Manu kanunnamesi’ne göre hinduiZM
Yüklə 0,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
95 Paryalar dokunulmaz kabul edilir ve diğer guruplar tarafından dışlanır. Kişiler onlarla her türlü soysal ilişki kurmaktan uzak durur. Manusmriti’de karma kastlar anlatılırken Chandala kastının dokunulmaz olduğu söylenir. Dokunulmazlara dinin bakışı gerçekten çok kötüdür. İnsan olarak hiçbir değerleri yoktur. Onlarla ilgili Manusmriti’de olumlu tek bir ifade bulmak mümkün değildir. Bu kimselerin cenaze ve idam işleriyle uğraşmaları beklenir. Sosyal hayattan dışlanarak ayrı köylerde yaşamaları, kötü giyinmeleri ve fakir olmaları istenir: “Ancak dokunulmaz olan ‘vahşi’ (chandala) kastındakilerin ve ‘köpek pişiren’ kastındakilerin ikametleri köyün dışında olmalıdır. Atılmış kâseler kullanmalılar, köpekler ve eşekler onlar için zenginlik sayılmalıdır. Elbiseleri ölü elbisesi gibi olmalı yemekleri kırık tabaklar içinde olmalı, süsleri siyah demirle olmalı ve devamlı surette gezinmelidirler.” 363 Bu kimselere yapılan en kötü muamelelerden biri ise diğer insanlar tarafından mutlak surette dışlanmalarının istenmesidir: “Dini görevlerini yerine getiren bir kişi onlarla iletişim kurmamalı, işini ve evliliğini başka birileriyle yapmalıdır.” 364 Manu onların istedikleri yere gitmelerine izin vermez ve bunu bazen belli saatlere bazense yöneticinin iznine bağlar. Ayrıca bu kimselerin onları tanımayan diğer kimseler tarafından da kolaylıkla tanınıp buna göre bir muamele görmeleri için kimliklerini açığa çıkaracak bir takım işaretler takmaları istenir. “…Şehir ya da köylerde geceleyin yürümelerine izin verilmemelidir. Gündüzleri işlerini yapmak için bir yere gidebilirler. Yöneticinin belirlediği bir takım tanıtıcı işaretleri üzerlerinde taşımaları (kıyafetlerinde bir işaret ya da vücutlarında damga olması şeklinde olabilir), akrabası olmayan (tanımadıkları kimselerin) ölülerin cenaze işlerini yapmaları gerekir. Bunlar belirlenmiş kurallardır.” 365 Bu kimselerden kimsenin hoşuna gitmeyecek işlerden biri olan sahipsiz cenazelerin işlerini ve idam mahkûmlarının infazlarını gerçekleştirerek cellâtlık yapmaları istenmektedir. “Bunlar kral’ın emri ile öğretiye uygun bir şekilde idam 363 MS, X, 51, 52. 364 MS, X, 53. 365 MS, X, 54, 55. 96 mahkûmlarının infazlarını gerçekleştirmeli, infaz ettikleri bu kişilerin kıyafet, yatak ve süs eşyalarını kendileri için almalıdırlar.” 366 Hemen belirtmek isteriz ki Manusmriti’de dikkat çeken hususlardan biri dokunulmazlardan bahseden bu maddelerde dahi onların direk bir hitaba muhatap olmamalarıdır. Hitap, diğer insanların bu kimselerle iletişime geçmemesi yönünde yüksek kastlara ve onlara nasıl muamele edeceğinden bahsedilen yöneticileredir. Dalitler bugün Hinduizm’in en fazla eleştiri aldığı noktalardan biridir. Hinduizm’in inek kültü, puta tapma hatta kast gibi birçok temel inancını kabul eden Gandi, dokunulmazlar konusunda farklı düşünmektedir: “Din anlayışım bu olduğu için hiçbir zaman kendimi dokunulmazlık anlayışıyla uzlaştıramadım. Bunu her zaman bir ur olarak düşündüm. Onun asırlardan beri devam edip geldiği doğrudur ancak