10
deyilir. Lakin gerçək faktlar Səfilinin 30-cu illərin axırların-
da güllələndiyini təsdiqləyir.
Aşığın yaradıcılığı məzmun və formaca doğma yurdu-
nun tarixindən, mədəniyyətindən, təbiətindən qaynaqlanır.
Bu ərazinin tarixi türklüyün tarixindən ayrılmazdır. Ən qə-
dim dövrlərdən türklər buraların hegemon toplumu olmuş,
orta əsrlərdə isə, Caklılar sülaləsinin – Altunqala bəylərinin
başçılığı ilə müstəqil dövlət – Axısqa bəyliyi (atabəyliyi)
qurmuşlar
7
.
Caklı qıpçaq sülaləsinə Altunqala bəyləri və Koblıyan
bölgəsinə Altunqala deyilməsi bu ərazidə yerləşən məşhur
tarixi abidənin, Altunqalanın adından gəlir. Dəniz səviyyə-
sindən 1700 metr yüksəklikdə yerləşən, beləliklə, Koblıyan
vadisindən 500 metr yuxarıda ucalan bu əzəmətli qala XIII
əsrin axırlarında və ya XIV əsrin əvvəllərində tikilib. Əlçat-
maz zirvədə qərar tutmuş əsrarəngiz Altunqala uzun müddət
bölgənin əsas hərbi istinadgahlarından olub, sovetlər gələn-
dən sonra bir müddət həbsxana kimi istifadə edilib
8
.
Qeyd edək ki, bu qalanın tikildiyi dövr yerli türklərin
yeni mərhələdə öz müstəqil dövlətçiliklərini yaratdıqları za-
manla bağlıdır. Cənubi-qərbi Qafqazda əsas mərkəzi Borçalı
və Axısqa-Axılkələk olan, gürcü mənbələrində «Didi Tur-
koba» (Böyük Türküstan)
9
adlandırılan türk ellərinin hərbi-
siyasi qüdrəti XIII əsrdə elə güclənir ki, İlxanlılar dövründə,
1267-ci ildə, İlxan xaqanı Abaka xanın (1265-1282) dəstəyi
ilə türklər Axısqanın Gürcüstandan asılılığına son qoyur və
paytaxtı Posxov yaxınlığında Caksu qəsəbəsi olan Samshi
qıpçaq bəyliklərini elan edirlər. Hülakilər dönəmində Axıs-
qanın qıpçaq bəyləri, xüsusən Sərkis Caklı və 1285-ci ildə
onun ölümündən sonra oğlu Beka (Böke) öz bəyliklərinin
müstəqilliyini və ərazilərini genişləndirir. Caklı sülaləsinin
davamçıları, xüsusən Ağbuğa bəyin hakimiyyəti (1444-
1451) dövründə atabəylik möhkəmlənir. Caklılar (Altunqala
bəyləri) sülaləsi Axısqada həmişə böyük nüfuz sahibi olur,
11
bu sülalənin nümayəndəsi Osman Sərvər Atabəy XX əsrin
əvvəllərində Axısqa türklərinin milli qurtuluş savaşına ön-
dərlik edir
10
.
Bu dövrlərdə qıpçaqların xristian qismi də islamı qə-
bul edir. Əsası 1267-1268-ci illərdə qoyulmuş Samshi bəyli-
yi müəyyən dövrlərdə zəifləyərək müxtəlif xanədanların
(gürcü monarxiyası, Çingiz xan və İlxanlılar, Teymurləng,
Çobanlılar, Calayirlilər, Ağqoyunlular, Qaraqoyunlular) tə-
sir dairəsinə düşsə də, 1578-ci ildə Osmanlı fəthinə qədər
faktiki müstəqilliyini və türklüyünü saxlamış, Axısqa bəy-
liyi, gürcü mənbələrində isə Saataqo, Samshi Saatabaqo
(Atabəylər yurdu, Samshi Atabəyliyi) kimi tanınmışdır. Be-
ləliklə, Axısqa XIII-XVI əsrlərdə 310 il özünü idarə etmiş,
geniş ərazilərə hökm edən, xaricə ekspansiya gücü və islam-
türk mədəniyyəti olan müstəqil bəylik kimi tarixə düşmüş-
dür. Osmanlı dövrü isə yerli türklərin mədəni-iqtisadi yüksə-
liş mərhələsi olur.
