Microsoft Word A. Cemil secilmis eserler temiz variant secilmis eserler 111. doc
Yüklə 1,18 Mb. Pdf görüntüsü
|
Сечилмиш ясярляри 239 Ey Vətən, ömür ver bu məhəbbətə, Sənsən ürəyimdə hər vaxt, hər vədə. Mən Adil Cəmiləm, düşsəm qürbətə Düşmən də düşdüyüm kökə düşməsin. 1984 Адил Ъямил 240 ÜRƏYİM AĞRIYARKƏN Nə istərdin bu halında, Ey müşkülə düşən ürək? Dərdin, qəmin tonqalında Haray çəkib bişən ürək. Döyünürsən aram-aram, Döyünürsən — demək, varam. (Yaşayırsan gör nə üçün…) Az qalıram səni yaram Dərdlərimi görmək üçün… Gecəm keçir… Dönüklüyün Çarpayıya yıxır məni. Yumruq boyda böyüklüyün Dünya boyda sıxır məni… 1975 Сечилмиш ясярляри 241 OLARMI İki gözlərimdə ikili dünya, Sayıq saymadığım mürgülü dünya, Ölçülü-biçili, ülgülü dünya, Məni də duymağa vaxtın olarmı? Demirəm, demərəm əziz-xələfəm… Dolaşıq dükçəyəm, düyün kələfəm. Səninçün bəlayam, özümçün kefəm - Taxtıma tay gələn taxtın olarmı? …Gah buz bağlamışam, gah bürküm olub, Beləcə nə yuxum, nə mürgüm olub. Pis keçən günüm də ömür-gün olub – Mənim bundan artıq baxtım olarmı… 1985 Адил Ъямил 242 ƏLLƏRİN TALEYİ Mən insanam – yaranışdan Əllərimlə yaşamışam. Yorğun düşən əllərimə Layla çalıb oxşamışam. Oxşamışam əllərimi İki körpə balam kimi. Oxşamışam qoşa bürclü Alınmayan qalam kimi. Vaxt olub ki, mən yatmışam, Yuxusuz qalıb əllərim. Mənə çörək verə-verə «Ac-susuz» qalıb əllərim. Od kürələr əllərimi Yandıranda yanmışam mən. Soyuq-soyuq əl veriblər, Əl tutanda donmuşam mən. Deməmişəm kimə isə Mən yalvarım, mən ləliyim. Üzümü ağ eləyibdir Mənim qara fəhləliyim. Сечилмиш ясярляри 243 Mənim körpə barmaqlarım Qabar-qabar naxışlanıb. Əlimdən bir xata çıxsa Qabarına bağışlanıb… Dar günümdə, gen günümdə «Əllərim var» - demişəm mən. Kiminsə yox, əllərimin Çörəyini yemişəm mən. Çil-çıraqlı saraylarda Sakit baxıb lal durmuşam. Kimliyimi soruşublar — Mən əlimi qaldırmışam. Əllərimdən boylanmışam, Əllərimdən görünmüşəm. Zaman-zaman əllərimin Arxasınca sürünmüşəm. Əllərimə sərf etməyib, Əl verməyib hər düşüncə. Əlləşmişəm, çalışmışam Əllərim əldən düşüncə. …Xatırlayıb düşünürəm Yeniyetmə illərimi. Sevgilimin əli dəyib – Mən öpmüşəm əllərimi… Адил Ъямил 244 *** Ömür ötüb, gün tələsib, Zaman keçib, il dəyişib. Fəhləlikdən oxumağa Gedən yolda əl dəyişib. Kağız-qələm, dəftər-kitab Qamarlayıb əllərimi. Ağ varaqlar sığal çəkib Hamarlayıb əllərimi. Kələ-kötür cod əllərim Dönüb olub pilə kimi. İşsiz əlim mənə baxıb Zəncirlənmiş kölə kimi. Əllərimin «əlilliyi» Ürəyimdə qubar olub. Qələm tutan barmaqlarım Bir gün yenə qabar olub. Tale belə gətirib ki, Əlim qabarsız olmayıb. Qabar əlin barı imiş — Əllərim barsız olmayıb. *** İllər ötüb, elə yenə Əlim qələmdən yapışıb. Bu sevinclər bolluğunda Ürəyim qəmdən yapışıb. Сечилмиш ясярляри 245 Əl görmüşəm — ət parçası, Əl görmüşəm — ələk kimi. Yüz dolanbac dolanıbdır Əllər çərxi-fələk kimi… Mən indinin indisində, Dünyanın ağ gündüzündə Əllərə baxan görürəm. İniltisi yeri-göyü Yandırıb-yaxan görürəm. İki əllə bir bədəni Qadir deyil saxlamağa. Gücü çatmır yaşamağa, Gücü çatır ağlamağa. Bilən yoxdur bu adətlər Kimdən gəlib, nədən qalıb. Deyirlər ki, beləsinə Əl tutmaq Əlidən qalıb. Əl var çəkic dəstəyindən, Əl var ətəkdən yapışır. Bu ətəkdən yapışanlar Elə bil tükdən yapışır. Əllər özü tapışırlar, Əllər özü ələ uyur. Əgər əli əl yuyursa Əl də dönüb üzü yuyur. Адил Ъямил 246 Olum-ölüm, gəlim-gedim Əl xəttindən keçib gedir. Halal-haram da əllərin Sərhəddindən keçib gedir. Hər insanın bir taleyi, Hər taleyin bir «əmri» var. İnsanın öz ömrü bəlli, Bir də onun əl ömrü var… 1985 Yüklə 1,18 Mb. Dostları ilə paylaş:
|