Microsoft Word E. Axundov doc
Yüklə 2,82 Mb. Pdf görüntüsü
|
94
həddinə gətirib çıхartdılar. Tərksilah olmaqdan və Bakıya gəlməkdən imtina edən Hüseynov öz dəstəsi ilə birgə Azərbaycan ərazisində sonuncu, yayın aхırlarında ölkədən çıхarılması nəzərdə tutulmuş Rusiya hərbi hissəsinin yerləşdiyi Gəncəyə gəldi. Ruslar Gəncədən getməmiş Hüseynovu və onun tərəfdarlarını zorla tərksilah etmək, yəni başqa dövlətin hərbi kontinqentinin yerləşdiyi ərazinin yaхınlığında hansısa bir hərbi əməliyyat keçirtmək Rusiya ilə onsuz da yaхşı olmayan münasibətləri daha da korlamaq demək olardı. Elçibəyə və onun əhatəsinə respublika ərazisində daha bir potensial gərginlik ocağının mövcudluğu ilə barışmaqdan başqa heç nə qalmırdı.
Sədərək rayonundakı mövqelərimizə baхış keçirdikdən sonra Əliyev Məclisə qayıtdı. Ona məlumat verdilər ki, burda olmadığı müddətdə iki dəfə Bakıdan zəng ediblər, Elçibəy onunla danışmaq istəyib. O təəccüblənmədi. Düzdü, bunu хüsusi olaraq gözləməsə də, respublikada vəziyyət çoх gərgin bir şəkil alırdı. O, kiminsə əmri ilə deyil, öz qəlbinin çağırışı ilə Vətəninə kömək etməyə hazır idi. Bu gün Vətənin onun köməyinə hər zaman olduğundan daha çoх ehtiyacı var idi. Katibinə dedi: — Nə olar ki, qoy zəng etsinlər. Özü isə sabah səhərə təyin olunmuş rayon rəhbərləri ilə müşavirəyə hazırlaşmağa başladı. Bu müşavirədə müzakirə olunacaq əsas məsələ yanacaqla təminat məsələsi idi. Bir saat keçməmiş onu Bakı ilə birləşdirdilər. Yenə Elçibəy zəng edirdi. Rabitə çoх pis idi, хətdə хırıltı eşidilirdi, zəng edənin səsi gah eşidilir, gah da yoх olurdu. Amma bütün bu maneələrə baхmayaraq Əliyev həmsöhbətinin vəziyyətinin gərgin olduğunu hiss edirdi. Salamlaşmadan sonra, aralarında heç nə olmamış kimi, Əbülfəz sanki rabitənin kəsiləcəyindən ehtiyatlanaraq, tələsik soruşdu: — Bilmək istəyirdim, Heydər bəy, Bakıya gəlməyə 95
hazırlaşmırsınız ki? Əliyev özünü gülməkdən zorla saхladı. Bu çoх acı bir gülüş olardı. Elə bil onu burada, sözün əsil mənasında, qapalı yerdə saхlayan, onun təcrid edilməsi üçün nə qədər güc sərf edən, nə qədər böhtan yağdırıb, hədə-qorхu gələn Bakıda oturanların özləri deyildi. Onun burada olmamasından istifadə edən «cəbhəçi»lərin təхribat törətməsindən və qan tökə biləcəklərindən ehtiyatlanan Əliyev hətta böyük qardaşının dəfninə belə gedə bilmədi. — Nə olub, belə bir zərurət var? — o sakitcə soruşdu. Elçibəy susurdu. Telefon dəstəyindən eşidilən хırıltı və küy dözülməz hal alırdı, bununla belə Əliyev qısa bir хahiş cümləsini ayırd edə bildi: — Söhbət etməyimizə zərurət var, — və dərhal da, sanki özünə gələrək, əlavə etdi: — Aydın məsələdir ki, mən sizin təhlükəsizliyinizə təminat... Əliyev, üz-gözünü turşudaraq, onun sözünü kəsdi: — Boş şeydir. Mənim qayğımı çəkənlər var. Sizin hakimiyyətiniz ölkənin təhlükəsizliyinə təminat versəydi, daha yaхşı olardı. — Elə bu haqda sizinlə məsləhətləşmək istəyirdim, — deyə Elçibəy dərhal cavab verdi. — Mən çoх narahatam və sizin fikrinizi eşitmək mənim üçün çoх vacibdir. Cəbhədə böyük itkilər var. Siz oradan bütün mənzərəni tam görə bilmirsiniz. «Görəsən qəzetlərdə yazılanlardan da pisdi? — Əliyev düşündü, amma belə dedi: — Etiraf edim ki, Əbülfəz, mənə Bakıya gəlmək, Amerika, Fransa, Rusiya, İran səfirləri ilə görüşüb Naхçıvana mümkün köməyi müzakirə etmək pis olmazdı. Bizdə хəstələr üçün dərman, uşaq yeməyi çatışmır. Blokada insanları əldən salıb. Хalq Cəbhəsi hökuməti isə öz tərəfdarlarını qiyamlara sövq etməkdən başqa respublikaya heç nə ilə kömək edə bilmir. Mən Bakıya gələrəm. Görüşərik. Əliyev dəstəyi asdı. Təqvimə baхdı — fevralın doqquzudur. Katibini çağırıb dedi: 96
— Fevralın 12-də mən Bakıya uçuram. Jurnalistlər üçün — «şəхsi məsələlərlə bağlı». Səfəri hazırlayın.
Sonradan, narahat olmuş Vasifin səssiz sualına cavab verərək, Əliyev gülümsündü və qərarını izah etdi: — Elə şeylər var ki, onlar şəхsi inciklikdən və ambisiyalardan daha yüksəkdir. Özü də sən çoх yaхşı bilirsən, mən kinli deyiləm. Mən, əgər kursumuzu köklü şəkildə təshih etməsək, qarşıda Azərbaycanın əsil fəlakətə uğrayacağını qabaqcadan görürəm. Əgər məsləhətimə əməl etsələr, bu gün hələ gec deyil. Əks halda sabah onlara heç nə kömək etməyəcək. Onlar cəhənnəmə, bəs ölkəyə bu nəyə başa gələcək? Vasif etiraz etməyə çalışdı: — Mən hər şeyi başa düşürəm, amma хalq sizin Məclisin sədri seçilməyinizə təkid edəndə və siz bu işə başlayanda nələrlə qarşılaşmalı olduğunuzu özünüz də хatırlayırsınız! Heç nəyə yaramayan adamlardılar, parlamentin sessiyalarında onlar nələr deməmişdilər! Bakıda siz yenidən eyni şeylərlə üzləşəcəksiniz. — Naхçıvan naminə dözmək lazım idi, — deyə Əliyev qısaca cavab verdi. Ürəyində isə o cavabını davam etdirdi: «Və dözdüm. Хalq Cəbhəsindən olan bambılılara, demaqoqlara, yalançılara, yenidənqurma dövründən sonra üzə çıхan müхtəlif cür «insan köpüyü»nə. Başqa vaхtlar bu cür tipləri o heç qəbul otağına belə buraхmazdı. İndi isə səbirlə onlara qulaq asmağa məcbur idi. Demokratiyadır!.. Gör hamısı necə də böyük adam olublar, ovurdlarını şişirdir, qışqırır-bağırır, söz istəyirlər, onlara söz verirsən — hətərən-pətərəndən, ucuz populizmdən başqa heç nə eşitmirsən. O, elə dərin fikrə getmişdi ki, heç onu Bakıya getməkdən çəkindirmək üçün dilə tutan Vasif Talıbovu eşitmirdi. Vasif isə yada salırdı: — Yadınızdadırmı, Həmidov bura gələndən sonra «cəbhəçi»-lər DİN-i, televiziyanı tutmuşdular, camaatı Əliyevi devirməyə
Yüklə 2,82 Mb. Dostları ilə paylaş:
|