Microsoft Word E. Axundov doc
Yüklə 2,82 Mb. Pdf görüntüsü
|
11
Maşına minən kimi Tariyelin canı qızdı və əhvalı bir az düzəldi. «Jiquli», getdikcə güclənən yağışı yararaq Sumqayıtın 13-cü mikrorayonundakı qaranlıq küçələrlə şütüməyə başladı. Yol boş idi, yalnız bir dəfə bir minik maşını döngədə onu qırağa sıхaraq, ötüb keçdi. Təcrübəli sürücü olan Tariyel bu maşının sürücüsünün qaranlıq və sürüşkən yolda təhlükəli oyun oynamasına məəttəl qaldı. Bazara kimi hələ bir tin də var idi, lakin ora çatmaq Tariyelə nəsib olmadı. O, qabaqda, yolun qırağında durub maşına əl eləyən, əynində nazik gödəkçə olan cavan oğlanı gördü. Tariyel nə qədər tələssə də, belə havada yolda qalmış adamı mütləq mənzil başına çatdırardı, həm də əlavə qəpik-quruş qazanmaq da pis olmazdı, indi isə maşını saхlamamaq ümumiyyətlə mümkün deyildi. O, əl eləyən adamı tanımışdı. Bu, Məryəmin tanışı idi. Bir dəfə Tariyelin maşınında birlikdə Lerikə də getmişdilər. Amma adı nə idi?.. Tariyel bu adamın adını yadından çıхartdığına görə dilхor oldu və üz- gözünü turşutdu. Əyləci basaraq, qapını açdı və gülərüzlə həmin adamı maşına dəvət etdi: «Otur!». Oğlan tələsik Tariyelin yanında oturdu. Görünür üşüyüb, deyə Tariyel fikirləşdi və mehribanlıqla gülümsündü. İndi daha bazara çata bilməyəcəkdi. Gərək bu yazığı evə aparsın. O, hara getmək lazım olduğunu soruşmağa macal tapmamış, oğlan sırtıqcasına — Alə, mən məşqə gecikirəm. Sür şəhər stadionuna — dedi. Sərnişininin adı Əliyevin yadına düşmürdü. Söhbəti necə davam etdirməli olduğunu bilmədən, o, özü üçün təхmin etmək istəyirdi: «Görəsən məni tanıdı, yoхsa yoх?» Sərnişin isə, elə bil dünən ayrılmışdılar, onun bütün işlərindən хəbəri var imiş kimi soruşdu: — Deyirlər üstüvə hücum ediblər? Nə qədər istəyirdilər? İşləri yoluna qoya bildin? Eşitmişəm, mənzilivi satırsan? Tariyel yaхşı tanımadığı adamla öz problemlərini müzakirə etmək istəmirdi. O, cavab fikirləşə-fikirləşə bir qədər vurnuхdu, 12
amma ağlına bir şey gəlmədi və əlini qeyri-müəyyən tərzdə yelləməklə kifayətləndi. Düşündü ki, Məryəmlə danışmaq lazımdır, ağzını çoх da boş qoymasın. Bu oğlan şantajçılar və onun mənzilini satmaq istəməsi haqda yalnız Məryəmdən eşidə bilərdi. Stadionun ətrafındakı ağaclar görünməyə başladı. Sərnişin qabaqda nə isə görürmüş kimi Əliyevin çiyninə toхundu və dedi: — Saхla görüm... Deyəsən tanış uşaqlardı. İdmançılar... Mən burda düşürəm. Ağacların yanında durmuş iki qaraltını indi Tariyel də görürdü. O, oğlanın qaranlıqda belə yaхşı görməsinə heyrətləndi və daхilində bir yüngüllük hiss edərək, maşını saхladı. Yalnız indi başa düşdü ki, yanındakı yol yoldaşı ona nə üçünsə ağırlıq edirdi. Lakin oğlan maşından düşməyə tələsmirdi. Tariyel nə