93
Cənub həsrəti
DÜNYA
Baxmırsan amana, baxmırsan aha,
Baxmırsan yaxşıya, yamana dünya.
Gedənə rəhmət, gəlməz bir daha,
İxtiyar qalıbdır zamana dünya.
Boş qalmış qapılar baş-başa durub,
Yetim uşaq kimi boynunu burub,
Kişilər necoldu yaradıb qurub,
Baş alıb getdilər hayana dünya?
Yaman günə qoydun yetim-yesiri,
Həsirə yüklədin Məmmədnəsiri,
Müəllimi etdin illər əsiri,
Qoymadın yer qala gümana dünya.
12.07.2015
N
Malına, p
Daha bun
Dünyanı
Daha bun
Harına ar
Kasıba ən
Pisi yaxş
Daha bun
Bizi doğu
Çəkənin
Müəllimi
Daha bun
94
Əvəz Müəllim
NƏ İSTƏYİRSƏN?
puluna uyan bəxtəvər
nnan artıq nə istəyirsə
bir cənnət duyan bəx
nnan artıq nə istəyirsı
rxadı, l ələdi dünya,
ngəldi, tələdi dünya,
ılara tələdi dünya,
nnan artıq nə istəyirsə
ub-töküb ,bələdi düny
boynunda şələdi düny
i ələkdə ələdi dünya,
nnan artıq nə istəyirsə
?
r,
ən?
xtəvər,
ın?
ən?
ya,
ya,
ən?
29.05.2016
95
Cənub həsrəti
DÜNYANIN NƏYİNNƏN KÜSÜM?
Əmanət verilib ömür əzəldən,
Nə umum, dünyanın nəyinnən küsüm?
Düzgünləri əyib, çəpi düzəldən,
Nə umum, dünyanın nəyinnən küsüm?
Brilyant olmayan qaşa keçibdir,
“Cındırlar”, yaltaqlar başa keçibdir,
Kasıbın təkəri daşa keçibdir,
Nə umum, dünyanın nəyinnən küsüm?
Tale oyununda qaladı dünya,
Müəllimi odlara qaladı dünya,
Olam-olmazını taladı dünya,
Nə umum, dünyanın nəyinnən küsüm?
16.05.2016
96
Əvəz Müəllim
97
Cənub həsrəti
III FƏSIL
HƏSRƏT DÜNYA
98
Əvəz Müəllim
ÜZÜ BƏRİ BAXAN DAĞLAR
-=Dədəli günlərin işığında=-
İnsan qəribə məxluq imiş, özündə olan
xoşbəxtlikləri çox vaxt görmür, nə üçünsə
görmək də istəmir, bəlkə də hiss etmir?!
Şükür ki, mən bunu müəyyən məqamlarda
duya bilmişəm. Çünki, bu hala düşməyin
özü "düşünülməzdir". Yəqin bunun səbəbi
özünün özündən asılı olmağındır. Kənddə
evimiz Yuxarıda olduğu üçün oradan
baxanda gözümün qarşısında bir ucu Göy-
lərdən başlayıb davamı Qonaqkənd "silsi-
ləsi" ilə müşayət olunan maraqlı bir pano-
99
Cənub həsrəti
rama canlanır. Bu panorama elə bil ki, bir
rəssamın iki əsəridir; gündüzlər yamaclara,
təpələrə səpələnmiş kəndlər; gecələr isə
göyə baxanda gördüyümüz ulduz topalarını
xatırladan həmin obaların sayrışan işıqları.
Bu mənzərənin içərisində çox canlı görünən
və məni uşaqlıqdan özünə daha çox cəlb
edən, yayda-qışda zirvəsi qarla örtülü olan
Babadağı olub - and yeri olan "Qarlı Həzrət
Baba". Və hər dəfə səhər-səhər başımı
qaldırıb o tərəfə baxanda Babadağı ilə üz-
üzə dayanmışam. Bu hal uzun illər hər gün
təkrar olunduğu üçün adi hala çevrilib, heç
bir narahatlıq hissi keçirmədən elə
bilmişəm ki, bu mənimçün yazılmış həmi-
şəlik bir həyat proqramıdır. Və bu belə də
olmalıdır.
Qəribə burasıdır ki, insan ilk əvvəllər
görüb- adət etdiklərinə elə bağlanır ki, sanki
bu onun birdəfəlik müəyyən edilmiş ömür
ssenarisidir. Ancaq, belə deyilmiş, demə.
Mən bunu kənddən ayrıldığım andan hiss
etdim, bir daha.
İndiki məkanımız dünyada məşhur olan,
qədim tarixə malik bir yurd yeri (Qədim
100
Əvəz Müəllim
Qobustan) olsa da mənlik deyil. Sadəcə
ruhuma yaddır. Çünki, orda gördüklərimi,
burda - görmədim: kənd psixologiyası,
kənd uyğunluğu, kənd böyük-kiçikliyi, bir
sözlə kənd bənzərsizliyi. Bənzərini isə
axtara-axtara qaldım.
... İlk mənə təsir edən kəndimizdən
görünən dağların "görünməzliyi" oldu.
Təzadı yaradan buradakı dağlarsız düzlərin
baş alıb getməsi, ara-sıra «dağların» isə
uşaq əli ilə toplanmış daş qalaqlarını xa-
tırlatması oldu. (Kəhnizə və Torağay müs-
təsna olmaqla).
Adətimə uyğun gözümü açıb baxanda
gördüyüm dağların yoxluğu "tutdu" məni.
Deməli, müvəqqəti qərar tutduğumuz bu
dünyada qaçhaqaçın, köçha-köçün fikirləş-
diyimiz qədər mənası yox imiş!...
Gözüm gördüklərindən məhrum olduğu-
nu kəskin hiss etdi, ruhum diksindi. Ruhum
hələ də oralarda "gəzir"; axşam olanda
Zağanada oturub üzü Babadağa tərəf olan o
məkanda uçmaq, uyumaq istəyir. ...Yadıma
dağlar düşdü:
Dostları ilə paylaş: |