Mən nifrətlə aynadakı əksimə baxıram. Saçlarım niyə dağınıqdır biz kimi durur

 

 

 

208 

www.vivo-book.com 

 

 

 

 

 

12-ci fəsil 

 

Həyatımda  ilk  dəfə  qaçıĢa  yollanıram.  Köhnə-kürüĢ,  geyilməmiĢ 

kross ayaqqabılarını, məĢq Ģalvarı və futbol köynəyini axtarıram. Saçlarıma 

hörük  vururam,  xatirələrdən  qızarıram  və  aypodu  iĢə  salıram.  Müasir 

texnologiyaların möcüzələri və çılpaq təsvirlər, yaxud az hiddətləndirici bir 

Ģey  oxumaq  qarĢısında  duruĢ  gətirə  bilmirəm.  Təcili  olaraq  artıq  qalmıĢ, 

əzabverici  enerjini  tükəndirməliyəm.  Əgər  düzün,  desək,  məndə  otelə 

qaçmaq və əmretmə pərəstiĢkarından seks tələb eləmək istəyi oyanır. Amma 

oracan beĢ mil məsafə var, inanmıram ki, ən azı bir mil qaça biləm, həm də 

o, imtina edə bilər və mənimçün bu, alçaldıcı olacaq. 

Evdən  çıxıram  və  öz  maĢınına  doğru  gedən  Keytlə  qarĢılaĢıram. 

Məni görərkən rəfiqəm, az qala, əlindəkiləri yerə salacaqdı. Ana Stil kross 

çəkmələrində.  Sorğu-sualı  gözləmədən  ona  əl  yelləyirəm.  Qulaqlarımda 

―Snow  Patrol‖  bağırır  və  mən  yerimdən  qopur,  solğun,  göyümtül-yaĢıl 

rəngli alatoranda yoxa çıxıram. 

Ağır  yeriĢlə  parkın  içindən  qaçıram.  Nə  etməli?  Mən  Kristianı 

istəyirəm,  amma  onun  Ģərtlərini  deyil?  Bilmirəm.  Bəlkə  istədiyi  ilə 

razılaĢaq?  Ya  da  bu  gülüĢdoğurucu  müqaviləni  cırıb  atım  və  deyim  ki,  nə 

məqbuldur,  nə  yox.  Ġnternetdə  tapdığıma  əsasən  hökm  versəm,  sənədin 

hüquqi  qüvvəsi  yoxdur  və  Kristian  yüzəyüz  bunu  bilir.  Gümanıma  görə, 

müqavilə  yalnız  münasibətlərimizin  parametrlərini  müəyyən  edir. 

Ġllüstrasiya  edir, Kristiandan nəyi  gözləməliyəm  və o, məndən nə istəyir  – 

tam itaət. Amma mən buna hazırammı? Və bacararammı? 

Mən, elə hey eyni sual düĢündürür: niyə Kristian belədir? Çünki onu 

çox  yeniyetmə  vaxtında  yoldan  çıxarıblar.  Bu,  hələ  də  mənimçün 

tapmacadır. 

---

 

 

 

209 

www.vivo-book.com 

 

Hündür küknar yanında ayaq saxlayır, əllərimlə dizlərimə dayaqlanır 

və  ağır-ağır  nəfəs  alıram,  qiymətli  havanı  acgözlüklə  ciyərlərimə  çəkirəm. 

Охx,  necə  də  yaxĢıdır,  əsl  katarsis.  Qərarlılığım  möhkəmlənir.  Hə,  demək 

lazımdır  ki,  mənə  nə  uyğundur,  nə  yox.  Ona  yazmaq  ki,  nə  fikirləĢirəm, 

çərĢənbə günü isə müzakirə edərik. Daha bir dəfə dərindən nəfəs alır və evə 

qaçıram. 

Keyt mağazalara baĢ vurmuĢdu, Barbadosda istirahət üçün pal-paltar 

alıb.  Aldığı,  əsasən,  onun  əynində  füsunkar  görünən,  pareo  rənginə  uyğun 

bikinidir. Bununla belə, Keyt bütün paltarlarını bir-bir geyinir, mən də onun 

xahiĢi ilə oturub Ģərh verirəm. ―Keyt, sən çox gözəl görünürsən!‖ deməkdən 

baĢqa  çıxıĢ  yolu  yoxdur:  onun  bədən  quruluĢuna  adamın  paxıllığı  tutur  – 

tökmə  və  cazibədardır.  Anlayıram  ki,  Keyt  bunu  bilərəkdən  etmir,  amma 

onun fonunda köhnə futbol köynəyində, məĢq Ģalvarı və kross çəkmələrində 

özümü  yazıq  və  tərli  hiss  edirəm  və  buna  görə  də  sürünüb  öz  otağıma 

gedirəm, bu bəhanə ilə: hələ bir neçə qutunu qablaĢdırmaq lazımdır. Özümlə 

müftə  yüksək  texnologiya  nümunəsini  götürür  və  öz  masamın  üstünə 

qoyuram. Kristiana yazıram. 

