Dədə Qorqud ● 2014/I I 53
Ana ninnisində gəlin olana qədər vaxtının böyük bir qismini keçir-
diyi və artıq uzaqda olan bacı-qardaşından gözəl sözlərlə bəhs edir. Nin-
nilərə görə, teyzə gözəldir, cicidir, nazikdir (zərifdir), üzük daşıdır,
xanım qadındır, sırma saçlıdır, süslü geyinir. Ninnilərdə teyzələr üçün
gözəl ifadələrin yanı sıra nadirən yırtıq fərracəlidir, yalaşık yulaşıktır,
külli ağu bardağıdır şəklindəki yakıştırmalar da bulunmaktadır.
Hu desəm, hu’suna,
Oğlum gedər teyzəsinə,
Teyzəsi bir xanım olmuş,
Lokum qoymuş çantasına! (4, 278)
Beşiyi gül ağacına bağladım,
Gettim, gəldim salladım (yellədim).
Anam yok, atam yok,
Bacım dedim, ağladım.
Eee bacıma eee…(8, 18).
Ərin bacısı, yəni görümcə olumsuz anlam daşıyan sifətlərlə bəhs
edilən digər əqrəbadır. Görümcə üçün xətir bilməz, partal paçalı, yoluq
qafalı, sümüklü, qoyun, qatır, çox söylənən, partal pabuçlu, yırtıq donlu,
helâ daşı, qarpızın qabıqlarına layiq, ağı bardağı, kirlicə, başında gənə
olan, geniş donlu, kələp saçlı, salalı sümüklü, yarım cüssəli, zalım kimi
ifadələr kullanılır.
Dandini, dandini, dastana,
Danalar girmiş bostana,
Getsin, yavrum çıxarsın,
İki qarpız qoparsın,
Biri anasına, biri atasına,
Qabıqları qalsın xalasına (bibisinə)! (4, 277)
Huylulu, huylulu xalası (bibisi) var,
Bir kirlicə xalası (bibisi) var,
Yumuş arıtmış başını,
Yumruq kimi gənəsi var! (4, 279)
Qadının ata evinden ər evinə köçdükdən sonra kəndi ailəsindən mə-
nən dəstək görmək istədiyi adam əgər varsa, qardaşıdır. Ninnidə “yavru-
mun hanı qoç dayısı” və ya “çiftə-çiftə (qoşa-qoşa) dayılar” deyilərkən
bu durum ifadə edilir. Ananın maddi-mənəvi dəstək olaraq qəbul etdiyi
Dədə Qorqud ● 2014/I I 54
qardaşı ilə bağlı özəlliklər sayılarkən doktordur, zabitdir, onbaşıdır, bin-
başıdır deyərək toplum tərəfindən gənəl qəbul görən sayqın bir məsləyə
sahib olduğu bəlirtilir. Bu bir anlamda “qardaşım güclüdür, bana dəstək
olar” anlamını da daşıyır. Dayının maddi durumunun iyi olduğu söylən-
mək istəndiyində uzun kürklü, bəy, dabanları dəmir gümüş oxlu, çiftə
tüfəngli, İstanbulda əsnaf olduğu vurğulanır və yeğenine (bacısının oğ-
luna) para verdiyi dilə gətirilir. Bəzi ninnilərdə dayıdan xeyirsiz, müxən-
nət və dəli sifətləriylə bəhs edildiyi də görülməkdədir.
İstanbulun quyuları,
Çayır çəmən qıyıları,
İstanbulda əfənd olmuş,
Benim oğlumun dayıları! (4, 279)
İstanbulun quyuları,
Çayır çəmən qıyıları,
Nə xeyirsiz dayıları!
Uyu yavrum, ninni! (4, 279)
Ninnilərdə keçən yengə dayı, ya da əmi arvadından hansı olduğu
bəlirtilmədən bəhs edilir. Əgər yengə yanına gedən çocuğa üzüm, incir,
gül, vermişsə, iyi, xanım və comərddir. Verilənlər soğan, bibərsə, yengə
xoyrat və acuzədir.
