177
www.vivo-book.com
– Hər Ģey necə keçdi? Eliot gedəndən bəri sənin barəndə düĢünərəm,
– onun simasında dəcəl təbəssüm var.
Keyt – maraq və təlaĢ mücəssəməsidir, lakin qəfildən utanır və
allanıram. Bu, çox Ģəxsi məsələdir. Mən Kristianın gizlətməyə məcbur
olduğunu görmüĢəm və bilirəm. Amma nəsə danıĢmaq lazım gələcək, axı
Keyt elə-belə əl çəkən deyil.
– Hər Ģey yaxĢı idi. Çox yaxĢı, məncə, – sakitcə deyirəm, xəyanətkar
xoĢbəxt təbəssümünü gizlətməyə çalıĢaraq.
– Sənə elə gəlir?
– Hə, nəyləsə müqayisə edə bilmərəm, – deyə günahkarcasına
çiyinlərimi çəkirəm.
– O, səni orqazma çatdırdı?
Hə də. Axı belə, düz üzə soruĢmaq olmaz. Üzüm rəng alır.
– Hə!
Keyt məni taxta aparır və biz otururuq. O, əllərimi əllərinə alır.
– Əla, – rəfiqəm inamsızcasına mənə baxır. – Ġlk dəfədən orqazm.
Kristian az aĢın duzu deyilmiĢ a.
Аh, Keyt, əgər sən bilsəydin!
– Mənim ilk dəfəm çox dəhĢətli keçdi, – deyə o, üzünə gülməli sima
verərək söhbətə davam edir.
– Doğrudan? – mənə o dəqiqə maraqlı gəlir söhbət. Əvvəllər o, bu
haqda heç danıĢmırdı.
– Hə. Stiv Peton. Hələ məktəbdə. Nadir gicgicəydi. – Keyt
çiyinlərini çəkir. – О, kobud idi, mənsə buna hazır deyildim. Hər ikimiz lül-
qənbər idik. Özün baĢa düĢürsən, tipik yeniyetmə əhvalatı. Pornoya doyunca
baxmıĢdıq. Sonralar bir neçə ay özümə gələ bilmədim, yenidən sınamazdan
öncə. Və əlbəttə, o eybəcərlə deyil… mən çox gənc idim. Sən düz eləyib
tələsməmisən.
– Keyt , bu dəhĢətdir!
Rəfiqə kədərlənib.
178
www.vivo-book.com
– Ġlk orqazm məndə bir il sonra oldu, sənsə deyirsən ki, birinci
dəfədən?..
Mən utanaraq baĢımla təsdiqləyirəm. Daxili ilahəm lotos pozunda
zahidanə oturub və yalnız dodaqlarında hiyləgər, özündənrazı təbəssüm var.
– ġadam ki, sən bakirəliyini təcrübəli adamla yataqda itirdin. – Keyt
göz vurur. – Onunla yenidən nə vaxt görüĢürsən?
– ÇərĢənbə günü. Məni Ģam yeməyinə dəvət edəcək.
– О, hələ də xoĢuna gəlir?
– Hə, amma gələcəklə bağlı ümidim yoxdur.
– Niyə?
– Onunla mürəkkəbliklər var. О, tamamilə baĢqa bir dünyada
yaĢayır.
Əla izahatdır. Əsas məsələ isə həqiqətə oxĢardır. Mənimçün nəzərdə
tutulmuĢ Qırmızı ağrı otağı və məni öz seksual köləsi etmək istəyi ilə
müqayisədə bu, yetərincə yaxĢıdır.
– Eliot dedi ki, Kristian heç vaxt qızlarla görüĢməyib.
– Doğrudan? – səsim bir neçə oktava yüksəlir.
Riyakarlıq etməyi bacarmırsan, Stil! TəhtəlĢüurum acıqlı halda mənə
baxır və uzun sümüklü barmaqları ilə məni təhdid edir, sonrasa ədalət
tərəzisinə çevrilir, sanki xatırladaraq ki, məni məhkəməyə verəcək, əgər
onun sirlərini orda-burda danıĢsam. Ha… o, mənimlə nə edəcək ki? Cərimə
ödəməyə məcbur edəcək? Ġnternetdə ―məsələni öyrənərkən‖ ―məxfiliyin
pozulmasına görə cərimələr‖i barədə axtarıĢ verməyi gərək unutmayam. Ev
tapĢırığına oxĢayır. Ola bilsin ki, buna görə hətta mənə qiymət yazsınlar…
üzüm qızarır vannadakı səhər sərgüzəĢtini xatırlayaraq.
– Nə olub, Аna?
– Heç, bəzi Ģeyləri xatırladım.
– Sən dəyiĢmisən, – deyə Keyt heyranlıqla bildirir.
– Aha. Özümü baĢqa cür hiss edirəm. Ağrıyıram, – deyə etiraf
edirəm.
– Ağrıyırsan?
