Manu kanunnamesi’ne göre hinduiZM

     
                                                                                                                                                         86 
 
 
Diğer yandan Krişna’nın ikna için kullandığı diğer bir gerekçe ise ölen ya da 
öldürülen kişilerin yeniden dünyaya geleceğidir. Bu da kastla karma arasındaki sıkı 
ilişkiyi bir kez daha vurgulamaktadır; 
 
“ Doğumdan sonra ölüm gelir bu gerçek, ölümden sonra doğum olur bu kesin. 
 Demek ki olağan bu geliş gidiş, kendini bunun için üzmemelisin.”
338
 
 
 
 
Samsara ve sürekli olarak dünyaya yeniden geliş olacağı için Arjuna’nın 
görevini yapması ve öldürülecek kişiler için üzülmemesi gerekir. Yani bir kşatriya 
savaşırken ve öldürürken asla tereddüte düşmemelidir. 
 
 Burada 
Gita’nın üzerinde bu kadar fazla durmamızın nedeni onun Hindu 
kutsal metinleri içinde en fazla tanınan ve sevileni diyebileceğimiz çok popüler bir 
eser olması ve eserin ana konusunun kşatriyaların özellikleri ve buna karşı 
çıkılmasının yanlışlığı üzerine kurulmasıdır. Kşatriyalar ve onların görevlerinin 
anlaşılması açısından Gita çok önemli bir eserdir.   
 
 Manusmriti kşatriyaların görevlerine vergi toplamayı da dahil eder ve 
bunların miktarlarını da belirtir: “Bir kşatriyanın kendi esas görevi fetih ve zaferdir. 
Bir meydan okuma karşısında sırtını dönüp gidemez. Eğer kudreti ile onu (halkı) 
koruduysa ondan şu vergileri toplayabilir: 1/8, ya da 1/12, ya da en azından birkaç 
penny (Scratch-penny) tohum vergisi. Hizmetçiler, zanaatkârlar, ustalar kendi içsel 
aktivitelerine göre ona hizmet vermelidir.”
339
 Manusmriti’de kşatriyaların 
görevlerini yerine getirdikleri takdirde halktan vergi toplayabilecekleri ifade 
edilmektedir. Bu durumda sadece sudraların değil vaisyaların da onlara hizmet 
etmesi gerektiği söylenmektedir. 
 
 
                                                           
338
 Gita, II, 27. 
339
 MS, X, 119, 120. 

---

     
                                                                                                                                                         87 
 
 
 
2.2.3. Vaisyalar 
 
Bu sınıf çiftçi, esnaf ve tüccarların kastıdır. Yani halk tabir edilen toplumun 
geniş tabakasını oluşturan, geçimini ticaret, hayvancılık ya da topraktan kazanan 
insanların kastıdır. Bazı toplumlarda emekçi tabir denilen ve daha çok kas gücü ile 
para kazanan kişilerdir. Tanrı onları bacaklarından yaratmıştır. Brahman ve 
kşatriyaların altında sudraların üstünde bir konuma sahiptirler. Bu kişilerin dini görevi 
kurban törenleri için gerekli olan hayvanları beslemektir. Yapacakları  işler de buna 
uygundur. Kutsal metinler vaisyaların yapacakları işleri çiftçilik, satıcılık ve çobanlık 
olarak özetlemiştir.
340
 Bu kast mensupları da brahmanlar ve kşatriyalar gibi iki kere 
doğmuş kabul edilirler. Ayrıca diğer iki kast gibi Vedaları okuma hakları da vardır. 
Manusmriti’de kişilerin yapmaları ve yapmamaları gereken işler söylenirken hitap iki 
kere doğmuşlaradır. Yani vaisya, dinin emirlerini bildirdiği son kasttır. Üstün kabul 
edilen sınıfların sonuncusudur. Daha aşağıdakiler kutsal metinlerin çoğu yerinde 
muhatap dahi kabul edilmezler.  
 