Ninni, ninni, ninnisinə
Qızım getmiş yengəsinə
Yengəsi bir fəna qadın
Soğan qoymuş torbasına (10, 2)
Ninni, ninni, ninnisinə,
Oğlum getmiş yengəsinə,
Yengəsi iyi bir qadınmış,
Üzüm doldurur çevrəsinə! (4, 281)
Türklərdəki geniş ailə yapısına və ailə bağlarının güclü olmasına
bağlı olaraq hər bağın ayrı bir qavram halına gətirilməsi nədəniylə Türk-
çə əqrəbalıq adları alanında çox zəngindir. Ailənin təməl elemanlarından
olan və dil öyrətimi ve eyitim konusunda bəlirgin rolu olan analar tərə-
findən icra edilən ninnilərdə əqrəbalıqla ilgili kəlmələr bulunmaqdadır.
Əqrəbalardan bəhs edilən ninnilərdə ninni söyləyənin anılan kişilərə
baxış açısını ortaya qoyan bir dəyərləndirməyə rastlamaq da mümkündür.
Dədə Qorqud ● 2014/I I 55
ƏDƏBİYYAT
1. Başgöz İ. Türkü. İstanbul, Pan Yayıncılık, 2008.
2. Bostancı G.Ç. Türkçedeki Temel Kelimelerin Çağrışımlarında Altkül-
türün İzleri, Millî Folklor, Yıl 21, Sayı 81, 2009, s.64-77.
3. Bozyiğit A.E. Beypazarı Ninnileri, Türk Folklorundan Derlemeler,
Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları, 1989.
4. Çelebioğlu A. Türk Ninniler Hazinesi. İstanbul, Ülker Yayınları, 1982.
5. Çelik H. Gaziantep’ten Derlenen Ninniler. Türk Folklorundan Derle-
meler, Ankara, Kültür Bakanlığı Yayınları, 1989.
6. Balaman A.R. Evlilik ve Akrabalıq Türleri. Kültür Bakanlığı Yayınla-
rı, Ankara, 2002.
7. Doğan A. Anlambilim. Ankara, Engin Yayınevi, 2006.
8. Emir D.A. Folklorumuzda Ninniler, Sevmelikler, Okşamalıklar. Sivas,
yayl.y., 1992.
9. Emiroğlu S. Türkçe Sözlükteki Akrabalıq Adlarının Tasnifi, Turkish
Studies – İnternational Periodical For The Languages, Literature and History of
Turkish or Turkic, Volume 7/4, Fall 2012, p. 1691-1710, Ankara, 2012.
10. Erman A. Tekirdağ’da Söylenen Ninnilerden Örnekler. Türk Folklo-
rundan Derlemeler. Ankara, Kültür Bakanlığı Yayınları, 1989.
11. Gönüllü A.R. Alanya Ninnileri. Türk Folkloru, 6(67) 2/1985, s. 25.
12. Gözükızıl Ö. Çanakkale Halk Kültürü. İstanbul, Heyamola Yayınları,
2006.
13. Güvenç B. İnsan ve Kültür. Ankara, Remzi Kitabevi, 1974.
14. Kılıç A.Y. Türkmenistan Türklerinin Sözlü Edebiyatında Hüvdiler
(Ninniler). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Yüksek
Lisans Tezi, Ankara, 2007 .
15. Köksal H. İspir Yöresinden Derlenmiş Ninnilerimiz. Türk Folklorun-
dan Derlemeler. Ankara, Kültür Bakanlığı Yayınları, 1989.
16. Malinowski B. İnsan ve Kültür. Ankara, Versa, 1990.
17. Safarov O. Özbek Halk Allaları. Taşkent, Okıtuvçı, 1999.
18. Sakaoğlu S. Sakaoğlu Y. Türkiye Ninni Haritası. Türk Folklorundan
Derlemeler, Ankara, Kültür Bakanlığı Yayınları, 1989.
19. Seyitova E.K., Bulgarova M. Türkiye Dışındaki Türk Edebiyatları
Antolojisi (Başlangıcdan Günümüze). 21. Cilt. Nogay Edebiyatı. Ankara, Kül-
tür Bakanlığı Yayınları, 2002.
20. Tan O. Çanakkale’den Derlenen Ninniler, Türk Folklorundan
Derlemeler, Ankara, Kültür Bakanlığı Yayınları, 1989.
21. Yorgancıoğlu O. Kıbrıs Türk Ninnileri. Mağusa: yayl.y., 2006.
22.
www.tdk.gov.tr
Çapa tövsiyə edən: Fil.ü.e.d. Seyfəddin Rzasoy
Dostları ilə paylaş: |