Microsoft Word Brown, Dan Da Vinci Sifresi doc

31 
 
Rahibe Sandrine, Saint-Sulpice'deki odasında telefona, "Hepsi öldü!" diye kekeledi. O 
sırada bir telesekretere mesaj bırakıyordu. "Lütfen açın! Hepsi öldü!" 
Listedeki ilk üç telefon numarası korkunç sonuçlar doğurmuştu histerik bir dul, cinayet 
davası üzerinde geç saatlere kadar çalışan bir dedektif ve matemli bir aileyi teselli eden ciddi 
bir rahip. Her üç bağlantı da ölmüştü. Ve şimdi de dördüncü numarayı aradığında ilk üçüne 
ulaşılamadığı müddetçe aranmayacak olan numara karşısına telesekreter çıkmıştı. Karşılama 
mesajında hiçbir isim verilmiyor, sadece arayan kişinin mesajını bırakması isteniyordu. 
Mesajı bırakırken, "Yerdeki karo kırıldı!" diye yalvardı. "Diğer üçü öldü!" 
Rahibe Sandrine, koruduğu dört adamın kimliklerini bilmiyordu, ama yatağının altına 
tıkıştırdığı özel telefon numaralan tek bir koşulda aranabilirdi. 
Yüzü olmayan haberci ona, eğer bu yer karosu kırılırsa, demişti,  üst kademeye erişildi 
demektir.  İçimizden biri ölümle tehdit edilmiş ve ümitsiz bir yalan söylemek zorunda 
kalmıştır. Numaraları ara. Diğerlerini uyar. Bizi bu konuda yüzüstü bırakma. 
Bu sessiz bir alarmdı. Basit olduğu kadar sağlam ve güvenilirdi. İlk plan onu hayrete 
düşürmüştü. Kardeşlerden birinin kimliği tehlikeye girdiğinde, diğerlerini uyarmaya yarayan 
mekanizmayı başlatacak bir yalan söyleyecekti. Ama bu gece, bir kişiden fazlasının kimliği 
tehlikeye düşmüş gibiydi. 
Korkuyla, "Lütfen cevap verin," diye fısıldadı. "Neredesiniz?" 
Kapıdan gelen derin bir ses, "Telefonu kapat," dedi. 
Dehşetle arkasını dönünce, dev cüsseli keşişi gördü. Ağır samda elinde tutuyordu. Rahibe, 
titreyen elleriyle telefonu yerine koydu. 
Keşiş, "Öldüler," dedi. "Dördü birden. Ve beni aptal yerine koydular Bana kilit taşının 
yerini söyle." 
Rahibe Sandrine gerçeği söyleyerek, "Bilmiyorum!" dedi. "Sırrı diğerleri saklıyordu." 
Ölmüş olan diğerleri! 
Beyaz yumruğuyla demir şamdanı kavrayan adam, ona doğru ilerledi. "Sen bir kilise 
rahibesisin, buna rağmen onlara mı hizmet ediyorsun?" 
Rahibe Sandrine meydan okuyan bir tavırla, "İsa'nın gerçek bir mesajı vardı," dedi. "Ben 
bu mesajı Opus Dei'de göremedim." 
Keşişin gözlerinde birden gazap fırtınaları koptu. Şamdanı sopa gibi sallayarak bir hamle 
yaptı. Rahibe Sandrine yere düşerken, aklından son geçen düşünceler, kötü bir şeylerin 
olacağıydı. 
Dördü birden öldü. 
Kıymetli gerçek sonsuza dek kayboldu. 

