Maksimkanin vətəndə və digər ölkələrdə
Yüklə 15,14 Kb. Pdf görüntüsü
|
9 görülmüş işlərdən və kəşf edilmiş şeylərdən daha artıq məna daşıyır. Təyyarəyə minib başqa bir kontinentə uçmaq heç də məcburi deyil. İnsanın həyatı qayğılarla doludur. Elə anlar olur ki, bəzən çətinliklər sənə dəfedilməz kimi görünür. Lakin düşünürəm və hətta əminəm ki, əgər bütün dünyayi-aləmi görməyi bacarırsansa, əgər sən ən uca dağ zirvələrinə qalxıb gəzməyi, ən dərin okean diblərinə baş vurmağı bacarırsansa, yaşamaq çox asan və daha maraqlı olar. Qoy bu elə belə özün üçün, xəyalən olsun, amma olsun... Bax, mən Belarus və dünya ilə tanışlığım zamanı belə bir qəhrəmanla rastlaşmışam-o da xəyalən səyahəti sevir, arzularla yaşayır, hətta yuxusunda da səyahəti görür. Onun adı Maksim Minskidir. Hər şeylə maraqlanan bu oğlan Minsk məktəblərinin birində dördüncü sinifdə oxuyur. O, məktəb stadionunda topla oynamağı xoşlayır. Əmindir ki, iyirmi birinci əsri cəsarətlə futbol əsri adlandırmaq olar. Hərdən evə qayıtmağı da unudur. Qışda xokkey oynayır. Bundan başqa Maksimka fizika kabinetində arxadan qapını kilidləyən özündən üç-dörd yaş böyük uşaqların orda nəsə axtardıqlarını da bilmək istəyir. Axşamlar isə yatmaq vaxtı gələndə və atası da kompüteri söndürəndə mənim tanışım poçt markaları albomlarına baxır. Maksimka hətta məktəbdə öz çoxbilmiş və həvəskar dostlarıyla birgə gənc filatelistlər dərnəyi yaradıb. Doğrudur, bəri başdan deməliyəm ki, Maksimka təkcə məndən yox, həm də səndən, əziz dost, yaşça çox kiçikdir. Məsələ bundadır ki, Maksim bizim doğma Minsk şəhərində... XX1 yüzilin sonunda yaşayır. Belə oldu ki, mən çox da uzaq olmayan gələcəyə da baxmalı oldum. O gələcək necə olacaq, bunu zaman göstərər. Lakin Maksimkayla tanışlıq bizim üçün də nəsə bir yeni şeylər 10 vəd edir. Şəxsən mənə elə gəlir ki, insanları yaxşı zamanlar gözləyir; məncə, gələcəkdə də xeyirxahlıq, ədalət, həssaslıq və qayğıkeşlik dəyərli olacaq. İşdir, insanın başına bir bəla gəlsə, onun dadına hər zaman qonşular çatacaq, dostlar, tanışlar, doğmalar və yaxın adamlar yetişəcək. Maksimka adi bir oğlandır. Bəlkə də o, yaşıdların- dan bir qədər fərqlənir, hər şeylə maraqlanandır. Və məhz bu marağın onu haralara aparıb çıxardığını sənə söyləmək istəyirəm, əziz gənc oxucu!.. Beləliklə, səni səyahətə dəvət edirəm! 11 Yelski panlarının bulağı Maksim Minski məktəbdən qayıdır. Dördüncü sinif şagirdinin qayğıları. Minski ailəsində ata və oğulun heyrəti. Olimpiya proqramının yeni növü. "Olimpiya qəzeti"nin sensasiyalı xəbəri. ördüncü sinfə keçərkən Maksimka valideynlərindən yeni tapşırıq aldı. İndiyədək onun yalnız iki əsas və- zifəsi vardı: məktəbdən qayıdarkən yolüstü çörək dükanına girmək və ordan yarım dənə kömbə almaq. Adətən valideynləri tapşırardılar ki, ya "Naroçan" 1 , ya da "Radzivil" 2 kömbəsi