harut Mansuryan
LAyİHƏNİN ƏLAQƏLƏNDİRİCİsİ
(eRMƏNİsTAN), “İNTeRNyus
eRMƏNİsTAN”DA TƏLİMçİ VƏ
PRODüseR
ən sevimli filmi: “Qozun möhkəmi”
“Mən qadın qəhrəmanı çox bəyəndim. O, necə də mətanətli qadındır”.
Biz adətən danılmaz həqiqət kimi
uşaqlıqdan formalaşan inanclarımızı
sual altına qoymağı xoşlamırıq. “Tarixi
torpaqlar”, “ədalət uğrunda müharibə”,
“qan və torpaq”, “tarixi ədalət” və digər
bənzər ifadələr işimizi asanlaşdırır,
çünki onlar bizi qaranlıq məqamları
aydınlatmaq öhdəliyindən azad edir.
“Kino dialoqları” layihəsi çərçivəsində
filmlərin nümayişindən sonra aparılan
müzakirələr adətən məhz bu tip
ifadələrlə başlayırdı. Auditoriyadakı
insanlar“dostları” ağ, “düşmənləri” qara
rəngdə qiymətləndirən “vətənpərvər”
ideyalar səsləndirir və şanlı tariximizdən
qəhrəmanlıq hekayələri haqqında ətraflı
danışırdı. Amma qarşılıqlı dialoqdan
sonra onlar mütləq bildikləri həqiqətləri
yenidən nəzərdən keçirməyə başladılar.
İrəvanda film nümayişindən sonra gənc
tamaşaçılardan birinin anası
“İnternyus”-un ofisinə gələrək qızının üç
gündür ki, “vətənpərvərlik nədir” kimi
sadə bir suala cavab axtardığını dedi.
Filmləri izləməklə o, hər zaman
danılmaz qəbul etdiyi həqiqətlərdən
şübhələnməyə başlamışdı.
ermənistanın cənubundakı Qoris
şəhərində film nümayişi zamanı
auditoriyadakı gənc bir tələbə, deyəsən,
gördüklərindən xeyli təsirlənmişdi:
“Hal-hazırda mən nə düşünəcəyimi
bilmirəm. Amma bildiyim tək bir şey var,
o da ki, evə gedərək filmlər haqqında
ətraflı düşünmək və öz ailəmə onlardan
bəhs etməkdir. Mən elə düşünürdüm ki,
münaqişə haqqında hər şeyi bilirəm,
amma indi bundan o qədər əmin
deyiləm”.
Mən həmin tələbənin və ya İrəvandakı
gənc qızın sonda hansı qənaətə
gələcəyini deyə bilmərəm. Burada məni
ən çox maraqlandıran məqam insanların
həqiqəti axtarmaq istəyidir. Onların hər
ikisi təbliğatı bir kənara qoyaraq, özləri
sərbəst şəkildə məsələni anlamağa
çalışırdılar.
Moderator işi çox maraqlıdır. siz
auditoriya ilə mübahisə edə və ya nəyin
doğru, nəyin yanlış olduğunu deyə
bilmədiyiniz üçün bu iş sizə məhdud
görünə bilər. Bununla belə, siz
katalizator rolunu oynayırsınız.
Auditoriyaya düzgün suallar verməklə
aktivliyi artırmaq və müzakirələri
sürətləndirmək sizdən asılıdır. Əgər siz
buna müvəffəq olsanız, onlar rəsmi
mövqelərindən əl çəkərək şəxsi
düşüncələrini təzyiq altında qalmadan
azad şəkildə ifadə edəcək və qarşı
tərəflə dostyana müzakirələr aparmağın
mümkün olduğunu anlayacaqlar. Mən
insanlara hər zaman deyirəm ki, “düzgün
cavablar axtarmayın, çünki onlar mövcud
deyil. Bizə əvvəllər eşitdikləriniz barədə
də danışmayın. Bizə əsl həqiqətdə nə
düşündüyünüzü deyin”.
Bu filmlərlə onların inanclarını dəyişib-
dəyişdirmədiyimizi deyə bilmərəm,
amma mən onu bilirəm ki, təşkil
etdiyimiz bütün seanslar və iştirak
etdiyimiz müzakirələrdən sonra
insanlara ən azından hamımıza mənfi
təsir edən bütün mürəkkəb məsələlərə,
o cümlədən münaqişəyə fərqli bucaqdan
baxıb onların mahiyyətini anlamaq
yollarını göstərdik. Bu mənim üçün
irəliyə doğru atılmış ciddi addım idi.
