Microsoft Word Borchali-Folklor-ornekleri-dastanlar
Yüklə 4,22 Mb. Pdf görüntüsü
|
262 – Oğul, Koroğlu onun gecə özü dərsini mana keçif, sən işində ol. Bəli, Eyvaz Ağ qayada bunnarın arxasınca çatdı. Gəlhagəl, bir böyük dağın ətəyinə çatdılar. Dörd nəfər atdı çatdılar bir dağın ətəyinə. Gördülər bir cavan oğlandı, bir sürü qoyundu. Qayda tütəkdə, çalır, öz-özünə həzz alır. Koroğlu yaxınnaşdı: – Salam-əleyküm. – Əleyküm-salam. – Bərəkətdi olsun. – Sağ ol, qardaş. Əgər ajdığınız varsa, tüşə bilərsiniz. – Yox, oğul, sənnən bir şey soruşajıyıx. Bu dağın ətəyində nələr görörsən? Nələr olor? – Heç nə. Nə olajax? Bax o meşəlih tərəfi görörsənmi? – Bəli. – Oruya gedə bilmerik. – Niyə? – Yazdan bəri burda bir əjdaha peyda oluf. Gedən kimi bizi qoyluyur. Ancax hərdən o tərəfdən bir adam gəler. Bir livada gəler, gündə bizdən çörək isteer. Geder binələrdən çörək aler gəler, varıf geder. Ancax heç kim ona yaxın tüşə bilmer. Bil- merik nə sirridi? Koroğlu dedi: – Hə, oğul, indi biz həmən yerə gedəjiyik. – Bəy, oruya getmiyəjəksiniz, orda yaman əjdaha var, neçə dəfə dediyim kimi bizdəri, oruya gedənnəri qoyluyuf. – Qorxma, oğul, Allah kərimdi, - deyib Qıratı tərpətdi. Koroğlu getməhdə olsun, sizə deyim kimnən, Pərzad xanımnan. Pərzad xanım gündə bir dona girif, bir livaya girif, çobannan-çocuxnan, gələnnən-gedənnən çörək almaxnan yaşı- yırdı. Dağların moruğunnan, gözəl-gözəl meyvalarıynan qidala- nırdı. Bir də gördü kü, dörd atdı gəler. Bir qayanın üstünə çıxıf, hər yer görünör qayanın üstünnən, qayanın üstündə aslan libasına girib orda oturmağa başdadı. Koroğlu lap yaxınlaşdı: 263 – Ay uşaxlar, o aslanı görörsünüzmü? Dedilər: – Bəli. – Heç bizdən çəkinmer. Heyvan ola, insannan qorxmuya. Nə vargəl eliyer, nə tərpəner, eləcə oturuf bizə tamaşa eliyer. Vallahi, burda bir sirr var. Görək burda Koroğlu götürüf nə deejəh, biz diyəh, siz şad olun, inşallah. Bəlli Əhməd, Eyvaz xan Koroğluya baxer. Koroğlu görək bu yerdə nə dedi: Uca dağların başında, Mən bir aslana uğradım. Yedim-işdim döyran sürdüm, Bağa-bostana uğradım. Dəlilər dedi: – Bu nə bağ-bostan deer? Bu vaxtı Pərzad xanım sehr oxuyuf üfürdü. Koroğlunun dörd yanını elə bir bağ-bostan elədi ki, yemiş, qarpız, gəl ki görəsən. Eyvaz xan istədi atdan sıçrasın, Koroğlu əlinnən vurdu ki, yavaş. Bir az dirənmişdilər. Həmən aslan dönüf nə olsa, bir gözəl telli xanım oluf, bulara boylaner. Aldı Koroğlu: Bəridən gəl gözəl, bərdən, Ürəymin yağın əridən, Silkindi çıxdı dəridən, Məməli aslana uğradım. Əlbəttə, bu söz Pərzad xanımın xoşuna gəlmədi: – Ay kişi, nəydi belə beyqafıldan sözünü çaşdırdın? Qadın əhlinin üzünə adam elə söz deyərmi? Koroğlu dedi: – Xanım, əlhəmdulillah, müsəlmanıx, türkük, sən özünə bir fikir ver, gör nə libasdasan. Pərzad xanım əyilif baxanda gördü baa, yaxalar açılıf, bos- tan yemişi kimi, məmələr ikisi də eşiyə çıxıf. Məmələr görünör. Tez özünü yığışdırıf paltarını