Səfilinin doğma yurdu Koblıyandakı Altunqala da
Axısqa bəyliyinin və sonradan Axısqa paşalığının hərbi sis-
temində müstəsna rol oynayır və məhz buna görə bu böl-
gəyə bəzən Altunqala bölgəsi də deyilir.
Koblıyan bölgəsi Altunqala, Zanav qalası kimi qədim
qalalardan başqa, digər tarixi abidələrlə də zəngindir. Zedi-
banda Baratli came, Xeroda Xmıroğulları camesi kimi bir çox
məscidlər sultanın xüsusi fərmanı (hüccəti) ilə tikilibmiş. Ude
çamesi üzərindəki yazıdan bu məscidin 1338-ci ildə tikildiyi
məlum olur. Xerolu Poteləgillərdən Məlik dədə (1906 təvəl-
lüd, Saatlıda Şirinbekdə yaşayırdı) danışırdı ki, Xmıroğulları
bəyi sultandan hüccət gətirib kəndlərində came tikdirmişdi,
Xmıroğulları camesi adlanırdı, bu hüccətə görə sultanlar biz-
dən xərac almazdı. Xeroda 40 övliya yatan türbəlik vardı.
Məlik dədə Xeronun aşıq yurdu olduğunu söyləyirdi.
Bu ərazilərin coğrafi şəraiti də öz zənginliyi və unikal-
lığı ilə seçilir. Adıgün, Abastuman, Pulate, Varxan, Zanav,
12
Ude, Arzne, Kaxaret, Qomoro, Entel, Qorqul, Dersel, Bola-
cur, Çeçla, Kikinet, Qortuban, Qaratuban, Zarzima, Smada,
Lelvan, Apiyet, Zediban, Heveşen kimi bir çox türk kəndləri
olan Koblıyan-Altunqala bölgəsi səfalı, mənzərəli və bərə-
kətli dağlıq ərazidir. Bu bölgədən başlayan saf sulu Kob-
lıyan çayı axıb Axısqanın qərbindən keçir
11
.
Təbii-coğrafi mühit, iqlim axısqalıların həyat tərzinə
dərindən təsir etmişdir. Dağ aləminin yaşayış üçün çətinliyi,
iqlimin sərtliyi, eyni zamanda təbiətin ecazkar gözəlliyi
türklərin xarakterini də müəyyənləşdirmiş, onlara əsl kəndli
dəyanəti və inadı, zəhmətsevərlik, yorulmazlıq, özünə inam,
müstəqillik, sülhsevərlik aşılamışdır. Axısqa türklərinin təbii
müdrikliyi, təmkinli qüruru, mərdliyi, ləyaqəti, müsafirse-
vərliyi əsl dağlı xarakterinin təməl daşlarıdır. Axısqa maha-
lının, o cümlədən Koblıyan bölgəsinin sakinləri türk mənəvi
dəyərlərinə sadiq, mənən saf, imanlı, halal, zəhmətkeş in-
sanlardır. Bir çox səyyahlar, qonşular, qonaqlar türklərin ali-
cənablığına, mərdliyinə, mədəniyyətinə şahidlik etmiş və
bunu öz xatirələrində yazıya almışlar.
Adıgün, Suxul kəndləri məşhur ədib, tərcüməçi Frid-
rix Martin fon Bodenştedtin xatirində qalıb. Məşhur şair
Mirzə Şəfi Vazeh Adıgünlü Ömər Əfəndini özündən sonra
ən böyük şair hesab etmiş, «mən olmasam, sənin müəllimin
o olmalıdır» deyərək, Bodenştedtə onunla görüşməyi məslə-
hət bilmişdir. Axılkələk, Abastuman, Aspindza, Axalsixdən
keçmiş Bodenştedt ruslardan sonra türklərin çox hissəsinin
bu gözəl yerləri tərk etdiyini və onların yerini Türkiyədən
gəlmiş ermənilərin tutduğunu yazır. Kəndlərin, xüsusən Su-
xulun gözəlliyindən, məscidlərindən danışır. Adıgünlü
Ömər Əfəndi ilə görüşünü, ustalığına, müdrikliyinə heyran
qaldığı ev sahibinin qonaqpərvərliyini, onunla şerləşməsini,
əfəndinin ona atasının və babasının şerləri toplanmış dəftəri,
zərif tütün kisəsi hədiyyə etdiyini nəql edir
12
. Təəssüf ki, bu
dəftərlərin taleyi məlum deyil.
Dostları ilə paylaş: |