Microsoft Word dostlugun romani

 
25 
telefonu  zәng  çaldı.  Anası  idi.  Әlilә  alnından 
vurub  özünü  qınadı:  “Vay  sәni,  yadımdan  çıxdı 
zәng elәmәk. Arvad mәni mәhkәmәyә çәkәcәk”: 
- Anaların anası salam, necәsәn? 
-  Әleykә-salam,  bala.  Hardasan  bәs  sәn?  Đki 
gündür  üzünü  dә  düz-әmәlli  görә  bilmirәm.  Niyә 
evә gәlmirsәn, anan qurban? 
- Narahat olma. Uyğurla bir az işlәrim var, onları 
bu  gün  bitiririk.  Sәhәr  tezdәn  gәlәcәm,  arxayın 
ol. 
- And iç ki, heç nә olmayıb? 
-  Ana,  qurban  olum,  narahat  olma.  Vallah,  hәr 
şey әladı, hәmişәkindәn dә yaxşıdı. 
-  Tәki  elә  olsun,  bala.  Yemәyinә,  içmәyinә  fikir 
ver. Öpürәm, atanın da salamı var. 
- Sağ ol. Atamla bir az bundan qabaq danışdım. 
Öpürәm sizi. 
- Uyğura da salam de. Sağ ol. 
Telefonu  bağlayıb  öz-özünә:  “Arvadın  ürәyinә 
bax  e,  hiss  edib  ki,  başım  qaldadı...  Canım 
anam” – dedi vә qapının zәngini basdı. 
- Gәl qardaş, xoş gәldin. 
- Axşamın xeyir. 
-  Bu  nәdi?  –  Yaşarın  әlindәki  sellofan  torbanı 
göstәrdi. 
- Balıq satırdılar, diri idi. Ürәyim istәdi, aldım. 
-  Әcәb  elәmisәn.  Sәn  tәmizlәyәrsәn,  mәn  dә 
bişirәrәm. 
- Noolar... 
Zarafatlaşaraq içәri keçdilәr... 
 
 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
26 
*** 
 
Cәvahir arvad oğlu ilә danışığını bitirdikdәn sonra 
salonda  oturub  gözündә  eynәk  qәzet  oxuyan 
Azәr müәllimә yaxınlaşdı: 
-  Ay  Azәr!  Sәnә  nә  dedi  bu  uşaq?  Gözüm  su 
içmir,  vallah.  Hәlә  belә  elәmәmişdi.  Iki  gündü 
evә dә gәlmir. 
-  Uşaq  dediyin  adamın  az  qalıb  ki,  otuz  yaşı 
olsun. Balaca deyil ki, hәr şeyi götür-qoy etmәyi 
bacarır.  Tәzә  dükan  açmaq  istәyir.  Ona  görә 
işlәri  çox  ola  bilәr.  Başı  qarışıqdır  yәqin.  Sәn 
ondan ötrü narahat olma. Arabir zәng elә, kefini 
soruş, şükür Allaha, telefon ki, әlinin altındadır. 
- Danışıram e, amma sәsi nәsә birtәhәrdi,  mәni 
narahat edir. 
-  Sәnә  elә  gәlir.  Işi  çoxdu,  tәlәsik  danışır.  Yәqin 
ona görәdi. 
-  Tәki  sәn  deyәn  kimi  olsun.  Başı  işә  qarışsın, 
canı salamat olsun, qalan hәr şey ötüşәr. 
Cәvahir  arvad  Azәr  müәllimlә  razılaşdı.  Ancaq 
oturub  tez-tez  fikrә  getmәsindәn  görünürdü  ki, 
nigarançılığı tam keçmәyib... 
 
