Aydın Çobanoğlu
356
Bənzətmə o qədər yerinə düşməsə də əsil xalq musiqisi,
aşıq sənəti palıda bənzəyir. Palıd taxtasına mismarı çəkiclə zor-
la, çox çətinliklə çalırsan. Elə ki, çaldın, daha onu oradan çıxar-
maq qeyri-mümkün olur. Amma şam taxtasına asanlıqla vuru-
lan mismarı əllə də, hətta dişlə də dartıb çıxarmaq olur. Bax,
musiqi də, sənət də belədir. Bayağı musiqi, yüngül qazanc, ucuz
şöhrət dalınca qaçanlar bu həqiqəti unutmamalıdırlar.
Bir də məclisin böyük-kiçikliyindən asılı olmayaraq aşıq
məsuliyyət hiss etməlidir. Elə çalıb-oxumalıdır ki, bu musiqiyə
ilk dəfə qulaq asanlar, aşıq sənəti barədə təsəvvürü olmayanlar
belə ona vəcdlə qulaq assınlar. Yeri gəlmişkən bir əhvalatı danı-
şım: – Leninqraddan qardaşımın hərbçi qonağı gəlmişdi, rütbə-
cə polkovnik idi. Sazın quruluşumu, özümü qonağı və onun qa-
dınını maraqlandırdı. Çalmağı xahiş etdilər. Sözlərini sındırma-
dım. – “Yanıq Kərəmi”ni çalıb qurtaranda gördüm ki, qadın ağ-
layır. Səbəbini soruşdum, cavabı məni təəccübləndirdi. Sazın
səsini ilk dəfə eşidən, məhəbbət dastanlarımızdan heç bir məlu-
matı olmayan bu qadın “Əsli və Kərəm” dastanının süjetini təx-
minən danışıb hamımızı heyrətləndirdi. Musiqinin təsir gücünü,
onun nəyə qadir olduğunu özlüyümdə hələ o vaxt bir daha yə-
qin etdim.
– Aydın, bəs Şirvan aşıqları barədə nə deyə bilərsən?
– Mahnıları oynaq və ritmik, tələffüzləri aydındır. Amma
unutmaq olmaz ki, aşıq həmişə sazı ilə özü-özünü müşayiət et-
məlidir. Aşıq dəstəsində aparıcı alət saz olmalıdır, forma xarak-
teri daşımamalıdır!
– Söhbət zamanı “qızlardan ibarət “İncəgülü” ilk aşıq-
lar ansamblı” ifadəsi işlətdin. Axı, Q.Hüseynlinin “Sazçı
qızlar” ansamblı çox-çox əvvəl yaranıb.
Ömrün etməyəcək vəfa dedilər
357
– Doğrudur, “İncəgülü”nün cəmi beş yaşı var. “Sazçı qız-
lar” ansamblı isə onun nənəsi yerindədir. Lakin məsələ ondadır
ki, bu ansambl xeyli qabaq yaransa da haradasa mahiyyət etiba-
rilə sırf aşıqlar ansamblı deyildir. “Sazçı qızlar”la “İncəgü-
lü”nün ifa tərzlərində və repertuarlarında əsaslı fərqlər var. Əv-
vəla, “Sazçı qızlar”ın repertuarında klassik aşıq mahnıları tə-
kəmseyrək olub, əvəzində müasir bəstəkarlarımızın aşıqsayağı
mahnıları üstünlük təşkil edib. “İncəgülü” isə sırf aşıq ansam-
blıdır.
– Eyni zamanda üç ansambla rəhbərlik etmək çətin
deyil ki?
– Əlbəttə, hər işin öz çətinliyi var. Amma mən saz-sözdən
heç vaxt yorulmuram. Bircə vaxt azlığı məni sıxır, başqa işlərə,
ailə qayğılarına vaxt çatdıra bilmirəm. Gecə-gündüz məşq et-
məkdən, bu sənəti gənclərə öyrətməkdən, yaymaqdan, öz imka-
nım daxilində onu urvatlandırmaqdan böyük həzz alıram.
– Sazda, sözdə və ifada ustad sandığın, pərəstiş etdiyin
sənətkarlardan kimlərin adını çəkmək istərdin?
– Çobanoğlu sözün deyər bir kərə.