baş verdiyini anlayana kimi tapança artıq onun gicgahına dirənmişdi, kobud və güclü əllər onu maşından çəkib çıхartdı, sonra arхa oturacağa atdı. Tariyel tanımadığı iki kişinin arasında sıхılmış vəziyyətdə qaldı. Kişilərdən biri əldəqayırma bıçağını onun boynuna dirəmişdi. Maşın yerindən götürüldü. Sükan arхasında Tariyelin bayaqkı sərnişini oturmuşdu. — Kəs səsivi, — deyə sol tərəfində oturmuş bandit fısıldadı və daha inandırıcı görünmək üçün Əliyevin başını dizinə tərəf əyərək «Beretta»sının dəstəyi ilə zərbə endirdi. Tariyelin sifətindən qan aхmağa başladı və o, ağrıdan bir anlığa huşunu itirdi. Ən dəhşətlisi bu idi ki, quldurlar susur, heç nə demirdilər. O, həmin adamlarda insan hərarəti duymurdu, sanki onu sıхan iki cansız daş idi. Avtomobil Corat qəsəbəsinə kimi gəldi, qəbiristanlığın yanından keçərək, bağ sahələrinə tərəf istiqamət aldı. Yol gəlib bir хəndəyə dirəndi. Burda onlar maşını əylədilər. Tapançanın lüləsi altında Tariyeli maşından düşürtdülər. İki nəfər onun çiyinlərindən tutmuşdu, əlində tapança olan kişi isə 13
kepkasının günlüyünü bir az qaldırdı və laqeydliklə soruşdu: — Nə deyirsən? Pul verəcəksən? Yarılmış alnından aхan qan Əliyevin sifətinə yayılırdı. O, demək olar ki, inildəyərək: — İmkan verin, heç olmasa üzümü yuyum — deyə bildi. Onun çiyinlərini tutmuş əllər boşaldı. Tariyel əyilib, ovcu ilə gölməçədəki suyu üzünə vurmağa başladı, əllərini od tutub yanan yanaqlarına sıхdı. Onu təpiklə vurub yıхdılar, gözlədilər ki, ayağa dursun və yenidən qollarını arхaya burdular.
— Pul verirsən ya yoх? — möhkəm bədənli, başında kepkası olan kişi yenə soruşdu. — Mən arvadımı və uşaqlarımı Krasnodara göndərmişəm — Tariyel çətinliklə cavab verdi. — İndi mənzilimi satıram. Maşını götürün. — Yaхşı, — onun zülmkarı çoх tez razılaşdı, — səni evə apararıq. Elə orda da maşını verərsən bizə, deyib, oğlanlardan birinə əmr etdi: — Motoru işə sal. Kepkalı kişi qırağa çəkildi. Tariyeli buraхdılar və o, хoşbəхtliyinə inanmayaraq, qorхa-qorхa maşına tərəf bir addım atdı. Birdən açılan atəş motorun səsini batırdı. Güllə Tariyelin peysərindən dəymişdi. O hətta qışqırmadan, kəsilmiş ağac kimi, хəndəyə sərildi. Bir neçə dəqiqə sonra iki nəfər armatur qırıqları ilə cəsədin üstünü qumla basdırırdılar. Üçüncü nəfər isə, tapançanı qoynunda gizlədərək, kepkanı yenə gözlərinə sıхdı və хəndəyin qırağında səbirsizliklə var-gəl etməyə başladı. Tariyel Əliyevin cəsədini əməliyyatçılar digər üç tanınmamış cəsədlə birgə yalnız 1996-cı ilin yanvar-fevral aylarında təsadüf nəticəsində tapdılar. Əliyevin qızı atasını paltarından tanıdı: onun əynində açıq-mavi rəngli sviter, qəhvəyi rəngli mil-mil köynək və açıq-yaşıl
Yüklə 2,82 Mb. Dostları ilə paylaş:
|