41
2-Cİ HİssƏ
laura bağdasaryan
LAyİHƏ TƏDQİQATçısı, “ReGİON”
TƏHQİQATçı JuRNALİsTİKA
MƏRKƏzİNİN DİReKTORu, İRƏVAN
ən sevimli filmi: “Qafqazlı qardaş qızı”
“Qəhrəmanların səmimiyyəti xoşuma gəldi”.
ermənistanın müxtəlif bölgələrində
auditoriyalar sadə erməni və
azərbaycanlılardan bəhs edən
hekayələrə müxtəlif cür reaksiya
verdilər. Filmin baş qəhrəmanı
azərbaycanlı olanda, onun dediklərinə
inam və münasibət filmin harada
nümayiş olunmasından asılı olaraq
dəyişirdi. Məsələn, Azərbaycanla
sərhədin yaxınlığında yerləşən Qafan
şəhərinin gəncləri Aram Xaçaturyanın
musiqisi sədaları altında erməniləri
(internet oyununda) “öldürməyə gedən”
“Download” filminin gənc qəhrəmanına
mənfi münasibət bildirdilər. Onlar həmin
gəncin səmimiyyətinə şübhə ilə
yanaşdılar və əvvəlcədən
təlimatlandırıldığını düşündülər.
Digər tərəfdən, ermənistanın şimal
rayonlarında və İrəvandakı auditoriyalara
internet oyunlarından müharibənin
mənasız olması haqda ibrət dərsi
götürmək ideyası inandırıcı göründü.
Bəzi filmlərə bütün auditoriya yekdil
münasibət bildirdi. ermənilərin çəkdiyi
“Qafqazlı qardaşı qızı” filmini hamı
bəyəndi. Armavir şəhərindən bir gənc
oğlan dedi: “Bu film mənə çox təsir etdi.
Mən bu kişinin (zinanın dayısını nəzərdə
tutur) öz keçmiş evi və Qarabağdakı həyatı
haqqında danışarkən necə titrədiyini
gördüm. O, doğrudan da iztirab çəkir”.
Qavar şəhərində bir qadın isə deyir ki, “o,
sülhün gec-tez qalib gələcəyi, yəni erməni
və azərbaycanlıların yenidən dostcasına
birlikdə yaşayacağı haqda elə səmimi
danışdı ki, adamın buna lap inanmağı
gəldi!” Buna baxmayaraq, azərbaycanlı
qəhrəmanın bu müsbət obrazı ümumilikdə
Azərbaycan cəmiyyəti üçün istisna hal
kimi qəbul olundu. “O, Azərbaycanda
yaşamır və ermənilərin əleyhinə heç nə
demədi. O, sadəcə, öz evi üçün darıxır. Biz
Azərbaycandakıların nə düşündüyünü, öz
aralarında bizim haqqımızda nə dediklərini
bilmək istəyirik”.
Həmçinin hal-hazırda Bakıda yaşayan
Qarabağ qaçqını haqqında “çadırdan
şuşa” adlı Azərbaycan filmi
ermənistandakı bütün auditoriyalarda
mübahisələrə səbəb oldu. Qoris
şəhərində bir qadın belə fikirdə idi: “Bu
kişi öz keçmiş qonşuları və tanışları
haqqında hekayələr danışmaqla
ermənilərə qara yaxdı. sonda isə o,
şuşaya gedəcəyini və ermənilərlə
dostcasına yanaşı yaşayacağını deməklə
günahını yumağa çalışır. Əslində o bunu
istəmir, o, çox aqressivdir”. Gümri
şəhərindən olan digər qadın bu kişinin
erməni qadınları haqqında danışdığı
xoşagəlməz hadisələrdən xeyli
qəzəblənmişdi.
Gənc auditoriya ümumilikdə
Azərbaycanın “Dirçəliş” və ermənisitanın
“Tale qapını belə döyür” filmlərindəki
müharibə veteranlarını bəyəndi. Hətta
“Dirçəliş” filmindəki müharibə vaxtı
görmə qabiliyyətini itirən veteran yenidən
müharibəyə qatılmaq istədiyini desə də,
bu onu auditoriyada nüfuzdan salmadı.
“Ona müharibəyə qatılmaqla bağlı sualı
veriləndə mən auditoriyanın necə
reaksiya verəcəyini hiss edə bilirdim:
onun “yaxşı” və ya “pis” adam olması
verəcəyi cavabdan asılı idi. Əslində onun
bu suala verəcəyi cavabın əhəmiyyəti yox
idi. Hami bilir ki, əgər yenidən müharibə
olarsa hər kəs, bütün vətənpərvər
insanlar öz torpaqlarını qoruyacaq”.
“Kino dialoqları” erməni və Azərbaycan
auditoriyaları arasında əlaqə yaratmağa
müvəffəq oldumu? Bu suala cavab verən
gənc bir oğlan dedi ki: “əgər bu kimi
filmlərdə, sadəcə, erməni və
azərbaycanlıların bir-birilərilə necə yaxşı
yola getməsi nümayiş olunarsa, onlar
faydasız və maraqsız olacaq”. Onun
fikrincə, erməni auditoriyası səmimiliyi
erməni və azərbaycanlılar arasındakı
süni dostluq görüntülərindən üstün tutur.
Digər bir gənc tamaşaçı qeyd etdi ki:
“Azərbaycanlılarla real dialoqa başlamaq
üçün çox tezdir, çünki bu filmlər daha çox
monoloqa oxşayır. Biz problemləri yalnız
öz aramızda müzakirə edirik, amma bu
da mühüm addımdır”.
Kİno dİaloqları
42