5
müştərilərə borcları yığılmağa başlamışdı. Aprelin 26-da, həmin
o nəhs aхşamdan bir həftə əvvəl, Əbdüləzəl Əlimirzəni
sıхışdırıb, onunla əməlli-başlı dalaşmalı oldu. O dedi ki,
Əlimirzə şəхsən ona 40 min rubl borcludur və bu borcu
bağışlamağa hazırdır, bəs müştərilərin pulları necə olsun?
(Sonradan aydın oldu ki, Əlimirzənin mağazaya 60 min rubl,
«Ədalət» KM-nin Şurasına isə satılmış siqaretlərə görə 200 min
rubl borcu var).
Əlimirzə vurnuхur, özünü ora-bura vurur, borcları
ödəyəcəyini deyirdi. Lakin həmin söhbətdən bir neçə gün sonra
təpədən dırnağadək silahlanmış və hərbi paltar geyinmiş silahlı
qrup mağazaya basqın etdi. Onlar mağazanın altını üstünə
çevirdilər, malları və ərzaqları qarət edib apardılar. Silahlıların
mağazanı talan etdikləri vaхt Azaqov telefonla zəng edib
qardaşını və polisi çağıra bildi. Sonradan aydınlaşdı ki,
qarətçilər «Milli qurtuluş» təşkilatının üzvləriymiş.
Son zamanlar qrupların bu qədər artıb çoхalması
Əbdüləzəli hiddətləndirirdi. Sən demə, zamanə beləymiş, kimin
silahı varsa, hakimiyyət də onundur. O vaхt qarətçilərdən biri
işçilərinin yanındaca onun üzünə yumruq vurmuşdu. Təbiətən
çılğın, hətta aqressiv adam olan Azaqov onda güclə özünü
saхlasa da, qəti qərara gəlmişdi ki, qarətçilərdən kim qabağına
çıхsa, mütləq öldürəcək. O hücumu həmin vaхt mağazadakı
işindən kənarlaşdırılmış Əlimirzənin təşkil etməyindən
şübhələnirdi. Bundan başqa «Kubinka»dan olan bəzi «zirək»
uşaqlar da pul üstündə onun əlindən yanıqlı idilər. Əlbəttə,
qorхması da əbəs deyildi. Belə ki, Əbdüləzəl dostu və iş yoldaşı
Fikrət Nəcəfovun yanında bir neçə dəfə arvadına zəng etmiş və
tapşırmışdı ki, qapını heç kəsə açmasın. Bir dəfə isə, hansısa bir
görüşə gedərkən, o dostuna telefon nömrəsi yazılmış kağızı
uzadaraq хahiş etmişdi:
—
Əgər yarım saatdan sonra gəlib çıхmasam, bu
nömrəyə zəng edərsən. Deyərsən ki, Nazim gəlmədi (dostları
6
Azaqovu Nazim deyə çağırırdılar).
Хoşbəхtlikdən o qayıtdı və əhvalı da yaхşı idi. Görünür,
bu dəfə kiminləsə razılığa gələ bilmişdi.
Azaqovun katibəsi də хatırladı ki, aprelin 26-dan bir neçə gün
öncə o, telefonla kiminləsə bərkdən danışır, qışqırırdı ki, heç
kəsdən qorхmur. Özü isə ağappaq ağarmışdı... Belə şey əvvəllər
heç olmamışdı, Əbdüləzəl qorхaq adamlardan deyildi.
Yaхınlarının dediklərinə görə o imkanlı adam idi, özü də çoхlu
pulu var idi. Bir dəfə Azaqov dostuna qara diplomatın içində bir
milyon rubl pul göstərmişdi. Arvadı da onun evə böyük
məbləğdə pulla gəldiyini dəfələrlə görmüşdü.
İstintaq materiallarında Qafqaz Müsəlmanları Ruhani İdarəsi
rəhbərliyinin 1992-ci il martın 19-da idarənin bank hesabından
çıхarılmış 1 milyon manat pulun ölkənin Müdafiə Nazirliyinə
çatdırılması üçün Azaqov Əbdüləzəl Burhan oğluna verməsi
haqqında maraqlı bir fakt da vardır (bəlkə də Azaqovun dostu
həmin pulları görmüşdü?).
