98
5. Süyuti deyir: «Qiraət barəsində söylənilən ən gözəl sözlərə Əbülxeyr ibni Cəzrinin kitabının
əvvəlində söylədiyi ifadələrdə rast gəlirik. O, deyir: Qiraətin düzgün olmasının üç şərti vardır.
1. Ərəb dilinin qarammatik qanunlarına müvafiq olmalı;
2. Osmanın tərtib etdiyi nüsxələrdən biri ilə müvafiq olmalı;
3. Sənəd baxımından doğru və mö᾽təbər olmalıdır.
Sonra əlavə edərək deyir: İbni Cəzri olduqca mühüm bir mətləbə toxunmuş və məntiqi dəlillərə
əsaslanmışdır.» (Əl-itqan. 1-ci cild, 129-cu səh).
6. Əbu Şammə özünün «Əl-bismilə» adlı kitabında qarilər arasında yaranmış ixtilaflı məsələlərə
toxunaraq deyir: «Biz onları bütünlüklə mütəvatir hesab etmirik. Onlardan bə᾽ziləri mütəvatir,
bə᾽ziləri isə qeyri-mütəvatirdir. Və bu həqiqəti hər bir təhqiqatçı çox gözəl dərk edir.»
7. Alimlərdən bə᾽ziləri deyirlər: «Üsul alimlərindən kimsə hələ də qiraətlərin mütəvatirliyi haqda
bir söz deməmişdir. Bə᾽zilərinin fikrincə isə, yeddi mö᾽təbər qarinin hər birinin nəql etdiyi qiraət
özləri kimi tamamilə düzgün və mö᾽təbərdir. Lakin, onların Peyğəmbər (s) tərəfindən mütəvatir
olması sual altındadır. Çünki, mö᾽təbər hesab olunan yeddi qaridən hər biri nəql etdiyi qiraətin
Peyğəmbərə (s) mütəvatir olaraq deyil, vahid xəbər formasında çatmasını e᾽tiraf edir.» (Tibyan
105-ci səh).
8. Son dövrün mütəxəssisləri deyirlər: «Üsul alimlərindən bir qismi yeddi qiraət üsulunun
hamısının mütəvatir olduğunu iddia etmişlər. Bə᾽ziləri isə belə bir iddianı on qari barəsində irəli
sürmüşlər. Lakin, onların bu əsassız iddiaları sübuta yetirəcək heç bir məntiqi dəlilləri yoxdur.
Belə ki, qarilərin özləri yeddi qiraət üsulunun bir qisminin mütəvatir, digər bir qisminin isə qeyri-
mütəvatir olmasını dəfələrlə e᾽tiraf etmişlər. Belə bir halda, artıq digər on qari barəsində nə isə
demək tamamilə yersiz olardı. Bəli, bütün qiraət üsullarının mütəvatir olması üsul alimlərinin
şəxsi nəzəridir. Lakin, hər bir elm və fənnin mütəxəssisləri yiyələndikləri sahənin sirlərinə
hamıdan daha çox agahdırlar.» (Tibyan 106-cı səh).
9. Məkki, qiraətlər barəsində deyir: «Bir çoxları Asim və Nafe᾽nin qiraətini mö᾽təbər hesab
etmişlər. Çünki onların qiraətləri daha düzgün və ərəb dilinin fəsahət və bəlağətinə daha
yaxındır.» (Tibyan 90-cı səh).
10. Qiraətlərin mütəvatir olmasına əsaslanan şəxslərdən biri də, məşhur qiraət ustadı şeyx
Məhəmməd Səid Üryandır. O, öz yaddaşlarının birində yazır: «Qiraətlərin hər birinin müəyyən
irad və nöqsanları vardır. Biz bu kimi nöqsanları hətta mö᾽təbər hesab olunan yeddi qiraət
üsullarında da müşahidə edirik.»
Sonra əlavə edərək deyir: Lakin, bu qiraətlərin e᾽tibar baxımından daha düzgünü Asim və
Nafe᾽nin qiraətləridir. Fəsahət elmi baxımından müqayisə etdikdə isə Əbu Əmr Kəsainin qiraəti
digər qiraətlərdən daha cazibəli və daha fəsahətlidir.»
