_________________ AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________
292
SaqqalÕn, bÕ÷Õn bulaúÕr;
Görԥn dɟyir: “A÷zÕnÕ sil,
BatÕbdÕr yala, Yahyo÷lu!”
Mԥn dɟyirԥm bu sözlԥri,
Çünki sԥn düúԥsԥn baúa;
Yɟyirsԥn darÕ cadÕnÕ,
Qursa÷Õnda dönür baúa;
.....................................
.....................................
.....................................
.....................................
.....................................
Bu oldu bԥdԥlԥ bԥdԥl;
Göyçԥliynԥn bԥsԥ girdin,
Çox çԥkԥrsԥn cԥngü cԥdԥl;
Gizlԥnmԥ tülkü kimi,
Çԥnbԥrԥk mɟydanÕna gԥl;
ùairliyin isbat olsun,
Düúsün mahala, Yahyo÷lu!
KalvayÕ ørvahamÕn ԥl-aya÷Õ yɟrԥ dԥymirdi; ɟlԥ sɟvinirdi ki, ɟlԥ bil, bütün
dünyanÕ buna ba÷ÕúlayÕblar. Bu bԥndi ɟúidԥndԥ özünü saxlaya bilmԥdi:
– Ay sԥnin baúÕna dönüm, bax bɟlԥ ha!
Mԥhԥmmԥd aldÕ sözün tapúÕrmasÕnÕ:
Sözümdԥ rԥkik tutma,
Hԥm çobanam, hԥm naúÕyam;
Müxԥnnԥtԥ xan olmaram,
Mԥrd yolunun pɟúkaúÕyam;
Öz adÕm Mԥhԥmmԥddir,
Ԥlԥsgԥrin qardaúÕyam;
Nԥ sözün var, ԥsirgԥmԥ,
Göndԥr dal-dala, Yahyo÷lu!
Mԥhԥmmԥd dɟdi:
– Bԥúir, oxu görüm, nɟcԥ yazÕbsan!
_________________ AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________
293
Bԥúir sözü oxudu, xɟyli gülüúdülԥr. Hԥrԥsinin qaba÷Õna yɟnԥ bir istԥkan çay
gԥtirdilԥr. Birdԥn Mԥhԥmmԥd dillԥndi:
– Aha, qa÷am gԥldi.
Mԥúԥdi Salah dɟdi:
– Nԥ bildin gԥldi?
– ȿúikdԥ aya÷ÕnÕn qarÕnÕ çÕrpdÕ. Qa÷amdan baúqa, hɟç kԥsin aya÷ÕnÕn sԥsi
içԥridԥ ɟúidilmir.
Bir dԥ gördülԥr ki, AúÕq Ԥlԥsgԥr qapÕdan girdi. Xoú, bɟú, on bɟú!
Öpüúdülԥr, görüúdülԥr. AúÕq Ԥlԥsgԥr çuxasÕnÕ çÕxartdÕ, ԥl-üzünü soyuq su ilԥ
yudu, gԥlib ԥylԥúdi. Ona da bir istԥkan çay gԥtirdilԥr.
Birdԥn AúÕq Ԥlԥsgԥrin gözü Bԥúirin ԥlindԥki ka÷Õza sataúdÕ.
– A bala, o nԥ ka÷ÕzdÕr?
– Mԥhԥmmԥd ԥmim ùair Na÷Õya dɟyib, odur.
– ùair Na÷Õ kimdir?
Bu dԥfԥ KalvayÕ ørvaham dillԥndi. Yɟkallar kԥndinԥ gɟtmԥklԥrindԥn baúladÕ,
baúlarÕna nԥ gԥlmiúdisԥ, hamÕsÕnÕ tԥzԥdԥn AúÕq Ԥlԥsgԥrԥ na÷ÕlladÕ.