alsın... Ötən il atası bu vəzifəyə birini də əlavə etdi, oğluna yeni tapşırıq verdi. Atası zavoda səhər sübh gedirdi, qəzet köşkləri bağlı olurdu. Buna görə də Maksimkadan xahiş etdi ki, onun üçün "Olimpiya qəzeti" alsın. Qəzet bazar ertəsi və cümə günləri çıxırdı. Adətən atası işdən qayıdanadək Maksimka artıq bir-iki məlumatı oxuyurdu. Qəzetdə çap olunan Belarusun göl və çaylarındakı yarışlardan bəhs edən reportajlar xüsusilə onun xoşuna gəlirdi. Ötən il olimpiya proqramına qayıq yarışlarını da daxil eləmişdilər. Bu təklifi amerikalılar vermişdilər; onlar belə yarışların qədimdə hindu mədəniyyətinə aid olduğunu 1 Naroçan: qədim Belarus ənənəsinə görə evdə bişirilən dadlı çörək növüdür, bu çörəyə kartof, maya, tam şəkərlənməmiş nişastalı maddə və zirə qatılır, bu çörəyi məşhur Naroç gölü ətrafında yaşayan əhali bişirdiyinə görə ona "Naroçan çörəyi" deyirlər (tərcüməçi). 2 Radzivil: bu da Belarusun brend çörək növlərindən biridir, əl çörəyi deməkdir. 12 aşkarlamışdılar. Belarusda isə dərhal xatırladılar ki, elə bizim də keçmiş həytaımızda qayıqlar az rol oynamayıb. Maksimə də blokun ağzındakı metal qutunun içindən poçtu götürməyi həvalə etmişdilər. Oğlanın və valideynlərinin yaşadığı əllimərtəbəli göydələnin birinci blokunda iki yüz mənzil üçün cəmi dörd poçt qutusu qoymuşdular. Görünür, göydələnin digər sakinləri kağız poçtu çoxdan unutmuşdular. Maksimin atası proqramist təhsili almışdı, avtomobil-traktor holdinqinin konstruktor bürosunda işləyirdi. Onun bircə köhnə hobbisi vardı – poçt markalarını yığırdı. Buna görə də müxtəlif ölkələrin kolleksiyaçıları ilə məktublaşırdı. Adətən hər gün iki-üç məktub gəlirdi. Hər məktubun içində də gözəl rəngli markalar olurdu. Şənbə günləri səhər atası Maksimi paytaxtın Baş poçt idarəsinə aparardı; burada özü kimi filatelistlərin yığıncağı keçirilərdi. Axşam isə atası oturub məktublar yazardı. ...Cümə günü Maksim blokdakı metal poçt qutusunu həmişəkindən bir qədər gec açdı. Dərsdən sonra bir neçə köşkə baş çəkdi, nəhayət, dördüncü köşkdə "Olimpiya qəzeti"ni tapdı. Qəzetlər artıq nadir halda çıxırdılar; bütün məlumatlar elektron poçt vasitəsiylə alınır, səhərdən axşamadək diqqət informasiya portallarına yönəldilirdi. Adamlar (gənclər də, qoca arvadlar da) hətta nəqliyyatda internetə baxır, ordan dünya xəbərlərini izləyirdilər...Axı hansısa xəbəri başqalarından gec əldə etsən ayıb olardı!.. Lakin hələ də kağız nəşrlər oxuyan qəribə adamlar vardı. "Olimpiya qəzeti"ni çantasına dürtmək istəyəndə Maksimin gözü təsadüfən sonuncu, 96-cı səhifəyə sataşdı. Və o, bu səhifədə nələr oxudu?!.. "Ptiçdə keçirilən məkik yarışları fövqalədə hadisə ilə başa çatıb. Belarus idmançısı Sobolun idarə etdiyi 7 nömrəli qayıq su burulğanına düşüb və Novopolye kəndiylə Belkoviçi kəndi arasındakı Yüklə 15,14 Kb. Dostları ilə paylaş:
|