Microsoft Word cenub hesretison
Yüklə 42,3 Mb. Pdf görüntüsü
|
67 Cənub həsrəti deyənləri dar ağacından asmış, ana dilində danışanların dilini kəsib, qalanları dünyaya səpələyib elə günə salmışdir ki, iki parça olaraq tikə-tikə, dilim-dilim doğranıb "Cənub - Şimal" adı altında hələ də qalmaqdadır. İndi özünün Azərbaycanlı qızı olduğunu deyən, lakin xalqın dilində bircə kəlmə də bilməyib farsca fərəhlə danışan həmin xa- nımı aparıcı biz millətə rəsmi olaraq təm- təraqla təqdim etdi: Şahbanu Fərəh Pəhləvi. Mən azərbaycanlı olduğum üçün özümü bir daha təhqir olunmuş hiss etdim və xalqımı vurmuş ildırımın ağrısını bir daha duydum. Ad - titul kimi təqdim olunan bu üç kəlmə sözün dərin faciəvi mənası var idi ki, bu dərinlik Böyük Azərbaycanın 200 illik bölünmə tarixi ilə ölçülürdü. Bu elə ölçü idi ki, heç bir tarixə sığan deyildi, sığsaydı "tarix çatlardı". Ona görə də eşitdiyim sözlər xəstəliyə səbəb olan alergiya verirdi. Qəribə olsa da bu hissi həmin qadının üz cizgiləri, baxışları və danışığındakı təbiilik də təsdiq edirdi. Çünki, o üzdə anaların, 68 Əvəz Müəllim qadınların üzündəki həlimlikdən, mehri- banlıqdan əsər-əlamət yox idi. (təkcə vəh- şilikdən başqa). Bəs nə vardı?!- Azərbaycan kimi yağlı ovu əlindən sivişib çıxmış yalqu- zaqın ifadəsi hakim kəsilmişdi o sifətdə. Bu sifət azərbaycanlıların bir xalq kimi mövcud olduğunu özlərinə dandırmağa çalışan cəllad Pəhləvi şah üsul-idarəsinin canlı abidəsi idi ki, gəlib indi də Azərbaycan efir məkanına soxulmuşdu. Hələ bu "abidə" utanmadan özündən sonrakı sifətin (oğlunun) yenidən İran taxt- tacına sahib durmaq iddiasını da arzulamağı yaddan çıxarmadı. Deyirəm üzə bərəkallah! Nə isə, qayıdaq üç sözdən ibarət olan həmin söz birləşməsinin məna və tərcümə çalarlarına: Şahbanu Fərəh Pəhləvi. 1) "Şahbanu"- şahın banı, yəni başının üstü, "krışası", başından yuxarı, yəni başının tacı. 2) "Fərəh"- fərəhlənən. Yəni, ata-anası azərbaycanlı olduğu halda (dediyinə görə atası Gilandandır) Azərbaycan dilində bircə kəlmə də bilməyib, heç bilmək də istəməyib fars dilində danışmaqdan fərəhlənən. Öz 69 Cənub həsrəti xalqının dilinin kəsilməsindən, varlığının unutdurulmasından, torpağının, mənəviyya- tını Pəhləvi nəslinin ayaqları altına atıl- masından fərəh duyan, fərəhlənən. Ata- babasının, soy-kökünün öz əlilə məhv olun- masından fərəhlənən. Xalqının xalqlar içrə yoxluğundan, azəri qızlarının namusunun yadlara satılmasından fərəh duyan... 3) "Pəhləvi"- Azərbaycan adlı bir məm- ləkəti zorla yox kimi qəbul etdirməyə çalışan, onun dilinin, adət-ənənələrinin varlı- ğının olmadığını israr edən, azəri oğullarının zaman-zaman asdığını-asıb, kəsdiyini-kəsib, qalanlarını qaçıb dünyaya səpələnməyə vadar edən tarixi qaniçən cəllad və cani. Deməli, Azərbaycan xalqının tarixi tor- paqlarını, şəhər-kəndlərini öz dədəsinin malı bilən, azərbaycanlıların farsdan törəmə olub, dili olmayan xalq olduğunu məcbur edən Pəhləvi sülaləsinin axırıncı şahı olan Rza şahın başının tacı, Şahbanusu olmaqla fərəh- lənən bir varlığın adının deyim forması imiş bu Şahbanu Fərəh Pəhləvi. Təəccüblü bunların bu sifətlə Azərbay- cana gəlməsidir. Bunlar bu xalqdan yenə nə 70 Əvəz Müəllim istəyir və nə üzlə özlərinin tanınmış üzlərini bir də tanıdırlar (üzdə nə üz?). O gəldi-gəldi, bəs onları efirə buraxanlar nə üzlə bu addımı atırlar? Bəlkə burada da "xalqın xeyrinə" nəsə var. Indi bu "nəsələrə" baş sındıraq, ya nə?... Təəssüf ki, onu danışdıran jurnalist qız da vacib sualların heç birini vermədi, bəlkə də verməyi bacarmadı və ya cəsarəti çatmadı. Yəqin bu "uğurlu müsahibə" üçün belə lazım imiş. Tək bir sual istisna oldu ki, pəhləvilər hakimiyyətə gələndən sonra Azərbaycan xalqının dilini və hüquqlarını qadağan etdi? (hətta "niyə" sözünü də demədi). Cavab isə sanki, heç nə olmayıbmış kimi sözarası getdi: "səhvlər olmuşdu". "Səhvlər olmuşdu" sözünü elə dedi ki, sanki heç nə olmamışdır və ya olmuşsa da düz olmuşdur. Mən isə elə bilirdim ki, ona elə suallar veriləcək ki, həmin suallar qarşısında o, mənəvi cəhətdən olduğu kimi fiziki cəhətdən də ölmüş olduğunu dərk edəcəkdi (xəcalətindən bu dünyanı tərk edəcəkdi). Təəssüf ki, olmadı. Ona görə də bu müsahibənin məramı mənə çatmadı, aydın 71 Cənub həsrəti olmadı. Çünki, qonaq cavan qızı Leylanın onlar İrandan qaçandan sonra Fransada 31 yaşında vəfat etdiyini söyləməsi də müəmma kimi səsləndi?! Bu nə demək idi? Dərdə şərik, özünə həmdəm axtarmaq, yoxsa özünü yerə vurmamaq şərtilə bizlə barışmaq? Bax o anda məndə sual yarandı: Üzün varmı barışmağa? Böyük xalqı cılız görən Gen dünyanı qəfəs hörən, Ölümünə fərman verən. Sözün varmı danışmağa? Üzün varmı barışmağa? Öz hökmünü verən zaman Qan axıtdın ümman-ümman. Sağlığına yoxdur güman, Sözün varmı danışmağa? Üzün varmı barışmağa? Fərəhlənmə ki, banisən Əl-qolu qanlı canisən Gəldi-gedərsən, fanisən Yüklə 42,3 Mb. Dostları ilə paylaş:
|