AúÕq Ԥlԥsgԥr ԥvvԥl Molla Ԥli yazdÕ÷Õ ka÷ÕzÕ Bԥúirԥ oxutdurdu, sonra ùair
Na÷ÕnÕn yazdÕ÷Õ hԥcvi oxutdurdu, gülümsünüb dɟdi:
– ZalÕm o÷lu lap aúÕqlÕsÕna vurub. Siz yazdÕ÷ÕnÕzÕ oxu, görüm nɟcԥdir?
Bԥúir Mԥhԥmmԥd dɟdiyi hԥcvi dԥ oxudu. Qurtarandan sonra AúÕq
Ԥlԥsgԥr baúÕnÕ buladÕ:
– Yox bu olmadÕ. Bu sözü göndԥrsԥk, biz dԥ olarÕq ùair Na÷ÕnÕn tayÕ. Özgԥ yɟrԥ
göndԥrilԥn sözdԥ bɟlԥ latayÕr, bɟlԥ hԥdyan lazÕm dɟyil.
QabaqkÕnÕ söysԥn dԥ gԥrԥk mԥrifԥtlԥ söyԥsԥn.
Ona qԥdԥr bir qab xörԥk gԥtirib AúÕq Ԥlԥsgԥrin qaba÷Õna qoydular. AúÕq
Ԥlԥsgԥr qabÕ KalvayÕ ørvahamÕn qaba÷Õna sarÕ ɟlԥdi. KalvayÕ ørvaham dɟdi ki, biz
bu saat yɟmiúik, sԥn yɟ. AúÕq Ԥlԥsgԥr xörԥyi qaba÷Õna çԥkdi, iútahla yɟdi. Sonra dԥ
üstündԥn bir istԥkan qaynar çay içdi, üzünü Bԥúirԥ tutdu:
– O÷ul, sazÕ mԥnԥ vɟr, özün dԥ ka÷Õz-qԥlԥm götür!
AúÕq Ԥlԥsgԥr bɟlԥ dɟyԥndԥ hamÕ bildi ki, nԥ dɟyir. Bԥúir sazÕ AúÕq Ԥlԥsgԥrԥ
vɟrdi, özü dԥ ka÷Õz-qԥlԥm hazÕr ɟlԥdi. AúÕq Ԥlԥsgԥr sazÕn zilini zil, bԥmini bԥm,
sinԥsindԥ müstԥkam ɟlԥdi, aldÕ görԥk ùair Na÷Õya nԥ dɟdi, Bԥúir nԥ yazdÕ:
_________________ AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________
294
QarÕúdÕrma ùԥmúԥddini, Göyçԥni,
Gԥndindԥn gԥndimԥ yaz, ùair Na÷Õ!
Hԥrca dilin salar bԥlaya sԥni,
Çox da bilsԥn, danÕú az, ùair Na÷Õ!
Arvadlar ki ԥlin vurar qala÷a,
Yuyarlar, gün vurar, çÕxardar sa÷a.
Xub yaraúÕr sԥnin kimi ula÷a.
Noxta, torba, palan, biz, ùair Na÷Õ!
Bu bԥndi dɟyԥndԥn sonra Bԥúirdԥn soruúdu:
– O÷ul, yazÕb çatdÕra bilirsԥnmi?
– Ay dԥdԥ, lap sԥnlԥ bԥrabԥr gɟdirԥm. Sԥn dɟ gԥlsin!
AúÕq Ԥlԥsgԥr aldÕ o biri bԥndini:
Bir ocaqdÕ, hԥdyan dɟmԥ tԥndirԥ,
Dԥdԥn çox yɟyibdi, söymԥ pɟndirԥ,
Qԥza vurdu, baúÕn kɟçdi kԥndirԥ,
Sa÷lÕqdan ümidin üz, ùair Na÷Õ!
Göyԥrib gicirtkԥn, baú vɟrib çaúÕr,
Doldur da÷arcÕ÷Õ, Göyçԥyԥ aúÕr.
ȿlԥ billԥm qoca çaqqal ulaúÕr,
Olsa sԥnin kimi yüz ùair Na÷Õ!