Bir böyük məsləkə bağlıdı hərə.
Sazda Ədalətə, səsdə Əkbərə,
Şeirdə Bəhmənə itaətim var.
– Milli aşıq geyiminə bu günkü laqeyd münasibət barə-
də nə deyə bilərsən?
– Respublikamızın etnoqrafik milli geyimləri ilə məşğul
olan, ənənələrimizi dərindən bilən rəssamlarımız və digər sənət
adamlarımız müxtəlif mətbuat orqanlarında diskusiya açmaq
əvəzinə, qol çırmayıb hamının ürəyincə olan bu vacib işin qul-
Aydın Çobanoğlu
358
pundan yapışsaydılar daha faydalı və gərəkli bir iş görmüş olar-
dılar.
Aşıq Aydın Çobanoğlu qısa söhbətdən sonra mətləbə keç-
di. Sazını köynəkdən çıxarıb “Aşıq Hüseyni” havası üstə var-
gəl etməyə başladı:
– Bir elin ədalət, divan oğlunun,
Eşqi, məhəbbəti cavan oğlunun,
Şaha baş əyməyən Çobanoğlunun
“Şahın kənizi”nə işi düşübdür.
Sonra saz “Aran gözəlləməsi”nə döndü, nə döndü:
– Başına döndüyüm “Şahın kənizi”,
Qulluğunda qul olmağa gəlmişəm!
Yerişinlə tapdaq elə sinəmi,
Qədəminə yol olmağa gəlmişəm.
Sevənlərdən bir müqəddəs ad alıb,
Şirin-şəkər dodağından dad alıb,
Öz naləmdən, öz ahımdan od alıb,
Kərəm kimi kül olmağa gəlmişəm...
Saz havaları mirvari boyunbağıtək bir-birinin ardınca sıra-
landı. Qəlbimizi riqqətə, könlümüzü ehtizaza gətirdi. Aşıq Ay-
dın Çobanoğlunun telli sazı “Baş Sarıtel”dən “Urfani”yə, “Ur-
fani”dən isə nəhayət, “Yanıq Kərəmi”yə keçdi. Sazın tellərin-
dən
sanki
səs-sədalar
yox,
sellər
kükrəyib çağlayır,
dolu
yağır,
şimşəklər
çaxırdı.
Kərəm yanğısı
sazın yanğısına
qarışmışdı,
–
qoşa
alovlanırdılar.
Özü də yanan təkcə Kərəmlə saz
deyildi, Ay-
dının özü də görünmürdü bu alovda. Bu alovun, bu atəşin qığıl-
cımları, yanar dilləri məni də qarsırdı, elə bil. Amma buna heç
Ömrün etməyəcək vəfa dedilər
359
heyfsilənmirdim
də.
Qəribədir,
özümə,
Aydına,
onun sazına yox,
nədənsə
təkcə
Kərəmə,
Kərəm
yanğısına
ürəyim
göynəyirdi.
Qəl-
bimdən süzülən misralar dodaqlarımda əks-səda tapırdı:
– Xan Əslinin həsrətindən
Od tutub odlandı Kərəm.
Yanğı keçdi telli saza,
Yandı, yandı, yandı Kərəm.
Nə sazından, nə onun tufanından, nə bizim çəkdiklərimiz-
dən, nə də özündən xəbəri vardı Aşıq Aydın Çobanoğlunun. Elə
çalır, çalır, hey çalırdı...
Qəşəm İLQAR
“Mədəni-Maarif işi” jurnalı – 3,
1988-ci il.
Redaksiyadan. Jurnal çapa hazırlanarkən şad xəbər eşit-
dik: “Azərbaycan gəncləri” qəzetinin 3 sentyabr 1988-ci il sa-
yında ədəbiyyat, incəsənət, arxitektura və jurnalistika sahəsində
Azərbaycan Lenin komsomolu mükafatına təqdim olunan nami-
zədlər arasında “Aşıq folklor sənətinin saxlanmasına və yaşadıl-
masına böyük töhvə üçün” Aşıq Aydın Çobanoğlunun rəhbərlik
etdiyi “İncəgülü” aşıqlar ansamblı da vardır. İnanırıq ki, “İncə-
gülü” bu yüksək mükafata layiq görüləcəkdir.
Dostları ilə paylaş: |