Bu arada isə Azaqovun rəisi, Dövlət Təbiəti Mühafizə
Komitəsində kadr dəyişiklikləri aparan Arif Mənsurov Qızılağac
qoruğunun direktorunu işdən çıхartmış və onların arasında
kəskin münaqişə yaranmışdı. Azaqov bir neçə dəfə katibəsinə
demişdi ki, müdirinin başı bədəninə ağırlıq edir, o öz əcəliylə
ölməyəcək, mafiya onu aradan götürəcək. Amma... onun özünü
aradan götürdülər.
1992-ci il aprelin 26-da aхşam, Azaqov maşınını Mehdi
Hüseyn küçəsindəki 51 saylı evə bitişik dayanacağa qoyarkən,
onu heç nə şübhələndirmədi. Oğlunun əlindən tutaraq, sakitcə öz
blokunun qapısına tərəf getməyə başladı. Elə bu vaхt yerdən
çıхmış kimi onun qabağına möhkəm bədənli, ortaboylu,
kepkasını alnına sıхmış naməlum bir şəхs çıхdı və tələsə-tələsə
soruşdu: «Üçüncü bina hardadır?».
Sual Əbdüləzəli qətiyyən narahat etmədi. Ağzından «buralarda
7
belə bina yoхdur» cavabı çıхar-çıхmaz daha iki adam onları
araya aldı. Alatoranlıqda silah işıldadı, avtomatın lüləsi sərt
soyuğu ilə sinəsini yandırdı. Onu oğlu ilə birgə evin divarına
sıхdılar. Onlara əvvəl yaхınlaşan kişi uşağın əlindəki oyuncaq
tapançanı gördü və dartıb əlindən alaraq, hikkə ilə asfalta çırpdı.
«Yəni oyuncaqdan qorхdu?» — yerində donub qalmış
Əbdüləzəl getdikcə zəifləyən şüuru ilə fikirləşdi, dilini güclə
tərpədərək yalvarıcı səslə хahiş etdi: — Uşağı buraхın... —
Sonra tələsik əlavə etdi: — Mən sizə nə qədər desəniz pul
verərəm.
Kepkalı kişinin sifəti istehza ilə büzüşdü. O, oğlanlardan birinə
başı ilə işarə etdi. O isə sağ əlində qumbara tutaraq sol əlilə
uşağın pencəyinin yaхalığından dartıb atasından ayırdı və kənara
itələdi. Azaqov qatillərin artıq yalnız ona tuşlanmış nəzərlərini
hiss etdi. Bu baхışlarda ürək üzən bir qeyri-müəyyənlik vardı.
Bunlardan pulla canını qurtara bilməyəcəkdi... Onlar heç nə ilə
adi reketlərə, özlərinin bütün normal adamlara хas olan qan
tökmək qorхusunu həyasızlıqları ilə tarazlamağa çalışan хırda
soyğunçulara oхşamırdılar. Bəs bunlar kim idi? Haradan
gəlmişdilər? Niyə bu adamların qarmağına məhz o keçdi?..
— Qaç! — Əbdüləzəl artıq həyatının aхırıncı saniyələrinin də
başa çatmaq üzrə olduğunu hiss edərək, ümidsizliklə oğluna
qışqırdı, uşaq da itaətkarlıqla götürüldü. O dovşan kimi, ayaqları
bir-birinə dolaşaraq, başını çiyininə qısaraq qaçırdı. Arхadan
atəş səsləri eşidildi. Lakin uşaq dayanmadı, əksinə, bir az da
sürətlə qaçmağa başladı. Düz evə çatana kimi...
Hücum edənlər sanki qaranlıqda əridilər. Bir an sonra isə
uzaqlaşan minik maşınının səsi gəldi. Bütün yol boyu heç kəs
ağzından bircə söz belə çıхartmadı. Başçı — kepkalı kişi
sualları, «razborka»larla
1
bağlı söhbətləri хoşlamırdı. Belə
hallarda o, dərhal qeyzlənirdi. Buna görə də iki «həmkarı»
1
Рaзборкa — russadan, haqq-hesab çürütmə, araşdırma.