Ancak yine de vaisyalar hizmetçi kastına yakınlıkları nedeniyle diğer iki kast 
kadar değerli kabul edilmezler ve bazı yerlerde üstün kastlar olarak sadece ilk iki 
kasttan bahsedilir. Bunun nedenlerinden biri yaptıkları  iştir. Onların doğuştan 
aktivitesine uygun iş olarak din, çiftçiliği belirlese de bu yaptıkları işin aslında şiddet 
içerdiği gerçeğini değiştirmez.  “ Bazı insanlar çiftçiliğin erdemli bir iş olduğunu 
düşünebilir ama iyi insanlar tarafından hor görülmelidir. Çünkü demir veya tahta 
pulluklarla toprak ve içinde yaşayan canlılar zarar görebilir.”
341
  Burada aslında 
vaisyaların yaptıkları işin iyi karşılanmadığı açıkça ifade edilmiştir. 
 
Vaisyaların çiftçilik yapmasına izin verilmiştir ancak bu sınırsız bir izin 
değildir. Hinduizm kurban dini olduğu için bu dinde sıradan bazı bitki veya 
maddelerin farklı önemleri olabilmektedir. Mesela vaisyaların susam yetiştirmelerine 
ve satmalarına ancak dini amaçlar için kullanılmak üzere izin verilir. Susam 
                                                           
340
 Bkz. Gita, XVIII, 44, MS, X, 81, 82. 
341
 MS, X, 84. 

---

     
                                                                                                                                                         88 
 
tohumunun kullanılacağı alanlar da kısıtlıdır. Aksinin yapması durumunda kişiyi 
sonraki karmasında hayvan olmak gibi çok ağır bir ceza beklemektedir. “Bir çiftçi 
kendisi yetiştirirse ve yanında uzun süre saklamazsa istediği kadar susam tohumunu 
satabilir (ancak dini amaçlarla). Eğer susam tohumlarını yemek, merhem yapmak, 
hediye olarak sunmak dışında bir şey için kullanırsa sonraki hayatında solucana 
dönüşür ve ataları ile birlikte köpek dışkısına batırılır.” 
342
 
 
2.2.4. Sudralar 
 
Sudralar kast sisteminin en alt tabakasını oluşturur. Bu sınıf hizmetçilerin 
kastıdır. Bu sınıf diğer tüm kast mensuplarından aşağıdadır. Tanrının ayaklarından 
yaratıldıkları için değersizdirler. En temel görevleri diğer sınıflara özellikle din 
adamlarına hizmet etmektir. “Geçinmek için bir yol arayan hizmetçi kendisini bir 
kşatriya ya da zengin bir vaisya (çiftçi) için yararlı hale getirebilir. Bir hizmetçi cennet 
ya da her iki dünya için (hem bu dünyada hem de cennette mutlu olmak için) kendisini 
bir rahip için yararlı hale getirmelidir. Sadece bir rahibe hizmet etmek bir hizmetçi için 
tavsiye edilen en iyi doğuştan görevdir (tabiatına en uygun iş). Bunun dışında yaptığı 
herhangi başka bir iş ona yarar (verim) sağlamaz.”
343
 Hizmetçi rahibe hizmet ederken, 
onun ve ailesinin verdiği artıklarla hayatını sürdürür. “Ona kendi yediklerinden kalan 
artıkları, kendi eskiyen kıyafetlerini, tohumların içinden bozuk olanları ve eskimiş ev 
eşyalarını vermelidirler.”
344
 
 
 
Bir sudraya ancak çok istisnai durumlarda başka kasta ait bir işi yapması 
konusunda izin verilir. “Bir sudra iki kere doğmuşlara hizmet etmeyi beceremiyorsa ve 
karısını ya da oğlunu kaybetmek üzere ise bir işçinin işini (işçinin doğasına uygun işi) 
yaparak yaşamını sürdürebilir.”
345
 
 
Hizmetçiler için ideal olan para biriktirmeden yaşamalarına yetecek kadar 
malla geçinmeleridir. Aslında fakirlik, esas görevi rahiplere hizmet etmek olarak tayin 
edilmiş bir sınıf için gayet normal bir vasıftır. Çünkü mal biriktirmek çok çalışmayı 
                                                           
342
 MS, X, 90, 91. 
343
 MS, X, 121–123. 
344
 MS, X, 124. 
345
 MS, X, 99. 

---