179
www.vivo-book.com
– Bir azca, – üzüm allanır.
– Elə mən də. KiĢilər! – nifrətamiz tərzdə deyir rəfiqəm. – Оnlar
donuzdur!
Hər ikimiz gülürük.
– Sən ağrıyırsan? – deyə heyrətlənirəm.
– Hə… bir az həddi keçmiĢəm.
Gülürəm.
– Mənə bu çalıĢqan Eliot haqqında danıĢ, – deyə gülməyi bitirdikdə
xahiĢ edirəm. Nəhayət ki, rahatlanmaq olar. Kristiana tualetdən zəng
etdiyim vaxtdan, birinci dəfə hər Ģeyin baĢladığı vaxtdan. Əvvəllər mən
mister Qreyə uzaqdan-uzağa pərəstiĢ edirdim. XoĢbəxt, qayğısız günlər.
Keyt qızarır. ĠĢə bir bax… Ketrin Aqnes Kavana AnasteyĢa Rouz
Stillə yerini dəyiĢib. Sadədil tərzdə mənə baxır. Heç vaxt onun kiĢilərə bu
cür reaksiya verdiyini görməmiĢdim. Çənəm yerə dəyir. Mənim Keytim
hardadır? Ona nə etmisiniz?
– Аh, Аna, – rəfiqənin nəfəsi kəsilir. – Bilirsən o necədir … qeyri-
adi. Və biz … ох… sadəcə əladır. – О, cümlədəki sözləri belə uzlaĢdıra
bilmir.
– Demək istəyirsən ki, o, xoĢuna gəlir.
Keyt somnabula
1
kimi baĢıyla təsdiqləyir.
– ġənbə günü yenidən görüĢürük. О, bizə köç ilə bağlı kömək
edəcəyinə söz verib, – rəfiqə əllərini sıxır, divandan atılır və ahəstə tərzdə
pəncərəyə uçub gedir. Köç. Lənət Ģeytana. Tamamilə unutmuĢam, halbuki
ətrafım qutularla doludur.
– O, çox mehribandır, – minnətdarlıq hissiylə deyirəm. Onunla
yaxından tanıĢ olaram. Ümid edirəm, o özünün qəribə, qorxu doğuran
qardaĢından baĢ çıxarmağa kömək edər. – Dünən nəylə məĢğul olmusunuz?
1
yuxuda gəzən adam, somnambulizmə tutulmuş adam
180
www.vivo-book.com
Keyt baĢını əyir və qaĢlarını qaldırır, özünə mənim səfehliyimdən
təəccüblənmə görünüĢü verir.
– Elə sənin elədiyinlə, ancaq əvvəlcə Ģam yeməyi yedik. – О gülür. –
Sənin doğrudan qaydasındasan ? Bir qədər… key görünürsən.
– Elədir ki var. Kristian nəfəs almağa imkan verir ki...
– Təsəvvür edə bilirəm. Amma o, səninlə yaxĢı davranıb?
– Hə, – deyə onu inandırıram. – Qulaq as, mən qurd kimi acmıĢam.
Gəl bir Ģey hazırlayım?
Keyt baĢıyla təsdiqləyir və qutuya qoymaq üçün daha iki kitab
götürür.
– Sən on dörd min dollarlıq kitablarla nə etmək istəyirsən?
– Geri qaytaracam.
– Doğrudan?
– Bu, çox bahalı hədiyyədir, onu qəbul edə bilmərəm, həm də indi. –
Keytə baxıb gülümsəyirəm və o da baĢıyla təsdiqləyir.
– BaĢa düĢürəm. Burda sənə bir-iki məktub var, Xose də bir saatdan
bir zəng edir. О, deyəsən, pəriĢandır.
– Ona zəng edərəm, – Keytə Xose haqqında danıĢmağa dəyməz –
onu ağ yuyub qara sərər. Masadan məktubları götürürəm. – Оhoо! Məni
müsahibəyə dəvət edirlər! Bir həftə sonra Sietldə.
– Hansı nəĢriyyata?
– Hər ikisinə!
– Axı mən deyirdim ki, universitet təhsilli insanlara hər yerdə
ehtiyac var.
Keyt, əlbəttə, artıq ―Sietl tayms‖a stajor kimi iĢə düzəlib. Onun
atasının tanıĢlarının sayı-hesabı yoxdur.
– Bəs Eliot köçlə bağlı nə düĢünür? – soruĢuram.
Keyt mətbəxə gedir. AxĢamdan bəri ilk dəfə o, hüznlü görünür.
– О, hər Ģeyi baĢa düĢür. Bir tərəfdən köçmək istəmirəm, elə
istəyirəm ki, özümü bir-iki günə verim. Anam da çox təkid edir, о fikirləĢir
ki, Ġtan və mən iĢə baĢlamazdan öncə bu, sonuncu ailəvi istirahətimizdir.
Dostları ilə paylaş: |