 

Kimdən: АnasteyĢa Stil 

Mövzu: ġokda 

Tarix: 23.05.2011,20:33 

Kimə: Kristian Qrey 

 

YaxĢı, mən yetərincə görüb-götürmüĢəm. 

Sizi tanımaq xoĢ idi. 

 

E-maili  göndərirəm  və  zarafatıma  gülərək  özümü  qucaqlayıram. 

Kristian  bunu  gülməli  hesab  edəcəkmi?  Охx,  lənət…  ola  bilsin  ki,  yox. 

Kristian  Qreyin  öz  yumor  hissi  ilə  məĢhur  olduğu  mübahisəlidir.  Hərgah 

Ģəxsi  təcrübəmdən  bilirəm  ki,  onda  bu  var.  Yəqin  ki,  çox  uzağa  getdim. 

Cavab gözləyirəm. 

---

 

 

 

210 

www.vivo-book.com 

 

Gözləyirəm…  hələ  də  gözləyirəm.  Zəngli  saata  baxıram.  Artıq  on 

dəqiqə keçib. 

Ġçimi didən bir qaĢıq həyəcandan qurtulmaq üçün Keytə dediyim iĢin 

qulpundan  yapıĢıram:  əĢyaları  qutuya  yığıram.  Kitabları  yeĢiyə  dürtürəm. 

Saat  doqquz,  cavab  hələ  də  yoxdur.  Ola  bilsin  ki,  Kristian  harasa  gedib. 

Narazılıqla  acıqlanaraq,  ayfonun  qulaqcıqlarını  taxır,  ―Snow  Patrol‖u 

qoĢuram  və  müqaviləni  yenidən  oxumaq  öz  qeydlərimi  əlavə  etmək  üçün 

masa arxasında otururam. 

Bilmirəm, niyəsə baxıĢlarımı qaldırıram, gözümün kənarı ilə yüngül 

bir hərəkət və budur, o, Kristian otağımın qapısında dayanıb və məni izləyir. 

Əynində boz flanel Ģalvar və ağ kətan köynək var; əlində maĢının açarlarını 

fırladır. Qulaqcıqları çıxarır və donub-qalıram. Sənin ananı! 

–  AxĢamın  xeyir,  АnasteyĢa.  –  Kristianın  səsi  soyuqdur,  simasında 

təmkinli ifadə var. 

Nitq  qabiliyyətimi  itirirəm.  Keytə  min  lənət,  onu  içəri  buraxdığına 

görə  və  məni  xəbərdar  etmədiyinə  görə!  Dumanlı  Ģəkildə  anlayıram  ki, 

indiyədək tər hopmuĢ pal-paltardayam və qaçıĢdan sonra duĢda olmamıĢam; 

bir  sözlə,  dəhĢət.  Kristian  isə  sadəcə  füsunkardır,  Ģalvar  ombalarından 

yoldan çıxarıcı halda sallanır, bu azmıĢ kimi, o burdadır, otağımda. 

– Qərara gəldim ki, ismarıcına Ģəxsən cavab verməliyəm. 

Ağzımı  açıb  bağlayıram.  Zarafata  bax  da!  Nə  bu,  nə  də  alternativ 

kainatda gözləməzdim ki, o hər Ģeyi atıb bura gələcək. 

– Oturmaq olar? – deyə Kristian soruĢur, gözlərində cinlər oynayır. 

Tanrıya Ģükür… bəlkə o, durumun komizmini anlayır? 

BaĢımla  təsdiqləyirəm.  Nitq  qabiliyyətim  hələ  də  qayıtmayıb. 

Kristian Qrey çarpayımda oturub! 

– Mənimçün maraqlı idi, yataq otağın necədir, – o deyir. 

Geri  çəkilmək  üçün  yollar  axtarıĢındayam,  amma  faydasız:  arxada 

yalnız qapı və pəncərə var. Otağımda rahatlıqdır, hərgah çox sadə döĢənib: 

bağ  hörmə  mebel  və  anamın  kənd  üslubunda  əl  iĢlərinə  həvəs  göstərdiyi 

---