ùԥmúԥddin iyiddir alԥmdԥ mԥúhur,
Aldԥdԥdԥ olur möcüzat zühur.
Ԥl çԥkmԥrԥm sԥndԥn dԥm olunca sur,
Vaxt ikԥn qԥbrini qaz, ùair Na÷Õ!
AúÕq Ԥlԥsgԥr Bԥúirԥ dɟdi:
– O÷ul, oxu görüm, düzmü yazÕbsan!
– Ay Dԥdԥ, qurtardÕn?
– QurtardÕm.
– Bԥs tapúÕrmasÕ hanÕ? Nԥ bilsinlԥr ki, kimin sözüdür?
– O÷ul, ɟlԥ kimin sözü oldu÷unu bilmԥsԥlԥr yaxúÕdÕr. Bu sözdԥ dԥ hԥdyan var.
Hԥlԥ oxu görüm, nԥ tԥhԥri yazÕbsan!
_________________ AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________
295
Bԥúir yazdÕ÷ÕnÕ oxudu. Gördülԥr ki, çox düzgün yazÕb.
Düzdü, AúÕq Ԥlԥsgԥr bu sözü qurtarmÕúdÕ, amma ùair Na÷Õya dɟyilԥsi sözünü
hԥlԥ qurtarmamÕúdÕ. O yɟnԥ üzünü Bԥúirԥ tutdu:
– O÷ul, ka÷Õz-qԥlԥmini götür, bu dԥfԥ tapúÕrmalÕ söz dɟyԥcԥm.
Bԥúir ka÷Õz-qԥlԥmini götürdü. AúÕq Ԥlԥsgԥr sazÕ sinԥsinԥ basdÕ, görԥk bu dԥfԥ
nԥ dɟdi:
Bir adamsan, bir adama namԥ yaz,
MahalÕ incidib, ɟldԥn danÕúma!
Ara qarÕúdÕrma, ay sԥmi diraz!
Kar çÕxmaz qov÷adan, qaldan danÕúma!
Göyçԥnin qona÷a çoxdu hörmԥti,
Qaysava, qay÷anaq vɟrir lԥzzԥti.
Plov, dolma, kabab, ԥmliyin ԥti...
ønsaf ɟylԥ, tԥk motaldan danÕúma!
Kalman çarÕq bizԥ adԥti-nasdÕ,
Müsԥlmana pɟrsoy dɟyԥn xԥnnasdÕ.
Ula÷Õn ɟúúԥkdi, yükün kirbasdÕ,
Ԥbrü ԥtlaz, tirmԥ, úaldan danÕúma!
Ԥgԥr úairsԥnsԥ, gԥl ɟylԥyԥk bԥhs,
Bir sözünԥ min söz dɟyim dԥsbԥdԥs.
HimarÕn dümbündԥ la÷ԥri-mԥgԥs,
“Zԥnbur mԥnԥm”, dɟyib, baldan danÕúma!
Bu bԥndi dɟyԥndԥ Mԥhԥmmԥd dԥ güldü, Bԥúir dԥ. Qalan adamlar da bunlara
baxÕb gülüúdülԥr. AúÕq Ԥlԥsgԥr özü dԥ güldü. Mԥhԥmmԥd dɟdi:
– Ay Qa÷a, bԥs dɟyirdin ki, özgԥ yɟrԥ göndԥrilԥn sözdԥ söyüú, latayÕr, hԥdyan
yaxúÕ dɟyil.
– Ԥvvala, buradakÕ söyüú tԥkcԥ ùair Na÷ÕnÕ tutur; ɟlԥ, mahala söymürԥm.
økincisi, bir az örtülü söyürԥm. Çox adam bilmԥz ki, nԥ dɟyirԥm,
ùair Na÷Õ oxuyanda hɟsabÕnÕ qanacaq.
KalvayÕ ørvaham dillԥndi:
– Sԥni mԥnԥ yɟtirԥn Allaha qurban olum! Ԥsirgԥmԥ, dɟ gԥlsin!
Dostları ilə paylaş: |