Microsoft Word Alarin menalari
Yüklə 0,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Maqsum (Maqsumə)
- Malikə
- Mehman
- Məbsud (Məbsudə)
- Məciddin
- Mədəd
- Məğfirət
- Məhəbbət
- Məhfər
- Məknun (Məknunə)
- Mələknaz
- Məlikə
- Məmnun
- Mərcan
- Məruf (Mərufə)
- Məsumə
- Mərdan
- Məsrur (Məsrur)
- Məthiyyə
42
ruzi.
1. Sahib, bir şeyə sahib olan, bir şeyi olan. mülk, mülkiyyət, sahibkar Malikii'l-Mülk, Allah. 2. Yeddi cəhənnəmin hakimi və qapıçısı olan mələk, cəhənnəmi qoruyan mələk. 3.Əzab mələklərini idarə edən mələk. 4.İmam Malik - Maliki məzhəbinin qurucusu. Malikə - (Ər.) (Bax Malik). 1.Mal sahibi olan qadın. 2.Pəri, su pərisi. Manaf - (Ər.) İca, yuksək. Maral - (Tür.) 1.Dişi geyik, ceylan, İribuynuzlu yabanı. 2.Gözəl, incə. Marvan - (Ər.) Qəhvəyi rəng. Masunə - (Ər.) Əhatə edilmiş, sarılmış, çevrilmiş. Maşallah – Allahın istədiyi kimi. 2.Afərin, əhsən, Allahın istədiyi kimidir ! Maya - 1.Acıtma, maya. 2.Rüşeym. 3.Dövlət, sərvət, pul. Mayil - Aşiq Mayis - Ümidsiz. Maysarə - Yüngüllük, rahatlıq, komfort. Mehdi - (Ər.) 1.Özünə rəhbərlik edilən. 2.Allahin idarə etdiyi. 3.Doğru yola gəlmiş, Allah tərəfindən hidayət verilmiş olan. - Doğru yolu tutan. 4.Şiələrə görə 12 imamın sonu. Mehman - Qonaq, müsafir. Mehparə - (Fars.) Ay parçası, çox gözəl. Mehralı - Mehriban, şən(Yəhudi). Mehriban - Sədaqətlı, xoşxasiyyət, vəfalı, gülərüzlü. Məbhur (Məbhurə) - (Ər.)
Tənəffüs edən, nəfəs alan, nəfəs darlığına tutulmuş olan. Məbrur (Məbrurə) - (Ər.) Bəyənilmiş, xeyirli, faydalı. Məbsud (Məbsudə) - (Ər.) 1.Açılmış, yayılmış. 2.Uzun uzadı izah edilən. Məbşurə - (Ər.) Üzü ağ, dəbdəbəli gözəl qadın. Məcid (Məcidə) - (Ər.) Çox ulu, uca, şan və şərəf sahibi, şanlı, qüdrətli, əzəmətli, tanınmış, məşhur, şərəfli. - Allahın sifətlərindən. Məciddin - (Ər.) Dinin ululuğu, böyüklüyü. Məcnun - (Ər.)