NƏTİCƏ
99
Qiraətlərin mütəvatir olmadıqlarına dair irəli sürülən nəzəriyyələri və qarilərin özlərinin bu
həqiqəti e᾽tiraf etmələrini ixtisarla da olsa, nəzərdən keçirdik.
Əziz oxucular, indi özünüz nəticə çıxarın. Qarilər özləri bu qiraətlərin mütəvatir olmadığını
e᾽tiraf etdikləri bir halda, heç bir sübut və dəlilə əsaslanmadan təəssüb hissi ilə belə bir əsassız
iddianı bir daha irəli sürmək olarmı?!
Lakin, daha təəccüblüsü budur ki, Qazi Əbu Səid Müfti Əndəlosi, qiraətləri mütəvatir hesab
etmədiyi üçün Kəsaini kəskin şəkildə tənqid atəşinə tutmuş və onun küfr etdiyinə dair hökm sadir
etmişdir. Bir anlığa fərz edək ki, alimlər də qiraətlərin mütəvatir olduğuna əsaslanmışlar. Məgər
bunu əldə əsas tutaraq müsəlman bir şəxsi, hətta dinin zəruri olmayan məsələlərinin birində kafir
olmaqda ittiham etmək olarmı?!
Bunu da fərz edək ki, qiraətlərin mütəvatir nəql olunması dinin zəruri məsələlərindəndir. Məgər
belə bir zərurət qarinin özünə sabit olmayınca, onu küfrdə ittiham etmək olarmı?!
İlahi! Sən özün daha yaxşı bilirsən ki, belə bir iddianı irəli sürmək, Sənin qanunlarına qarşı
çıxmaqdan və müsəlmanlar arasında ixtilaf və ikitirəlik yaratmaqdan savayı bir şey deyildir.
QİRAƏTLƏRİN MÜTƏVATİRLİYİ HAQDA İRƏLİ SÜRÜLMÜŞ NƏZƏRİYYƏNİN
ARAŞDIRILMASI
Qiraətlərin mütəvatir olduğunu iddia edən şəxslər irəli sürdükləri nəzəriyyəni sübuta yetirmək
üçün bir neçə dəlilə istinad edib deyirlər:
1. Qiraətlərin mütəvatir olması icmai şəkildə qəbul olunan və bütün dövrlərdə alimlər tərəfindən
hamılıqla qəbul edilən bir məsələdir.
Müəllif: Bir qədər əvvəl bu nəzəriyyənin tamamilə əsassız olduğu oxuculara bəlli oldu. O ki qaldı
onun icmai bir məsələ olmasına, bunu yalnız o zaman qəbul etmək olar ki, müxalif mövqe tutmuş
şəxslər bu barədə öz ziddiyyətli nəzəriyyələrini irəli sürməmiş olsunlar. Bir haldakı yeddi qari
üsulunun mütəvatirliyinin sübuta yetirilməsində biz bunun tam əksini müşahidə edirik. Çünki, hər
bir qiraət üsulunun davamçıları digər qiraətləri tənqid atəşinə tutmuşlar.
2. Hicrətin birinci və ikinci yüzilliklərində Peyğəmbərin səhabələri və sonralar ona iman gətirmiş
müsəlmanların Qur᾽ana hər şeydən daha çox əhəmiyyət vermələri, bütün qiraətlərin mütəvatir
olmasına səbəb olmalı idi.
Bu mətləbi hər bir ədalətli və həqiqətsevər insan dərk edir.
Müəllif: Müsəlmanların Qur᾽ana əhəmiyyət vermələri onun qiraətinin deyil, özünün mütəvatir
olduğunu sübuta yetir. Bunu da qeyd edək ki, Qur᾽an qiraətinin düzgünlüyü bə᾽zi qarilər üçün,
hətta əgər bir nəfər tərəfindən olsa da, ictihad və dinləmək yolu ilə sabit olur.
Əgər bu doğrudan da həqiqətdirsə, onda bu məsələ yeddi və ya on mö᾽təbər qiraət üsullarında
deyil, Qur᾽anın bütün qiraət üsullarında müşahidə olunmalıydı. O ki qaldı istifadə olunan bə᾽zi
terminlərə, biz bunun üçüncü yüzillikdən sonra meydana gəldiyinin şahidi oluruq.
Dostları ilə paylaş: |