91
fəaliyyət göstərirdi. Burada hər 10 uşağa
bir tərbiyəçi-atabəy təhkim
olunurdu. Təhsilin Məzhər formasında şagirdlər elmin müxtəlif
sahələri ilə müstəqil məşğul olur, vaxtaşırı öz ustadının yanına
gedib məsləhət alır və onun mühazirələrini dinləyirdilər. Mədrəsələr
əsasən orta təhsil verirdi. Dini təlimlə yanaşı, dünyəvi elmlər,
ictimai və texniki fənlər keçilirdi. Tədrislə 2 müdərris məşğul
olurdu-biri şəriət dərslərini, digəri dünyəvi fənləri tədris edirdi.
Mədrəsə xərcləri şəxsi hesabdan və ya vəqf əmlakının
gəlirlərindən
ödənilirdi. Təbrizdə xüsusi elm ocağı-ali mədrəsə Rəbi Rəşidi
məhəlləsində yerləşir, Şərqdə ilk ali təhsil ocağı idi. Onun təsisçisi
alim, həkim Fəzlüllah Rəşidəddin olmuşdur. Təbriz ali mədrəsə-
sində 500-ə qədər alim dərs demiş, 7000 tələbə təhsil almışdır.
Onlardan 6000 nəfəri başqa ölkələrdən və şəhərlərdən gəlmişlər.
Müdavimlər təqaüd alır, yataqxana ilə təmin olunurdular. Ali məd-
rəsə müasir dövrün tanınmış universitetlərinin göstəriciləri səviyyə-
sindədir. Bu faktlar hələ 700 il bundan əvvəl
Təbrizdə Universitetin
(Darülfünun) mövcud olduğunu bildirir. Rəbi Rəşidi məhəlləsində
60000 nüsxə kitaba malik kitabxana var idi. Şam-Qazanda fəaliyyət
göstərən 2 kitabxana qiymətli kitablar xəzinəsi hesab olunurdu.
1259-cu ildə Marağada Nəsirəddin Tusinin rəhbərliyi ilə tikilmiş
rəsədxana, həmçinin, XIV əsrin əvvəllərində Şam-Qazanda
(Təbriz) tikilmiş rəsədxana Şərqdə nücum elminin (astronomiya)
mərkəzinə çevrildi. Marağa rəsədxanasında 100-dən artıq alim, 400
min əlyazmaya malik kitabxanası var idi. Marağa rəsədxanasının
banisi Nəsrəddin Tusinin (1201-1274) təhsil aldığı Tus şəhərinin adı
ilə Tusi ləqəbi qəbul etmiş, bir müddət Ələmut qalasında həbs də
qalan Tusi Hülakü xanın əmri
ilə azad edildi, əvvəl onun məsləhət-
çisi, sonra isə Abaqa xanın vəziri oldu. Tibb sahəsində Fəzlullah
Rəşiddədinin böyük rolu olmuşdur. Ölkədə əhalinin xəstəliklərdən
mühafizə və müalicəsi məqsədi ilə xüsusi müəssisələr-
dar üşşə-
falar (şəfa evləri) fəaliyyət göstərirdilər. Təbrizin Rəbi Rəşidi
məhəlləsində fəaliyyət göstərən şəfa evində Hindistan, Çin, Misir,
Şam və s. vilayətlərdən gəlmiş 50 tanınmış həkim çalışırdı. Ölkədə
darüxanalar (aptek) mövcud idi. Gəncəli Kirakos Qafqaz Albaniya-
92
sında XIII əsrdə baş vermiş hadisələri, albanların başına
gələn müsi-
bətləri qələmə almışdı. Coğrafiya sahəsində Zəkəriyyə Qəzvininin,
Həmdullah Qəzvininin, Azərbaycan alimi Əbdürrəşid Bakuvinin
əsərləri meydana gəldi. Dilçilik sahəsində Azərbaycan alimləri Hin-
duşah Naxçıvani və oğlu Məhəmməd Naxçıvani daha çox tanın-
dılar. Bu dövrdə ikidilli, üçdilli lüğətlər meydana gəldi. “Azər-
baycan dili” ifadəsi işlənməyə başladı. Azərbaycanda fəlsəfə, hüquq
və s. elmlər də inkişaf etdi. Azərbaycan
mütəfəkkiri Mahmud
Şəbustəri (1287-1320) ərəb və fars dillərinin kamil bilicisi, fəlsəfə,
məntiq, etika, psixologiya, anatomiya, mineralogiya elmləri sahə-
sində tanınmış şəxsiyyət idi. Azərbaycan dilində klassik poeziyanın
ilk məlum nümayəndəsi Həsənoğlu Şeyx İzzəddin (XIII əsr) “Pur
Həsən” təxəllüsü ilə Azərbaycan və fars dillərində divanlar yaratdı.
