Mən nifrətlə aynadakı əksimə baxıram. Saçlarım niyə dağınıqdır biz kimi durur
Yüklə 3,64 Mb. Pdf görüntüsü
|
211 www.vivo-book.com
vaxtlarda tikdiyi solğun-mavi rəngli və krem rəngli qurama yorğanı və sırıq örtüyü olan ikinəfərlik dəmir çarpayı. – Bura elə sakitlikdir ki... – Kristian astaca deyir. ―Ancaq indi, sən burada olanda yox‖, – deyə beynimdən keçir. Onurğa beynim, nəhayət ki, öz varlığını xatırladır və mən köks ötürürəm. – Necə…
Kristian gülümsəyir. – Mən hələ də oteldə qalıram. Bilirəm. – Bəlkə bir Ģey içəsən? – təklif edirəm. Nəzakət hər Ģeydən üstündür, baĢqa nə deyə bilərsən ki. – Yox, sağ ol, АnasteyĢa. О, yüngülcə baĢını yana əyir, üzündə valehedici, bir qədər əyri təbəssüm var. Mənsə içkidən imtina etməzdim. – Deməli, məni tanımaq sənə xoĢ idi? Həə, nədir, inciyib? Barmaqlarıma baxıram. Ġndi bu iĢdən necə çıxım? Zarafat etdiyimi deməyə, yəqin ki, dəyməz. – FikirləĢirdim ki, sən elektron poçtla cavab verəcəksən, – bir qədər eĢidiləcək tərzdə bədbəxt səsimlə donquldanıram. – Sən bilərəkdən alt dodağını diĢləyirsən? – Kristian qaĢqabaqlı soruĢur. Ona baxıram, gözlərimi döyərək və ağzı açıla, sonra pıçıldayıram: – Dodağımı diĢlədiyimi bilmirdim. Ürəyim sanki quduzlaĢıb. Aramızdan ecazkar elektrik cərəyanı keçir və ətrafdakı fəza elektrikləĢir. Kristian mənə çox yaxın oturub, gözlər tünd- boz rəngdədir, biləklər dizlərin üstündə, ayaqlar bir qədər aralı. Bir qədər irəli gəlir, astaca hörüklərimdən birini açır, barmaqları ilə telləri azad edərək. Havam çatmır və yerimdən tərpənə bilmirəm. Digər hörüyə necə
212 www.vivo-book.com
əlini uzatdığına valeh olmuĢ halda baxıram, rezin qaytanı çıxararaq o, uzun, məharətli barmaqları ilə saçlarımı çiyinlərimə tökür. – Deməli, sən bədən tərbiyəsi ilə məĢğul olmaq qərarına gəlmisən, – Kristian astaca və ahənglə deyir və yavaĢca saçlarımı qulağımın arxasına keçirir. – Nə əcəb, АnasteyĢa? O, ehtiyatla barmağını qulağımda gəzdirir, sonra çox incə tərzdə sırğalığımı dartıĢdırır. Bu elə Ģəhvət oyadıcıdır ki! – Mən fikirləĢməli idim … Mən maĢın fənərinin iĢığında görünən dovĢan, Ģam alovuna dolanan pərvanə, ilan baxıĢı altındakı quĢ kimiyəm… və Kristian yaxĢı bilir ki, mənə necə təsir edir. – Nəyi, АnasteyĢa? – Sənin haqqında. – Məni tanımaq çox xoĢ idi? Yoxsa Bibliyada deyilən mənada tanımaq, sən bunu nəzərdə tuturdun? Lənət Ģeytana! Üzüm allanır. – Heç bilməzdim ki, sən Bibliya ilə tanıĢsan. – Mən kilsə məktəbinə getmiĢ və orda çox Ģey öyrənmiĢəm. – Heç xatırlamıram ki, Bibliyada məmələr üçün qısqac haqqında nəsə deyilsin. Ola bilsin ki, sənə müasir tərcüməni öyrədiblər. Kristianın dodaqları güclə görünən təbəssümlə əyilir və mən onun gözəl, sanki heykəltəraĢın yonduğu ağız cizgilərindən gözlərimi çəkə bilmirəm. – Ümumən, fikirləĢdim ki, gəlmək və xatırlatmaq lazımdır ki, məni tanımaq sənə necə xoĢ idi. Ah, iĢə bax a! Ağzımı açaraq ona baxıram, onun barmaqları qulağımdan çənəmə doğru sürüĢənədək. – Buna nə deyərdiniz, miss Stil? Boz gözlərin baxıĢı Kristiana xas çağırıĢla parlayır. Dodaqlar azca yaĢlanıb, onlar son zərbəni gözləyir. Hiss edirəm ki, qarnımın dərinliklərində kəskin və isti, bütün bədənimə axan istək baĢ qaldırır.
213 www.vivo-book.com
Kristianı qabaqlayır və özüm ona doğru atılıram. Bircə ani hərəkət və bir göz qırpımında çarpayıda, onun bədəni altında qalıram, o, əllərimi baĢım altına qoyaraq sərbəst qalmıĢ əliylə üzümə və dodaqlarıma toxunur, dodaqlarımı axtarıb tapır. O, inadla diliylə ağzıma girir, mənə yiyələnərək və mən bu qüvvədən həzz alıram. Onu bütün bədənimlə hiss edirəm. О, məni istəyir və bundan içimdə qəribə, amma ecazkar hissiyyat yaranır. Ona qısa bikinili Keyt, on beĢ keçmiĢ məĢuqədən heç biri, missis Robinson deyil, mən lazımam. Bu yaraĢıqlı kiĢi məni istəyir. Daxili ilahəm elə iĢıqlı halda parlaq parlayır ki, bütün Portlendi iĢıqlandıra bilər. Kristian öpüĢləri dayandırır, gözlərimi açır və görürəm ki, o mənə baxır. – Mənə etibar edirsən? – pıçıldayır. Gözlərmi geniĢ açaraq baĢımla təsdiqləyirəm. Qəlbim, az qalır, yerindən atılsın, qanım coĢur. Kristian Ģalvarının cibindən gümüĢü-boz qalstuku çıxarır… dərimdə iz qoymuĢ həmin o qalstuku. Kristianın hərəkətləri cəlddir, o üstümdə oturur, biləklərimi və qalstukun o biri ucunu çarpayının ağ, dəmir tirinə bağlayır. Mən heç yerə qaçmaram. Əl-qolum yatağa bağlanılıb və hədsiz ehtiraslanmıĢam. Ktristian üstümdən düĢür, çarpayı ilə yanaĢı dayanır və ehtirasdan qaralmıĢ gözləriylə mənə baxır. Zəfər baxıĢında rahatlıq duyulur. – Bax belə yaxĢıdır, – donquldanır və onun dodaqlarında ədəbsiz təbəssüm oynayır. О əyilir və kross ayaqqabılarının bağlarını açmağa baĢlayır. О-o, yox, bicə bu olmasın! Yox! Axı mən qaçıĢdan yenicə dönmüĢəm! – Lazım deyil! – etiraz edirəm, ayaqlarımla müqavimət göstərərək. Kristian dayanır. – Müqavimət göstərsən, ayaqlarını bağlayacam. Səs-küy də salma, АnasteyĢa, yoxsa ağzını da bağlamalı olacam. Sakit. Ketrin, ola bilsin ki, qapının arxasında qulaq asır. Yüklə 3,64 Mb. Dostları ilə paylaş:
|