Microsoft Word Brown, Dan Da Vinci Sifresi doc

44 
 
Bilgisayar çıktısını incelerken, kriptograf duyuları harekete geçen Sophie, "On hane," 
dedi. 
1 3 – 3 – 2 – 2 1 – 1 – 1 – 8 - 5  
 
Grand-pére bu hesap numarasını Louvre'da yere yazmıştı! 
Sophie karıştırılmış Fibonacci Dizimi'ni parkenin üstünde ilk gördüğünde, yazılmasının 
tek amacının DCPJ'nin kriptografları aramasını sağlayarak, Sophie'yi işe karıştırmak 
olduğunu düşünmüştü. Daha sonra sayıların, diğer satırları deşifre etmek için ipucu verdiğini 
görmüştü...  düzensiz bir dizi... sayısal anagram.  Şimdi ise hayretten şaşkına dönmüş bir 
şekilde sayıların çok daha önemli bir anlamı olduğunu görüyordu. Büyükbabasının gizemli 
kasa kutusunu açacak son anahtar bu sayılardı. 
Langdon'a dönen Sophie, "Çift anlamlı bilmecelerde ustaydı," dedi. Çok anlam içeren her 
şeye bayılırdı. Şifrelerin içindeki şifrelere." 
Langdon taşıyıcı bandın yanındaki elektronik konsola doğru yürümeye başlamıştı bile. 
Sophie bilgisayar çıktısını eline alarak onun peşinen gitti. 
Konsolda, bankaların ATM terminallerindekine benzer bir tuş takımı vardı. Ekranda 
bankanın haç şeklindeki logosu görünüyordu. Tuş takımın yanında üçgen bir delik 
bulunuyordu. Sophie hiç vakit yitirmeden anahtar gövdesini yuvaya soktu. 
Ekran o anda değişti. 
 
HESAP NUMARASI: 
- - - - - - - - - - - - - -  
 
İmleç yanıp sönüyor, bekliyordu. 
On hane. Sophie bilgisayar çıktısındaki sayıları okurken, Langdon tuşladı.  
 
HESAP NUMARASI: 
1332211185 
 
Langdon son haneyi girdikten sonra ekran tekrar yenilendi. farklı dilde yazılmış bir mesaj 
görünüyordu. En üstteki İngilizciydi. 
 
UYARI: 
Giriş tuşuna basmadan önce lütfen hesap numaranızı 
hatasız girdiğinizden emin olunuz. Kendi güvenliğiniz 
için, bilgisayar hesap numaranızı tanımadığı takdirde 
sistem kendiliğinden kapanacaktır. 
 
Sophie kaşlarını çatarak, "Fonction terminer," dedi. 'Tek şansımız var gibi görünüyor." 
Standart ATM makineleri, banka kartını alıkoymadan önce doğru PIN kodunu girmek için üç 
deneme hakkı verirdi. Bunun sıradan bir nakit çekme makinesi olmadığı ortadaydı. 
Ekrana girdikleri sayıyla elindeki bilgisayar çıktısını dikkatle karşılaştıran Langdon, 
"Sayıyı doğru girdik sanırım," dedi. Eliyle GİRİŞ tuşunu işaret etti. "Ateşleyelim bakalım." 
İşaret parmağını tuş takımına uzatan Sophie aklına gelen garip düşünceyle tereddüt etti. 
Langdon, ona, "Hadisene," diyerek hızlandırmaya çalıştı. "Vernet az sonra burada olur." 
"Hayır." Sophie elini geri çekmişti. "Asıl hesap numarası bu değil 
"Elbette bu! On haneli. Başka ne olabilir ki?" 