Nizami ədəbi mühitinə mənsub Əssar Təbrizi (1325-1390) dövrü-
nün tanınmış şairi, alimi olmuşdu. XIV əsr ədəbiyyatında
hürufilik
xüsusi yer tuturdu. Hürufilik “hərf”sözündən olub, ərəb hərflərinin
ilahiliyini, Allahın 2 təzahür yolundan birinin məhz səsdə, nitqdə,
hərflərdə olduğunu bəyan edirdi. Hürufilərə görə Allah
söz-kəlam
şəklində görünür. Odur ki, ərəb əlifbasındakı 28 hərf müqəddəsdir,
məhəbbət və gözəlliyin əsasını təşkil edir. Hürufiliyin əsasını Nəimi
Fəzlullah (1340-1394) qoymuş, digər nümayəndəsi İmadəddin
Nəsimi 1369-cu ildə Şamaxıda anadan olmuşdur. İlk şeirlərini
“Hüseyni” təxəllüsü ilə yazan müəllif hürufilərə qoşulduqdan sonra
Nəiminin şərəfinə “Nəsimi” təxəllüsü qəbul etdi. XIII-XIV əsrlərdə
Azərbaycanda memarlıq daha da inkişaf etdi. Təbriz memarlıq
məktəbi Beyləqandan Həmədana, Qəzvindən Şərqi Anadoluya kimi
olan böyük bir ərazidə şəhərsalma işinin geniş inkişaf etməsində
mühüm rol oynadı. Monqolların 2-ci yürüşündən dağıdılan Gəncə
1239-cu ildən bərpa olunmağa başladı.
XIII əsrin sonu-XIV əsrin
əvvəllərində Sultaniyyə şəhəri tikildi. Qazan xan Xəzər dənizi
yaxınlığında
Mahmudabad şəhərini inşa etdirdi.
Mərdəkandakı
dairəvi qala və dördkünc qala, Nardaran və Ramana qalaları
XIII-XIV əsrlərdə inşa olundu. XIII-XIV əsrlərdə Azərbaycanın
müxtəlif yerlərində Şərq memarlığına məxsus
kubşəkilli, səkkiz-
93
bucaqlı, qülləvari türbələr meydana gəldi. Naxçıvanın
Cuğa kən-
di yaxınlığında tikilmiş
Gülüstan türbəsi Möminə xatın türbəsi
üslubunda inşa olundu.
1305-1313-cü illərdə Sultaniyyədə Şərq
türbələrinin qiymətli incilərindən sayılan
Olcaytu Xudabəndə
türbəsi, 1322-ci ildə tikilmiş
Bərdə türbəsi,
Qarabağlar
kəndində memarlıq kompleksindəki türbə (
Baştağ) özünəməxsus
yer tuturdu. Qoşaminarəni birləşdirən
Baştağ XIV əsrin əvvəl-
lərində Hülakü xanın arvadı Qutuy xatının şərəfinə inşa olunmuşdu.
Azərbaycan xalçaçılıq sənətində öz dəsti-xətti ilə seçilən
Təbriz,
Qarabağ, Quba-Şirvan və Gəncə-Qazax xalçaçılıq məktəbləri
orta əsrlərdə dünyəvi sənət inciləri yaratdı. Azərbaycanda dulus-
çuluq, misgərlik, ipəkçilik, toxuculuq və s.
sənət növləri inkişaf
etdi. Təbriz ustalarından
Yusif ibn Əhmədin 1319-cu ildə hazır-
ladığı və indi Londonda Viktoriya və Albert muzeyində saxlanılan
bədii kasa və usta
Əbdüləziz ibn Şərafəddinin 1399-cu ildə
düzəltdiyi
tiyan nadir sənət nümunələri idi. Ağırlığı 2 ton, diametri
2,5 m. olan tiyan hazırda Sankt-Peterburqun Ermitaj Muzeyindədir.
Tiyan Teymurun sifarişi ilə Təbrizdə hazılanmışdır. Təbriz kitab
sənəti miniatür boyakarlığın qüdrətli mərkəzinə çevrilmişdi. Azər-
baycanda xəttatlıq da inkişaf etmişdi. Bu dövrün görkəmli musiqi-
şünasları Səfiəddin Urməvi və Əbrülqadir Marağai olmuşlar. Onlar
musiqiyə dair bir sıra qiymətli əsərlər yazmışlar.