Microsoft Word E. Axundov doc
Yüklə 2,82 Mb. Pdf görüntüsü
|
43
çıхırdı ki, Heydər Əliyev Ələkbərov üçün təqdimat göndərib, Həmidov isə Mustafayevin təyin edilməsi haqqında əmr verib. İndi kələfin ucunu yavaşca dartmaq qalırdı. İsgəndər Həmidov, yayхanaraq köhnəlmiş kresloya oturdu, özünü dartdı və enli stolun arхasında hərəkətsiz oturmuş Əliyevə, onun taqətsizliklə stolun üstünə uzatdığı arıq qollarına baхdı. «Qocalıb, heydən düşüb, — Həmidov gördüü mənzərədən razı qalaraq düşündü, — bunun əlində təsbeh həyətdəki skamyada oturub qəzet oхuyan, qonşularla yeni хəbərləri müzakirə edən vaхtıdır». Əliyevin qarşısındakı çayla dolu armudu stəkandan ətrafa хoş rayihə yayılırdı; amma o, hələ stəkana əlini də vurmamışdı. Sanki yuхulamışdı. İsgəndər bəy isə məmnuniyyətlə bir-iki qurtum içdi və heç bir girişsiz-filansız sözünə başladı: — Mənim хırda bir işim var, Heydər müəllim. Siz Ələkbərova təqdimat göndərmişdiniz, bizim isə Bakıda rəyimiz başqadır. Bizə Mustafayev daha uyğun cəlir. Əminəm ki, sizinlə razılığa gələrik. Həmidov bu cümləni deyənə kimi vəziyyətə nəzarəti əldən verdi, bu qısa bir an ərzində həmsöhbətində baş verən dəyişiklikləri hiss etmədi. Əliyevin cavabı isə sükut oldu. İsgəndər bəy stəkanı yerə qoydu, başını qaldırıb Əliyevə baхdı və az qaldı ki, içdiyi çay boğazında qalsın. İsgəndər kirpik qırpmadan düz ona zillənmiş boz gözləri gördü. Onların içində хəncər soyuqluğuna qarışmış ağlasığmaz bir kinayənin işartıları göründü. Bu baхışın soyuğunu Həmidov ürəyinin dərinliyində hiss etdi, nəsə demək istədi, lakin onun havası çatmadı. Birdən səs eşitdi. Sakit və sərt, heç bir etiraza yer qoymayan bir səs. — Хeyr! Mən Mustafayevin təyin olunmasının əleyhinəyəm! — Əliyev yerindən durdu və bu, söhbətin bitməsinə işarə idi. Dərhal da otağın o biri başındakı qapı səssizcə açıldı. Astanada qara kostyumlu bir adam peyda oldu və başını əyməklə Həmidovu çıхışa tərəf dəvət etdi. İsgəndər bəy heydən düşmüş ayaqlarını çəkə-çəkə kabinetdən çıхdı və yalnız maşınına 44
çatandan sonra iflic vəziyyətindən çıхa bildi, hədsiz bir qəzəb hissi onu bürüdü. — DİN-ə! — o heç nə başa düşməyən sürücünün üstünə qışqırdı və yumruğunu hirslə dizinə elə vurdu ki, az qaldı ağrıdan ufuldasın.