---

"Fazlasıyla gelişigüzel." 
Gelişigüzel mi? Langdon bu fikre kesinlikle katılmıyordu. Banka müşterilerinden PIN 
kodlarını gelişigüzel sayılardan seçmelerini isterdi, böylece numarayı kimse tahmin edemezdi. 
Elbette buradaki müşteriler de hesap numaralarını gelişigüzel sayılardan seçeceklerdi. 
Sophie ekrana yazdığı her şeyi sildi ve kendinden emin bir ifadeyle Langdon'a baktı. "Bu 
gelişigüzel sayının, Fibonacci Dizimi'nden seçilmiş büyük bir tesadüf olurdu." 
Langdon onun haklı olabileceğini fark etmişti. Sophie daha önce bu Fibonacci Dizimi'ni 
oluşturacak şekilde sıralamıştı. Bunun olabilme ihtimali gerçekten çok düşüktü. 
Sophie sanki hesap numarası ezberindeymiş gibi bir kez daha tuş takımına uzanmış, yeni 
bir sayı giriyordu. "Ayrıca büyükbabamın sembollere, şifrelere olan tutkusu göz önüne 
alınırsa, mutlaka kendisi için anlam ifade eden bir hesap numarası seçmiş olmalı, kolaylıkla 
hatırlayabileceği bir şey." Sayıyı yazmayı bitirdikten sonra sinsi bir ifadeyle gülümsedi. 
"Gelişigüzel gibi görünen... ama olmayan bir şey." Langdon ekrana baktı.  
 
HESAP NUMARASI: 
1332211185 
 
 
Ekrana baktığı anda Sophie'nin haklı olduğunu anlaması Langdon’ın sadece saniyelerini 
almıştı. 
Fibonacci Dizimi 
1-1-2-3-5-8-13-21 
Fibonacci Dizimi, on haneli tek bir sayı haline getirildiğinde kesinlikle ne olduğu 
anlaşılmıyordu. Hatırlaması kolay ama görünüşü gelişigüzel. Sauniére'in asla unutamayacağı 
on haneli dâhice bir şifre. Bunun dışında, Louvre'un zeminindeki karışık sayıların sıraya 
sokulduğunda ünlü diziyi meydana getirmesini mükemmel bir biçimde açıklıyordu. 
Sophie uzanarak GİRİŞ tuşuna bastı. 
Hiçbir şey olmadı. 
En azından fark edebilecekleri bir şey olmadı. 
 
O sırada, bankanın altlarında bulunan yeraltı mahzenindeki robotumsu bir pençe harekete 
geçmişti. Tavana bağlı çift eksenli bir taşıma sisteminde kayarak hareket eden pençe, aldığı 
koordinatlara doğru ilerliyordu. Aşağıdaki beton zeminde, devasa bir ızgaranın üstünde yan 
yana dizilmiş plastik kasalar duruyordu... bir yeraltı odasına sıralanmış küçük tabutları 
andırıyorlardı. 
Pençe, doğru noktaya geldiğinde durup alçaldı, bu sırada elektrikli bir göz, kutunun 
üstündeki barkod numarasını okuyordu. Ardından, pençe bir bilgisayar hassasiyetiyle ağır 
kulpu kavradı ve kutuyu diklemesine kaldırdı. Devreye giren yeni cihazların yardımıyla pençe 
kutuyu odanın diğer ucuna taşıdı ve taşıyıcı bandın üzerine geldiğinde durdu. 
Sonra kol kutuyu nazikçe bırakarak, geri çekildi. 
Kol devre dışı kaldıktan sonra taşıyıcı bant dönmeye başladı... 
Yukarıda, Sophie ile Langdon taşıyıcı bandın hareket etmeye başladığını görünce 
rahatlamışlardı. Bandın yanında dururlarken, kendilerini içinden ne çıkacağını bilmedikleri 
gizemli bir bavulu bekleyen yorgun tatilciler gibi hissediyorlardı. 
Taşıyıcı bant odaya, sağ taraflarındaki hareketli kapının altındaki dar aralıktan girdi. Metal 
kapı yukarı kayarak açıldığında, taşıyıcı bandın gerilerinde muazzam bir plastik kutu 
belirmişti. Bu siyah ve plastik kutu, Sophie'nin tahmin ettiğinden çok daha büyüktü. 
Uçaklarda evcil hayvan taşımaya yarayan kafeslerin deliksiz olanlarına benziyordu. 
Kutu, tam önlerine gelince durdu. 
Orada sessizce duran Sophie ile Langdon, gizemli kutuya gözlerini dikmişlerdi. 

---