1.Cin tutmuş, cinlənmiş. 2.Dəlicə sevən, sevinmiş, sevincli, razı, xoşhal, tutqun. eşqə mübtəla olan, vurğun. 3.Minnət altında olan. 4.Dəli, divanə. - Leyli və Məcnun hekayəsinin kişi qəhrəmanı. Mədinə - (Ər.) 1.Ərəbistanda bir şəhər. 2.Müqəddəs, səcdə olunan. 3.Şəhər, qəsəbə. Hz. Peyğəmbərin qəbirinin olduğu şəhər. Hacıların Məkkədən sonra ziyarət etdikləri şəhər. Mədəd - Imdad, yardım, kömək. Məfkurə - (Ər.) İdeal. düzgün seçim. Məfruz (Məfruzə) - (Ər.) Fərz olunmuş, hesab olunan. Məftun (Məftunə) - (Ər.) 1.Fitnəyə düşmüş, sihirlənmiş. 2.Könül vermiş,vurğun, heyran olmuş, tutqun. Məğfirət - (Ər.) Allahın qullarının günahlarını bağışlaması, örtməsi. 43
Məhbub (Məhbubə) - (Ər.) 1.Məhəbbət olunmuş, sevimli, əziz, çox yaxın sevilmiş, sevilən, sevimli. 2. Məhbubi-i Xuda, (Allahın sevgiyi) Hz. Məhəmməd (s.ə.s). Məhəbbət - (Ər.) 1.Sevgi, sevme, eşq.. 2.Dostluq. dostca çıxış. Məhəmməd - Agıllı, tərifə layiq. Məhərrəm - ( Ər.) 1.Haram olunmuş, qadağan edilmiş. 2.Ərəb qəməri təqviminin birinci ayı. (Şıələrin matəm ayı)
Məhfər - (Fars.) Ay aydınlığı, ay ışığı. Məhliqə - (Fars.) Ay üzlü gözəl. Məhru - (Fars.) Ay üzlü gözəl. Məhsəti - Gözəl, böyük, dahi. Məxfi - (Ər.) Gizli, sirli. Məxfuzə - Qorunan. Məkin (Məkinə) - (Ər.) 1.Yüksək rütbə sahibi. 2.Təmkinli. 2.Nüfuz və iqtidar sahibi. - Hz. Peyğəmbər (s.ə.s) -in adlarından. Məknun (Məknunə) - (Ər.) Örtülü, gizli. Məknuz (Məknuzə) - (Ər.) Basdırılmış. Xəzinəyə qoyulmuş, saxlanmış. Məqafur - (Ər.) Bağışlanmış. Məqbul - (Ər.) Qəbul olunmuş, alınmış, alınan. Bəyənilən, xoş qarşılanan, keçərli. Məqsumə - (Ər.) Günahsız, təhlükəsiz. Məlahət - (Ər.) Gözəl, gözəllik, üz gözəlliyi., incə, cazibədar. Mələk - (Ər.) 1.Allahın nurdan yaratdığı varlıqlar. Allahın əmrlərinə tam itaət edən varlıqlar. 2.Həlim, səlim gözəl xasiyyətli kimsə. 3.Hakim, padşah, mülkədar. Mələknaz - Mələk və naz sözlərindən birləşmiş uydurma ad. Mələknur - Mələk və nur sözlərindən birləşmiş uydurma ad. Mələkpər - (Ər. Fars.) Mələk qanadlı. Mələkru - (Ər. Fars.) Mələk üzlü. Mələksima - (Ər. Fars.) Mələk üzlü (simali). Məlik - (Ər.) 1.Padşah, hakan, hökmdar. 2.Mal sahibi. Məlikşah. 3.Sultan Sencerin atası olan böyük Səlcuqlu hökmdar. 4.Allahın adlarından. Məlikə - (Ər.) Qadın hökmdar. Hökmdar arvadı. Məlnuz (Məlnuzə) - (Ər.) Ola bilsin, gözlənilir. Məltəm - (Tür.) Yazın nizamlı olaraq qurudan dənizə doğru əsən küləyi,xəfif külək. Məmdud (Məmdudə) - (Ər.) Uzadılan. Məmduh (Məmduhə) - (Ər.)
