsi konsepsiyası yaranmış
vəziyyətdən müəyyən çıxış yolu oldu. Bu nəzəriyyə dünya periferiyasının
bəzi ölkələrinin, yaxud onların güclü asılılıqda olan sektorlarının belə
vəziyyətdən çıxa bilməsinin mümkünlüyünü ehtimal edir. Konsepsiya
inkişaf strategiyalarının əsasən xaricdən subsidiyalaşdırılmasına əsaslanır.
Uzunmüddətli perspektivdə isə təsərrüfatın bu və ya digər sahəsinin
(dövlətin) asılılığının aradan qaldırılması baha başa gəlir. Məsələn, inkişaf
etməkdə olan ölkənin sahibkarlarına beynəlxalq yardımın göstərilməsi onun
minerallar, yaxud sənaye məhsullarının istehsalı sahəsində dünya
bazarlarındakı mövqelərini möhkəmlətməklə bərabər, maşın və
texnologiyaların idxalının artması nəticəsində valyuta vəziyyətini
gərginləşdirə, bu isə öz növbəsində asılılığını daha da gücləndirə, yeni
səviyyəyə qaldıra bilər. Asılılıq nəzəriyyəsinin ideoloqlarının fikrincə,
əməyin qeyri-bərabər bölgüsü və inkişafda gerilik "inteqrasiya olunmuş
güc" (ölkələr arasında inteqrasiya) strategiyasının və beynəlxalq əmək
bölgüsünün şərtlərinin dəyişdirilməsi vasitəsi ilə aradan qaldırıla bilər.
___________________________________________
Dünya sistemi konsepsiyası
İ.Valerştayn tərəfindən irəli sürülmüş dünya sistemi konsepsiyası
asılılıq nəzəriyyəsi ilə paralel, lakin ondan ayrılıqda mövcud olmuşdur. O,
əməyin bölgüsünün dinamik surətdə dəyişməsinə əsaslanaraq, dünyanı
mərkəzi (dünyəvi özəklər), periferiya və poluferiya ölkələrinə ayırır. Burada
ayrı-ayrı inkişaf etmiş ölkələrin, sosializm ölkələrinin (İrlandiya,
Portuqaliya, Balkan ölkələri, keçmiş SSRİ) daxil olunduğu poluferiya
ölkələrinin təhlilinə böyük diqqət yetirilmişdir. Bu konsepsiya poluferiya
ölkələrinin istehsal prosesini fraqmentlərə bölməyə imkan verən əməyin
beynəlxalq bölgüsü əsasında, dünya sistemi hüdudlarında asılı inkişafını
müəyyən edir. Adətən ucuz, aşağı ixtisaslı işçi qüvvəsi ilə xidmət göstərilə
bilən istehsal bu ölkələrə köçürülür. Konsepsiyada dünya sisteminin
ziddiyyətlərinin mərkəz və periferiya arasındakı fərqlərdən irəli gəldiyini
iddia edən dövlət asılılığı barədə müddəa da vardır.
64
Dünya sistemi konsepsiyası
F.Frobelin son onilliklər ərzində TMK-
nın qlobal istehsal strategiyasının dəyişməsinin nəticələrinə diqqət yetirən
əməyin yeni beynəlxalq bölgüsü nəzəriyyəsi (ƏYBB) ilə də sıx əlaqədardır.
ƏYBB tərəfdarları da dünya sistemini əmək bölgüsündən TMK-nın
mənfəətini mümkün qədər artırmaq və aparıcı sənaye ölkələrinin
problemlərini həll etmək üçün istifadə edən mərkəzə, periferiyaya və
poluferiyaya bölürlər. Onlar inkişaf etməkdə olan ölkələrin mövcud
perspektivlərini görməsələr də, ölkələrin müxtəlif qruplarının maraqlarının
öyrənilməsinə diqqət yetirirlər.
____________________________________________________
Artım mərhələləri konsepsiyası
1960-cı illərdə V.Rostounun ölkələrin inkişafını mərhələlər üzrə
nəzərdən keçirən
artım mərhələləri konsepsiyası məşhurlaşdı. Cəmiyyət
iqtisadi inkişaf səviyyəsinə görə bir neçə kateqoriyaya bölünür: (1) iqtisadi
inkişafa mane olan natural təsərrüfatın üstünlük təşkil etdiyi aqrar, feodal
cəmiyyət kimi nəzərdən keçirilən ənənəvi cəmiyyət; (2) dəyişikliklər üçün
zəmin yaradıldığı ilkin şərtlər dövrü, yaxud keçid cəmiyyəti; (3) yüksəliş,
yaxud dəyişikliklər cəmiyyəti; (4) yetkin, yaxud sənayeləşmiş cəmiyyət; (5)
kütləvi istehlakı yüksək səviyyədə olan cəmiyyət.
Yüksəliş mərhələsi iqtisadi inkişafı ləngidən köhnə ənənəvi adətlərin
tamamilə aradan qaldırılması ilə səciyyələnir. İqtisadi tərəqqi qüvvələri
cəmiyyətdə hakim mövqe tutur: əmanətlərin və yığımın səviyyəsi milli
gəlirin 5-10%-nə çata bilər. Yeni sahələr sürətlə inkişaf edir. Kənd
təsərrüfatında bazar münasibətləri təşəkkül tapır.
Yüksəlişdən sonra uzunmüddətli sabit artım və dalğavari tərəqqi
mərhələsi - yetkinliyə keçid başlayır. Bu mərhələ təqribən 40 il davam edir.
Bu zaman yüksəliş mərhələsində bir neçə sahəyə istinad edən sənaye
kompleks şəkil alır.
Yetkinlik iqtisadiyyatın ənənəvi sahələrinin keçidə, vəsaitlərin və
resursların geniş spektrindən fəal istifadəyə qadir olduğu mərhələ kimi
müəyyən olunur. Yetkin cəmiyyət məhsul istehsalı həcminin artımının
əhalinin çoxalmasından yüksək olmasını təmin edir. Sonuncu mərhələ isə
uzun müddət istifadə olunan malların və xidmətlərin istehsalının başlıca rol
oynaması ilə səciyyələnir.
Sənaye cəmiyyətinin inkişaf mərhələləri nəzəriyyəsi sosial tərəqqini
natural istehsalın və zümrə iyerarxiyasının hökm sürdüyü geridə qalmış
aqrar təsərrüfatdan kütləvi bazar təsərrüfatı olan, sənayecə inkişaf etmiş
cəmiyyətə keçidlə əlaqələndirir. Mütərəqqiliyin əsas meyarı isə istehsalın
əldə olunmuş səviyyəsi hesab olunur.