üstünə çəkən vaxtı Koroğlu görək 264 götürdü sözünü nejə davam elədi, biz diyək, siz şad olun, inşallah. Koroğlunun var bir adı, Hey gəlir dadı-fəryadı. Görməmişəm belə cadı, Firəngistana uğradım. Koroğlu gördü kü, Pərzad xanım libasını dəyişdi, ancax anardan bəri bunnara yaxın gəldi. Qız dedi: – Qəhrəman, sənin fikrin dağlara-daşdara. Koroğlu dedi: – Xeyr, gözəl. Mənim fikrim niyə dağlara-daşdara olur? Mən axı insannan danışeram. – İnsannan belə danışmax olarmı? Danışırsan gözəl danış. – Qulaq as, gör nejə danışajam, inşallah. Bəli, Koroğlu xanımın gözəlliyinə mat qalıf. Doğrudan da gözəldi. Amma Pərzad xanım da gördü kü, qarşısındakı bir az yaştıraxdı. Bığlar qatdanıf bir yannan, boynunun arxasına ötürülüf. Ancax o birisilərə baxanda Eyvazı görüf dedi, İlahi, gör nə gözəl dünyada varrıx yaradıfsan, nə gözəl insannar yaradıfsan. Hancarı olmasa insandı. İnsan iddiyyəti var. Koroğlu düşündü kü, gəl buna “İbrahimi” qaydasınnan yumşax-yumşax de, gör nə başa tüşür: Uca dağların başında, Ləbli-ləbli qar görünör. Mənim bu xəcil könlümə, Alagözlü yar görünör. Pərzad xanım dedi: – Oğlan, bəyax mən sənə nə dedim? Sözün əvvəlini, axırını bil. Bu dağın kəlləsində sənin könlün nə yar istiyir? O ki yar xəyalına tüşüfsən, onda gərək sən bu yerdən salamat qayıtmıyasan. Ağlını başına topla. Gör bir mən nə deyirəm, sən nə eşidersən. Aldı Pərzad xanım siyah tellərinnən üç dənə tel ayırıf, iki nar məməsinin arasınnan ötürüf, əyilif bir qızılgül yarpağı qırdı, tazanə əvəzinə, götürör görəh Koroğluya nə cavab verer: 265 Bağlar içində pencərəm, Bu bağımda bar görünör. İndi mən səni sancaram, Ətrafın şahmar görünör. Doğrudan da bir sehr oxuyur, elə bileynən dörd yanına, Allah göstərməsin, göydən ilan yağef. Şahmarrar qalxıf ayağının üstündə ağızdarını açıf. Koroğlu mat-məəttəl qaldı. Gözdərini sildi: – Ayə, mənim gözümmü alacalaner? Eyvaznan Bəlli Əhməd də titrəşellər. Andırın zəhmi yaman ağırdı. Koroğlu dedi: – Xanım, bir qulaq as. Qulaq as gör məni nəynən qorxutdun. Bilmədim yarın fəndini, Əmeydim ləbin qəndini. Açeydim köksün bəndini, Ağ sinəndə nar görünör. Pərzad xanım ulduza çıxmadımı 1 ?! – Ayə, yekə kişisən, adamsan, insan oğlusan, gənə də ağlına gələni danışersan. Ay zalım oğlu, deyən heç sənin qulağını buran olmuyuf. Nə danışersan? Nar nədi? Zad nədi? Qulaq as gör mən sana nə deyirəm, bil. Zənbur çəkər bal olanda, Halın yaman hal olanda. Dayan, dilin lal olanda Gözlərində tor görünər. Koroğlu dəlilərin üzünə baxıf gördü kü, ayə, böyürlərinnən bir yer əmələ gəlif. Dərin dərədi, dəliləri sıxer. Hər tərəfdən şahmar başdarı. Uşaxların irəngi, Allah göstərməsin, dümağ ağarıf. Ayə, bu zalım qızının cadısu nətəhər cadıdu?! Gəl buna deynən ki, yekə kişi qızısan, belə işdərdən əl çək, adam ol, adamlara qarış. Məcbur eləmə ki, əlimi qılınca aparem, səni par- 1 Ulduza çıxmax – yəni çox hirsləndi. Yüklə 4,22 Mb. Dostları ilə paylaş:
|