Təriflənmiş, təriflənəcək. Məmməd - Şanlı, şərəfli, tərif olunan. Məmnun - (Ər.) Etibara layiq olan. 44
Mənaf - (Ər.) 1.Dağın iti təpəsi. 2.Cahiliyyə dövründə ərəblərin bütü. - Ad olaraq istifadə edilməz. Mənçur (Mənşurə) - (Ər.) Nəşr olunmuş, paylanmış, yayılmış. Məngübay - (Tür.) Varlı kimsə. Mənsur (Mənsurə) - (Ər.) 1. Kömək olunmuş, Allahın köməyi ilə qalib, üstün gəlmiş. 2.Uzaqlaşmış ,ayrı düşmüş. 3.Unudulmuş. 4.Köhnəlmış. 5.Atılmış, tərk edilmiş. 6.Bir ney növü. 7.Türk musiqisində bir nizam. Mənzur (Mənzurə) - (Ər.) 1.Baxılan, nəzər olunan, nəzər dəyilmış (olunmuş). 2.Gözdə olan, bəyənilən, nəzərdə tutulmuş. vəd edilmiş. 3.Nəzər salınan. 4.Məqsəd, niyyət. 5.Fədakar. Mərcan - Dənizdən çıxarılan tünd - qırmızı rəngli muncuqvarı qadın bəzəyi. Mərdan - Kişilər, adamlar, insanlar, qəhrəmanlar, igidlər, səxavətlilər (cəm halında). Mərifət - (Ər.) 1.Hər kəsin edə bilmədiyi ustalıq, hər şeydə görülməyən xüsusiyyət, ustalıqla hazırlanmış olan şey. 2.Bilmə, biliş, bilik, maarif. 3.Xoşuna gəlməyən hərəkət. Məruf (Mərufə) - (Ər.) 1.Hər kəs tərəfindən bilinən tanınmış, müəyyən, məşhur. 2.Şəriətin əmr etdiyi, uyğun gördüyü. Məryəm -1.Üstün, bakirə. 2. İsa peyğəmbərin anasının adı. Mərziyə - Məmnun edən, xoşagələn. Məsud - Xoşbəxt, bəxtəvər. Məsum - (Ər.) 1.Günahsız,qəbahətsiz,günahsız,ismət sahibi. 2.Saf, təmiz..3.İmam-ı Rəbbaninin oğlu. Məsumə - (Ər.) 1.İmamıyə məzhəbində günahsız sayılan əhli-beyt mənsubu. 2.Pak, təmiz, günahsız. Məsun (Məsunə) - (Ər.)
Qorunmuş, qorunan. Mənsur (Mənsurə) - (Ər.) 1.
Saçılmış, dağılmış. 2.Ölçüsüz, mənzum olmayan söz. Mərcan - (Ər.) Mərcanlar sinifindən olub qayalıq yerlərdə koloniya meydana gətirərək yaşayan, skeleti qırmızı rəngli dəniz heyvanı. - Kişi və qadın adı olaraq istifadə edilir. Mərdan - (Fars.) Mərdlər, insanlar, kişilər, igidlər. Məryəm - (İbr.) 1.Abid, ibadətə düşkün insan. 2.Hz. İsanın anası. Məsnəvi - (Ər.) 1."Verən", - ikinci doğulmuş oğlan uşağına belə ad verirdilər. 2. Hər beyti ayrı qafiyəli bir divan ədəbiyyatında nəzm biçimi. Məsrur (Məsrur) - (Ər.) Sevincli, məmnun, sevinmiş məramına çatmış. - Kişi və qadın adı olaraq istifadə edilir.
Məsud (Məsudə) - (Ər.) Səadətlə, bəxtli, bəxtiyar, müqəddəs. Məşədi - Ziyarətgah, Məşhədi ziyarət edən.. Məşuq (Məşuqə) - (Ər.) Sevilen, sevilmiş. Mətanət - Dayanıqlılıq, möhkəmlık, mətinlik, sabitlik. Məthiyyə - (Ər.) Birini tərifləmək məqsədilə yazılmış əsər, qayda. Mətin - Güclü, möhkəm, dözümlü. Mətləb - Məlum olmayan, axtarışda olan. Mətn - (Ər.) 1.Mətanətli, möhkəm, davamlı. 2.Özü, sözü doğru, etimad edilə. Hz. Peyğəmbər (s.ə.s) -in adlarından. Yüklə 0,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|