günümüze ulaşan pek çok kötü uygulama da böyledir... Dokunulmazlık akla, merhamet, sevgi ve şefkat duygularına aykırıdır. İnek ibadetini tesis eden bir din, insanoğlunun kaba ve gayri insani boykotuna izin veremez, rıza gösteremez... Hindular soylu dinlerini dokunulmazlık lekesiyle rezil etmeyi sürdürdükleri sürece hiçbir zaman özgürlüğe layık olamayacak ve onu elde edemeyeceklerdir. Ben Hinduizm’i hayatın kendisinden daha değerli bulduğum için söz konusu leke benim için hoş görülemez bir yüktür. Haydi, ırkımızın beşte birine kendimizle eşit mevki vermeyerek dinimizi rezil etmeyelim.” 367 2.5. Kastın Karma ve Tenasühle İlişkisi Bazı farklılıklar göstermekle birlikte bütün dinlerde bir kurtuluş ya da kurtarıcı düşüncesi vardır. Kurtuluş düşüncesi Hint kökenli dinlerde oldukça farklı biçimler kazanmaktadır. Hintliler dünyevî ıstırabı karma ve ruh göçü çerçevesinde kavrama ve açıklama eğilimindedir. 368 366 MS, X, 56. 367 Gandhi, Hinduism, ss. 384–388. 368 Joachim Wach, Dinler Tarihi, çev. Fuat Aydın, Ataç Yayınları, İstanbul, 2004, 282. 97 Hinduizm’in temel inanç esaslarından biri de karma ve tenasüh (ruh göçü) inancıdır. Karma Sanskritçe yapmak, ortaya koymak, hareket etmek anlamlarına gelen Kri kökünden gelir. 369 Fert tarafından işlenen iradi fiillerin-ister bir ibadet ister sıradan bir davranış olsun- zorunlu olarak mahiyetine uygun, iyi veya kötü sonuçlar doğurmasıdır. 370 Karma ruhun bir sonraki bedene girmesini ve bunun mahiyetini düzenleyen yasanın adıdır. O bir sebep sonuç zinciridir. Kişinin yaptığı davranışların ve bu hayatında ki karmasının sonraki hayatını ve sonraki hayatındaki karmasını belirlediğine inanılır. Karma geçmiş, şimdiki ve gelecek hayat arasında bir bağdır. Tenasüh ise beden öldükten sonra ruhun başka bir bedenle yeniden dünyaya geldiği inancı olarak özetlenebilir. Gita’da Krişna bu durumu gayet basite indirgeyerek şu şekilde anlatmaktadır: “Nasıl atarsak eski elbiselerimizi, giymek istersek daha yenilerini, O’da soyunur yıpranmış bedenlerden, benimser başkalarını yenilerini.” 371 Bu inanca göre beden adeta ruhu taşıyan bir elbise askısı olarak görülmektedir. Nasıl ki askı üzerindeki elbiseyi sahiplenemez ve onun geçici olduğunu bilir, zamanı gelince yeni bir elbiseyi üzerinde misafir ederse, ruhta zamanı gelince üzerinde taşıdığı bedenden sıyrılarak başka bir bedende ikamet eder. Bu böylece devam eder. Gita’da bir Kşatriya olduğu halde savaşmaktan kaçınan Arjuna’yı, Krişna karma ile ikna etmeye çalışır. Çünkü ölen insanlar dünyaya yeniden geleceklerdir. Arjuna’nın onlar için üzülerek savaşmaktan kaçınması gereksizdir. Kişi doğduğu kastın gereklerini çok iyi bir şekilde yerine getirirse bir sonraki hayatında daha üst bir kastta doğabilmektedir. Kast sisteminde yükselmenin tek yolu budur. Ancak bunun çok kolay olmadığını Gita’da Krişna şöyle anlatır: “İyi yolda ilerlemişse o bu yerde, yıllar süren bir aradan sonra bile Bir gün çok iyi ve uygun bir çevrede, kaldığı yerden yola koyulur yine 369 Yitik, Karma, s. 41. 370 Yitik, Karma, s. 52. 371 Gita, II, 22. Yüklə 0,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|