---

32 
 
Denon Kanadı'nın batı ucundaki güvenlik alarmı, Langdon ile Sophie Paris akşamının 
kucağına koşarken, yakındaki Tuileries Bahçeleri'ndeki güvercinleri ürkütüp kaçırmıştı. 
Sophie'nin meydanın karşı tarafında duran arabasına koşarlarken, Langdon uzaklardan gelen 
polis sirenlerini duyabiliyordu. 
Meydanda park halinde duran iki kişilik kırmızı arabayı  işaret eden Sophie, "İşte 
şuradaki," dedi. 
Şaka yapıyor öyle değil mi? Araç, Langdon'ın hayatında gördüğü en küçük arabaydı. 
Sophie "SmartCar," dedi. "Yüz kilometrede bir litre yakıyor." 
Sophie arabayı çalıştırıp, çakıl taşlarından kaldırıma çıkana kadar, Langdon kendini yan 
koltuğa ancak atabilmişti. Araba kaldırımda ilerleyip, Carrousel de Louvre'daki adacığın 
bulunduğu yere sıçrayarak inerken arabanın ön paneline tutundu. 
Sophie bir an için merkezi çevreleyen taflanların arasından geçip adacıktan dümdüz 
giderek kısa yolu kullanmayı ve böylelikle ortadaki geniş Çimenlik alana ulaşmayı düşündü. 
Carrousel du Louvre'un etrafındaki taflanların ortadaki tehlikeli çukuru -La Pyramide 
Inversée- saklamaya yaradığını bilen Langdon, "Hayır!" diye bağırdı. Baş  aşağı duran bu 
gökdelen piramidi daha önce müzeni" içinden görmüştü. Tek bir lokmada SmartCar'ı 
yutabilecek büyüklükteydi. Bereket versin ki, Sophie geleneksel yolu tercih edip direksiyonu 
sağa kırmış ve dışarı çıkıncaya kadar daire çizmişti. Daha sonra sola dönü ve kuzey şeridini 
takip ederek, Rue de Rivoli'ye doğru hızlandı. 
Arkalarındaki iki tonlu polis sirenlerinin sesi artık daha yüksek gelmeye başlamıştı ve 
Langdon yan aynadan baktığında farları görebiliyordu. Sophie, Louvre'dan daha hızlı 
uzaklaşabilmek için gaza basınca SmartCar'ın motoru itiraz etti. Elli metre ileride, Rivoli'deki 
ışık kırmızıya döndü. Sessizce küfreden Sophie hızını kesmeden devam etti. Langdon 
kaslarının gerildiğini hissediyordu. 
"Sophie?" 
Kavşağa geldiklerinde çok az yavaşlayan Sophie farlarını açtı ve yeniden gaza basıp, boş 
kavşaktan sola keskin bir dönüş yapmadan önce her iki yöne de şöyle bir baktı. Batıya doğru 
beş yüz metre kadar gittikten sonra Sophie geniş bir adanın etrafından sağa saptı. Kısa süre 
içinde Champ-Elysées Bulvarı'nın karşı tarafında ilerlemeye başlamışlardı. 
Düz yolda gitmeye başladıktan sonra Langdon yan pencereden boynunu uzatıp Louvre'a 
doğru baktı. Arkalarından polis takip ediyormuş gibi görünmüyordu. Müzenin önünde bir 
mavi ışıklar denizi toplanmaya başlamıştı. 
Kalp atışı sonunda yavaşlayan Langdon önüne döndü. "Bu ilginçti," dedi. 
Sophie, onu duymuşa benzemiyordu. Gözlerini, Paris'in Beşinci Cadde'si diye bilinen lüks 
mağazaların yer aldığı üç kilometrelik Champ-Elysées Bulvarı'na dikmişti. Büyükelçilik 
sadece bir buçuk kilometre uzaklıktaydı. Langdon koltuğuna yerleşti. 
Kara riya aklı bilsek. 
Sophie'nin aklını bu kadar hızlı çalıştırması gerçekten etkileyiciydi. 
Kayalıklar Bakiresi. 
Sophie, büyükbabasının onun için tablonun arkasına bir şey sakladığını söylemişti.  Son 
bir mesaj mı? Langdon, Sauniére'in zekice düşünülmüş saklama yerine hayranlık duymaktan 
kendini alamıyordu; Kayalıklar Bakiresi o gecenin birbirine bağlı sembol zincirine tam olarak 
uyuyordu. Öyle görünüyordu ki Sauniére, her seferinde Leonardo Da Vinci'nin karanlık ve 
muzip yönüne duyduğu hayranlığı dile getirmişti. 
Kayalıklar Bakiresi teklifi Da Vinci'ye Lekesiz Doğum Kardeşler Birliği diye bilinen bir 
kuruluştan gelmişti. Milano'daki San Francesco kiliselerindeki sunakta bulunan üçlemenin 
ortası için bir tabloya ihtiyaç duyuyorlardı. Rahibeler, Leonardo'ya tablonun tam ebatlarını ve 

---