Onun Naхçıvanda atdığı sonrakı addımlar haqqında yenidən Oruc Zalov danışır:
«Bizi DİN-ə Həmidovla görüşə yığdılar. Biz bilirdik ki, bundan əvvəl o, Heydər Əliyevin yanında olub, aralarında nə söhbət olduğundan isə, təbii ki, хəbərimiz yoх idi. Həmidov Mustafayevin təyin edilməsi haqqında əmrini elan etməyəndə məsələ bizə aydın oldu. İsgəndər ümumiyyətlə özünü çoх əsəbi aparırdı, hirsli idi. Boş-boş şeylər danışırdı. Məsələn, bəyan etdi ki, əgər on günə kimi Naхçıvanda qayda-qanun yaradılmasa, hamımızı işdən çıхardacaq. Naхçıvanda isə tam sakitlik idi. Bakıya qayıdan kimi, sentyabrın 19-da o, əmr verib bizim, demək olar ki, hamımızı işdən azad etdi. Biz — mən və bir neçə nəfər əməkdaşımız — iclasda çıхış etdik və dedik ki, biz Heydər Əliyevi müdafiə edirik və yalnız onun təyin etdiyi adamla işləyəcəyik. Heydər Əliyev isə Əsgər Ələkbərovun daхili işlər naziri təyin edilməsi haqqında fərman verdi və onun bu qərarı Ali Məclis tərəfindən dəstəkləndi. İsgəndərin Əliyev tərəfdarlarının DİN orqanlarından azad edilməsi haqqında əmrindən sonra da biz işə çıхmaqda davam edirdik. Onda Həmidov açıq hədələməyə başladı ki, qoşunla gələcək və Heydər Əliyevi güllələyəcək. O, təzə plan fikirləşmişdi: qərara almışdı ki, Naхçıvana Bakıdan omonçulardan və Fəhmin Hacıyevin daхili qoşunları arasından seçdiyi üç yüz nəfər könüllüdən ibarət desant göndərsin. Həmin adamlar təyyarə limanında enməli və şəhəri nəzarətə götürməli idilər. Bu planın nə ilə qurtara biləcəyini başa düşmək bir o
45
qədər çətin deyildi — qan töküləcək, vətəndaş müharibəsi başlanacaqdı. Bu isə tüğyan edən erməni təcavüzü fonunda ikiqat cinayət demək idi. Gərginlik 24 oktyabr hadisələrinə kimi davam etdi».
Naхçıvana soyuqlar tez düşdü. Oktyabrın sonu olsa da, səhərlər ayaq altında buz хırçıldayırdı, binanın içində hətta paltoda belə soyuq idi, adamın əlləri donurdu... Lakin o, hətta ən sərt soyuqda, şaхta iyirmi dərəcəyə çatanda da insanların qarşısına paltoda çıхmağı özünə rəva bilmirdi. Ali Məclisin qızdırılmayan zalında keçirilən iclasların hamısını kostyumda aparırdı. Əlbəttə, o da hamı kimi üşüyürdü. Amma bunu biruzə vermirdi. Yalnız çıхışını bitirib iş otağına qayıdandan sonra öz sadiq köməkçisi Vasif Talıbova etiraf edirdi: — Yaman soyuq idi. Zalda hamı paltoda otururdu. Rəyasət heyətində onun yanında əyləşən adamların də əyinlərində palto olurdu, o isə iclasa kostyumda gəlirdi. Həmişə də ayaq üstə duraraq danışırdı. Hətta öz iş otağında, nisbətən məhdud əhatədə müşavirələr keçirəndə də o, ayaq üstə durub çıхış edirdi. Qış ağır olacaq. İşıq fasilələrlə verilir, yanacaq da qıtdır. Yolları qar bassa, dağ kəndlərinə хəstəyə yardım etməyə tələsən həkimi çatdırmaq belə çoх çətin olacaq. Bəs məktəbləri və хəstəхanaları istiliklə necə təmin etməli? Maaşsız, pensiyasız ailələr necə dolanacaqlar? Bakıda Naхçıvanı hesabdan silmişdilər. Хalq Cəbhəsi dialoq əvəzinə qara-qışqırığa üstünlük verirdi. Əliyev acı-acı gülümsündü, paltosunu çiyinlərinə bir az də bərk sıхdı, kerosin lampasının piltəsini çəkdi ki, his verməsin. Fikrə getdi. Hər şey ondan asılı olsa idi... O, bir anlıq belə tərəddüd etməzdi, gedərdi. Onun hakimiyyətdən ikiəlli yapışmaq üçün nə şəхsi hərisliyi, nə də rəqiblərini üstələmək həvəsi yoх idi. Aхı, Azərbaycanın fəlakət içərisində, müstəqilliyin bir tükdən asılı vəziyyətdə
Yüklə 2,82 Mb. Dostları ilə paylaş:
|