211
qin dildə mövcud olan kitabları sayılırdı,
amma sonralar Əhdi-Cədid
tədricən Xristyan cəmiyyətlərinə daxil olmağa və müqəddəsləşməyə
başladı.
Xristyanların hamısı həmişə və hər yerdə bu fikir üzərində təkid
göstərmişlər ki, hal-hazırda mövcud olan İncillər Həzrət İsaın (ə) öz
buyurduqları və həyatıdır və Matta, Mark, Luka və Yühənna onları
qələmə almışlar. Luka İncilinin başlanğıcında bu sözlər qeyd olun-
muşdur:
“Bir çoxlarının bizim yanımızda baş vermiş və tamamlanmış,
eləcə də lap öncədən kəlamın nəzarətçiləri və xidmətçiləri tərəfin bizə
çatdırılmış hadisələrin qələmə alınmasına əl uzatmalarına görə biz
onların hamısının diqqətlə əvvəldən sonadək sənə yazmaq qərarına
gəldim ey əziz Tivfilos!” (Luka 1:1-3)
Diqqətə layiq məsələlərdən biri də bundan ibarətdir ki, hal-
hazırki İncillərdə yalnız O Həzrətin sözləri və hədisləri qeyd olunur
və heç zaman öz hikmətli sözlərindən və dini elmlərdən birbaşa İlahi
müraciətə əlavə etmirlər. (Halbuki, hal-hazırki Tövratda Həzrət Mu-
sanın (ə) həyatı və kəlamlarından başqa digər müraciətlər də möv-
cuddur).
Qeyd etmək lazımdır ki, Qurani-Kərimdə buyurulanlara əsasən
həqiqi İncil Həzrət İsaya (ə) nazil olmuşdur (Ali-İmaran 3-4, Maidə
46-47, Məryəm 30 və Hədid 27) və həmən İncilin hal-hazırda möv-
cud olan İncil kitabı ilə heç bir bağlılığı yoxdur.
Tarixə nəzərə yetirsək görərik ki, Xristyanlar Həzrət İsanın (ə)
kitabının olmasına heç vaxt inanmamışlar və İncillərin
O Həzrətin
həyatından və kəlamlarından söz açdığını bildirmişlər. Tomas Mişel
yazır:
“İncillər yazılmamışdan öncə şifahi tərz mövcud idi. Xristyanla-
rın nəzərincə İsa (ə) 30-cu ildə vəfat etdi və onun davamçıları onu
tanımışdılar, etdiyi işləri görmüşdülər, sözlərini eşitmişdilər və onun
xatirəsini zehnlərində saxlamışdılar. Xristyanlar ilk dəfə ibadət üçün
bir yerə toplaşanda həmin xatirələrini bir-birilərinə danışırdılar. Za-
212
man ötdükcə bu söhbət xüsusi çərçivəyə düşdü və həcmi get-gedə art-
mağa başladı.”
1
Həzrət İsanın (ə) kitabının olmaması məsələsi heç bir yerdə qeyd
olunmur. Çünki, hər bir xristyan üçün bu tam aydın məsələdi və O
Həzrətin kitaba sahib olması məsələsi heç bir xristyanın zehninə belə
gəlmir. Nadir hallarda müsəlmanlarla aparılan bəhslər zamanı bu mə-
sələyə işarə edilir və onlar öz cəmiyyətlərində belə bir inancın olması
məsələsini inkar edirlər. Tomas Mişel əlavə edərək yazır:
“Xristyanlar heç bir zaman Həzrət Məsihin İncil adlı kitab gə-
tirdiyini demirlər. Müsəlmanları Qurani Kərim və Peyğəmbərləri ba-
rəsində malik olduğu vəhy etiqadı xristyanlıqda mövcud deyil və
Həzrət İsaya (ə) vəhy gəlməsi qəbul olunmur. Xristyanlar İsanı İlahi
vəhyin təcəssümü kimi qəbul edirlər və onların əqidəsinə əsasən o
heç bir vəhy gətirməmişdir, əksinə o vəhyin özü olmuşdur. Elə bu
səbəbdən də, biz xristyanlar İsanın yazdığı və yaxud öz şagirdlərinə
yazdırdığı İncili istəmirik və qəbul etmirik.
Xristyanların nöqteyi nəzərindən İsanın Allah kəlamının və vəh-
yinin təcəssümü olması məsələsini qəbul etmələrinin aydınlaşma-
sından sonra bu məsələni də qeyd etməliyik ki, onların əqidələrinə
əsasən incillərin hamısı Onun şagirdlərinin səyi nəticəsində meydana
çıxmışdır. Yəni, Onun şagirdləri ilham və Məsihə olan iman yolu ilə
onun davamçılarının əksəriyyətində olan iman məfhumunu çatdırdı-
lar. Bu dörd İncillərdən hər birisi Məsih barəsində özünəməxsus tərz-
də şəhadət verir. İncillərin ümumi baxışdan və bəzi xırdalıqları nə-
zərindən bir-birilərindən fərqli olmalarına baxmayaraq hamısı İsa-
nın hüviyyəti və şagirdlərinə qədər çatmış İlahi vəhyin mahiyyəti
barəsində ümumi nəzərə malikdir. Elə bu səbəbdən də, Xristyanlar
bir İncili götürüb digər İncilləri tərk edə bilmirlər. Çünki, onların
imanları bu dörd İncilin ümumi təlimləri üzərində qurulmuşdur.
Onların nəzərincə İncillərin hər hansı birini kənara qoymaq onların
imanlarında naqislik yaradacaqdır.
1
Xristyan kəlamı, səh 43-44