 
*** 
 
 
Dәnizin  qırağında,  daşın  üstündә  tәkcә  oturub 
uzaqlara – qaranlıq üfüqlәrә baxırdı. Gözlәri kin, 
nifrәt,  intiqam  hissilә  alışıb  yanırdı.  Elә  bil  bir 
sözә  bәnd  idi  ki,  uşaq  kimi  hönkür-hönkür 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
27 
ağlasın.  Ağlasa,  bәlkә  dә  bir  az  sakitlәşәrdi. 
Çünki  insan  ağladıqdan  sonra  adәtәn  sakitlәşir, 
belәdә  kin-küdurәt,  qisas  hissi  dә  nisbәtәn  ötüb 
keçir. 
Amma 
o... 
ağlaya 
bilmirdi. 
Qәhәr 
düyünlәnib  boğazında  qalmışdı.  Dostları  ilә 
bugünkü 
söhbәti 
hәyatı 
boyu 
yadından 
çıxmayacaqdı  yәqin.  Dişlәrini  qıcadaraq  onların 
dediklәrini  tәzәdәn  xatırladı:  “Đstәyirsәn  sәnә 
kömәk  edәk,  onun  dәrisini  boğazından  çıxaraq”; 
“Sәn  qorxursansa,  özümüz  hәll  edәk!”;  “Sәni  bu 
vәziyyәtә  salmağın  nә  demәk  olduğunu  bilmәyib 
yәqin”;  “Qardaş,  olar  dә,  tәk  olmusan  gücün 
çatmayıb.  Gedәk,  bir  yerdә  işini  bitirәk,  bununla 
da hәr şey qurtarsın!” 
Bütün  bunlar  Elmәddinә  vurulan  kәllәdәn  ağır 
gәlirdi.  Hәr  fikirlәşdikcә,  Yaşarın  ona  kәllә 
vurduğu anı xatırlayır, burnunun ağrısı daha  da 
artırdı:      “Necә  yәni  mәnim  gücüm  çatmayıb, 
necә  yәni  kömәk  edәk,  necә  yәni  qorxmuşam? 
Mәn  ona  göstәrәrәm,  siz  dә  görәrsiniz  ki, 
Elmәddin nә tәklikdәn, nә dә ondan qorxur. Bunu 
sizә  sübut  edәcәm.  Görәcәksiniz!”  Yumruğunu 
dizinә  vurub  gözlәrini  qıydı:  “Qardaşım  sabah 
getmәlidir...  Bağışla  mәni,  qardaş.  Sәn  deyәni 
edә  bilmәyәcәm.  Mәn  öz  bildiyimi  edib,  qalib 
gәldikdәn  sonra  sәn  dә  mәnim  alnımdan  öpüb 
tәbrik  etmәsәn,  mәnә  Elmәddin  demәsinlәr.” 
Fikrini  qәtilәşdiribmiş  kimi,  ayağa  qalxdı  vә 
maşına  oturdu.  Arxada  onu  içindә  üç  nәfәrin 
olduğu  başqa  bir  maşın  müşayiәt  edirdi.  Birdәn 
Elmәddin onları   saxlatdı vә hirsli-hirsli üstlәrinә 
qışqırdı: 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
28 
- Gәlmәyin, işim var. Rәdd olun başımdan! 
Yenidәn öz maşınına oturub sürәtlә uzaqlaşdı. O, 
Binәqәdidәki bağ evlәrinin yolunu tutdu. 
Buranı Bakıya lap tәzә gәlәndә almışdılar. Bir növ 
“ata-baba  yurdu”  olduğu  üçün  Siyoş  satmaq 
istәmirdi bu evi. Gecә olsa da, Elmәddin hәr yerә 
bәlәd  olduğundan  ağacların  arası  ilә  rahatca 
gedib,  hәyәtin  aşağısında  qazdırdıqları  tualetin 
arxasına  keçdi.  Әtrafına  göz  gәzdirib  heç  kimin 
olmadığına  әmin  olduqdan  sonra  әlindәki  dәmir 
parçası ilә torpağı eşәlәmәyә başladı. Çox әziyyәt 
çәkmәdәn  bir  bükülü  çıxartdı.  Üstünü  tәmizlәyә-
tәmizlәyә  onu  buraya  basdırdığı  bir  il  bundan 
qabaqkı  günü  xatırladı.  Ad  günündә  qardaşının 
dostlarından  biri  hәdiyyә  etmişdi:  “Bunu  al. 
Bilirәm,  Siyoş  sәnә  belә  şeylәr  vermәz.  Bir  gün 
gәlәr  lazım  olar.  Lap  çox  lazım  olanda  istifadә 
edәrsәn”.  Onu  özü  ilә  gәtirdiyi  parçanın  arasına 
qoydu.  Yaşarın  burnuna  endirdiyi  kәllәni  tәkrar 
xatırlayıb öz-özünә “Әn çox lazım olan vaxt gәlib 
çatdı” - dedi. 
Sonra  qayıdıb  maşının  arxa  qapısını  açdı  vә 
ә
lindәkini oturacağın altına qoydu... 
 
 
*** 
 
 
Mәtbәxdә  o  qәdәr  sakitçilik  idi  ki,  yalnız 
ağızlarının  marçıltısı  vә  qaşıqların  sәsi  eşidilirdi. 
Yaşar  bu  gün  yaxşı  hadisәlәrlә  qarşılaşsa  da, 
fikirli  görsәnirdi.  Uyğur  onun  üzünә  baxır,  lakin 
downloaded from KitabYurdu.org

---